All Chapters of ย้อนเวลามาเจอรัก: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากที่ เว่ย ซูหลิน จากไป บรรยากาศในคฤหาสน์ก็ดูจะสงบลงอย่างเห็นได้ชัด ไป๋ หลินฮวา ยังคงตั้งใจทำงานในครัวอย่างขยันขันแข็ง ฝีมือการทำอาหารของเธอยังคงสร้างความประทับใจให้กับทุกคนที่ได้ลิ้มลองมู่ หานเจิ้น เองก็ดูจะผ่อนคลายมากขึ้น เขาเริ่มใช้เวลาพูดคุยกับหลินฮวาบ่อยขึ้น ไม่ใช่แค่เรื่องอาหาร แต่ยังรวมถึงเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตประจำวัน ทำให้หลินฮวารู้สึกใกล้ชิดกับเขามากขึ้นทีละน้อยวันหนึ่ง ขณะที่หลินฮวากำลังจัดเตรียมดอกไม้สดในห้องโถง หานเจิ้นก็เดินเข้ามาพร้อมกับหนังสือเล่มหนึ่งในมือ"เจ้าชอบดอกไม้หรือ?" เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลหลินฮวาหันมายิ้มให้เขา "เจ้าค่ะ ดอกไม้ทำให้รู้สึกสดชื่น""ข้าก็ชอบมองเจ้าจัดดอกไม้ ดูเหมือนเจ้าจะมีความสุขกับสิ่งที่ทำ" หานเจิ้นกล่าวชมใบหน้าของหลินฮวาแดงระเรื่อเล็กน้อยกับคำชมนั้น "ข้าเจ้ามีความสุขที่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักค่ะ""แล้วการทำอาหารล่ะ? เจ้ามีความสุขกับมันมากเพียงใด?""มากเจ้าค่ะ การได้ปรุงอาหารให้ผู้อื่นมีความสุข คือความสุขของข้าเจ้าเช่นกัน" หลินฮวาตอบด้วยรอยยิ้มหานเจิ้นมองเธอด้วยแววตาที่อ่อนโยน "เจ้าเป็นคนพิเศษนะ หลินฮวา"คำพูดนั้นทำให้หัวใจของห

ช่วงเวลาหลังจากนั้นเป็นเหมือนความฝันสำหรับ ไป๋ หลินฮวา และ มู่ หานเจิ้น ทั้งสองใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เรียนรู้ซึ่งกันและกันมากขึ้น ความรักที่ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ เริ่มเบ่งบานอย่างงดงามหานเจิ้นพาหลินฮวาไปชมสถานที่ต่างๆ ในคฤหาสน์และบริเวณโดยรอบ เล่าเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตของเขาให้เธอฟัง พาเธอไปดูทุ่งดอกไม้ที่บานสะพรั่ง และทะเลสาบที่เงียบสงบหลินฮวาเองก็เล่าเรื่องราวชีวิตของเธอในยุคปัจจุบันให้หานเจิ้นฟังอย่างระมัดระวัง โดยเลี่ยงที่จะพูดถึงรายละเอียดที่อาจจะฟังดูเหลือเชื่อ แต่หานเจิ้นก็รับฟังเธอด้วยความตั้งใจและไม่เคยแสดงท่าทีสงสัยความสุขของทั้งสองดูเหมือนจะดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่ในมุมหนึ่งของคฤหาสน์ ความไม่พอใจและความอิจฉาก็ยังคงคุกรุ่นอยู่เว่ย ซูหลิน ที่ถูกส่งกลับไปอยู่กับครอบครัว ยังคงเก็บงำความแค้นไว้ในใจ เธอรู้สึกว่าหลินฮวาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปวันหนึ่ง ซูหลินแอบกลับมาที่คฤหาสน์ของหานเจิ้นอย่างเงียบๆ เธอซ่อนตัวอยู่ในเงามืด คอยเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของทั้งสองด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตเธอเห็นภาพหานเจิ้นและหลินฮวาเดินจูงมือกันในสวน หัวเราะพูดค

เมื่อความจริงปรากฏว่า เว่ย ซูหลิน เป็นผู้อยู่เบื้องหลังอาการแพ้ของ ไป๋ หลินฮวา ความโกรธและความผิดหวังก็ถาโถมเข้าใส่ มู่ หานเจิ้น เขาไม่คาดคิดว่าคู่หมั้นที่เคยรักจะกล้าทำร้ายคนที่เขารักได้ถึงเพียงนี้หานเจิ้นตรงไปยังเรือนที่ซูหลินพักอยู่อย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงความเดือดดาลซูหลินที่กำลังนั่งรอคอยข่าวร้ายของหลินฮวาอยู่ เมื่อเห็นหานเจิ้นเข้ามาด้วยสีหน้าเช่นนั้นก็รู้ทันทีว่าแผนการของเธอถูกเปิดโปงแล้ว"คุณชาย..." ซูหลินพยายามเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ"เจ้า!" หานเจิ้นตวาดเสียงดัง "เจ้ากล้าทำร้ายหลินฮวาได้อย่างไร!?"ซูหลินทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม "ข้า... ข้าแค่รักท่านมากเกินไป ข้าไม่อยากเสียท่านไปให้ใคร""ความรักของเจ้ามันวิปริต! เจ้าเกือบจะฆ่าคนที่ข้ารัก!" หานเจิ้นกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว"ท่านรักนางหรือคะ?" ซูหลินเงยหน้ามองเขาด้วยความเจ็บปวด "ท่านรักแค่หญิงชาวบ้านคนนั้นหรือคะ!?""ใช่! ข้ารักหลินฮวา! นางเป็นคนดี มีน้ำใจ และจริงใจ ไม่เหมือนเจ้าที่มีแต่ความริษยาและความอาฆาต!"คำพูดของหานเจิ้นราวกับมีดกรีดแทงหัวใจของซูหลิน เธอร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร"ข้าขอโทษ... ข้าผิดไป

คำพูดที่หนักแน่นและจริงใจของ มู่ หานเจิ้น ทำให้ความกังวลในใจของ ไป๋ หลินฮวา คลายลงไปบ้าง เธอรู้สึกมั่นใจในความรักที่หานเจิ้นมีต่อเธอมากขึ้น"ขอบคุณท่านค่ะ หานเจิ้น" หลินฮวาเอ่ยด้วยรอยยิ้มหวาน "ข้าเจ้าก็รักท่านค่ะ"หานเจิ้นโอบกอดเธออย่างอบอุ่น ความรักของทั้งสองแน่นแฟ้นยิ่งขึ้นท่ามกลางความไม่เห็นด้วยของญาติผู้ใหญ่ในตระกูลหานเจิ้นพยายามที่จะพูดคุยและทำความเข้าใจกับญาติผู้ใหญ่ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะยังคงมีอคติกับหลินฮวาอยู่"ข้าเข้าใจว่าพวกท่านเป็นห่วงข้าและตระกูล" หานเจิ้นกล่าวกับบรรดาญาติผู้ใหญ่ "แต่หลินฮวาเป็นคนดี และนางทำให้ข้ามีความสุข ข้าหวังว่าพวกท่านจะเปิดใจยอมรับนาง"อย่างไรก็ตาม ท่าทีของญาติผู้ใหญ่ก็ยังคงแข็งกระด้าง พวกเขายืนกรานว่าหลินฮวาไม่เหมาะสม และพยายามกดดันให้หานเจิ้นยกเลิกการแต่งงานนี้หลินฮวาเองก็รับรู้ถึงความไม่พอใจของญาติผู้ใหญ่ เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระของหานเจิ้น และเริ่มคิดว่าการแต่งงานของพวกเขาอาจจะนำมาซึ่งความขัดแย้งมากมายในอนาคตคืนหนึ่ง หลินฮวาตัดสินใจที่จะพูดคุยกับหานเจิ้นอย่างจริงจัง"หานเจิ้นคะ" หลินฮวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความลังเล"มีอะไรหรือ หลิ

ในที่สุด วันที่ มู่ หานเจิ้น และ ไป๋ หลินฮวา รอคอยก็มาถึง บรรยากาศในคฤหาสน์คึกคักเป็นพิเศษ คนรับใช้ต่างวุ่นวายกับการจัดเตรียมงานแต่งงานให้สมบูรณ์แบบหลินฮวาอยู่ในชุดแต่งงานสีแดงปักลายหงส์ทองอร่าม เธอสวยสง่าราวกับนางฟ้า ผมถูกเกล้าขึ้นอย่างประณีต ประดับด้วยเครื่องประดับทองคำที่หานเจิ้นมอบให้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขและความตื้นตันหานเจิ้นเองก็อยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีดำปักลายมังกรทอง เขาดูหล่อเหลาและสง่างาม ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หลินฮวาด้วยความรักใคร่พิธีแต่งงานเริ่มต้นขึ้นตามประเพณี ญาติผู้ใหญ่และแขกเหรื่อมาร่วมแสดงความยินดีมากมาย แม้ว่าบางคนจะยังคงมีท่าทีไม่พอใจ แต่โดยรวมบรรยากาศก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นขณะที่คู่บ่าวสาวกำลังทำพิธีสาบานรัก เสียงเอะอะโวยวายก็ดังขึ้นมาจากด้านนอกคฤหาสน์"เกิดอะไรขึ้น!?" หานเจิ้นถามด้วยความตกใจคนรับใช้รีบวิ่งเข้ามาแจ้งด้วยสีหน้าตื่นตระหนก "คุณชายคะ! มีกลุ่มคนบุกเข้ามาในงาน!"กลุ่มนักเลงที่ เว่ย ซูหลิน ว่าจ้างไว้ได้บุกเข้ามาในงานแต่งงาน พวกเขาพยายามสร้างความวุ่นวาย ตะโกนเสียงดัง และขว้างปาสิ่งของแขกเหรื่อต่างตกใจแตกตื่น หานเจิ้นรีบสั่งให้คนรับ