LOGINShare
บทที่ 12
Latest chapter
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 40
"ตู้เฟิน เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง?"หลินไป๋มองไปยังหญิงสาวที่นั่งข้างๆ จ้าวเฟยหลินไป๋กับตู้เฟินก็พอรู้จักกันอยู่บ้าง เพราะตอนมหาลัย ตู้เฟินเป็นแฟนของรูมเมทอีกคนของเขา"หลินไป๋ นายคงไม่รู้สินะ ตอนบ่ายที่นายไปทำบัตรที่ธนาคารของเรา จริงๆ แล้วฉันก็อยู่ตรงเคาน์เตอร์ด้วยใช่ไหม?"ตู้เฟินพูดอย่างได้ใจ "ในบัตรของนายไม่มีเงินสักนิดเดียว นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ?""ตอนนั้นที่ฉันไม่ทักทายนาย ก็เพราะรู้สึกอับอายที่มีเพื่อนแบบนาย!"หลินไป๋เริ่มรู้ตัว ถ้าคิดไม่ผิด ตู้เฟินคงเล่าให้จ้าวฮุยฟังแล้วมิน่าล่ะ จ้าวเฟยถึงได้มั่นใจนักหนาว่าเขาจ่ายไม่ได้"เธอว่ามันจะเป็นไปได้ไหม ที่ตอนนั้นฉันแค่ไม่ได้เอาเงินฝากเข้าไป แต่ตอนนี้มันมีเงินแล้วล่ะ?"หลินไป๋ถอนหายใจจริงๆ เขาก็ไม่อยากทำเท่แบบนี้หรอก แต่สองคนนี้ ไม่ยอมปล่อยเขาไปเลย"หลินไป๋ นายเลิกฝืนสักที แค่ช่วงบ่ายนี้ นายจะไปหาเงินหนึ่งล้านห้าแสนมาจากไหน?"จ้าวฮุยพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย "แค่ยอมรับว่าตัวเองจน มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?""จนขนาดนี้ ยังจะอวดดีเพื่อศักดิ์ศรีเล็กๆ น้อยๆ นั่นอีก มันจำเป็นมากเลยเหรอ?""นั่นสิ!"ตู้เฟินยิ้มเย็นชา "จ้าวฮุยเนี่ยสุด
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 39
"จ้าวฮุย นายพูดจาแย่เกินไปหรือเปล่า?"ติงฉิงก็ไม่พอใจเช่นกัน "หลินไป๋ประสบอุบัติเหตุโคม่าไปสามปี ตอนนี้จะหางานยากก็เป็นเรื่องปกติ อีกอย่างสมัยนี้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องคู่ควรกันไปซะทุกอย่าง ฉันก็มาจากครอบครัวธรรมดา สามีฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไร""ติงฉิง เธอตั้งท้องเก่งนะ แค่สามปีได้ลูกชายตั้งสองคน สามีเธอก็ต้องรักอยู่แล้ว"จ้าวฮุยส่งเสียงฮึดฮัด "อีกอย่าง สามีเธอก็ไม่ใช่คนรวยอะไร ทรัพย์สินอย่างมากก็แค่ไม่กี่พันล้าน จะเทียบกับตระกูลของลั่วซีซีได้ยังไง?""หลินไป๋อย่าหาว่าฉันหาเรื่องนายเลย ฉันก็แค่คิดว่านายควรจะมีสติได้แล้ว""ฉันน่ะมีบริษัททำผลิตภัณฑ์ทางการเงิน ในฐานะที่เป็นเพื่อนกัน ฉันให้งานนายได้นะ ไปเป็นเซลล์ที่บริษัทฉันสิ ฐานเงินเดือนหมื่นห้าพันบาท มีค่าคอมมิชชั่น ถ้านายโชคดี สามารถปิดดีลใหญ่ๆ ได้ เงินเดือนเดือนละห้าแสนก็เป็นไปได้""งั้นก็ต้องขอบคุณเถ้าแก่จ้าวฮุยมากๆ เลย"หลินไป๋ยิ้มเบาๆ "แต่ว่า พอดีฉันมีงานที่มั่นคงเงินเดือนห้าแสนอยู่แล้ว ตอนนี้ ก็เลยขอปฏิเสธก่อนนะ""เอาล่ะๆๆ ไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่า ฉันขอชนแก้วกันทุกคนหน่อยสิ"หลินไป๋ยกแก้วขึ้น เพราะขี้เกียจเถียงกับจ้าวฮุยเต็มทน
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 38
จู่ๆ ก็ถูกผู้ชายคนหนึ่งกอดแน่น หลินไป๋ถึงกับงงไปชั่วครู่ ก่อนจะตั้งสติได้ว่าเป็นหูผิงอันหูผิงอันเป็นชายร่างใหญ่ สูงเกือบสองเมตร หนักเกือบร้อยกิโล ดูล่ำสันจนให้ความรู้สึกปลอดภัยสุดๆ“แค่กๆ ผิงอัน แล้วใครล่ะที่ตั้งใจมาหาฉันเป็นพิเศษ?”หลินไป๋ดันตัวออกจากหูผิงอันอย่างเนียนๆ เขาไม่ชินกับการถูกผู้ชายกอดแน่นแบบนี้สักเท่าไหร่“จะเป็นใครได้ล่ะ แน่นอนก็ต้องเป็นเทพธิดาประจำชั้นของพวกเรา ลั่วซีซี!”หูผิงอันมองหลินไป๋ด้วยความรู้สึกผสมปนเป “แกนี่โชคดีจริงๆ ลั่วซีซีอุตส่าห์ขับรถจากเสินตูมาตั้งไกล แค่เพื่อมาหาแกคนเดียวเลยนะ”ลั่วซีซีงั้นเหรอ?หลินไป๋เงียบไปชั่วขณะ ความทรงจำมากมายพรั่งพรูเข้ามาในหัวเขารู้จักลั่วซีซีตั้งแต่ยังเด็กตอนลั่วซีซีอายุแค่สามขวบ เธอถูกส่งมายังหมู่บ้านของเขาเธอหน้าตาน่ารักน่าสงสาร สมชื่อซีซี ที่ฟังดูอ่อนหวาน หลินไป๋ตอนเด็กมักปกป้องเธอเสมอแต่พอโตขึ้น เขาจึงได้รู้ว่า ลั่วซีซีไม่ใช่เด็กธรรมดา เธอมาจากเมืองใหญ่ แถมยังมีพื้นเพไม่ธรรมดาตอนที่หลินไป๋ขึ้นม.ต้น ลั่วซีซีก็กลับไปอยู่ในเมือง และพวกเขาได้พบกันอีกครั้งตอนเรียนมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงแม้จะเรียนอยู่ด้วยกันสี่ปี
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 38
ทันทีที่หลินไป๋เงยหน้าขึ้น ก็เห็นเวยเอ๋อร์และเย่เฉิงเฟิง"เย่เฉิงเฟิง ดูเหมือนนายจะมีวิธีทำให้ผู้หญิงของนายยิ้มได้แล้วนะ"หลินไป๋หัวเราะเยาะ "เอาเถอะ ทั้งๆ ที่สบายดีอยู่แล้ว ทำไมต้องไปเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวด้วยล่ะ?""หลินไป๋ ฉันดูแล้วนายคงกร่างได้ไม่นานหรอก!"เย่เฉิงเฟิงกัดฟันกรอด"รู้จักคำว่าใช้ชีวิตให้เต็มที่ไหม?"หลินไป๋ยิ้มอย่างสดใส "ถ้ากร่างได้แค่วันเดียวก็เอาวันเดียวไป""ไสหัวไปซะ!""แก!"เย่เฉิงเฟิงโกรธจนแทบคลั่ง"ทำไม? อยากให้ฉันช่วยไสหัวให้ไหม?"สีหน้าของหลินไป๋เย็นชา"นายพูดอะไรเนี่ย เราไม่ได้ทำอะไรให้นายโมโหเลยนะ..."เว่ยเอ๋อร์โกรธจัดแต่ยังพูดไม่ทันจบ เย่เฉิงเฟิงก็ลากเธอออกไปแล้ว "ไปก่อน อย่าไปยุ่งกับไอ้บ้าคนนี้เลย!"เย่เฉิงเฟิงเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ชนเข้ากับฟ่านชีชี"คุณฟ่านชีชี ถ้าคุณเล่นกับไฟแบบนี้ พี่ชายฉันก็ช่วยคุณไม่ได้หรอก!"เย่เฉิงเฟิงทำเสียงฮึดฮัด แล้วเดินออกไปอย่างเคืองๆฟ่านชีชีมองตามแผ่นหลังของหลินไป๋ ใบหน้างดงามของเธอแสดงท่าทางครุ่นคิดจากนั้น เธอก็เดินเข้าไปในหอเทียนเป่าเก๋ออย่างรวดเร็ว"คุณหลิน อันนั้นไงคะ"ฟ่านชีชีชี้ไปที่หม้อใบเล็กวางอ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 36
"แกมันเหมือนพ่อแกเป๊ะๆ ขี้เหนียวขี้งกแถมยังหน้าด้านอีก!"หลินไป๋มองไป๋ต้าเฟยด้วยสายตาเย็นชา "วันนี้ฉันมีธุระ ไม่อยากเสียเวลากับแก จำไว้บอกพ่อแกด้วย หนี้ที่เขาติดฉันไว้เมื่อก่อน ฉันจะทวงทั้งต้นทั้งดอก!""หลินไป๋ แกมันจนตรอกแล้วใช่ไหม?"ไป๋ต้าเฟยโกรธจัด "ถ้าแกไม่มีเงินกินข้าว ฉันให้แกหมื่นนึงก็ได้ แต่อย่ามาพูดจาเหลวไหล!"จากนั้นก็หันไปมองหญิงสาวข้างกาย "เสี่ยวหมี่ อย่าไปฟังเขาพูดไร้สาระเลย เขาเป็นญาติผู้น้องที่บ้านจนๆ ที่ฉันเคยเล่าให้เธอฟังนั่นแหละ ไอ้ขยะที่ทำให้พ่อแม่ตาย...""เพี๊ยะ!"หลินไป๋ตบหน้าไป๋ต้าเฟยไปทีนึงไป๋ต้าเฟยอึ้งไปสามวิจากนั้นก็โกรธจัดจนแทบสติหลุด "หลินไป๋ ไอ้ขยะ แกกล้าตบฉัน...""เพี๊ยะ!"หลินไป๋ตบไปอีกครั้ง"ไป๋ต้าเฟย ไอ้หมูอ้วนอย่างแกมันสมควรโดนแล้ว!""ได้ หลินไป๋ แกตายแน่!"ไป๋ต้าเฟยตะโกนเสียงดัง "พวกพนักงานอยู่ไหน หายไปไหนหมดวะ?""เกิดอะไรขึ้นคะ?"หญิงสาวในชุดกี่เพ้าเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว "คุณไป๋ นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ?""แกพูดสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น!"ไป๋ต้าเฟยตะโกนเสียงดังด้วยความโมโห "ฉันอยู่ในร้านอาหารของพวกคุณ กลับถูกพนักงานเสิร์ฟของพวกคุณตบ!""
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 35
ชายใส่เสื้อเชิ้ตลายดอกคนหนึ่งเดินเข้ามา หน้าตาของเขานั้นบอกได้เลยว่าน่าอนาถใจอายุยังไม่มาก แต่หัวล้านไปแล้ว แถมยังเตี้ยกว่าฟ่านชีชีอีก"ต้วนอวิ๋นปั๋ว ตอนที่แกพูดถึงฉันไม่ดีต่อหน้าฉัน แกไม่คิดเหรอว่าแกยังติดหนี้ฉันอยู่?"หลินไป๋มองเขาด้วยความรู้สึกเหมือนมองคนโง่ “แกหน้าตาแย่อยู่แล้ว ยังโง่อีก ไม่แปลกที่ฟ่านชีชีจะไม่สนใจแก”ตระกูลต้วนก็เป็นหนึ่งในตระกูลระดับสองของเจียงเฉิง ทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องประดับ อัญมณี และของโบราณ“หลินไป๋ อย่ามาทำตัวโอหังนะ รู้ไหมว่าแกใกล้จะตายแล้ว?”ต้วนอวิ๋นปั๋วหัวเสียเล็กน้อย “ตอนนี้ไม่ใช่แค่ฉินเสวี่ยเหยาหรอก แม้แต่เฉียวเฟยหยานก็ปกป้องแกไม่ได้!”“ถ้าไม่งั้นฉันจะบอกว่าแกโง่ได้ไงล่ะ”หลินไป๋ส่ายหัวพร้อมถอนหายใจ “ถ้าแกคิดว่าฉันใกล้ตายมากแล้ว ไม่ควรจะอยู่ห่างจากฉันหน่อยเหรอ?”“ถ้าฉันจะตายแล้ว การพาแกไปตายด้วยก็ไม่ยากเลย”หลินไป๋พูดไปพลางเดินเข้าไปหาต้วนอวิ๋นปั๋ว“แก แกจะทำอะไร...”ต้วนอวิ๋นปั๋วถอยหลังโดยสัญชาตญาณ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกลัว “หลินไป๋ แก แกอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ...”“รู้สึกกลัวแล้วใช่ไหม?”หลินไป๋ยิ้มเยาะ “ดูเหมือนแกยังไม่โง่ถึงขีดสุดเ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 34
"เธอมีเตาปรุงยาเหรอ?"หลินไป๋รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยจริงๆ ตอนนี้เขายังไม่ได้จำเป็นต้องใช้เตาปรุงยาเท่าไร เพราะระดับของยาที่เขาปรุงได้ในตอนนี้ แค่หม้อธรรมดาก็เพียงพอ แต่ถ้าจะปรุงยาเกรดสูงในอนาคต แน่นอนว่าเตาปรุงยาดีๆ ก็ต้องมีไว้"ในหอสมบัติเทียนเป่า มีของเก่าชิ้นหนึ่ง ดูแล้วเหมือนเตาปรุงยา ฉันอยากซื้อมาไว้ลองปรุงดู แต่ทางหอสมบัติไม่ยอมขายให้ฉัน"ฟ่านชีชีเล่าเหตุผลอย่างละเอียด "หอสมบัตินั่นเป็นของตระกูลต้วน คุณชายใหญ่ของบ้านนั้น ต้วนอวิ๋นปั๋ว คอยตามตื๊อฉันอยู่ตลอด เขาก็เลยจงใจกลั่นแกล้งฉัน""แต่ต้วนอวิ๋นปั๋วก็ติดหนี้นายอยู่ตั้งห้าร้อยล้าน""อืม เข้าใจแล้ว พาไปเลย พวกเราไปที่หอสมบัติเทียนเป่ากัน"หลินไป๋ตัดสินใจไปทวงหนี้อีกรอบ"ตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้ว นายสนใจให้ฉันเลี้ยงข้าวก่อนไหม?"ฟ่านชีชีเสนอขึ้น"อืม ก็ได้"หลินไป๋ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรทั้งสองมาถึงหน้าบ้าน ฟ่านชีชีเปิดประตูรถออดี้ "คุณหลิน เชิญขึ้นรถค่ะ"หลินไป๋กำลังจะขึ้นรถ แต่จู่ๆ ก็มีรถเบนท์ลีย์แล่นมาจอดอย่างรวดเร็วประตูรถเปิดออก หญิงสาวในชุดเซ็กซี่ลงมาจากรถ ใบหน้าของเธอสวยพอๆ กับฟ่านชีชี แถมยังมีความเย้ายวนกว่าอีกด้วย แ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 33
"ไร้สาระ ก็แน่นอนอยู่แล้วสิ!"ซูรั่วปิงตอบกลับอย่างหัวเสีย “ซูอวี่เฟยถึงขั้นมีลูกให้เขาแล้ว นั่นก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เธอมีอำนาจในตระกูลเรามากขึ้น เธอให้ทายาทกับตระกูลซูได้แล้ว แต่ฉันน่ะ... แม้แต่แฟนยังไม่มี!”“ถึงขั้นมีลูกแล้วเหรอ?”หลินไป๋พึมพำกับตัวเอง “แบบนี้... เรื่องมันชักเริ่มน่าสนใจขึ้นมาจริงๆ แล้วสิ”“อ้อ จริงสิ ปิงปิงจ๋า เรื่องให้ทายาทตระกูลน่ะ เธอขอฉันช่วยได้นะ ฉันให้เธอได้ตั้งแปดคนเลยก็ยังได้...”“หุบปากไปเลย!”ซูรั่วปิงอยากจะตบเขาอีกครั้งจากนั้นก็เร่งเร้า "รีบไปกันเถอะ เมื่อกี้เสียงดังขนาดนั้น เดี๋ยวก็มีคนมาแล้ว!"“อืม ปิงปิงจ๋า กลับไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันจัดการอะไรนิดหน่อย”หลินไป๋ตอบกลับเรียบๆซูรั่วปิงรีบขับรถออกไป ส่วนหลินไป๋ก็จัดการเก็บกวาดอะไรเล็กน้อย ก่อนจะตามไปไม่นานนัก เขาก็เห็นรถของซูรั่วปิงยังขับอยู่ข้างหน้าอย่างช้าๆ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังรอเขาอยู่หลินไป๋ขึ้นรถของซูรั่วปิงอีกครั้ง“เมื่อกี้ที่นายพูด หมายความว่ายังไงกันแน่?”ซูรั่วปิงอดถามไม่ได้ “หรือว่าหนิงปู๋เอ้อร์... ไม่ใช่ผู้ชายของซูอวี่เฟย?”"ร่างกายของหนิงปู๋เอ้อร์มีปัญหา คงทำเรื่องอย่างว่าไม่ไ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 32
เสียงระเบิดดังต่อเนื่อง ยาวนานถึงสามนาทีเต็มตึกมังกรดำทั้งหลัง กลายเป็นซากปรักหักพังในพริบตาดูเหมือนว่าความโสมมทั้งหมด จะถูกฝังกลบอยู่ภายใต้ซากเหล่านั้นในตอนนั้น ในพุ่มไม้ดอกไม้ห่างจากตึกมังกรดำไปหลายสิบเมตร"เมื่อไหร่นายจะปล่อยฉันสักที?"ซูรั่วปิงพูดขึ้นอย่างเขินอายเมื่อครู่ในเสี้ยววินาทีระหว่างความเป็นความตาย หลินไป๋อุ้มเธอกระโดดลงมาจากชั้นเก้า แล้วกลิ้งเข้าไปในพุ่มไม้นี้ซูรั่วปิงปลอดภัยดี แต่ตอนนี้หลินไป๋กลับนอนอยู่บนพื้น และมีเธอคร่อมอยู่บนตัวเขา ท่าทางแบบนี้ ใกล้ชิดกันเกินไปแล้วเท่านั้นยังไม่พอ มือข้างหนึ่งของหลินไป๋ยังโอบเอวของเธอเอาไว้ ส่วนอีกข้างกลับซุกซนลูบไล้ไปตามขาของเธอ!ซูรั่วปิงกร่นด่าหลินไป๋ในใจ ไอ้ผู้ชายสารเลว เกือบตายอยู่แล้วยังไม่วายหาโอกาสลวนลามอีก!"ปิงปิงจ๋า เธอนี่ช่างใหญ่โตจริงๆ เลย"หลินไป๋พึมพำออกมา แต่ตอนนี้ซูรั่วปิงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้สารเลวนี่กำลังชมเชยส่วนไหนของเธอ เพราะมือของเขา กำลังลูบคลำไปถึงบั้นท้ายของเธอแล้ว!"เอ่อ... เข้าเรื่องกันดีกว่า ปิงปิงจ๋า เธอต้องแสดงฝีมือหน่อย หนิงปู๋เอ้อร์คงกำลังจับตาดูอยู่ เธอต้องล่อเขาออกมา""เอาล่ะ ฟั
You may also like
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ
บัณฑิตติดบ้าน90.1K viewsเกลียดที่สุด หยุดที่รัก
ฮาลาปัญ659 viewsคุณภรรยาเทพนักรบของผม
ธาราสีชาดสูบยาสูบ137.7K viewsหลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว
ดื่มน้ำให้เยอะ413.1K viewsหนิงชิง
橙花4.9K viewsเกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ
จิ่นหลี่ชีชี25.5K viewsพลิกชะตารัก มรดกเซียน
หลงเทียนหยา231.8K views
