All Chapters of Be mine วิศวะเถื่อน: Chapter 1 - Chapter 10

“อื้ม!! หายใจไม่ออก” ร่างสูงจู่โจมมอบจูบอันเร่าร้อนและดูดดื่มให้กับคนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างบนเตียงของเขา เตียงที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัส เธอคือคนแรกในหลาย ๆ เรื่อง รวมไปถึง ความบริสุทธิ์ของเขาเช่นกัน “หึ!!” เสียงหัวเราะในลำคอถูกเปล่งออกมา ตาคมจ้องมองใบหน้าสวยของหญิงสาวที่นอนครางอยู่บนเตียง ใบหน้าสวยเชื้อเชิญเขาจนต้องรีบถอดเสื้อผ้าของเธอออก กระทั่งร่างบางเปลือยเปล่า เผยให้เห็นหุ่นสมส่วนของเธอ ผิวขาวอมชมพูน่าสัมผัส หน้าอกคู่สวยที่กระเพื่อมตามจังหวะหายใจ ทุกอย่างบนร่างกายของเธอช่างน่าหลงใหลจนยากจะปฏิเสธ “ทำไม่เป็น?” ใบหน้าท้าทาย หางคิ้วข้างขวาเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม เมื่อเห็นร่างสูงนิ่งไปชั่วขณะ ในขณะที่เธอนอนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าเขา เพียงแค่ได้ยินคำสบประมาท หางตาของชายหนุ่มถึงกับกระตุก ถึงแม้ว่า เขาจะไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน แต่เขาก็พอจะมีวิธีติดตัวอยู่บ้างไม่ให้อายผู้หญิง “เก่งให้เหมือนปากก็แล้วกัน” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเตือนหญิงสาว ร่างสูงถอดเสื้อยืดราคาแพงออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นซิกซ์แพ็กเรียงตัวสวย ผิวขาวสะอาดสะอ้าน

“ปล่อยนะ!! ไอ้เถื่อน ” เสียงหวานแว้ดใส่ชายหนุ่มรุ่นน้องที่อุ้มเธอมายังสวนด้านหลังของตึกคณะที่ตอนนี้ไร้ผู้คน “ปล่อยไปแล้ว ปล่อยในด้วย” ใบหน้ากวนประสาทตอบกลับหญิงสาว เมื่อเห็นว่าเธอยังคงแว้ดเสียง และแสดงสีหน้าบึ้งตึงใส่เขาอยู่ “ไอ้บ้า!!” ใบบัวโกรธจนใบหน้าสวยแดงเถือก เธอไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้มาก่อนในชีวิต ผู้ชายที่ไร้ซึ่งความอ่อนโยนกับผู้หญิงอย่างผู้ชายคนนี้ “ดื้อ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกกับหญิงสาว น้ำเสียงและใบหน้าเรียบเฉยเหมือนผู้ใหญ่กำลังตักเตือนเด็กน้อย “ฉันรุ่นพี่นายนะ ให้เกียรติกันด้วย” “เมีย” ใบหน้าหล่อมึนตึง เมื่อได้ยินคำว่ารุ่นน้อยหลุดออกจากปากของหญิงสาวอีกครั้ง “ใครเมียนาย” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เธอเริ่มงุนงงกับผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่แปลกมากที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอ จู่ ๆ ก็มาบอกว่า เธอเป็นเมีย ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอโสด และไม่เคยมีพันธะกับใครมาก่อน “หมามั้ง ได้กันตั้งหลายน้ำ” “เฮ้อ!! นายต้องการอะไร ว่ามา” เสียงพ่นลมหายใจดังของใบบัวถูกพ่นออกมา เธอพยายามระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไ

@ ปัจจุบัน มหา’ลัย N “พี่เสือคะ นิรินตั้งใจทำเค้กมาให้ค่ะ” เสียงหวานเอ่ยเรียกชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เดินเข้ามาภายในอาคารเรียนรวมของมหา’ลัย N ด้วยใบหน้าเรียบเฉยที่แฝงไปด้วยความง่วง “น้องนิริน ไอ้เสือมันไม่ชอบกินขนมครับ” เมื่อเห็นเสือไม่ตอบรับรุ่นน้องตามมารยาท ทรอยจึงออกหน้าแทนเพื่อนรักเหมือนทุกครั้ง “แต่นิรินตั้งใจไปเรียนทำมาให้พี่เสือเลยนะคะ” นิรินเด็กสาวปีหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่ตามจีบเสือตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียนที่มหา’ลัยแห่งนี้ สร้างความรำคาญใจให้กับชายหนุ่มไม่น้อย “แต่ไอ้เสือมันไม่ชอบกินขนมหวาน ยิ่งเป็นขนมเค้กมันยิ่งไม่ชอบ” “วันนั้นนิรินเห็นพี่เสือซื้อเค้กหน้ามหา’ลัยอยู่เลยค่ะ” ใบหน้าใสซื่อของนิรินตอบกลับทรอยทันที เพราะเธอเคยเห็นเสือแวะซื้อเค้กอยู่เป็นประจำ “อ๋อ เหรอครับ ไอ้เสือไม่รับ พี่รับเองครับ” ทรอยยื่นมือไปรับกล่องเค้กมาถือเอง เรียกรอยยิ้มจากนิรินได้เป็นอย่างดี ตอบกลับทรอยด้วยเสียงหวาน “ฝากด้วยนะคะ” ร่างบางโค้งหัวให้ทรอยด้วยความนอบน้อม ก่อนที่เธอจะรีบเดินออกไปจากบริเวณนั้นด้วยความเขินอ

“สวัสดีค่ะคุณแม่น้องเมอร์ลิน วันนี้คุณพ่อไม่มาเหรอคะ” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เมื่อเธอเจอคำถามชวนสงสัยจากคุณครูของลูกสาว “ค่ะ วันนี้คุณพ่อน้องไม่ว่างมารับ” “คุณแม่” เสียงใสของลูกสาวดังมาจากด้านในอาคารเรียน เมื่อเห็นคุณแม่ของตัวเองรอรับอยู่หน้าประตู “เมอร์ลิน อย่าวิ่งลูก” เมื่อเห็นลูกสาวตัวเล็กวิ่งตรงมาหาเธอ หัวใจดวงเล็กถึงกับเต้นระส่ำ เพราะกลัวว่าลูกสาวจะหกล้มจนเกิดแผล “เมอร์ลินคิดถึงคุณแม่มากเลยค่ะ” “แม่ก็คิดถึงหนูจ้ะ” “วันนี้คุณพ่อไปไหนคะ” ดวงตากลมโตกวาดตามองโดยรอบบริเวณ พยายามมองหาผู้เป็นพ่อที่มักจะมารับอยู่เป็นประจำ เนื่องจากภาระหน้าที่การงานของใบบัวที่มักไม่ตรงเวลา จึงทำให้หน้าที่รับส่งลูกส่วนใหญ่เป็นของเสือมากกว่า “วันนี้คุณพ่อติดธุระ” รอยยิ้มหวานประดับบนใบหน้าคุณแม่ยังสาว เพียงแค่เห็นใบหน้าของลูกก็พานนึกถึงผู้เป็นพ่อของลูก เพราะใบหน้าของเมอร์ลินละม้ายคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อเกือบหมด “อ๋อ งั้นเราไปรอคุณพ่อที่บ้านกันดีกว่าค่ะ” เสียงใสของลูกสาวเอ่ยบอกกับคุณแม่ของเธอ มือเล็กจ

“คุณใบบัวเอายังไงดีคะ เราจะไปหาเด็กใหม่เข้าช่องจากที่ไหน” แก้วใส เลขาคนสนิทเอ่ยถามรองประธานบริษัทที่กำลังนั่งหน้าครุ่นคิดและหนักใจอยู่ที่เก้าอี้ทำงาน “เฮ้อ!!” เสียงพ่นลมหายใจของใบบัวดังขึ้น เมื่อได้ยินประโยคคำถามจากเลขาคนสนิท การหาเด็กใหม่มาปั้นเป็นนักแสดงเรื่องที่เธอคิดมาตลอดหลายวัน “แล้วไอดอลที่เราทาบทามล่ะ” ใบบัวเงยหน้าขึ้นมาสบตาเลขาคนสนิท ได้แต่ภาวนาในใจขอให้คำตอบที่เธอได้รับเป็นข่าวดี “ตอนนี้ยังไม่ตอบตกลงค่ะ” ใบหน้าหนักใจของแก้วใสเอ่ยตอบเจ้านายสาว เธอทราบดีว่า เจ้านายสาวเป็นคนจริงจังกับเรื่องงานเสมอ ถึงแม้ว่าเจ้านายสาวของเธอจะมีอายุที่ยังน้อย แต่ฝีมือของเธอเก่งกาจ และเป็นมืออาชีพพอตัวจึงสามารถลบคำสบประมาทจากบอร์ดบริหารได้ไม่ยาก “ให้เหตุผลว่าไง” “ติดเรียนค่ะ” ปกติจะเป็นหน้าที่ของแมวมองมากกว่าจะถึงมือของผู้บริหาร แต่เด็กหนุ่มคนนี้เป็นไอดอลที่ดังในโลกโซเชียลมาก และฐานะทางบ้านก็ดีพอสมควร จึงเป็นเรื่องยากที่จะโน้มน้าวให้มาร่วมงานด้วย “เรียนมหา’ลัยอะไร” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปมด้วยความสงสัย เธอแทบอยาก