Semua Bab Sweet Revenge : Bab 61 - Bab 70

Agad akong pumasok sa loob ng kotse ni Orson. Pilit pinoproseso ng aking utak ang ilang nangyayri? Si Irish, Ziel, at Fei. "Stop thinking too much," tugon sa akin ni Orson. "Paanong hindi ako mag-iisip? Sa tingin mo ba joke ang nangyayari kanina? Sa mga nasaksihan ko?!" inis na saad ko sa lalaking kaharap. "Wala akong sinabing joke. All I want is to take you away from them. Hindi ka naman siguro bobo para hindi mo makuha agad ang pinupunto ko," iritadong tugon ni Orson sa akin. Napansin kong humigpit ang paghawak nito sa manibela ng kotse. Meaning, naiinis na ito sa presensiya ko. Like I care?! Damn! "Pwede bang ayusin mo iyang pananalita mo?! You make me mad, Mr. Acosta!" asik ko. "I'm trying but you provoked me. Hindi ka nakikinig. Ang gusto mo lagi ay masunod ang nais mo, which is mali naman," saad nito. Napapansin kong dahan-dahang huminahon ang pagkakasabi nito. Lihim naman akong nagpasalamat. Pagdaka'y napahaplos sa aking tiyan. "I decided na work at home lang an

Alam kong pinipigilan lang ni Orson ang sarili. Ramdam ko ang labis na pagkapahiya nito sa buong DFI lalo na sa ilang mga board of directors. Totoong ipinakita ko sa kanya kung gaano ang naging improvements ko sa ilang mga natutunan ko sa pagpapatakbo ng kompanya. All of the boards surprisingly congratulating me. Nakangiting kumaway ako sa mga ito through ZOOM meeting. Kahit nasa malayo ako, awa ng Dios nagawa ko naman ng maayos ang aking obligasyon. Ako man ay hindi makapaniwala sa aking mga narating. Nakilalang muli ang DFI. Ang kailangan ko lang na pangalagaan, ay ang maisiwalat ang pagbubuntis ko na walang ama ang aking anak. Masyado pang maaga para pag-ukulan ako ng issue. Minsan naisip kong tanggapin na lang ang alok ni Orson na kasal. Tama bang tanggapin ko iyon, gayong hindi naman ako sigurado kong tama bang hakbang ang magtiwala ulit sa kanya? "Hey, a penny for your thoughts?" Nagulat ako nang marinig ang boses ni Orson. Lumapit ito sa akin at niyakap ako nang buong-su

"Bakit naman hindi mo ako hinintay? Mas maganda pa rin iyong kasama mo ako sa pagbili ng mga kagamitan ni baby. By the way, kumusta naman ang ilang check-ups mo?" Nakangiting ipinakita ko kay Orson ang kwarto ng baby. "Alam ko namang busy ka, no need na. Sapat na sa amin ang makita ka minsan," saad ko rito. "May problema na naman ba tayo? Kanina ko pa napapansin ang kakaiba mong mga pananalita. Bakit parang hindi ka sigurado? Pwede mo bang ipaliwanag sa akin?" salubong ang dalawang-kilay ni Orson nang tanungin ako nito. Pansin ko rin na bahagyang umigting ang mga panga nito. Para bang nagtitimpi ito na huwag magalit. "Come on, huwag mo nalang pansinin ang mga sinasabi ko. So, what do you think?" tugon ko rito. Medyo kinabahan ako nang titigan ako nito ng matiim. Tila ba inaalisa nito ang aking ekspresyon at ang mga kinikilos ko. Nakakatunaw. Gusto ko na lamang na umalis sa harapan nito. Hindi tuloy ako naging komportable sa mga titig nito. "Tell me, ano bang bumabagabag sa iyo

"By the way, kumusta ka na nga pala, kayo ni Orson?" tanong ni Fei sa akin. "We're okay, at alam mo bang inaya niya akong magpakasal sa kanya," seryoso kong tugon kay Fei. Nagsalubong ang dalawa kilay nito sa narinig. "Really? At tinanggap mo naman? You're such a cruel one kung pinaunlakan mo." Mababakas sa boses ni Fei ang panunudyo at inis. Ngumiti ako rito. Saka ako nagpakawala ng malalim na buntong-hininga. "Why not? Siya ang ama ng dinadala ko, Fei. Kaya lang, hindi pa ako sumang-ayon. Masyado pang komplikado ang lahat. At may dapat kang malaman," seryosong saad ko sa kaibigan na ngayo'y mas lalong kumunot ang noo. Pinakatitigan ako nito ng mariin. "Manang," tawag ko kay Aling Rosa. Nakangiting lumapit ito sa gawi namin. "Yes, ma'am," turan nito. Sumulyap ako kay Fei. "Ano'ng gusto mong kainin?" tanong ko rito. "Any, basta lang po walang butter," saad ni Fei sa'kin. "Kahit ano daw manang basta wala pong butter. Ang akin naman po ay fresh fruits nalang," turan ko.

"Tapos na po akong kumain, ma'am. ilang buwan na po ba ang tiyan niyo ma'am?" nakangiting tanong ni Manang sa akin. "Three months na po ito kahapon. Mabuti naman po. Kaya lang, hindi ngumingiti sa akin ang alaga niyo. Kamukha ng tito Orson, oh!" nakangiting saad ko, tila pinapawi ng batang ito ang aking mga alalahanin at kalungkutan. Napansin ko ang malalim na buntong-hininga ni Orly. I'm wondering kung anong iniisip nito. Siguro, tulad ko rin ay labis itong nag-alala para sa kapatid. Muli, bumukas ang pinto ng aking kwarto at pumasok roon ang hindi maipintang mukha ni Aziel at ang gulat na mukha ni Irish. Sinubukan nitong pigilan si Aziel pero sadyang malakas ito at hindi nagpatinag. "Ziel, 'wag!" sigaw ko dahilan para magulat sina manang, Orly at ang malakas na pagpalahaw nang iyak ni baby C, o Coarth. Mabuti na lamang at nakailag agad si Orly sa kamao ni Ziel. Nagsuntukan ang dalawa. Damn! "Irish! Ano ka ba! Tumawag ka ng guard!" sigaw ko rito na may halong sermon. "Y