ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม의 모든 챕터: 챕터 91 - 챕터 100

ชาวบ้านหลายคนที่ออกมาดูได้ยินประโยคนี้ก็ส่งเสียงหัวเราะขบขันทันที พวกเขาต่างเข้าใจความหมายที่เซี่ยฉงอวิ๋นต้องการสื่อ สายตาที่มองไปทางแม่เฒ่าเซี่ยจึงเต็มๆปด้วยความดูถูกทันทีพอไร้ประโยชน์ก็ทอดทิ้ง เห็นว่ามีประโยชน์จึงกลับมา มีมารดาที่เห็นแก่ตัวเช่นนี้ช่างน่าสงสารเซี่ยฉงอวิ๋นยิ่งนักมุมปากเยว่อวิ๋นกระ

ห้องโถงด้านนอกของหงจือหลินมีลูกค้าเข้ามาเป็นระยะ คนของบ้านสามสนทนากันด้วยท่าทีวิตกกังวล รอจนกว่าสองชั่วยามผ่านไป การผ่าตัดก็ยังไม่เสร็จสิ้น ในใจเซี่ยเหล่าซานเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆเยว่อวิ๋นที่อยู่ด้านในยังคงมุ่งมั่นมีสมาธิ บนหน้าผากนางมีเม็ดเหงื่อผุดตามไรผมถี่ยิบ รอจนเศษกระดูกที่แตกชิ้นสุดท้ายถูกเ

“น้องสาว ไม้นี้ให้เจ้า” ต้าเป่ายื่นถังหูลู่ออกไปหนึ่งไม้เสี่ยวอวี้มองขนมตรงหน้า กลิ่มหอมหวานของน้ำตาลเคี่ยวทำให้น้ำลายในปากสอ เด็กหญิงกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธหนักแน่น“พี่ชาย ขนมนี้เป็นรางวัลของท่าน ข้าทำความผิดไม่ได้กินก็เป็นเรื่องสมควรแล้ว” เสี่ยวอวี้รู้ตัวแล้วว่าทำผิด เมื่อทำผ

สุดท้ายมารดาผู้ใจอ่อนจึงจำใจยอมรับความพ่ายแพ้เงียบๆ จำต้องยอมให้หางเล็กๆ สองหางนั้นติดตามไปด้วยในที่สุดหลังฝากฝังเซี่ยฉงอวิ๋นไว้กับเซี่ยหู่ ทั้งสี่ก็ออกเดินทางไปยังที่จอดเกวียนเทียมวัวของเซี่ยต้าจวงหน้าหมู่บ้านทันทีนี่เป็นครั้งแรกที่สองพี่น้องได้นั่งเกวียน ดวงตาดำขลับของพวกเขาเต็มไปด้วยประกายความต

แม้ป้าสุยจะพูดจาดีมีท่าทีน่าเกรงขามสักเท่าไร แต่นางก็มีฐานะเป็นเพียงบ่าวในจวนสกุลจี้บ่าวคนหนึ่งต่อให้มีหน้ามีตาแค่ไหน ก็ใช่ว่าจะมีสิทธิ์ออกความคิดเห็นในเรื่องของเจ้านาย เยว่อวิ๋นรู้แจ้งในเรื่องนี้ดี จึงไม่คิดวางใจในคำพูดของหญิงสูงวัยตรงหน้าเยว่อวิ๋นไม่รับรอง ป้าสุยจึงไม่กล้าตัดสินใจ กู้เหยียนเซียว