ตอนที่ 6 Be mine วิศวะเถื่อน (ปัจจุบัน)

@ ปัจจุบัน มหา’ลัย N

            “พี่เสือคะ นิรินตั้งใจทำเค้กมาให้ค่ะ” เสียงหวานเอ่ยเรียกชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เดินเข้ามาภายในอาคารเรียนรวมของมหา’ลัย N ด้วยใบหน้าเรียบเฉยที่แฝงไปด้วยความง่วง

            “น้องนิริน ไอ้เสือมันไม่ชอบกินขนมครับ” เมื่อเห็นเสือไม่ตอบรับรุ่นน้องตามมารยาท ทรอยจึงออกหน้าแทนเพื่อนรักเหมือนทุกครั้ง

            “แต่นิรินตั้งใจไปเรียนทำมาให้พี่เสือเลยนะคะ” นิรินเด็กสาวปีหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่ตามจีบเสือตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียนที่มหา’ลัยแห่งนี้ สร้างความรำคาญใจให้กับชายหนุ่มไม่น้อย

            “แต่ไอ้เสือมันไม่ชอบกินขนมหวาน ยิ่งเป็นขนมเค้กมันยิ่งไม่ชอบ”

            “วันนั้นนิรินเห็นพี่เสือซื้อเค้กหน้ามหา’ลัยอยู่เลยค่ะ” ใบหน้าใสซื่อของนิรินตอบกลับทรอยทันที เพราะเธอเคยเห็นเสือแวะซื้อเค้กอยู่เป็นประจำ

            “อ๋อ เหรอครับ ไอ้เสือไม่รับ พี่รับเองครับ” ทรอยยื่นมือไปรับกล่องเค้กมาถือเอง เรียกรอยยิ้มจากนิรินได้เป็นอย่างดี ตอบกลับทรอยด้วยเสียงหวาน

            “ฝากด้วยนะคะ” ร่างบางโค้งหัวให้ทรอยด้วยความนอบน้อม ก่อนที่เธอจะรีบเดินออกไปจากบริเวณนั้นด้วยความเขินอาย เมื่อถูกสายตาจับจ้องของเหล่านักศึกษาบริเวณนั้น

            “ไอ้ปาร์คแดกมั้ยวะ” ทรอยหันไปถามปาร์คที่ยืนอยู่ข้างเสือด้วยน้ำเสียงทะเล้น จริง ๆ กลุ่มพวกเขาไม่ชอบทานของหวาน แต่มักจะได้ขนมเค้กจากสาว ๆ เนื่องจากสาวในมหา’ลัยมักจะเห็นเสือแวะซื้อเค้กร้านหน้ามหา’ลัยอยู่เป็นประจำ

            “แดกเองเถอะ” ปาร์คเดินเข้าไปภายในลิฟต์โดยมีเสือและทรอยเดินตามเข้าไปติด ๆ

            “ไอ้มิกซ์เค้ก” ทรอยเดินไปหยุดหน้าโต๊ะของมิกซ์ที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว เขาวางกล่องเค้กน่ารักตรงหน้าเพื่อนในคณะ

            “คิดอะไรกับกูปะเนี่ย” น้ำเสียงหยอกล้อของมิกซ์เอ่ยถามทรอย เพราะเขามักจะได้ขนมจากทรอยเป็นประจำจนน้ำหนักตัวขึ้นหลายโล

            “ไอ้ห่า เค้กไอ้เสือ”

            “ไอ้เสือชอบแดกเค้กจะตาย มันจะเอามาให้กูทำไม” ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนในคณะที่ทราบเรื่องนี้ดี

            “สาวเอามาให้ไอ้เสือมัน”

            “กูแดกแทนมันจนจะเป็นหมูอยู่ะ ไม่ชอบกินเค้กแล้วมันแวะไปซื้อเค้กร้านหน้ามหา’ลัย ทำห่าอะไรบ่อยวะ?”

            “มันซื้อไปให้เมียรึเปล่าไอ้มิกซ์” เคนเพื่อนในคณะอีกคนเอ่ยเสริมขึ้นมา เมื่อเห็นท่าทางงุนงงของมิกซ์

            “ตั้งแต่ปีหนึ่ง กูไม่เคยเห็นไอ้เสือมันจะสนใจใคร”

            “หรือมันแอบซ่อนเมียเอาไว้ที่คอนโด” ใบหน้าเลิ่กลั่กของมิกซ์หันไปถามทรอยและปาร์คเพื่อนสนิทของเสือด้วยความอยากรู้

            “ไอ้เสือมันอยู่บ้าน” เป็นปาร์คที่ตอบคำถามของมิกซ์และเคนแทนเสือ ก่อนจะเจอประโยคคำพูดของทรอยที่เหล่ตาไปทางเสือที่กำลังฟุบหลับบนโต๊ะเรียนในขณะที่รออาจารย์เข้าสอน

            “พวกมึงจะเงียบปากได้รึยัง ก่อนที่ตีนไอ้เสือจะอุดปากมึงแทน” ปาร์คที่กำลังนั่งเล่นเกมหันมาเอ่ยบอกกับกลุ่มเพื่อนที่นั่งจับกลุ่มคุยกัน

            “มันไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาวะ หรือว่าช่วงนี้สนามแข่งพวกมึงจัดงาน” มิกซ์หันไปถามทรอยด้วยความอยากรู้

 เนื่องจากกลุ่มของเสือที่ประกอบไปด้วยเพื่อนสนิทอีกสองคนร่วมหุ้นกันเปิดสนามแข่งครบวงจรตั้งแต่ปีสองจนถึงตอนนี้

            “ก็มีแข่งเกือบทุกวัน มึงไม่ไปเอง”

            “ช่วงนี้กูไม่ว่าง ติดสาว ไม่ค่อยว่างเข้าไป” บทสนทนาของเพื่อนร่วมคณะไม่สามารถเรียกความสนใจของเสือได้เลยสักนิด ชายหนุ่มยังคงฟุบหน้าหลับบนโต๊ะด้วยความง่วงเต็มเปี่ยม

            “ว่าแต่ไอ้เสือมันไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาวะ” เคนที่เห็นเสือหลับแทบไม่ขยับตัวตื่นเอ่ยถามทรอยและปาร์คขึ้น เพราะช่วงนี้พวกเขาก็ไม่ได้มีงานหรือกิจกรรมรับน้อง เนื่องจากตอนนี้พึ่งเปิดภาคเรียนของปีสี่เอง

            “เลี้ยงเด็ก”

            “นี่ไอ้เสือมันซุ่มเลี้ยงเด็กปีไหนวะ” หัวคิ้วของมิกซ์ขมวดกันเป็นปมด้วยความสงสัยปะปนไปด้วยความอยากรู้ และที่อยากรู้ไปมากกว่านั้นคือ เสือชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย

            “ที่แปลกกว่านั้นคือ เด็กไอ้เสือเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

            “ผู้หญิงดิวะ! เถื่อน โหด หน้ามึนแบบไอ้เสือ มึงคิดได้ไงว่า มันคบผู้ชาย”

            “อ้าว!! ก็ตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง พวกกูไม่เคยเห็นมันยุ่งกับผู้หญิงคนไหน แม้แต่ร่างกายอันเพอร์เฟกต์ของมัน พวกกูก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนได้เข้าใกล้” เคนเอ่ยสมทบมิกซ์ เพราะเสือไม่เคยชายตาแลมองผู้หญิงคนไหนมาก่อน ถึงแม้ว่าจะสวยระดับดาวมหา’ลัยก็ตาม

            “กูอยากเห็นหน้าเมียในอนาคตมันจริง ๆ”

            “สักวันพวกมึงคงได้เห็น” เสียงหัวเราะของทรอยดังขึ้น เมื่อได้ยินประโยคสงสัยในตัวของเสือจากกลุ่มเพื่อนในคณะ

            “พวกกูจะรอวันนั้น”

            “ส้นตีน เสียงดังทำห่าอะไร” เสียงทุ้มของเสือเงยหน้าจากโต๊ะเรียน กวาดตาดุมองหน้าเพื่อนในคณะที่จับกลุ่มคุยเรื่องของตัวเอง

            “ไอ้สัด!! โหดฉิบหาย”

            “คนอย่างกูจะชอบกินเค้กร้านโปรดไม่ได้เลยรึไง” ใบหน้าหล่อเหลาแสดงออกถึงสีหน้าท่าทางกวนประสาทเพื่อนในคณะ ที่มักตั้งคำถามมากมายกับชีวิตของเขา แปลกตรงไหน ถ้าหากเขาจะแวะซื้อเค้ก

            “ไอ้ห่า พวกกูขนลุก” คำตอบของเสือ ทำให้เพื่อนในคณะต่างพากันทำหน้าสยอง เพราะทุกคนทราบดีว่า เสือไม่ทานหวาน

            “ไอ้เสือ กูขอถามเลย ถามเพราะอยากเสือกล้วน ๆ เค้กที่มึงชอบซื้อ มึงซื้อไปให้เมียเหรอวะ” มิกซ์คือหน่วยกล้าตายเอ่ยถามเสือด้วยตัวเอง

            “เปล่า” เสียงทุ้มตอบกลับเพื่อนในคณะ เพราะเขาไม่ได้ซื้อเค้กไปให้เมียอย่างที่ใคร ๆ คิด

            “เห็นมั้ย!! กูว่าแล้วว่า ไอ้เสือยังไม่มีเมีย” มิกซ์ตบเข่าตัวเองฉาดใหญ่ เมื่อสิ่งที่ตัวเองคิดถูก

            “งั้นมันคงซื้อให้แม่มันนั่นแหละ มึงจะถามอะไรให้มากความวะไอ้มิกซ์”

            “ไอ้เคน มึงทำเหมือนตัวเองไม่อยากรู้” เรื่องราวชีวิตของเสือคงมีแค่ทรอยและปาร์คเท่านั้นที่รู้ดี

            “ไอ้สัด!! เสือกชีวิตกูฉิบหาย” เสือได้แต่ส่ายหัวให้กับเพื่อนในคณะ เขาไม่ได้หงุดหงิดหรือรู้สึกไม่ดี เพราะชีวิตของเขาก็คงแปลกในสายตาของกลุ่มเพื่อนไม่น้อย

            ชายหนุ่มยังไม่อยากจะพูดถึงชีวิตของตัวเองในวันนี้ เพราะชีวิตของเขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงตั้งแต่สามปีที่แล้ว