Semua Bab ปรารถนาเถื่อน: Bab 101 - Bab 110

ตอนที่ 102เขาบินไปถึงลอนดอนเกือบตีห้าของอีกวันหนึ่งพร้อมกับแคลลี่ ผู้หญิงชาวอังกฤษที่เขาจ้างให้ดูแลภัคจิราน้องสาวของเขาที่ป่วยเป็นโรคนิมโฟมาเนีย หรือการไร้ความสามารถที่จะระงับอารมณ์ในเรื่องเซ็กซ์ แคลลี่ทำหน้าที่ในการจัดหาผู้ชายตามบาร์ต่างๆ มาให้กับน้องสาวของเขาถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายนัก แต่เงินเดือนที่เขาจ่ายให้แคลลี่ในแต่ละเดือนก็แพงมากสมกับภาระหน้าที่ของหล่อน และตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา แคลลี่ก็ไม่เคยละเลยต่อหน้าที่แม้แต่น้อย หล่อนคือพี่เลี้ยงคนเดียวที่อยู่กับภัคจิราได้นานที่สุด แต่แล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่แคลลี่ละทิ้งหน้าที่บินไปหาเขาถึงประเทศไทย สารภาพว่าหลงรักเขาจนโง่หัวไม่ขึ้น ใช่ว่าเขาจะตาบอดไม่รู้ว่าแคลลี่คิดยังไงกับเขา แต่เขาไม่ปรารถนาหล่อนต่างหากล่ะ เขาไม่ได้รักหล่อน ดังนั้นเขาจึงปิดโอกาสของหล่อนทุกทางภัคจิราถูกทอดทิ้งอยู่ในเพ้นเฮาส์คนเดียว และนั่นมันก็น่ากลัวมากสำหรับผู้หญิงที่ป่วยไม่ปกติแบบน้องสาวของเขา เพราะถ้าเมื่อไหร่ภัคจิราอาการกำเริบและไม่ได้ตอบสนองอย่างทันท่วงที หล่อนก็จะต้องลนลานออกไปหาสิ่งตอบสนองอารมณ์ของตัวเองข้างนอกบ้าน และสิ่งนั้นเอง..

ตอนที่ 104.ตอนนี้เขาไม่เหลือใครอีกแล้ว... ไม่เหลือแล้วจริงๆ“ทำไมคุณถึงทิ้งผมไปแพรวา...”ชายหนุ่มพูดคล้ายละเมอ ดวงตาแดงก่ำไปด้วยพิษของแอลกอฮอล์ หนวดเคราที่เคยโกนสะอาดสะอ้าน ขึ้นเขียวครึ้มน่ากลัว“คุณไม่ได้รักผม คุณโกหกผม...”ภาพของแพรวาที่เคยนอนแนบข้างผุดขึ้นมาในความทรงจำ รอยยิ้มของหล่อนสดใส เรือนร่างงดงาม เรียวปากที่หอมหวานของหล่อนเขาจดจำมันได้ดี ตอนนี้เขาคิดถึงหล่อนจนเรือนกายปวดร้าวแทบจะระเบิด คิดถึงจนแทบขาดใจ“ผมคิดถึงคุณแพรวา...” ชายหนุ่มตะโกนออกมาเสียงดังกึกก้องราวกับต้องการระบายอารมณ์ แม้จะรู้ดีว่าแพรวาไม่มีทางได้ยินคำพูดนี้ของตนเองก็ตาม“ภคินคะ แพรอยู่นี่...” เสียงหวานแสนคุ้นหูดังขึ้น ภคินยิ้มกว้างยันกายลุกขึ้นโผเข้าไปรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน แต่ร่างที่เขาเห็นนั้นก็หายวับไปกับตา เหลือไว้แต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้นชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนเตียงนอนอย่างหมดอาลัยตายอยาก เขารู้ดีว่าตัวเองนั้นคิดถึงแพรวามากจนเกินไป จนทำให้มองเห็นอะไรก็กลายเป็นหล่อนไปทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในห้องนอนที่พวกเขามีความทรงจำอันเร่าร้อนร่วมกัน กลิ่นกายของหล่อนยังตราตรึงในหัวใจของเขาไม่มีวันลบเลือนเขารู้ดี

ตอนที่ 106.แพรวาอยากเห็นหน้าเขาใจจะขาด ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง ยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิมหรือเปล่า หล่อนยังจดจำกลิ่นไอของเขา เรือนร่างเปลือยเปล่าของเขาได้เป็นอย่างดี สัมผัสที่เร่าร้อนชวนฝันของเขาที่เคยทำให้หล่อนยอมศิโรราบ สัมผัสที่ทำให้หล่อนยอมเป็นทาสรักของเขาทั้งตัวและหัวใจแพรคิดถึงคุณเหลือเกินค่ะ ภคิน....ภคินขับรถมาหาแพรวาอีกครั้งตอนเย็นในวันเดียวกัน ชายหนุ่มจอดรถก่อนจะเดินเข้ามานั่งในห้องรับแขก พร้อมกับบอกเด็กรับใช้ให้ไปแจ้งแพรวาว่าเขามาหา และก็จะไม่กลับไปไหนจนกว่าจะได้พบหน้าหล่อน เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมง แพรวาก็ยังไม่ลงมาพบ ภคินนั่งรอจนเกือบเที่ยงคืนจึงได้กลับบ้านไป ท่ามกลางสายตาของแพรวาที่แอบมองเขาอย่างอาลัยอาวรณ์ แต่จะให้หล่อนทำยังไง... ในเมื่อหล่อนยังทำใจให้เผชิญหน้ากับเขาไม่ได้นี่ หล่อนคงกักเก็บน้ำตาแห่งความเสียใจเมื่อพบหน้าเขาไม่ได้ ทั้งๆ ที่ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าถ้าเขามาหาหล่อนอีกครั้ง หล่อนจะยอมให้อภัยเขา จะยอมรับฟังคำอธิบายของเขา แต่พอเอาเข้าจริงๆ หล่อนกลับทำไม่ได้ แค่คิดว่าจะเดินเข้าไปหาเขา ขาแข้งของหล่อนก็อ่อนแรงลงอย่างไม่น่าเชื่อซะแล้ว ขอ

ตอนที่ 108.“เมื่อไหร่คุณจะใจอ่อนสักทีนะแพรวา ผมคิดถึงคุณมากรู้ไหม...” ภคินตะโกนออกมาดังๆ ไม่หวั่นเกรงแม้แต่น้อยกับการที่จะมีใครได้ยินคำพูดของเขา แพรวาซึ่งกำลังแอบมองอยู่ที่หน้าต่างห้องนอน ถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความปวดร้าวหล่อนอยากจะลงไปพบเขาใจจะขาด... แต่หล่อนไม่กล้า หล่อนกลัวเหลือเกิน กลัวคำอธิบายของเขา กลัวว่าสิ่งที่หล่อนเห็นวันนั้นจะเป็นเรื่องจริง หล่อนไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าเขาอีกแล้ว ไม่อยากเจ็บช้ำเพราะรักเขาข้างเดียวซ้ำแล้วซ้ำอีกขณะที่ภคินนั่งคอตกอยู่บนเก้าอี้ในสนามหญ้าหน้าบ้านของแพรวาอยู่เนิ่นนาน จนสายฝนเริ่มโปรยปรายลงมา แพรวาซึ่งยืนแอบอยู่ตกใจจนหน้าซีด หล่อนภาวนาอยู่ในใจให้ภคินรีบลุกขึ้นมาและเข้ามาหลบฝนในบ้านโดยเร็ว แต่แทนที่จะลุกหนี คนตัวโตกลับนั่งให้ฝนกระหน่ำใส่อยู่แบบนั้นจนเปียกโชก“ไม่กลัวป่วยหรือไง... ภคิน...” แพรวาเอ่ยขึ้นด้วยความห่วงใยแต่ภคินเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสายฝนที่กระหน่ำลงมาแม้แต่น้อย เขายังนั่งนิ่งเฉย ก่อนที่จะซบใบหน้าหล่อเหลาลงบนมือหนาทั้งสองข้าง แพรวาจ้องมองเขาด้วยความร้าวราน ตอนนี้หัวใจของหล่อนแทบจะขาดรอนๆ หล่อนไม่ต้องการให้เขามาทรมานตัวเองแบบนี้ เ

ตอนที่ 110.“แพรไม่อยากให้คุณคิดมาก ยังไงแพรก็จะไม่หนีคุณไปไหนอีก แพรสัญญาค่ะ” แพรวาลุกขึ้นนั่ง มือบางกำผ้าห่มปิดทรวงอกไว้แน่น ถึงแม้เขากับหล่อนจะสัมผัสกับมาทั่วเรือนร่างแล้วก็ตาม แต่หล่อนก็ยังไม่ชินที่จะเปลือยเปล่าต่อหน้าเขาอยู่ดี“ถึงแม้ว่าคุณจะ...” แพรวาพูดตะกุกตะกักขาดช่วง ภคินขมวดคิ้วเข้มมองอย่างประหลาดใจ“จะอะไรหรือแพรวา คุณยังข้องใจอะไรเกี่ยวกับผมอีกหรือเปล่า” ชายหนุ่มเอื้อมมือมาตวัดรอบเอวคอดกิ่วของแพรวา ก่อนจะดึงเข้าหาร่างแข็งแกร่งกำยำของเขาแรงๆ“ไม่ค่ะ ไม่มีอะไรสักหน่อย”แพรวาปฏิเสธไม่เต็มเสียงนักความรักไงล่ะ ที่หล่อนต้องการจากเขา... แต่เขายังไม่เคยพูดให้หล่อนได้ยินสักครั้งว่าเขารักหล่อน มีเพียงแต่คำว่าคิดถึง และก็ต้องการหล่อนเท่านั้น แต่เท่านี้มันก็ดีเกินพอสำหรับหล่อนแล้ว เวลาที่เหลือหล่อนคงสามารถทำให้เขารักหล่อนด้วยหัวใจได้ หล่อนจะต้องทำให้ได้...“บางครั้งผมก็ละเลยบางอย่างไป...” ภคินจ้องใบหน้างามที่กำลังพยายามหลบตาอย่างรู้ทันความคิด จากนั้นจึงระบายยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แพรวาเห็นแล้วหัวใจสาวก็แทบจะละลายเสียให้ได้“ผมรักคุณนะแพรวา... รักมาก” เขาจุมพิตเรียวปากอิ่มของหล่อนอย่าง