All Chapters of ธารนางครวญ: Chapter 31 - Chapter 40

อาโบตั้งรับไม่ทันรีบเข้าไปสวมกอดเธอจากด้านหลัง" ฉันไม่มีเมียไม่มีลูกที่ไหน "" ไม่เชื่อ"" เชื่อเถอะนะ ฉันพูดจริงๆ "" ไม่"" ต้องทำยังไงถึงจะเชื่อ"" ออกไปไม่ต้องมากอด""อย่าโกรธเลยนะ"เขาพูดไปก็ซุกไซร้ที่ซอกคอพูดเสียงอ่อนโยน แม้คำพูดจะธรรมดาแต่ดูออดอ้อนสุดๆ" ฉันไม่เคยคบใคร ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยใกล้ชิดผู้หญิงคนไหน ไม่รู้ว่าเวลาที่ผู้หญิงโกรธจะต้องง้อยังไง ที่ไม่ให้ไปตลาดเพราะเป็นห่วงจริงๆนะ ไม่เชื่อกันเหรอ หือ จ้วบจ้วบ"พูดไปก็ดูดไซร้คอไปด้วยจนธารธาราเคลิบเคลิ้ม สัมผัสได้ถึงอะไรแข็งๆดันบั้นท้ายของเธอ หิ่งห้อยบินออกมาจากขวดที่หล่นอยู่บนพื้นบินวนทั่วอยู่ในกระท่อมวิบๆวับๆ เสียงแคร่ไม้ไผ่โยกดังเอี๊ยดอ๊าดพร้อมเสียงครางด้วยความเสียวซ่านทั้งคืน ช่วงสายมะทูจ่อกับโพโรโรลูกน้องของอาโบ ที่อาโบให้ไปซื้อของ ช่วยกันขนของมาอยู่หน้ากระท่อม กำลังจะเรียกอาโบแต่ต้องอ้าปากค้างเมื่อได้ยินเสียงครวญครางดังเล็ดลอดออกมา ทั้งสองมองหน้ากันเลิกลั่กแล้วรีบวางข้าวของลงเร่งเดินออกไป โพโรโรเดินไปสักพักหันมามองข้างๆไม่เห็นมะทูจ่อจึงหันหลังกลับไปดู ก็เห็นมะทูจ่อกำลังหารูลอดไม้ไผ่แอบดูคนข้างใน เขาจึงรีบเข้าไปตบหัวกบา

อาโบถือกุ้งแม่น้ำตัวใหญ่หลายตัว เดินเคียงข้างธารธาราที่ควงแขนเขาสนิทแนบชิด อกอวบใหญ่ถูไถไปกับแขนล่ำๆ ทั้งสองพูดคุยกันหัวเราะคิกคักกลับถึงกระท่อมน้อยคอยรัก ก็เห็นมีข้าวเต็มหม้อกับแกงผักหวานแล้วก็ผักหวานผัดไข่วางเอาไว้" พวกลูกน้องเอามาให้หน่ะ"" เขาทำมาให้นายกินแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ"อาโบพยักหน้า ทุกวันลูกน้องจะเอาข้าวเอากับข้าวมาให้ แต่ก็แค่ข้าวจานเดียวทำไมวันนี้ยกมาทั้งหม้อ" เดี๋ยวทำกุ้งเพิ่มอยากกินแบบไหนดี "" ย่างแล้วกันง่ายดี นายย่างนะเดี๋ยวฉันทำน้ำจิ้มเอง มีพริกสดไหม"" มีอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวไปเก็บให้"" อือไปด้วย"" หึหึ"อาโบยกมือลูบหัวเธอ แล้วกอดกระชับเอวคอดพาเดินไปเก็บพริกที่ต้น ที่ปลูกเอาไว้ไม่ไกลจากกระท่อมไม่นานน้ำจิ้มซีฟู้ดแซ่บๆก็เรียบร้อย รอแค่กุ้งสุก" หิวไหม กินข้าวรอก่อนมีแกงผักหวานกับผัดผักหวาน เอาไหม กินก่อนรอกุ้งสุก"" ไม่เอา รอกุ้งสุกแล้วค่อยกิน กินพร้อมนาย นายแกะกุ้งให้ด้วย"" ได้ "โพโรโรกับมะทูจ่อแอบดูอยู่หลังต้นไม้เห็นอาโบกำลังแกะกุ้งป้อนสาวอยู่ พวกเขาเห็นแต่ข้างหลังของผู้หญิงคนนั้น ดูจากทรวดทรงแล้วคงจะเด็ดน่าดู หัวหน้าของพวกเขาถึงได้สิงอยู่แต่ในกระท่อมแทบไม่ได้อ

อาโบอดใจไม่ไหวซุกไซร้นัวเนียเดี๋ยวจูบเดี๋ยวหอม" อื้ออาโบ อย่า อื้อ อยู่เฉยๆสิเราไม่ได้อยู่กันสองคนหน่ะโพโรโรก็อยู่ด้วย"เขาหันไปพูดกับโพโรโรว่าอะไรก็ไม่รู้เธอฟังไม่ออก สักพักโพโรโรก็ถ่อแพเข้าฝั่งแล้วเดินไปไหนไม่รู้ อาโบจับมือเธอเดินไปที่หลังหินก้อนใหญ่" พามาที่นี่ทำไม"" เราอาบน้ำที่นี่แหละกลับไปจะได้กินข้าวแล้วเข้านอนเลย"" แต่"" ไม่ไหวแล้ว"" อะ อะไรไม่ไหว"เขาจับมือเธอไปกุมเป้ากางเกง สัมผัสได้ถึงดุ้นแข็งๆที่พร้อมรบ ยังไม่ทันได้ตอบสนองเขาก็ก้มลงซุกไซร้อกอวบมือหนาหยาบถอดเสื้อผ้าของเธอออก ตวัดลิ้นดูดเลียหัวนมสีชมพูดูดดุนจนเธอเสียวซ่าน ไม่นานเสียง ตับ ตับ ตับ ตับ ก็ดังขึ้นพร้อมเสียงครวญคราง ผ่านไปพักใหญ่เริ่มมืดลงเรื่อยๆ โพโรโรนั่งรอไปก็ตบยุงไป ป่านนี้คงเสร็จแล้วหล่ะมั้งเขาเดินกลับไปที่แพยังไม่ทันจะถึงก็ได้ยินอาโบร้อง อ้าาา โอวววว โพโรโรหยุดชะงักมองไปเห็นแค่แผ่นหลังของอาโบ อาโบส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเสียว โพโรโรเห็นเพียงครึ่งบนเพราะครึ่งล้างถูกหินบังอยู่ เขายืนอึ้งไม่รู้จะทำยังไงดี อาโบหันมามองส่งสายตาพยักพเยิดหน้าไล่ให้เขาไป ก่อนจะกระเด้าดุ้นใหญ่ยาวเข้าปากธารธารารัวๆ อ็อก อ็อก

" ใช้ได้กับเสือที่ไหนหล่ะ นู่นมันตะปบพรานแล้ว"เสือตะปบมูเล่จนกระเด็นไปทางซ้าย แล้วใช้อุ้งมือตวัดเซโพกระเด็นไปทางขวา สองพ่อลูกนอนกระอักเลือดอยู่กับพื้น เสือหันหน้ามาจ้องอาชวีก่อนจะกระโจนเข้าใส่ ปัง ปัง ปัง ปังมีคนยิงปืนใส่มันจากด้านหลังทำให้มันเปลี่ยนใจหันไปกระโจนใส่คนที่ยิงมันแทน คนกับเสือสู้กันยื้อยุดกันที่พื้น ชาวบ้านต่างพาลุ้นกิตติศักดิ์ ภาสกร ดุษฎี ดารินและโมรีพากัน ออกมาดู ไม่คิดว่าจะมีคนกล้าสู้กับเสือด้วยมือเปล่าทุกคนต่างก็เอาใจช่วย อาโบหยิบกริชออกมาจะจ้วงแทงไปที่ตาของมันแต่พลาดไปถูกที่คอแทน มันร้องเสียงโหยหวนใช้อุ้งมือสะบัดอาโบกระเด็นจนกริชหลุดมือก่อนจะกระโจนเข้าตะปบอาโบ อาโบอยู่ใต้ร่างเสือโคร่งตัวใหญ่ ทุกคนพากันกรีดร้องตกใจคิดว่าเสร็จแล้วไม่รอดแน่ แต่แล้วเสือก็ร้องโหยหวนอีกครั้งแล้วถอยออกมาอาโบรีบกลิ้งตัวไปหยิบกริชแล้วใช้กริชแทงไปที่ตาของมันทั้งสองข้าง แสงสีเขียวจากตาของมันพุ่งขึ้นฟ้าพร้อมเสียงร้องโหยหวนก่อนที่ร่างของมันจะล้มลงจมกองเลือด ชาวบ้านโห่ร้องยินดี ตาลิรีบเข้าไปหาอาโบพูดคุยกันไม่กี่คำอาโบก็ขอตัวกลับก่อน จังหวะที่หมุนตัวกลับมาก็สบตากับอาชวี" นั่นมันคนหรือตัวอะไรวะ

กลับถึงกระท่อมอาโบมีท่าทีเงียบขรึมอย่างเห็นได้ชัด ธารธาราไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรจึงเข้าไปกอดเขา จูบแก้มหนักๆไปหนึ่งที" มีเรื่องอะไรรึเปล่าหรือว่าพวกEUจะโจมตีอีก"" ไม่ใช่ น้ำ"" หือ"" กล้วยไม้นั่นยังไงก็ต้องตามให้ได้ใช่ไหม"" อือใช่ มันสำคัญมากต้องได้มันมาถ้างานวิจัยสำเร็จ เราจะช่วยคนที่เป็นโรคร้ายได้ยังมีอีกหลายชีวิตที่รอคอยอย่างมีความหวังว่าพวกเขาจะหาย มันเป็นงานสำคัญมากเลยนะ แล้วฉันก็ตั้งใจว่าจะต้องทำมันให้สำเร็จ"อาโบถอนหายใจ เขาไม่เคยคิดถึงวันที่ต้องจากเธอเลย เขาคิดแค่ว่าวันนี้ตอนนี้พรุ่งนี้เขาแค่มีเธอในอ้อมกอด ได้รักเธอดูแลเธอมีความสุขกับเธอในทุกๆวัน แต่เขาลืมคิดไปว่าเธอมาในป่าทำไม เธอมีสิ่งที่ต้องทำมีภารกิจหน้าที่ ไม่ใช่มาอยู่กับเขา เขาเองก็เช่นกันมีหน้าที่ต้องปกป้องดินแดน ตอนนี้สถานการณ์สู้รบยังสงบอยู่ แต่อนาคตไม่รุ้วันใดจะเกิดการปะทะกันขึ้นมาอีก เธอจะมาอยู่กับเขาที่นี่ไม่ได้ ไม่ปลอดภัย ไม่มีอนาคต ไม่ยุติธรรมกับเธอหากเขาจะรั้งให้เธออยู่ที่นี่ แต่เขารักเธอ รักมาก แม้เพียงระยะเวลาสั้นๆที่อยู่ด้วยกัน เขาก็ไม่อยากแยกจากเธอแม้สักสิบวินาทีเดียว แต่อนาคตของเราเขามองไม่เห็น เมื่อต่างคน