Semua Bab ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม: Bab 151 - Bab 160

แม่เฒ่าเซี่ยสบถด่าเยว่อวิ๋นไม่ขาดปาก พอด่าเสร็จก็เวียนมาด่าทอเซี่ยฉงอวิ๋นต่อ นางกระทั่งสาปแช่งบุตรชายคนรองตัวเองว่าจะต้องพิการไปตลอดชีวิตไม่มีวันรักษาหาย ซึ่งเยว่อวิ๋นที่อยู่ห่างออกไปได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคำเยว่อวิ๋นดวงตาทอประกายเย็นชา จู่ๆ นางก็หยุดเดินกะทันหันจนหลายคนใต้ต้นไม้นิ่งค้างไปชั่วขณะด้วยคว

ถึงแม้เซี่ยฉงอวิ๋นจะอธิบายให้ฟังอย่างกระจ่างแล้ว ทว่าคำพูดพวกนั้นก็ยังไม่สามารถปลอบประโลมหัวใจที่บอบช้ำของหลีจวินได้อยู่ดีเขาอยากตียายเฒ่าปากไม่ดีนั่นสักหลายๆ หน ทีนางยังกล้าใส่ร้ายก่นด่าคนอื่นได้ แล้วทำไมคนอื่นจะตีนางไม่ได้กันไหนอาจารย์หน้าเหม็นเคยบอกไงเล่าว่าใต้หล้านี้ผู้คนให้ความสำคัญกับบุรุษมา

เยว่อวิ๋นคล้ายจะเข้าใจความคิดของเด็กหนุ่ม นางคิดในใจ นับว่าเจ้ายังมีคุณธรรม ไม่คิดทำลายล้างจานชามบ้านข้าจนหมดแต่เยว่อวิ๋นยังไม่ทันจะทำสิ่งใด ซิ่งฮวาที่นางจับบ่าไว้ก็ทรุดฮวบลงเสียก่อน หญิงสาวประคองร่างเล็กด้วยฝ่ามือเดียว ขณะมืออีกข้างก็จับข้อมืออีกฝ่ายตรวจดูชีพจรด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พอรู้ว่าเด็กหญิงเ

น่าเสียดายที่เยว่อวิ๋นไม่คิดจะให้เวลาพวกเขาหาคำตอบ นางก้าวเท้าขึ้นหน้าอย่างว่องไว เห็นเพียงเงาร่างติดสายตาวูบหนึ่ง จากนั้นแขนที่ถือดาบของคนเฝ้าประตูทั้งคู่ก็ห้อยตกลงข้างตัวเสียแล้วนับว่าเป็นการลงมือที่รวดเร็วและเงียบเชียบ แต่ความเจ็บปวดจากการที่กระดูกหักนั้นมหาศาลยิ่ง จนชายทั้งสองไร้เรี่ยวแรงจะยืนห

คิดว่าน่าจะมีคนขัดขวางไม่ให้นางมา” เยว่อวิ๋นพูดอย่างไม่รีบร้อน ก่อนมานางก็คิดถึงความเป็นไปได้ข้อนี้ไว้แล้ว ถึงสั่งให้ต้าเป่าไปหาลุงผู้ใหญ่บ้าน บอกให้เขาไปดูสถานการณ์ที่บ้านของฉีซื่อเซี่ยหู่กับเซี่ยต้าจวงพยักหน้าเห็นด้วยกับประโยคของเยว่อวิ๋น ส่วนคนที่ขัดขวางก็คิดออกได้ไม่ยากว่าใคร พวกเขายิ่งคิดก็ยิ่