Semua Bab Sweet Revenge : Bab 41 - Bab 50

Nang mahimasmasan na ako sa malungkot kong naramdaman. Dahan-dahan akong dumistansya kay Orson. Pinakawalan naman ako nito. Sinalubong ko ang napaka-gwapo nitong mukha, at ang mga mata nitong tila palaging nangungusap. Kailangan kong pigilan ang damdamin. Uso sa akin ang pagiging Maria Clara. Dahil iyon ang turo sa akin ng aking inang si Aialyn. "Okay ka na siguro," pagdakay tugon ni Orson. Ngumiti ako rito. "Kay Papa pala galing ang mga bulaklak na iyan. And I'm so happy, Mr. Acosta. Akala ko pa naman, nakalimutan na naman nila ang kaarawan ko," nakangiti kong saad. "Hindi malilimutan ng mga magulang ang kaarawan ng kanilang mga anak, maliban na lamang sa mga magulang na wala talagang pagmamahal para kanilang mga anak." "Sabagay, and I'm grateful na sila ang naging mga magulang ko," nakangiti kong tugon. "Let's go?" si Orson. Ngumiti ako, nagtataka ako sa tinuran nito. At saan namin kami pupunta? "Where are we going?" "Don't you notice? It's 11:45AM. Lunch break muna ta

Nakarating kami sa isang malaking mansion. Halatang dito idinaos ang simpleng kaarawan nang pamangkin nito. Sabay kaming umibis mula sa kotse nito. Lumapit agad si Orson sa akin para alalayan ako. "Wait, are you sure na okay na itong hitsura ko? Do I look, okay?" conscious kong tanong rito. "You're beautiful kahit ano pang isuot mo, sweetheart." Namula ang magkabilang pisngi ko sa narinig mula rito. "Are you sure? O baka naman binobola mo lang ako, ha?" reklamo ko pa. "I'm not. Sino pa bang pinapagandahan mo? For me, your beautiful."Napasimangot ako sa sinabi nito. "Hindi ako naniniwala sa'yo, Mr. Acosta," reklamo ko pa. "It's up to you, sweetie," nakangiting sagot lang nito. "Let's go inside, they're waiting."Ramdam ko ang kakaibang atmosphere sa lugar na kinaroroonan namin. I feel uncomfortable, lilinawin ko lang, hindi sa kasama ko, kundi sa lugar na feeling ko may ilang mga matang tila tinutuligsa ako sa pamamaraan nang pagtitig ng mga ilang bisita na naroon. Napayuko ako.

Hatid sundo ako ni Orson. Ilang araw at buwan ang lumipas naging maganda ang relasyon namin bilang magkaibigan kahit pa nga sabihing binabatikos ako ng ilang mga tao patungkol sa kumakalat na mga maling paratang nila sa'kin. Hindi kami nagpaapekto sa mga ilang allegations na kumakalat. Hindi rin ako nagpadala sa sulsol ng kaibigan kong sina Fei at Aziel na mag-ingat raw ako kay Orson Acosta. Wala akong makitang mali. Lahat ng nais ko ay ibinigay ni Orson. Oras at atensyon ay hindi ito nagkulang kailanman sa'kin. Kahit pa nga ang kapalit nito'y iniwan ako sa ire nina Aziel at Fei dahil sa katigasan ng ulo ko.Ako man ay nalilito kung bakit ayaw nila dito. Ano bang nakita nila kay Orson na mali na hindi ko napansin? Dahil ang nakikita ko sa kanya'y pawang kabutihan, pagmamahal, at pagmamalasakit sa kapwa. Narito kami ngayon sa isang lugar kung saan kasama namin ang ilang team ng MCGI na mga religious group na tumutulong sa mga mahihirap. Na dapat sanang tularan ng ilang mga relihiyon

Two weeks na ang nagdaan wala pa rin akong balita kay Orson. I'm wondering where is he? Tinatanong ko ang ilang mga board pero ni isa sa kanila'y walang alam. Bagsak ang mga balikat ko, at muli akong naupo sa couch. Is this the end? Pinakiramdaman ko ang sarili. Pero wala akong pagsisisi na naibigay ko rito ang sarili. Malungkot na nanatili akong nakaupo sa looban ng conference room. "You're looking for a man na walang pakialam sa'yo, Ms. Del Fuego," narinig kong saad ni Aziel na halata sa boses ang pang-uuyam. "Stop accusing him na wala siyang pakialam, Mr. Tan! May utang na loob pa rin ako kay Orson. Siya ang dahilan kaya naibangon kahit paano ang DFI!" asik ko rito, pinukol ko ito nang matalim na tingin. I saw how his jaw clenched in anger. "Really? Paano kung may plano pala siyang ibagsak ka?! Ayokong magsalita ng tapos pero may pruweba ako," nang-uuyam paring tugon ni Aziel sa'kin. Nagulat ako sa sinabi nito. Tila nawalan ako nang lakas. Kung wala siguro akong make-up mal

"Are you sure na aalis na tayo?" tanong pa ni Fei sa akin. "Yes, Fei," sagot ko. Nag-angat ako nang tingin kay Ziel. "Sabihin mo nalang Kay Orson na masama ang pakiramdam ko," tugon ko kay Ziel. Umigting ang panga ni Ziel. At walang sabing marahas itong tumayo. Mabuti na lang at nahawakan ko ang braso nito. Tanda na pinipigilan ko ito sa anumang nais nitong gawin. Sana lang makumbinsi ko ito. "Please, Ziel. Ayoko nang gulo. Hindi ko ipipilit ang sarili sa taong hindi deserved. Sa ngayon, habang kaya mo pang pigilan. Pigilan mo. I think, much better na sumama ka na lang kaya sa'min," ani ko rito. "No! Kayo na muna ang umalis. Dahil sinabi mo. I try to stay calm. Pero hindi ko maipapangako sa iyo. Sige na, Fei. Umalis na kayo, ilayo mo na si Hera dito." Hindi na lamang ako nagsalita pa. Pagod ako physically and mentally. Hindi ko akalain na sobrang sakit pala ang harapan kang saktan nang taong natutunan mo ng mahalin. Hindi lang ako makapaniwala. Siguro masyado akong nabulag sa