บททั้งหมดของ ปรารถนาเถื่อน: บทที่ 61 - บทที่ 70

ตอนที่ 62.“ผมจะกินคุณทั้งตัว และก็ทั้งคืนด้วย” เขาพูดพลางดึงเสื้อเกาะอกสีแดงเพลิงให้ขึ้นไปอยู่ในที่เดิมก่อนที่รอยยิ้มของผู้ชนะจะระบายทั่วใบหน้าหล่อระเบิด“คนอวดดี...” แม้จะอับอาย แต่ก็อดว่าเขาคืนบ้างไม่ได้ แต่ไหงคำด่าของหล่อนกลับทำให้เขาหัวเราะออกมาเสียงดังซะงั้น“ผมแข็งแรงเสมอ เวลาออกศึกบนเตียง ถ้าไม่เชื่อ คืนนี้ผมจะพิสูจน์ให้คุณดูก็แล้วกัน...”ร่างสูงใหญ่ของเขาเดินหายลับออกจากประตูห้องไปแล้ว แต่แพรวาก็ยังคงนั่งนิ่ง ใบหน้างามร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย แม้จะโกรธที่เขาล่วงเกินหล่อนมากแค่ไหน แต่ที่หล่อนสมควรเกลียดและโกรธมากที่สุดก็คือตัวหล่อนเอง ที่ยอมให้เขาล่วงเกินโดยไม่ขัดขืนแม้แต่นิดเดียว แถมยังเสนอและก็สนองให้เขาอีกต่างหาก คิดแล้วก็เจ็บใจตัวเองยิ่งนักวันเวลาช่างหมุนเวียนผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกินในความรู้สึกของพวงชมพู เด็กสาวจ้องมองเข้าไปในกระจกบานใหญ่ในห้องพักของตัวเอง แล้วลมหายใจแรงๆ ก็ถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากอิ่มเต็มสีสดเจ้าสาวแสนสวยในชุดสีขาวสะอาด นี่คือสิ่งที่สะท้อนเข้ามาในดวงตาของหล่อน ผมดกดำที่เคยถักเป็นเปียหรือไม่ก็ผูกเป็นหางม้าไว้กลางศีรษะ ตอนนี้มันถูกเกล้าขึ้นเป็นพุ่มอยู่บน

ตอนที่ 64. เมธาพัฒน์ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มของตัวเองอย่างอ่อนล้า น้ำเสียง แววตา หรือแม้แต่ท่าทางที่น่าสงสารของพวงชมพูทำให้เขาทนอยู่ร่วมห้องนอนเดียวกับหล่อนไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว เพราะถึงแม้ตอนนี้เขากับหล่อนจะเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามประเพณีแล้วก็ตาม เขาอาจจะแตะต้องหล่อน... ซึ่งนั่นเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับเขา ชายหนุ่มคิดย้อนไปถึงงานเลี้ยงที่พึ่งจะจบสิ้นไปอย่างเหนื่อยอ่อน เขายอมรับได้เลยว่าตัวเองเหนื่อยมากจริงๆ และพวงชมพูเองก็คงมีสภาพอะไรไม่ต่างไปจากเขานัก ตอนนี้เขาอยากจะหลับ อยากจะลืมทุกอย่างที่เกิด และถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้ เขาอยากให้เหตุการณ์บ้าบอคอแตกแบบนี้ไม่เกิดขึ้น เขายินดีรอพวงชมพูเรียนจบแม้มันจะอีกตั้งสามสี่ปีก็ตาม เพราะยังไงมันก็ดีกว่าที่จะให้หล่อนใช้วิธีสกปรกจับเขาแบบนี้ หล่อนยังเด็กเกินไป ยังขาดสติ เขาอยากจะรู้นักว่าหล่อนทำไปเพราะอะไร ต้องการเอาชนะ หรือหล่อนต้องการเขาจริงๆ กันแน่ แต่เจ้าหล่อนก็ไม่ยอมให้คำตอบที่ชัดเจนกับเขาเลยสักครั้ง เขายังจำรสชาติหอมหวานจากเรียวปากสีสวยของหล่อนได้ดี ไหนจะความอวบอัดของเรือนร่างเจ้าหล่อนที

ตอนที่ 66. “ผมไม่ทิ้งคุณไปไหนทั้งนั้นแพรวา ผมจะมีเซ็กกับคุณ” ภคินลงมือถอดกางเกงนอนของเขาออกอย่างเร่งร้อนไม่เหลือความอดทนใดอีก ท่อนกายแข็งชันที่ซ่อนอยู่ข้างในดีดผึงออกมาอวดสายตาสาว เด็กสาวเบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึง แก้มสาวแดงจัดแทบไหม้กับของจริงที่ได้เห็น แต่ก็บังคับตัวเองให้หยุดมองมันไม่ได้ โอ้... ทำไมภคินใหญ่โตแบบนี้ ใหญ่ชนิดที่เรียกได้ว่ามหึมาอลังการเลยทีเดียว เห็นแล้วก็หนาวๆ ร้อนๆ ทั้งผิวกาย แถมตรงนั้นก็ยังร้อนฉ่าและหยาดเยิ้มขึ้นมาอย่างน่าละอายอีกต่างหาก เด็กสาวกวาดสายตามองร่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อนของคนตัวโตอย่างทึ่งจัด ไหล่กว้างบึกบึน กล้ามเนื้อที่แขนดูแข็งแรงได้อย่างไม่น่าเชื่อ แผงอกกว้างใหญ่และแข็งแรงมากๆ และแน่นอนว่ามันคงจะอบอุ่นน่าดูเลยหากเจ้าของกอดหล่อนด้วยความรักสักนิด “เลิกทำท่าทางตื่นกลัวราวกับสาวน้อยบริสุทธิ์ได้แล้วแพรวา แค่คุณเร่าร้อนตามที่ผมต้องการก็เกินพอแล้ว ไม่ต้องแสดงบทบาทอะไรให้มากมายหรอก” ชายหนุ่มทิ้งตัวลงมานอนเคียงข้างเรือนร่างเปลือยเปล่าของแพรวาบนเตียงช้าๆ สายตาของเขาไม่ละไปจากความงดงามตรงหน้าแม้แต่น้อย และดูเหมือนหล่อนก็เช่นกันท

ตอนที่ 68.“โอ้ว... ภคิน... อ๊า...”ไฟพิศวาสแผดเผาร่างของเขาและหล่อนครั้งแล้วครั้งเล่าไม่มีเหน็ดเหนื่อย เสียงร่ำร้องวิงวอนจากแพรวาทำให้หนุ่มหล่อควบคุมตัวเองไม่ได้อีก เขาโจนจ้วงเข้าใส่ร่างหล่อนอย่างป่าเถื่อนถึงอารมณ์ เด็กสาวขยับสะโพกรับอย่างเร่าร้อนพอกัน และไม่ช้าเสียงคร่ำครวญเมื่อถึงฝั่งฝันของคนทั้งคู่ก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้อง“ผมยอมตายคาอกคุณจริงๆ นะแพรวา” เขาพูดขณะกกกอดร่างนุ่มนิ่มเนียนมือของหญิงสาวที่เขาพึ่งจะได้สัมผัสความเร่าร้อนของหล่อนอย่างหวงแหน รอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจระบายไปทั่วใบหน้าหล่อเข้มของเขามากมายนักแพรวายิ้มหวานให้กับสามีทางพฤตินัยก่อนจะผลอยหลับไปในอ้อมกอดอบอุ่นของเขาในที่สุด ประสบการณ์ที่แสนวิเศษก็ทำให้หล่อนฝันหวานได้ตลอดทั้งคืน ภคินก็เช่นกันเขาจุมพิตหน้าผากมนชื้นเหงื่อนั้นอย่างอ่อนโยนก่อนจะตามติดเข้าสู่นิทราไปด้วยอีกคนพวงชมพูก้าวลงมาตามขั้นบันไดอย่างเชื่องช้า ความเศร้าหมองยังคงเกาะกินจิตใจไม่เสื่อมคลาย เด็กสาวมุ่งหน้าไปยังห้องอาหารเพื่อทานมื้อเช้า ระหว่างทางก็อดรู้สึกหวั่นใจกับการเผชิญหน้ากับเมธาพัฒน์ไม่ได้ หล่อนจะพูดอะไรดี หรือจะทำอะไรดีเวลาที่มีสายตาคมกริบของเข

ตอนที่ 70.“คุณอานัสมาทำอะไรที่นี่คะ หรือว่ามาหาชมพู” ยิ่งเห็นเมธาพัฒน์โกรธจนควันออกหู เด็กสาวก็ยิ่งอยากยั่ว ถึงแม้จะไม่เข้าใจนักว่าทำไมเขาถึงได้อารมณ์ขุ่นมัว แต่ก็ยังดีที่หล่อนสามารถทำให้เขาเจ็บหัวใจได้บ้าง“ผมเป็นเกษตรอำเภอครับ พึ่งย้ายมาที่นี่ เลยมาฝากเนื้อฝากตัวสักหน่อย” อานัสชวนพวงชมพูเดินคุยกันไปตามทาง โดยลืมเมธาพัฒน์ซะสนิทใจ“เห็นทีผมต้องขอตัวก่อนนะครับ เชิญคุณสองคนตามสบาย” เมธาพัฒน์พูดขึ้นเสียงเย็นชา ใบหน้าหล่อระเบิดพยายามฝืนยิ้ม ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องมีความรู้สึกหึงหวงในตัวของพวงชมพูแบบนี้ด้วย ในเมื่อเขาเป็นคนให้คำมั่นไว้เองว่าจะไม่ล่วงเกินหล่อน แต่ตอนนี้เขาล่ะอยากจะชกหน้าหล่อๆ ของเจ้าเกษตรอำเภอนี้เป็นบ้าเลยให้ตายสิ“ขอโทษทีครับ ผมมัวแต่ดีใจที่ได้เจอกันคุณชมพู เชิญคุณต้นตามสบายครับ อีกสักพักผมก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”เมธาพัฒน์ไม่ได้ตอบแค่ฝืนยิ้มบางๆ ออกมาเท่านั้น ก่อนจะเดินจากไปในทันที พวงชมพูมองตามแผ่นหลังกว้างของเมธาพัฒน์ที่ห่างไกลออกไปเรื่อยๆ อย่างน้อยใจเป็นที่สุด นี่เขาไม่หึงไม่หวงหล่อนบ้างเลยหรือไงนะ ทั้งๆ ที่มีผู้ชายคนอื่นมาคุยกับหล่อนแบบนี้ ก็เขาไ