Semua Bab ภรรยามิหวนคืน: Bab 71 - Bab 80

โรงน้ำชาจิ่งชวน ชายหนุ่มรูปงาม ในชุดสีขาวสะอาด ก้าวเข้าไปภายในโรงน้ำชา ทว่าเขากลับไม่ได้เลือกที่นั่ง สำหรับดื่มชาอย่างที่ควรจะเป็น แต่เขากลับเดินเลยไป ยังส่วนของหลังร้าน “คุณชายเชิญขอรับ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ พร้อมก้าวตามเสี่ยวเอ้อไป เพียงเดินเข้าไปภายในห้องขนาดใหญ่ ที่คลาคล้ำไปด้วยนักพนันมือทอง รอยยิ้มเย็นก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเป้าหมาย “หากคุณชายเผย ต้องการเงินเท่าไหร่ ให้เขายืมไปได้เต็มที่” “ทราบแล้วครับคุณชาย” ถงเจี้ยน เดินไปนั่งร่วมโต๊ะ ที่เผยตงนั่งเล่นอยู่ ชัยชนะของเผยตงคือสิ่งที่เขาต้องการ ชายหนุ่มเริ่มที่จะวางเงิน สำหรับการพนันในตาต่อไป แน่นอนว่าเขาจงใจพ่ายแพ้ จนผ่านไปหลายตา ที่ถงเจี้ยนจงใจเสียเงิน และแสร้งกู้ยืมเงินจากทางร้าน เพื่อทุ่มสุดตัว ล่อเหยื่อ “ฮ่าๆ วันนี้ข้ามือขึ้นยิ่งนัก ตานี้ข้าขอเทหมดหน้าตัก” เสียงร้องอู้! ดังขึ้นรอบโต๊ะ เมื่อคุณชายสกุลใหญ่ เทหมดหน้าตักในตานี้ คงหมายจะกินเงินของผู้มาใหม่ บุรุษชุดขาวที่มีตั๋วเงินกองอยู่ตรงหน้า ช่างอาจหาญเข้ามาเล่น ทั้งที่พ่ายแพ้มาหลายตาติด

ร้านขนมโหรวอิง เผยอิงเถา กำลังครำเคร่ง สำหรับการวางแผนการค้า นางตื่นมาจะกี่วันไม่สำคัญ เพราะสิ่งที่ต้องทำ หากยื้อเวลาก็รังแต่จะพลาดพลั้งให้ศัตรู เมื่อเช้าที่ผ่านมา นางอาจเหมือนคนโง่ที่แสร้งฉลาด ในสายตาของใครบางคน แต่นักธุรกิจที่เรียนรู้ การดูผู้คนมาตั้งแต่จำความได้แบบนาง มองแค่ปราดเดียวก็รู้ ว่าคนฉลาดอย่างเผยอันหลิง กำลังประเมินนางอยู่ “ร่างกายท่านยังไม่แข็งแรง ไยหักโหมนักเล่าขอรับ” ถงเจี้ยน ก้าวเข้ามาภายในห้อง ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะน้ำชา แล้วรินยกดื่มอย่างกระหาย “ร่ำรวยมา ไยยังดูหิวโหยอยู่เล่า” หญิงสาวเอ่ยเย้า ถงเจี้ยน ทว่ามือยังคงตวัดพู่กัน เพื่อเขียนแผนงานของตนเองต่อ “นายหญิงช่างรอบรู้ยิ่งนัก” “หากเจ้าไม่ได้ผลกำไร ไยจะกลับมาหน้าระรื่นเยี่ยงนี้เล่า” “เฉพาะหนี้หลักแสนตำลึง ดอกเบี้ยตามกฎหมายกำหนด เบี้ยหวัดของท่านราชครู สักห้าปีจึงจะเพียงพอ รวมต้นและดอก สกุลเผยเรียกว่า...ล้มละลายได้เลยขอรับ” “หึๆ คิดดอกเบี้ยตามกฎหมายกำหนดเลยหรือ แล้วถ้าตามกฎการค้าเล่า” หญิงสาวละสายตา มองไปที่ถงเจี้ยน เพื่อรอ

“นางช่างเหิมเกริมนัก!” เป็นสะใภ้รอง ที่พูดขึ้นเพื่อสุมไฟในใจของพี่สามี ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น นางต้องอยู่อย่างเจียมตน เพื่อมิให้แม่สามีไม่พอใจ ที่สำคัญไปกว่านั้น นางมิอาจทนเห็นเผยอิงเถา กับลูกแฝดเหนือกว่าบุตรชายของนาง “เงียบปากเจ้าซะ! เจาเยียน” เหล่ยฮูหยิน จำต้องปรามลูกสะใภ้รอง เรื่องนี้เกี่ยวพันหลายอย่าง หากผลีผลามไป สกุลเหล่ยอาจตกที่นั่งลำบาก แม้มิจนทางการเงิน แต่ชื่อเสียงที่สั่งสมมานาน อาจด่างพร้อยได้ และนั่นจะเป็นจุดเริ่มต้น ของการล่มสลาย “ท่านป้า อย่าโมโหไปเลยเจ้าค่ะ พี่สาวของข้านาง...” “คุณหนูเผย พี่สาวเจ้าเป็นสะใภ้ข้า และเรื่องนี้คือเรื่องในบ้านเหล่ย คงไม่ต้องให้ข้าบอกนะ ว่าสิ่งใดควรไม่ควร” “เจ้าค่ะ” “ท่านแม่ จะใส่ใจทำไม ในเมื่อท่านแม่เป็นคนบอกข้าเอง ว่านางทำเสื่อมเกียรติ อย่างไรนางก็ต้องออกจากสกุลเหล่ย” แม่ทัพหนุ่ม รีบออกตัวปกป้องคนรัก ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจมารดา แต่มิว่าสิ่งที่นางพูดจะจริงเท็จ เขาก็ต้องทำให้เผยอิงเถา ออกจากสกุลเหล่ย และเขาต้องไร้ภรรยา เพื่อสตรีที่รัก “แต่มิใช่เจ้า ที่ทำเยี่ยงนั้นก่

“อีกหนึ่งเดือน ข้าจะจัดการให้เรียบร้อย”ท่านราชครูเผย ยังคงตั้งใจยืดเวลาออกไป เพื่อลดคำครหา ที่จะเกิดกับบุตรสาวคนรอง หากหย่าคนพี่ แต่งคนน้องต่อในทันที ผู้คนทั้งแผ่นดิน คงตราหน้าลูกรักของเขา ว่าช่วงชิงสามีพี่สาว ทำลายครอบครัวให้หลานเป็นกำพร้า “ก่อนตะวันตรงหัวพรุ่งนี้ หากพระราชโองการยังมาไม่ถึง หลักฐานการรับสินบน จะถึงสำนักตรวจการ ไม่ต้องห่วง...เรื่องนั้นมันแค่เล็กน้อย เพราะยังมีอีกหลายเรื่อง ที่ข้ามีในมือ” ท่านราชครูเผย กำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ เขาในตอนนี้ มิต่างอันใดกับสุนัขจนตรอก ทว่ากลับมิสามารถ ที่จะหันหลังกลับไปสู้ กับผู้ไล่ล่าได้ เพราะปลายอาวุธดันจ่ออยู่ที่คอหอย “ไม่บีบคั้นกันเกินไปหน่อยหรือ” “ไยท่านราชครูคิดเช่นนั้น เจ็ดปีเชียวนะ ที่บุตรสาวทั้งสองคนของท่าน ต้องทนทุกข์กับสิ่งที่ท่านทำ คนพี่ต้องอยู่เหมือนตายทั้งเป็น ส่วนคนเล็กต้องอยู่เฝ้ารอชายที่รัก ทั้งที่ล่วงเลยวัยออกเรือน มาไม่น้อย สิ่งที่ข้าเสนอไป ย่อมเป็นผลดี ต่อลูกของท่านทั้งสิ้น ไยจึงมองว่าเป็นการบีบคั้นเล่าขอรับ” “มีตรงไหนที่เหมาะสม พี่สาวหย่าสามี ให้น้องสาวแต่งเข้าไปแทนทันที

“เป็นเพียงสตรี ช่างมิเจียมตน” “หึๆ มือสังหารชั้นยอด ราคาค่าตัวพวกเจ้า ยังมิถึงครึ่งของข้า ต้องให้บอกไหม....ว่าข้าทำไม ถึงไม่ตื่นกลัวพวกเจ้า” น้ำเสียงเนิบช้าของหญิงสาว ทำให้ชายชุดดำ เริ่มเหงื่อซึมไปทั้งกาย เป็นที่รู้กันว่า มีเพียงเหล่ามัจจุราชเท่านั้น ที่เงินตราอย่างเดียว จับต้องคนพวกนี้ไม่ได้ หากค่าจ้างของพวกเขา ยังมิถึงครึ่งของนาง นั่นเท่ากับสตรีตรงหน้า คือหนึ่งในมัจจุราช! “นางแค่ลวงให้เราหลงกล” หนึ่งในชายชุดดำเอ่ยขึ้น พร้อมกับพุ่งเข้าหาหญิงสาว วืด! อึก! ยังไม่ทันได้ถึงตัวหญิงสาว ร่างใหญ่นั้นก็ร่วงลงจากหลังคา เพียงแค่ปลายหอกขยับไหวเล็กน้อยเท่านั้น ‘เป็นไปไม่ได้’ ผู้ที่อยู่ในเงามืด ถึงกับดวงตาเบิกกว้าง เมื่อเห็นการลงมือของสตรี ที่ประจันหน้ากับคนของเขา ที่อยู่บนหลังคา ไหนว่า...เจ้าของเรือนเป็นสตรีโง่จริงหรือ! ไยถึงได้มีมัจจุราชคุ้มกัน ใช่ว่ามือสังหารระดับนี้ จะยินยอมติดตามผู้ใดได้โดยง่ายมัจจุราชเป็นกลุ่มนักฆ่า ที่ไร้ตัวตนและผู้ก่อตั้ง ยิ่งไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนเช่นกัน หากจะจ้างวาน ต้องผ่านตัวแทนเท่านั้น จ่ายเงิน รอรับเพียงข่าวเท่านั้