บทที่ 95

“น้องสาว ไม้นี้ให้เจ้า” ต้าเป่ายื่นถังหูลู่ออกไปหนึ่งไม้

เสี่ยวอวี้มองขนมตรงหน้า กลิ่มหอมหวานของน้ำตาลเคี่ยวทำให้น้ำลายในปากสอ เด็กหญิงกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธหนักแน่น

“พี่ชาย ขนมนี้เป็นรางวัลของท่าน ข้าทำความผิดไม่ได้กินก็เป็นเรื่องสมควรแล้ว” เสี่ยวอวี้รู้ตัวแล้วว่าทำผิด เมื่อทำผ