Semua Bab เลขาบนเตียง: Bab 81 - Bab 90

ใต้ร่างสหัสวรรษ ตอนที่ 14.หล่อนไม่เคยต้องการใครมากเท่านี้ ไม่เคยรู้สึก อยากโดนเอา มากขนาดนี้มาก่อนเลยทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีเหตุผลอะไรให้หวังเกี่ยวกับความสัมพันธ์นี้เลย แต่... แต่หล่อนก็ยังต้องการเขา ต้องการจนแทบบ้า“อย่า... หยุด... ค่ะ...”เขากอดแน่นอีกครั้ง ริมฝีปากบดเบียดลงมาบนปากนุ่มอย่างหิวกระหายหล่อนจูบตอบอย่างเต็มใจ ร้อนแรง ดูดดื่ม ราวกับจะหลอมตัวเองให้ละลายไปกับเขาลมหายใจทั้งสองพันกันไม่เป็นจังหวะเสียงจูบดังกังวานมือใหญ่สอดไปที่แผ่นหลัง แนบแน่น บดขยี้ รั้งหล่อนไว้แนบอกเหมือนกลัวว่าหล่อนจะสลายหายไป“ฉันจะทำให้เธอรู้ว่า อย่าเข้าห้องผู้ชายมั่วซั่ว ละอองพราว...”แล้วเขาก็จับร่างไร้เรี่ยวแรงของหล่อนให้หันหน้าเข้าหากำแพงห้อง มือใหญ่โอบรอบเอวคอด ดึงให้แผ่นหลังบางแนบเข้ากับแผ่นอกเขาอย่างแนบสนิทละอองพราวไม่มีเรี่ยวแรงจะต้านทาน ร่างกายของหล่อนเบาโหวงเหมือนไร้กระดูก หัวใจเต้นรัวจนเจ็บร้าวทั้งอกขณะที่ฝ่ามือสั่นไหวค่อยๆ วางลงบนผนังเย็นเยียบตรงหน้า ซึ่งมันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้หล่อนไม่ล้มลงไปกองกับพื้นร่างกายของเขาแนบเข้ามาจากด้านหลัง แผ่นอกร้อนระอุบดแน่นกับแผ่นหลังของหล่อน สะโพกที

ใต้ร่างสหัสวรรษ ตอนที่ 16. เมื่อมาถึงห้อง สหัสวรรษผลักประตูให้เปิดออกด้วยแรงเพียงนิดเดียว ก่อนจะเหวี่ยงร่างของละอองพราวลงบนเตียงอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันให้หล่อนตั้งตัวหล่อนกำลังจะขยับลุก แต่ร่างสูงก็ทาบลงมาคร่อมทันควัน มือใหญ่คว้าข้อมือทั้งสองข้างของหล่อนไว้แน่น แล้วใช้สายรัดข้อมือหนังที่เตรียมไว้ใต้หมอนมัดไว้กับหัวเตียงอย่างรวดเร็ว“คุณยักษ์... อย่า...”เสียงหล่อนสั่นเครือ พยายามดิ้นหนีแต่ไร้ผล“ดื้อดีนัก จะได้รู้ซะบ้างว่าใครเป็นคนควบคุมเธอ”เขากระซิบเสียงพร่า ดวงตาที่มองหล่อนเต็มไปด้วยแรงปรารถนาและต้องการลงทัณฑ์ละอองพราวสั่นไหวไปทั้งร่างเมื่อริมฝีปากของเขาก้มลงแนบกับลำคอขาวผ่อง“คุณยักษ์... อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ...”เขาไม่ตอบ แต่กลับกระชากกระดุมเสื้อของหล่อนออกอย่างแรงกระดุมทุกเม็ดหลุดไปคนละทิศละทาง ก่อนที่ผ้าขาวสะอาดของชุดนักศึกษาจะหลุดจากบ่าบาง ร่วงลงจากกายอย่างไร้ค่าร่างกายของหล่อนสั่นเฮือก เผชิญกับทั้งอากาศเย็น และสายตาที่ร้อนจัดรุนแรงของเขาดวงตาสหัสวรรษจ้องมาเหมือนนักล่าจ้องเหยื่อ แต่ในแววตานั้นไม่ได้มีแค่ความหิวกระหาย มันเต็มไปด้วยความสับสน ความบ้าคลั่ง และแรงความต้อง

ใต้ร่างสหัสวรรษ ตอนที่ 18.เขาพูดน้ำเสียงเย็นชา สายตาแน่วแน่ ไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย ในใจของเขามีแต่ความคิดว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยให้หล่อนห่างจากสายตาเขาไปไหนอีกแล้ว“แต่ว่า...”“เงียบเถอะ ฉันไม่อยากฟังข้ออ้างของเธออีกแล้ว”เขาตัดบทอย่างเด็ดขาด แล้วเร่งความเร็วของรถมากขึ้น มุ่งหน้าไปยังออฟฟิศของเขาอย่างไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนใจหรือชะลอความเร็วลงแม้แต่น้อยละอองพราวถอนหายใจหนักๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งนิ่งเงียบไปตลอดทางรู้ดีว่าไม่ว่าตัวเองจะพูดอะไรออกไป เขาก็จะไม่ฟัง ไม่ยอม และไม่มีวันให้หล่อนชนะในเกมของเขาอย่างแน่นอนเมื่อรถจอดสนิทหน้าตึกออฟฟิศหรูหรา สหัสวรรษก็ไม่รอช้า ดึงข้อมือเล็กของละอองพราวให้เดินเคียงข้างมาทันทีพนักงานที่เห็นเริ่มซุบซิบกัน และมองด้วยสายตาสงสัยละอองพราวพยายามดึงมือออกเบาๆ แต่เขากลับยิ่งจับแน่นขึ้น“นั่นคุณสหัสวรรษใช่ไหม?”“ใช่สิ แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนะ”“หรือว่าจะเป็นแฟน?”เสียงกระซิบซุบซิบของพนักงานดังแว่วมาให้ได้ยิน ทำให้ละอองพราวหน้าแดงจัด“คุณยักษ์คะ คนมองใหญ่แล้ว ปล่อยมือพราวเถอะค่ะ”หล่อนกระซิบเสียงเบาอย่างไม่สบายใจ“

ใต้ร่างสหัสวรรษ ตอนที่ 20.แต่ละอองพราวก็เศร้าอยู่ได้ไม่นาน เพราะไม่ช้าเขาก็จูบลงมาหาอีกครั้งอย่างร้อนแรง และเต็มไปด้วยความหิวกระหายที่หล่อนปฏิเสธไม่ได้เลย มือแกร่งลูบไล้สำรวจผิวเนียนละเอียดใต้เสื้อผ้าที่เปียกชุ่ม สัมผัสที่แผ่วเบาแต่แนบแน่นทำให้หล่อนขนลุกซู่ปลายนิ้วของเขาไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลัง ก่อนจะเลื่อนลงต่ำ บีบเคล้นสะโพกของหล่อนเบาๆ อย่างยั่วยวนริมฝีปากร้อนของเขายังคงดูดดึงกลีบปากของหล่อนอย่างต่อเนื่อง ลิ้นของเขาไล่เล็มไปที่ลำคอขาวบาง ก่อนจะลากต่ำลงมาอย่างช้าๆ ผ่านเนินอกอวบอิ่มที่เริ่มหอบสะท้านด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านร่างกายที่เปียกชุ่มและแนบชิดกันในสายน้ำทำให้ทุกสัมผัสคมชัดและเร่าร้อนยิ่งขึ้น ความเปียกลื่นของน้ำเพิ่มแรงเสียดทานให้ทุกการเคลื่อนไหวดุดันและกระตุ้นเร้าอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนนิ้วยาวของสหัสวรรษเลื่อนช้าๆ ไปตามผิวเปียกลื่น จนถึงเนินเนื้ออ่อนไหวกลางกายละอองพราวสะท้านเฮือก ริมฝีปากเขาประกบแนบจูบปิดเสียงครางเบาๆ ก่อนจะขยับนิ้วสำรวจเข้าไปในจุดที่หล่อนเสียวซ่านละอองพราวเกาะไหล่เขาไว้แน่น ขาเรียวเกี่ยวรัดรอบเอวของเขาอย่างลืมตัว น้ำในสระที่ห่อหุ้มทั้งสองร่า

ใต้ร่างสหัสวรรษ ตอนที่ 22.ละอองพราวหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นสะดุดทันทีที่เขาพูดถึงเรื่องนั้นตรงๆ“ไม่ใช่ค่ะคุณยักษ์! พราวมาคุยเรื่องสำคัญจริงๆ ค่ะ”“แล้วสำคัญขนาดไหน ถึงทำให้เธอกล้าขึ้นมาหาฉันถึงห้องนอน โดยที่ฉันไม่ได้เรียก?”หล่อนเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา“เอ่อ... เรื่องยาย... คนนั้น...”“ยายคนไหน?”สหัสวรรษขมวดคิ้วนิดหนึ่ง น้ำเสียงยังคงเรียบเฉย“ก็ยายที่เราเจอที่ห้างเมื่อเย็นไงคะ”สหัสวรรษชะงักเล็กน้อยคล้ายมีอะไรในใจ ดวงตาไหววูบแค่ชั่วครู่ ก่อนจะเปลี่ยนกลับไปเรียบเฉยเหมือนเดิม“แล้วไง?”“พราวอยากให้คุณยักษ์ช่วยตามหายายคนนั้นให้หน่อยค่ะ”“แล้วทำไมฉันต้องช่วย”“ก็... ถ้าเราหายายเจอ คุณยักษ์จะได้ไม่ต้องถูกครอบงำด้วยน้ำมันพรายอีกไงคะ” หล่อนรีบอธิบายเร็วๆ ด้วยน้ำเสียงหวังดีสหัสวรรษหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวมาข้างหน้า สายตาคมวาวจับจ้องหล่อนด้วยแววตาเจ้าเล่ห์“แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันชอบถูกครอบงำล่ะ? ฉันชอบเอาเธอ กระแทกเธอล่ะ”ละอองพราวสะดุ้ง หน้าแดงจัดจนรู้สึกร้อนผ่าวไปหมด“สงสัยมนต์น้ำมันพรายจะแก้ไม่หายแล้วล่ะ”“แก้ได้ค่ะ ถ้าหายายเจอ”“ไม่เอาน่า เลิกพูดถึงยายอะไรก็ไม่รู้ไ