Semua Bab ภรรยามิหวนคืน: Bab 51 - Bab 60

มิติคู่ขนาน ปัจจุบัน ปักกิ่ง ท่ามกลางเสียงฝนโหมกระหน่ำ ราวกับฟ้ารั่ว ทำให้หญิงสาวที่กำลังหลับใหล พลันตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะรีบขยับก้าวลงจากเตียง เพื่อไปปิดม่านที่เปิดอยู่ เอ๊ะ! หญิงสาวนิ่งค้างไปชั่วขณะ เมื่อนึกขึ้นได้ ว่าเธอปิดม่านประตูระเบียงไปแล้วนี่! เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะลืม ปึก! ร่างอวบอิ่มถูกกดแนบประตูระเบียงบานใหญ่ มันเกิดขึ้นเร็วจนเธอไม่ทันตั้งตัว มือหยาบกร้านของผู้ชาย กำลังลูบไปตามสัดส่วนจากด้านหลัง เสียงลมหายใจฟืดฟาด บอกได้ถึงอารมณ์ของผู้บุกรุกได้เป็นอย่างดี “คิดดีแล้วเหรอ ที่เข้ามาแบบนี้” หญิงสาวยังทำใจดีสู้เสือ เรื่องนี้ไม่ปกติ คนนอกไม่มีทางเข้ามาได้ง่ายดายขนาดนี้ ที่สำคัญ...เป็นไปได้อยากที่เธอจะไม่รู้ตัว นอกจากทุกอย่างมีคนในคอยจัดการ “คุณหนูฉู่ ผมต้องคิดดีแล้วสิครับ ถึงได้มา...หึๆ คืนนี้ฝนตกอากาศกำลังดี ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” หญิงสาวยังคงนิ่งเฉย เธอกำลังรอจังหวะ ที่จะหลีกหนีจากตรงนี้ แต่มันน่าแปลกอีกเรื่อง ทำไมเธอถึงได้รู้สึก เหมือนคนง่วงนอนตลอดเวลา หรือว่า... “หรานหร่าน”

“เจ้าคนไร้ค่า คิดว่าตนเองสำคัญขนาดไหนกันเชียว จึงจะล้มสกุลเก่าแก่ลงได้ แค่เจ้าตาย!” “สำคัญแค่ไหนน่ะรึเจ้าคะ ข้ากับเขา แต่งงานกันด้วยสมรสพระราชทาน ความผิดของข้ากับลูก ต่อให้เป็นเรื่องใหญ่โตเพียงใด ไม่ตัวเขา ก็ต้องเป็นฮ่องเต้ ที่จะเป็นคนตัดสิน ว่าควรอยู่หรือตาย แล้วท่านแม่แอบอ้างคำสั่งเขา เท่ากับลวงเบื้องสูง แค่นี้ก็ลากทั้งสกุลไปตัดหัวได้แล้วแล้วท่านแม่ยังคิดใช้ศาลเตี้ย ลงมือต่อข้า โดยไม่คำนึงถึงชาติกำเนิดของข้า โปรดไล่ย้อนไปให้ดีๆ ว่าสกุลมารดาข้า สืบเชื้อสายมาจากที่ใด หากข้ากับลูกหายไป ลองคิดดีๆ นะเจ้าคะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขนาดคนที่โง่เยี่ยงลา ยังมองออกถึงความคิด ของบุตรชายท่าน ว่าเขาเก็บข้าไว้ ในฐานะตัวประกัน แต่ถ้ามองให้ถูก ข้ากับลูก คือเกราะคุ้มหัว คนสกุลเหล่ยเสียมากกว่า เอาเลย! เข้ามาสังหารเราสามแม่ลูกได้ตามใจ แล้วก็หนีให้ทันก่อนที่ฮ่องเต้ จะลบสกุลเหล่ยของท่าน ออกจากแผ่นดินด้วยล่ะ”หญิงสาวโยนท่อนฟืน ลงไปแทบเท้าแม่สามี ก่อนจะกางแขนออกกว้างอย่างท้าทาย แม้มันจะคือความเสี่ยง แล้วอย่างไรเล่า ในเมื่อทุกสายตา มองว่าเจ้าของร่าง โง่เขลาและหยาบช้า การท้าทายนี้ เป็นเครื่องชี้ชัดไปเลย

“วันนี้หากข้าไม่ทำให้เจ้า จดจำไปชั่วชีวิต อย่าได้เรียกข้าว่าเผยอิงเถาอีกเลย เจ้าอยู่จวนแม่ทัพมาทั้งชีวิต ไม่ซึมซับกฎของตระกูลบ้างเลยหรือ ข้าจะสูงต่ำแค่ไหน เจ้าไม่มีสิทธิ์ตัดสิน เพราะอะไรรู้ไหม! ข้าคือนาย ส่วนเจ้าคือบ่าว เมื่อกล้ากำแหง ก็ต้องกล้ารับผลที่ตามมา” “เจ้าจะทำอะไรข้า” “พาเจ้าไปสู่การตัดสิน ที่เป็นธรรมอย่างไรเล่า” หญิงสาวยืดตัวขึ้นตรง ทว่ามือเรียวบาง ที่เต็มไปด้วยพลังแห่งโทสะ ยังคงกำเส้นผมของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น“ลูกรัก... ตามแม่มา”ฟู่หลง รีบพยุงน้องสาวให้ลุกขึ้น โดยไม่ลืมเอาผ้าที่อยู่ในปากตนเอง และน้องสาวออก ฟู่อิงกอดแขนพี่ชายเอาไว้แน่น เมื่อเห็นถนัดตา ว่ามารดากำลังลากร่าง ของสาวใช้อาวุโส ออกจากเรือนไปบ่าวชายหญิง ได้แต่พากันวิ่งแตกตื่น นำหน้าเผยอิงเถา เพื่อไปรายงานแก่ฮูหยินใหญ่ ผู้เป็นมารดาเจ้าของจวน อย่างน้อยโทษนี้ของสาวใช้อาวุโส อาจถูกลบล้างไปได้ เพราะอย่างไรเสีย ฮูหยินน้อยก็มิใช่ ที่โปรดปราณของคนสกุลเหล่ย เรือนเหล่ยฮูหยิน“หยุดเดี๋ยวนี้! เจ้ากำลังทำสิ่งใด”เหล่ยฮูหยิน ก้าวออกมาจากเรือน เพื่อเผชิญหน้ากับลูกสะใภ้ ที่พาร่างสาวใช้อาวุโส เข้าม

ยามบ่ายแก่ ตลาดเมืองหลวง หลังจากจัดการเรื่องเงินเสร็จสิ้น เผยอิงเถา ได้เดินทางไปยังกิจการของมารดา ที่มอบให้แก่นาง สามแม่ลูกหยุดยืน หน้าร้านขายขนม หญิงสาวแหงนมองป้ายร้าน โหรวอิง ชื่อนี้...คงเป็นชื่อของนางกับมารดาสินะ หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะพาลูกๆ ก้าวเข้าไปด้านใน เจ้าของร่าง ไม่เคยสนใจสินเดิมชิ้นนี้เลย และมันเป็นส่วนที่ไม่แจ้ง ให้กับสกุลเหล่ยได้รู้ ซึ่งมีคนเก่าคนแก่ ของสกุลมารดา เป็นคนดูแลมันรอนางเติบโต แต่น่าเสียดาย ที่เจ้าของร่างไร้สามารถ จึงมองข้ามมันไปอย่างน่าเสียดาย “คุณหนูเชิญด้านในขอรับ ต้องการขนมแบบใด เชิญเลือกหาได้ตามสบายขอรับ” ลูกจ้างในร้าน รีบออกมากล่าวต้อนรับ โดยที่ไม่รู้เลยว่าหญิงสาวเป็นใคร “ผู้ดูแลไป๋อยู่หรือไม่” “เอ่อ...อยู่ขอรับ” “บอกเขาว่า เหวินโหรวต้องการสนทนา” “ขอรับ” ชายหนุ่มตอบรับ ด้วยน้ำเสียงปนลังเลเล็กน้อย ใครกันนะถึงได้กล้าขอพบผู้ดูแล ก่อนจะเดินหายไปยังส่วนของหลังร้าน เพื่อแจ้งให้แก่ผู้นำของตนได้รู้ ในระหว่างรอ หญิงสาวได้มองสำรวจไปรอบๆ ร้านนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นหอม ของขนม

“ท่านลุงช่วยเข้าไปจัดการ ทุกอย่างให้เรียบร้อยด้วยนะเจ้าคะ แล้วหาคนไปแทนพวกเขา ส่วนคนงานอื่น หากเลือกข้างชัดเจน ก็ให้พวกเขาได้สมใจ กิจการของข้าทุกสาขา นับจากนี้จะไม่รับเลี้ยงงูพิษอีกต่อไป”“ขอรับ”“ส่วนเจ้าสองคน จะรีบคาบข่าว ไปบอกนายเจ้าก็ตามสบาย เพราะการที่ข้ากล้าที่จะยืนตรงนี้ นั่นแสดงว่าข้าก็พร้อม ที่จะเผชิญกับโจรทางสายเลือดเช่นกัน”“พาพวกมันออกไป!”ไป๋อวิ๋นสั่งการเสียงกร้าว ก่อนจะนั่งลงอีกครั้ง เขามั่นใจว่าความยุ่งยาก คงดาหน้าเข้ามา ให้คุณหนูของเขา ต้องเผชิญอีกมาก“คุณหนู จะไปที่สกุลเหวินหรือไม่ขอรับ”“เอาไว้ข้าจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ข้าจะไปเยี่ยมท่านตาท่านยาย และทุกคน ท่านลุงก็รู้ว่าต่อจากวินาทีนี้ เราจะเผชิญกับสิ่งใดบ้าง ทั้งในบ้าน นอกบ้าน ระอุยิ่งกว่าไฟนรกเสียอีก”หากคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ คือเจ้าของร่างเดิม อาจไม่ใส่ใจต่อการไปเยี่ยมญาติฝั่งมารดา แต่สำหรับนางแล้ว ต้องไต่ตรองให้ถี่ถ้วน เพราะนางเพิ่งเปิดศึกกับแม่สามีไหนจะวันนี้ ที่ทวงทุกอย่างคืนจากบิดา ศึกหลายด้านเช่นนี้ นางก่อขึ้นมา ก็ต้องเป็นคนแบกรับมันด้วยตนเอง ซึ่งที่ผ่านมาสกุลเหวิน ทั้งมอบกิจการ และดูแลแทนนางมานานปี แล้วจะให้น