Semua Bab WRITE TO LOVE | เขียนรักปรุงสวาท SM+: Bab 21 - Bab 30

‘ถ้าใจจะขาด.. ก็ไปรอฉันที่นั้นแล้วกัน’ แบบนั้นเหรอ.. ชิ๊!ไม่ใช่ไม่รู้ซะหน่อยว่าหมายถึงอะไร.. ตั้งใจจะกวนประสาทกันชัดๆ แต่มาเล่นกับร่างกายฉันแบบนี้แล้วคิดว่าฉันจะต้องวิ่งเร่ไปหาเขาถึงห้องยังงั้นเหรอ..ถึงอารมณ์ของฉันในตอนนี้อยากจะทำก็เถอะ.. แต่ไม่มีวันอะ!คะแนนยืนกัดปากเพราะอารมณ์ของเธอถูกปลุกจนโชติช่วงและถูกสลัดทิ้งกันกลางทาง คนคนนี้ไม่มีอะไรให้น่าชอบสักนิด ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะเลือกชอบคนอื่นและไม่เอาคนอย่างพี่ชิริวเป็นพระเอกนิยายของฉันเด็ดขาด! ร่างบางยืนมองคนตัวสูงเดินจากไปด้วยท่าทีที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำอย่างกับว่าเรื่องเมื่อกี้ไม่ได้กระตุกความเสน่หาในตัวของเขาขึ้นมาสักนิด ทั้งทีสีหน้าในตอนนั้นก็เห็นชัดๆแล้วว่าตัวเองก็ไม่ได้ต่างจากฉันเท่าไหร่ แต่่ที่ยังเดินออกไปจากห้องได้ด้วยท่าทีปกติแบบนี้ มีอยู่แค่ทางเดียวคะแนนสาวเท้าเร็วๆก้าวเดินตามหลังออกไป และเมื่อเห็นร่างสูงๆของชิริวที่ยังเดินไปไหนได้ไม่ไกล“ทั้งที่ตัวเองจะกลับไปหาผู้หญิงพวกนั้นแท้ๆ”กึก.. เรียวขายาวสตั้นอยู่กับที่ ชิริวหันกลับมา“ตัวเองจะกลับไปเรียกหาผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหมละ พี่ถึงได้… ทิ้งกันกลางคันแบบนี้”“อยากนอนกับฉ

ซ่า~ หลังจากพาตัวเองกลับมาถึงห้องพักผู้ป่วยของอาม่า อาม่ายังคงหลับอยู่เหมือนเดิม หลังจากเสียสิ่งสำคัญของผู้หญิงไป.. สิ่งเดียวที่ฉันได้รับเป็นการตอบแทน ไม่ใช่การเดินประคอง ไม่ใช่การโอบเอว การสัมผัสตัวแบบเมื่อก่อนหน้าแทบจะไม่มีหลงเหลืออยู่เลย จะมีก็เพียงแต่ตอนที่ฉันเสียหลักเพราะความเจ็บที่แผ่ซ่านเข้ามาฉันก็แค่ได้รับการรั้งดึงแขนเพื่อช่วยพยุงก็เท่านั้น ดึงแขนฉันให้ทรงตัว พร้อมกับชายตามองกันนิ่งๆ ครั้นเดินมาส่งถึงหน้าห้องของผู้ป่วย ยืนรอให้ฉันเข้าห้องมา แล้วตัวเอง.. ก็กลับไปคะแนนที่ยืนบ้วนปากตัวเองกับน้ำ และกำลังแปรงฟันไปด้วยกลายๆ ยังพอจะจำความรู้สึกที่ริมฝีปากของตัวเองรูดเค้นสัมผัสเนื้อกายลำยาว ที่ใหญ่พอจะทำให้เธอปวดกรามแม้ว่าจะดูดน้ำคาวนั้นเพียงไม่กี่นาที ใบหน้าก็แดงระเรื่อไปถึงกกหูสะท้อนในกระจก เหมือนไฟสุมกาย ร้อนรุ่มด้วยความเขินอายทันที นี่นะเหรอ.. ไอ้ที่ชอบพูดกันว่า อารมณ์ชั่ววูบ มันน่ากลัวจริงๆเพราะมันทำให้เราพร้อมทำทุกอย่างในห้วงเวลานั้นเลยฉันบ้วนปากกลั้วน้ำทิ้งลงที่อ่าง ก่อนจะเช็ดมือแล้วพาตัวเองออกจากห้องน้ำมาเพื่อทิ้งกายตัวเองไว้สักมุมในห้องนี้ แม้จะมีทีวีให้ดูคลายเหงา หน้าต่า

ความสลัวของห้อง กลิ่นหอมๆของน้ำยาปรับอากาศที่ถูกพ่นตามเวลาอัตโนมัติ นี่ฉันเคลิ้มมากๆแล้วนะ.. ดวงตาสวยเริ่มเยิ้มเคลิ้ม เปลือกตาเริ่มค่อยๆทิ้งตัวและปิดลงในที่สุด แม้ข้างกายของเธอจะเป็นหมอนข้างแทนที่จะเป็นชิริวที่หลับสนิทไปเพราะความมึนเมา เขาดื่มหนักทุกวัน เพียงเพราะหวังว่าความมึนเมาจะกล่อมเขาให้หลับไปคะแนนที่ใช้หมอนข้างกั้นกลางระหว่างเธอกับเขาหลับลงในที่สุด เธอมาที่นี่ก็เพื่อจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่คนข้างๆแสร้งเป็นคนดีในสายตาของเธอ เขาไม่ใช่คนที่คอยช่วยเหลือใคร หรือถ้าช่วย.. ก็เป็นพวกไม่ได้รวยน้ำใจขนาดนั้น.. ความรู้สึกของคะแนนเป็นแบบนี้ไปซะแล้วเวลาเดินไปช้าๆ คะแนนลืมว่าตัวเองจะต้องกลับไปหาอาม่าที่โรงพยาบาลจึงผลอยหลับไปในที่สุดและเหมือนกับว่า.. จะหลับสนิทเพราะความเหนื่อยและปวดไปตามร่างกาย จากเรื่องนั้น เรื่องที่ทางบรรไดหนีไฟ…ผิดกับคนข้างๆ เหมือนว่าการหลับของเขาจะแค่การแสดงละครเพียงเท่านั้น ชิริวลืมตาตื่นแม้ว่าตนจะมึนเมาก็ตาม “..กลิ่นน้ำหอมกวนใจชะมัด” กลิ่นของคะแนนหวานหอมจนเกินไป เกินไปจนเขาไม่สามารถปิดตาหลับลงได้ เมื่อมีเธอนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงแบบนี้“..หมอนข้าง? ไม่ได้ช่วยให้เธอปลอ

ฉันบอกแล้วใช่ไหม.. ว่ารีสตาร์ทข้อความที่ฉันส่งไปไม่ถูกส่งตอบ แต่ไม่เป็นไร ก็ตอนนี้ฉันมี.. เจ้าสิ่งนี้นี่นา คีย์การ์ดห้องของพี่ริวคะแนนนั่งมองคีย์การ์ดสีดำ แบล็คการ์ด.. ฉันนึกว่ามีแต่บัตรเครดิตตามข่าวไอดอลที่เคยอ่านเจอ พึ่งจะรู้ว่าที่คอนโดนี้ แบล็คคีย์การ์ด คนที่มีสิทธิ์ถือคือคนที่ต้องมีห้องที่นี่ไม่ต่ำกว่าราคาพันล้าน เเถมเงินในบัญชีไม่ต้องพูดถึง เกิดกี่ชาติระถึงจะมีเงินมากมายขนาดนี้ฟึ่บ! มือบางวางคีย์การ์ดลงกับโต๊ะ มองไปรอบห้องสวยๆ เฟอร์นิเจอร์เรียบๆแต่บ่งบอกสไตล์ของเจ้าของห้องได้ดี.. ดิบกึก.. แล้วเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น กลับมาแล้วสินะ“..ไม่คิดจะตอบข้อความกันเลยนะ” ร่างสูงชะงัก ชิริวขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าห้องตัวเองเปิดไฟอร่ามฉ่าง แอร์เย็นทันทีที่ตัวของเขาเข้ามาในห้อง และสาวน้อยอย่างคะแนน คือคนที่นั่งอยู่กลางห้อง“..ทำอะไรของเธอ?”“ก็ทำทุกอย่างแบบที่พี่ต้องการไงคะ”“….”“มาสิ แนนจะเขียนงานแล้ว”“….”“ถ้าแนนเขียนไม่ถูกใจแนนเสียเวลาแก้ใหม่ นักอ่านก็จะหาย เพราะงั้น.. จากนี้ไป หลังเลิกเรียนแนนจะมาห้องพี่ทุกวันจนกว่านิยายเรื่องนี้จะจบ”“….”“เขียนไม่ถูกใจก็บอก หรือฉากncแนนเขียนได้ไม่ถึงใ

ผ่านไปสองชั่วโมง.. เหมือนกับว่าคะแนนจะจดจ่ออยู่กับนิยายจนตัวเธอเขียนจวนจะเสร็จ คืนนี้เธอได้อัพงานแน่นอนหนึ่งตอนหลังจากหายไปนาน ถึงแม้ว่ามันจะน้อยไปสำหรับคนที่ตั้งตารอ แต่ฉันอยากจะทำให้มันดีที่สุดเพราะงั้น ถ้าช้าแล้วมันออกมาดี ก็ไม่เสียหายไง แว่นกรองแสงสีฟ้าถูกถอดวางกับโต๊ะ คะแนนในชุดเสื้อยืดตัวโครง และกางเกงบอลมัดยางจุกที่เอวทำให้เธอเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด..“เรียบร้อย! แนนอัพไปแล้วนะ” แต่ภาพแรกที่ฉันเห็นหลังจดจ่ออยู่กับแป้นพิมพ์อยู่นาน คือพี่ริวนั่งหลับนิ่งเลย ที่โซฟา..“..พี่”“….”หลับแบบหัวจะสัปปะหงก ครั้งนี้คงหลับจริง ก็ซดเหล้าไปตั้งเนอะขนาดนั้น ฉันคนนี้ขอคาราวะตับและไตของพี่เขาเลยคะแนนปิดโน๊ตบุ๊คแล้วเดินตรงไปหาชิริวที่นั่งหลับอยู่ฝั่งตรงข้าม ร่างบางในชุดตัวโครงยืนมองเจ้าของห้องนิ่งๆไปครู่นึง แล้วตัดสินใจเดินไปหยิบผ้านวมบนเตียงห่มให้ชิริวอย่างเบามือ ถึงจะไม่เข้าเข้าใจความเป็นเขาเท่าไหร่แต่เอาเถอะ คนเรามีสาเหตุให้เป็นตัวเราในแบบที่แตกต่างกันออกไป“พี่มีครบทุกอย่างเลยนะ แต่เหมือนว่าจะหนักไปทางผู้หญิงทั้งนั้นเลย คงจะ..” หยุดชะงักไปแวบนึงก่อนจะพูดออกมา“ขาดความอบอุ่น.. หรือไม่ก็ควา