All Chapters of สยบรักยอดบัณฑิต: Chapter 51 - Chapter 60

แสงเช้ายามรุ่งอรุณทอดผ่านหมอกจางๆ ที่ลอยเหนือหลังคาเรือน บรรยากาศเงียบงันราวกับยังไม่ตื่นเต็มตา แต่เผิงเหยียนเฉิงกลับตื่นแต่เช้าตรู่ เสื้อคลุมผ้าฝ้ายสีน้ำเงินเข้มแนบลำตัว เขาจัดเก็บตำราเรียบร้อยแล้ว ให้อาหมิงแบกใส่หีบเล็กไว้เรียบร้อยเมื่อเดินไปยังศาลารับรองที่อยู่ด้านหน้า หยางจิ่งเฟยก็นั่งอยู่แล้วด้วยท่วงท่าสง่างาม แต่สีหน้าแม้จะสงบนิ่งก็ยังมีร่องรอยของความรู้สึกไม่สบายใจจากเรื่องที่รับรู้มาจากพ่อบ้าน“คุณชายเผิง ตื่นเช้านัก เป็นบัณฑิตสมชื่อจริงๆ” เสียงของหยางจิ่งเฟยเอ่ยทัก สุภาพแต่ห่างเหินขึ้นเล็กน้อยเผิงเหยียนเฉิงค้อมศีรษะต่ำ กล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่ง“ขอบคุณท่านอาวุโสที่ให้ที่พักพิงมาสามวันเต็ม ข้าเกรงว่าตนจะรบกวนมากเกินไป วันสอบยังอีกหลายวัน ข้าจึงตั้งใจจะออกไปพักโรงเตี๊ยมแทน เพื่อจะได้พบปะแลกเปลี่ยนความรู้กับบัณฑิตท่านอื่นบ้าง ไม่อยากรบกวนความสงบของเรือนท่านอีกต่อไป”หยางจิ่งเฟยมองเขาอย่างพินิจ สีหน้าหนักแน่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนพยักหน้ารับอย่างไม่ลังเล“ดีแล้ว หากท่านสบายใจกว่า ข้าย่อมไม่ขัด ข้าต้องขออภ

ขันทีและขุนนางในกรมพิธีการล้วนแต่งกายเต็มยศ เตรียมเข้าสู่ช่วงเวลาอันสำคัญแห่งแผ่นดินลานกว้างหน้าตำหนักสอบถูกประดับอย่างเรียบหรู ธงประจำราชวงศ์โบกพลิ้วเหนือยอดเสา เสียงฆ้องกังวานสามครั้งดังขึ้นตามธรรมเนียม เหล่าบัณฑิตที่สอบผ่านขั้นสุดท้ายได้รับเชิญให้มารวมตัวยังลานประกาศเสียงเท้าเรียงเป็นระเบียบจากบัณฑิตผู้มากฝีมือ แต่ละคนเหงื่อซึมเล็กน้อยใต้ปกเสื้อ หลายคนสูดลมหายใจลึก สายตาแต่ละคู่ทอดมองไปยังเบื้องหน้า ที่นั่นคือเวทีประกาศผลภายใต้พระบัญชาแห่งองค์จักรพรรดิเผิงเหยียนเฉิงยืนในแถวแนวหน้า ใบหน้าเรียบนิ่ง ราวกับสงบ แต่หากมองลึกลงในดวงตานั้นกลับเห็นเปลวไฟบางอย่างกำลังลุกโชนอยู่ภายในไม่นานนัก ขุนนางชั้นสูงผู้ควบคุมสอบก้าวขึ้นสู่แท่นสูงด้านหน้า ท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ เสนาบดีกรมพิธีการขึ้นประกาศผลสอบด้วยสุ้มเสียงหนักแน่น“ฟังให้ทั่วหล้า บัณฑิตผู้ผ่านการสอบหน้าพระที่นั่งในปีนี้ มีทั้งสิ้นสามตำแหน่งเอก คือ อันดับหนึ่ง จอหงวน อันดับสองปังเหยี่ยน และอันดับสามทั่นฮวา ทั้งสามตำแหน่งจักได้รับประกาศพระราชโองการ และรับการแต่งตั้งเบื้องหน้าองค์จักรพรรดิ&rdq

ขบวนเกียรติยศเคลื่อนตัวผ่านหลายหมู่บ้าน ระหว่างทางต่างโห่ร้องแสดงความยินดีกับจอหงวนอันดับหนึ่งจนล่วงเข้าวันที่สาม ขบวนเกี้ยวเกียรติยศจึงมาถึงเมืองเจียงเฉินเสียงกลองชัยดังเป็นจังหวะ กลองใหญ่ถูกตั้งเรียงที่ประตูเมือง สีแดงชาดล้อมด้วยธงผ้าสีทองปักคำว่าจอหงวน ขบวนแห่ม้าสง่างามมาถึงปลายแถวคือ เกี้ยวทองขนาดสี่หาม ปักพู่ไหมแดงพลิ้วไหวบนเกี้ยว บุรุษในอาภรณ์จอหงวน นั่งอยู่ด้วยท่วงท่าผึ่งผาย สงบ มั่นคง มีความสุขุมที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนเผิงเหยียนเฉิงสวมชุดผ้าไหมสีน้ำตาลเข้มขลิบทอง ปักลายเมฆคลื่นอย่างสง่างาม เส้นผมถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย สวมหมวกทรงกลมประดับปิ่นแดงปักตราพระราชทาน ดวงตาเปี่ยมแสงภาคภูมิ แต่ภายในนั้นอบอวลด้วยความคิดถึง“ข้ากำลังกลับไปหานาง และครอบครัวที่ข้ารัก” เขาพึมพำเมื่อขบวนเคลื่อนเข้าไปใกล้จุดหมายทีละน้อยเสียงแตรยาวจากหน้าขบวนดังขึ้นขณะเกี้ยวเคลื่อนเข้าสู่เขตเมือง นายอำเภอซุนพร้อมครอบครัวออกมาต้อนรับขบวน ตลอดสองข้างทางชาวเมืองออกมาต้อนรับอย่างแน่นขนัด ต่างโห่ร้อง“จอหงวนของเมืองเจียงเฉินกลับมาแล้ว”

วันเดินทาง ขบวนรถม้าของสกุลลู่เคลื่อนจอดที่หน้าประตูเรือนอย่างเป็นระเบียบ ลู่หยวนฉีในชุดผ้าไหมเรียบหรูนั่งอยู่บนรถม้าคันหน้าเคียงภรรยา ด้านหลังคือรถม้าของลู่ซือหนานและสาวใช้เสี่ยวหลานก่อนออกเดินทาง ลู่หยวนฉีได้เรียกพ่อบ้านประจำเรือนมาสั่งการ“ช่วงที่พวกเราพักอยู่เมืองหลวง เจ้าดูแลทุกอย่างให้เรียบร้อย”“ขอรับนายท่าน ข้าจะดูแลทุกอย่างให้เรียบร้อย อย่าได้กังวล” หวังเจิ้งรับปากอย่างมั่นเหมาะอันเหม่ยฉินยิ้มอย่างอ่อนโยน พอใจที่สามีวางแผนไว้รัดกุมภายใต้ท้องฟ้าสดใส ขบวนม้าเดินอย่างสง่างามมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง พร้อมด้วยธงประจำสกุลลู่ที่ปักอยู่บนหลังรถม้าคันกลาง บ่งบอกเกียรติแห่งครอบครัวลู่ซือหนานที่นั่งอยู่ในรถม้าด้านหลังมองบ้านเกิดผ่านม่านหน้าต่างด้วยแววตาคล้ายคิดถึง แต่ในใจกลับอบอุ่นด้วยความตื่นเต้น การได้เห็นจวนของเขาในฐานะคู่หมั้น เป็นเรื่องที่นางไม่เคยกล้าฝันในวันเก่า“ท่านจอหงวนออกเดินทางไปล่วงหน้า ป่านนี้คงจะถึงแล้ว” เสี่ยวหลานกล่าวขึ้นมา“ข้ายังไม่ได้กล่าวถึงเขาเสียหน่อย” นางพูด

วันงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งจอหงวน เมืองหลวงตกแต่งประดับโคมอย่างงดงาม สองข้างทางนำไปสู่จวนเผิงซึ่งวันนี้ถูกเนรมิตให้กลายเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงฉลองอย่างสมเกียรติแก่เผิงเหยียนเฉิง จอหงวนคนใหม่แห่งราชสำนักบริเวณหน้าจวน คนรับใช้และบ่าวไพร่ต่างวิ่งวุ่นอยู่กับการรับแขก ขุนนางผู้ใหญ่ ขุนนางชั้นรอง รวมถึงบัณฑิตชื่อดังทั้งหลายล้วนทยอยเดินทางเข้ามาพร้อมคำแสดงความยินดี เสียงดนตรีขับกล่อมอย่างละมุนละไม ท่ามกลางกลิ่นหอมของบุปผานานาพันธุ์ที่ตกแต่งทั่วจวนในเรือนรับรองหลักของจวนเผิงลู่ฮูหยินในชุดแพรไหมสีม่วงปักลายบุปผา ยืนดูความเรียบร้อยโดยรอบด้วยสีหน้าอ่อนโยน ข้างกายคือลู่ซือหนาน บุตรีคนงามของนางในชุดสีชมพูอ่อนที่ตัดกับเครื่องประดับหยกบนเรือนผมอย่างงดงามหญิงสาวยิ้มแย้มรับแขกและกล่าวขอบคุณผู้มาเยือนด้วยท่าทีงามสง่าขณะเดียวกัน เผิงเหยียนเฉิงในชุดพิธีการเต็มยศจอหงวนยืนอยู่หน้าศาลากลางเรือน รับคำแสดงความยินดีอย่างไม่ขาดสาย เขาไม่ลืมที่จะส่งสายตาอบอุ่นมาทางลู่ซือหนานเป็นระยะ ดวงตาทั้งคู่สบกันอย่างเงียบงันแต่เต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้งทันใดนั้นเอง เสียงเอะอะจากห