Semua Bab ปรารถนาเถื่อน: Bab 111 - Bab 117

ตอนที่ 111.“ภคินคะ ได้โปรด แพรต้องการคุณใจจะขาดอยู่แล้ว...”ชายหนุ่มยิ้มกริ่มกับความสามารถของตัวเองที่ทำให้หล่อนระทดระทวย กล้าร้องขอสิ่งที่หล่อนปรารถนากับเขา“ผมยังไม่ได้จูบคุณเลยนะ ขอผมลิ้มรสคุณก่อน รสชาติของคุณดีจนผมไม่อาจละเลยมัน แพรวา...” ภคินก้มลงครอบครองเรียวปากอิ่มของแพรวาที่เผยอรออยู่แล้วอย่างนุ่มนวล ดูดดื่ม จนเด็กสาวครางออกมาราวกับจะขาดใจปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดรัดรึงกันอย่างเร่าร้อน ด้วยลีลาคล้ายการร่วมรักทางปากก็ไม่ปาน ภคินครางอื้ออึงออกมาเมื่อแพรวาจูบตอบอย่างเร้าใจ และก็ร้อนแรงไม่แพ้กัน มือหนาตะโบมลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอวบงาม ตั้งแต่แผ่นหลังลงไปถึงบั้นท้ายอวบอัดที่งอนงามจนเขาอดใจไม่ไหวต้องขย้ำมือลงไปแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว“แพรมีความสุขที่สุดเลยค่ะ” เด็กสาวพึมพำออกมาคล้ายคนละเมอ มือบางลูบไล้ แตะแต้มไปทั่วแผ่นอกกว้างที่มีไรขนสีเข้มปกคลุมอยู่ ก่อนจะสะกิดเบาๆ ที่หัวนมเม็ดเล็กด้วยความซุกซน ภคินร้องครางลั่น เรือนกายหนาใหญ่สั่นสะท้านแทบอดทนต่อการปลดปล่อยต่อไปไม่ได้“อย่าซนสิครับคนสวย ให้ผมปรนนิบัติคุณคนเดียวก็เกินพอแล้ว...” เขาจับมือของหล่อนออกจากอกของตัวเองทันทีรวบมันขึ้นไปไว้เหนือ

ตอนที่ 113.ภคินยิ้มกว้าง มือหนาเอื้อมมาขยี้ผมของหล่อนอย่างหมั่นเขี้ยว “แกล้งชมผมแบบนี้... ต้องการอะไรเป็นรางวัลหรือเปล่า” เขาถามเสียงกระเส่าระคนรู้ทัน“เปล่าสักหน่อย แพรง่วงนอนต่างหาก” เด็กสาวพยายามจะพลิกตัวหันหลังให้เขา แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย แถมยังพลิกเรือนร่างใหญ่โตของเขาขึ้นมาทาบทับหล่อนไว้อีก“แต่สายตาคุณฟ้องนะ”เขายิ้มก้มหน้าลงมาหา“แน๊ะ! พึ่งรู้นะว่าคุณมีความสามารถพิเศษในการอ่านใจคนได้ด้วย” แพรวาลากเสียงประชด แต่ก็อดยิ้มหวานให้กับสามีไม่ได้ เขาหล่อลากไส้เหลือเกิน“ผมอ่านใจคนไม่ได้หรอก แต่อ่านภาษากายของคนน่ะเป็น”เด็กสาวมองตามสายตาของเขาไป เห็นเขาจ้องมองทรวงอกที่ชูช่ออย่างตื่นตัวของหล่อนอย่างขบขัน “นี่ไง...” เขาสัมผัสกับยอดทรวงที่ไหวระริกด้วยมือหนา แพรวากัดปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงครวญครางน่าอับอายของตัวเองเอาไว้“แล้วก็นี่อีก...” แพรวาร้องครางออกมา เมื่อปลายนิ้วแข็งแรงของเขาเลื่อนลงไปแตะไล้ที่เนินเนื้อหยาดเยิ้มที่ซอกขาอวบ“ภคินน่ะ แกล้งแพรอีกแล้ว...”“ผมจะแกล้งคุณไปตลอดชีวิตคนสวย... เพราะผมรักคุณไง”แพรวาสะท้านไหวเมื่อร่างสูงใหญ่ทรงพละกำลังของเขาโน้มต่ำลงมาหา จุมพิตหวานล้ำซาบซ่านไ

ตอนที่ 115. “จะรักไปตลอดชีวิต... อาสัญญา”พวงชมพูยิ้มหวาน ปล่อยกายปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับสัมผัสรักที่แสนจะโรแมนติกของสามีตัวโตอย่างไม่คิดจะฉุดรั้งใดๆ อีก “ชมพูรักอาต้นค่ะ... จะรักตลอดไป”นั่นคือคำสัญญา... เมธาพัฒน์ยิ้มอย่างถูกใจเมื่อฟังคำรักจากปากของภรรยาคนงาม เขาจ้องมองหล่อนนิ่ง ดวงตาคมกล้าพรั่งพราวไปด้วยดวงดาวระยิบระยับมหาศาล ก่อนจะก้มลงมอบความพิศวาสอันร้อนแรงให้เด็กสาวอีกครั้ง และอีกครั้ง เพลงรักเริ่มต้นขึ้นแล้ว และดูท่าทางว่ามันจะจบลงยากซะด้วย เพราะเขา... สามีของหล่อน แข็งแรงเหลือเกินเวลาที่อยู่บนเตียงนอน พวงชมพูคิดอย่างวาบหวามใจ ตอนนี้หล่อนยอมสิ้นแล้วทุกอย่าง ยอมเป็นทาสรัก ทาสสวาทให้เขาเป็นผู้นำทางแต่เพียงผู้เดียว แม้จะต้องขาดใจตายอยู่ใต้แรงปรารถนา ที่มันดิบเถื่อน และร้อนแรงไปตลอดชีวิตหล่อนก็ยอม... เพราะหล่อนรักเขาเหลือเกิน... อาต้นของชมพูเช้าวันนี้เป็นอีกวันที่พวงชมพูลืมตาตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนอันอบอุ่นของเมธาพัฒน์อีกครั้ง หญิงสาวยิ้มหวานให้กับสามีที่ตื่นนอนอยู่ก่อนแล้วด้วยความรักไม่เคยเปลี่ยนแปลง แม้เวลาแห่งความสุขจะผ่านไปเร็วนักถึงห้าปีแล้วก็ตาม แต่คว

ตอนที่ 117. ตอนอวสานแพรวาน้ำตาไหลพรากออกมาอีกครั้ง หล่อนรักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน ผู้ชายที่หล่อนไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะอ่อนโยน อ่อนหวานและซื่อสัตย์ได้มากมายถึงขนาดนี้ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาห้าปีเต็ม ภคินไม่เคยนอกใจ หรือแม้แต่จะชายตาแลผู้หญิงคนอื่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว สายตาของเขาจะจ้องมาที่หล่อน มองหล่อนด้วยความหิวกระหายตลอดเวลา“ขอบคุณเช่นกันค่ะ ที่รัก... ขอบคุณที่รักแพร...”“นั่นมันคือสิ่งที่ผมห้ามไม่ได้แพรจ๋า... ผมรักคุณตั้งแต่แรกเห็น และมั่นใจได้เลยว่าจะรักแบบนี้ไปจนชั่วชีวิต... ผมรักคุณ...”แพรวาหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา “แพรก็รักคุณมากค่ะ ภคิน รักเหลือเกิน...” หญิงสาวหลับตาพริ้ม เผยอปากรอคอยให้สามีบดขยี้ลงมา แต่ยังไม่ได้ทันได้จูบเลย ประตูห้องพักคนไข้ก็เปิดออกซะก่อน พร้อมๆ กับเจ้าลูกชายวัยกำลังซนวิ่งกรูกันเข้ามา“อย่าวิ่งค่ะคุณปัณณ์ เดี๋ยวหกล้มค่ะ...” เสียงส้มโอพี่เลี้ยงร้องเตือนลูกชายคนที่สองของหล่อนที่พึ่งจะสามขวบนิดๆ ด้วยความตกใจ ขณะที่น้องปาณณ์วัยสี่ขวบเศษวิ่งเข้ามากระโดดขึ้นมานั่งตักของภคินอย่างรวดเร็ว“คุณพ่อครับ... ผมนั่งด้วย...” น้องปัณณ์วิ่งตามมาพยายามจะตะเกียกตะกายขึ้นมาน