ปรารถนาเถื่อน のすべてのチャプター: チャプター 51 - チャプター 60

ตอนที่ 51.“จะให้ฉันกระโดดตัวลอยหรือไง ที่ได้เมียโดยไม่ทันตั้งตัวน่ะ” เขาพูดพลางจ้องมองหล่อนนิ่ง สาวน้อยเห็นแววตาของเขาเต็มไปด้วยความชิงชัง หล่อนอยากจะร้องไห้เหลือเกิน“เมีย! ไม่ใช่สักหน่อย อาต้นปล่อยชมพูได้แล้ว ชมพูจะไปตามทางของชมพู” คำพูดของหล่อนทำให้เขาหัวเราะ พลางดันตัวหล่อนให้ชนกลับผนังหน้าห้องนอนของเขา“อย่างเธอจะไปไหนได้ อยากแต่งงานกับฉันใจจะขาดไม่ใช่หรือ แล้วไอ้ที่ทำเป็นจะหนีออกจากบ้านนี่ คงไม่ใช่เรียกร้องความสนใจหรอกนะ” เขาพูดขณะก้มลงมองกระเป๋าใส่เสื้อผ้าของหล่อนที่กองอยู่กับพื้นใกล้ๆ สลับกับใบหน้างามที่ระบายไปด้วยความตื่นตระหนกและอับอายอย่างรู้ทัน“อาต้นใจร้าย ชมพูไม่ได้คิดอย่างนั้นสักหน่อย” หล่อนปฏิเสธเสียงสั่น พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการเถื่อน แต่คนตัวโตก็กอดรัดหล่อนแน่นจนแทบหายใจไม่ออก“เลิกเรียกฉันว่าอาสักทีเถอะ เพราะอีกไม่กี่วันเธอก็จะได้เลื่อนขั้นเป็นอย่างอื่นแล้ว” เขาเชือดเฉือนหล่อนอย่างเผ็ดร้อน พวงชมพูเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างตกใจ เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ความอ่อนโยนสุภาพของเขา หายไปไหนหมด“คนใจร้าย” เด็กสาวร้องไห้ออกมา น้ำตาของหล่อนทำให้เมธาพัฒน์ใจอ่อนยวบลงทันที แต่นั่

ตอนที่ 53.“แต่ฉันไม่ยอม ฉันมีเงินมาคืนคุณแล้ว” แพรวาตวาดแว๊ดออกไป พลางกวาดตามองกระเป๋าถือของตัวเอง แต่ก็หาไม่เจอ“ถ้าคุณหาไอ้เช็คบ้า ๆ ใบนั้นอยู่ล่ะก็ ผมเสียใจด้วยเพราะผมจัดการมันจนละเอียดไปแล้วล่ะ” เขาพูดอย่างกำชัยชนะ แต่หล่อนไม่ยอมแพ้เด็ดขาด“แต่ฉันก็สามารถหามาใหม่ได้” หล่อนจ้องมองผู้ชายตรงหน้าอย่างท้าทาย แพรวาเห็นเขาขบกรามจนเป็นสัน มองหล่อนราวกับจะฆ่าให้ตาย“โดยวิธีไหนล่ะ สลัดผ้าแล้วก็ขึ้นเตียงกับผู้ชายไม่เลือกหน้าใช่ไหม ผมพูดถูกหรือเปล่า...” คำพูดเสียดสี ดูแคลนของเขาทิ่มแทงลึกไปถึงขั้วหัวใจ แต่หล่อนก็ฝืนปั้นยิ้มหวานออกมา“ถูกต้องที่สุด... แต่ผู้ชายคนนั้นต้องไม่ใช่ผู้ชายจอมหลอกลวงแบบคุณ”“ปากดีไปเถอะ แล้วจะรู้ว่าผมนะยอดเยี่ยมที่สุดในบรรดาผู้ชายของคุณ แพรวา” เขาเลื่อนมือจากปลายคางของหล่อนไปที่ท้ายทอยของหล่อนแทน กดตึงศีรษะของหล่อนไว้ไม่ให้หลบหนีจุมพิตล้างผลาญ ดุเดือดของเขา เด็กสาวครางประทวงอย่างไม่เต็มใจ ก่อนที่จะค่อย ๆ ผ่อนคลายลง เพราะพ่ายแพ้ลีลาความช่ำชองของเขาปลายลิ้นของเขาล่วงล้ำเข้ามาในเรียวปากของหล่อน เสียงครางในลำคออย่างถูกใจของเขาทำให้หล่อนร้อนรุ่มไปทั่วร่าง ความร้อนบางอย่า

ตอนที่ 55.งานแต่งถูกกำหนดให้จัดขึ้นภายในอีกไม่กี่วันข้างหน้า มารดาของเมธาพัฒน์เป็นคนจัดเตรียมทุกอย่างให้ทั้งหมด ตั้งแต่พิมพ์การ์ด จองชุด หรือแม้แต่เลือกแหวนแต่งงาน ท่านกระตือรือร้นจนพวงชมพูอดรู้สึกผิดไม่ได้ส่วนเขานะเหรอ ไม่เคยพูดดี ๆ กับหล่อนเลยนับตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง เจอหน้ากันทีไร เขาจะต้องสาดซัดคำพูดประชดประชันเข้าใส่หน้าหล่อนเป็นประจำ และดูเหมือนว่าเขาจะไม่หยุดการลงโทษหล่อนแค่นี้ซะด้วย พวงชมพูคิดแล้วก็ทำให้สั่นสะท้านไปทั่วร่าง หล่อนต้องเตรียมตัวอย่างไรนะ ถึงจะรับกับความเย็นชาของเขาได้ จะต้องใช้กำลังใจมากมายแค่ไหนกันถึงจะชนะใจเขา ถึงจะทำให้เขาให้อภัยหล่อน หรือว่า... เขาเกลียดหล่อนจริง ๆ แค่คิดเด็กสาวก็ร้าวรานในอกแทบกระอัก“ต้น วันนี้พาชมพูไปลองชุดนะ แม่หาร้านเตรียมไว้ให้แล้ว”อภิญญาพูดขึ้นขณะที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารเช้าในห้องอาหาร หล่อนเห็นเมธาพัฒน์รับคำสั่งมารดาของเขาเสียงเรียบ ใบหน้าหล่อเหลาของเขานั้นเย็นชาจนหล่อนรู้สึกหนาวไปทั่วทั้งใจ“ชมพูไปเองได้ค่ะ จะได้ไม่ต้องรบกวนอาต้น”พวงชมพูพูดออกไปเสียงแผ่วเบา แต่นั่นก็ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองหล่อนเป็นครั้งแรก ดวงตาคมของเขามีแววหมิ่

ตอนที่ 57.“เสน่ห์แรงจังนะ บอกเจ้าหมอนั่นไปหรือเปล่าล่ะ ว่ากำลังจะเป็นเจ้าสาวน่ะ” คนตัวโตประชดประชันทั้งคำพูดและแววตา พวงชมพูเม้มปากแน่น ก่อนจะเดินหนี แต่เมธาพัฒน์คว้าแขนกลมกลึงเอาไว้ซะก่อน“แล้วบอกไหมว่าทำไมถึงต้องแต่งงาน” เขาพูดเหมือนกระซิบ ขณะลากร่างบางของหล่อนให้เดินตามไปที่รถ เด็กสาวพยายามดิ้นรน“ปล่อยชมพูนะ ชมพูไม่กลับกับอาต้นเด็ดขาด”“ทำไม?” เขาเค้นเสียงถามลอดไรฟัน“คนใจร้าย ป่าเถื่อน ชมพูไม่อยากคุยด้วยแล้ว” หล่อนพยายามสะบัดข้อมือให้หลุด แต่เมธาพัฒน์ไม่ปล่อย จับหล่อนยัดเข้าไปในรถหรูอย่างแรง พร้อมกับสั่งเสียงกร้าว“ถ้าลงมาก็หนีให้พ้นแล้วกัน เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะได้เจอทั้งคนใจร้าย และป่าเถื่อนในเวลาเดียวกัน”คนตัวโตคำรามข่มขู่เสียงเลือดเย็น พวงชมพูเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ประสบ หล่อนไม่เคยเห็นเขาในด้านมืดอย่างนี้มาก่อนเลย ปกติเขาสุภาพ อ่อนโยน หรือนี่จะเป็นอีกด้านหนึ่งที่เขาพยายามซ่อนมันเอาไว้นะรถหรูทะยานออกจากที่จอดอย่างรวดเร็ว บรรยากาศตลอดทางก็เหมือนกับตอนขามานั่นแหละ เงียบ... เมธาพัฒน์นิ่งเงียบมาตลอด พวงชมพูขยับตัวไปมาอย่างอึดอัด หล่อนกำลังจะอ้าปากพูดออกไ

ตอนที่ 59.บรรยากาศตอนใกล้เที่ยงร้อนอบอ้าวเหลือเกิน แสงแดดที่สาดส่องลงมากระทบกับผิวบางของหล่อนมันแทบจะแทรกซึมเข้าไปถึงภายใน แพรวาเงยหน้าขึ้นมองตึกสูงตรงหน้าก่อนจะเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เด็กสาวหันกลับไปบอกกับคนขับรถว่าไม่ต้องรอหล่อน เดี๋ยวหล่อนจะกลับบ้านกับคุณภคิน แต่นี่ก็คือคำโกหกของหล่อน ใครจะบ้ากลับบ้านกับผู้ชายดิบเถื่อนคนนั้น หล่อนจะกลับบ้านไร่องุ่นของหล่อนต่างหาก ถึงแม้จะแอบสงสารสาวใช้คนนั้นอยู่ไม่น้อย แต่หล่อนก็สงสารตัวเองมากกว่าเท้าบางก้าวข้ามประตูเข้าไปภายในตึกสูงใหญ่ สุดโอ่อ่านั้นด้วยมาดนางพญา หล่อนเห็นแม่ประชาสัมพันธ์สาวคนเดิมจ้องมองหล่อนตาค้าง ก่อนจะตามด้วยความไม่เป็นมิตร ก็แน่ล่ะ ใครเห็นชุดหล่อนก็คงต้องอึ้งกันทั้งนั้น ขนาดตอนที่หล่อนเห็นมันแขวนอยู่ในร้านระหว่างทางที่จะเดินทางมาที่นี่หล่อนยังอึ้งเลย และด้วยเหตุนี้แหละหล่อนจึงได้ซื้อมันมาใส่ แม้ราคามันไม่ได้แพงนัก แต่มันก็ทำให้หล่อนแอบสะใจเล็กๆ ได้แพรวาก้มมองชุดที่ตัวเองใส่ก่อนจะอมยิ้มออกมา ชุดเดรสสีแดงสด มันดูดีมากเลยเวลาอยู่บนร่างกายของหล่อน เพราะมันช่วยเน้นสิ่งที่หล่อนต้องการจะให้คนอื่นเห็นให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ค