All Chapters of รักนะยายจอมแก่น: Chapter 41 - Chapter 50

ปรินเดินไปมองหน้าแคทไปส่วนแคทก็เลี่ยงที่จะมองหน้าเขาเพราะอายที่เหมือนเผลอบอกความในใจออกไป ก่อนจะถึงบ้านพักแคทขอให้ปรินอย่าบอกพ่อถึงเรื่องที่เกิดขึ้นปรินรับปากเพราะเขาก็ไม่อยากให้พ่อของแคทเป็นกังวลเหมือนกัน ตอนเย็นของวันนั้นขณะที่สาวๆหนุ่มๆนั่งดูทีวีกันบนบ้าน แล้วก็กินขนมที่ปรินกับแคทเดินไปซื้อมา “ทำอะไรกันอยู่คับพี่ๆ”กวางเดินขึ้นมาบนบ้านแล้วทักทายทุกคน“มาถึงแล้วเหรอเรา”แคทถาม“คับพี่ เหนื่อยชะมัด” กวางบ่น“ไปส่งรายงานไม่ใช่เหรอ แล้วมันเหนื่อยยังไง”มายด์หันมาถาม เธอสนิทกับกวางจนเหมือนพี่สาวอีกคน“เหนื่อยใจกับคนอ่ะพี่มายด์”กวางบ่น“ให้เจ๊ช่วยมั้ย น้องชาย”แคทถาม กวางสั่นหัวอย่างแรง“ถ้าพี่แคทไป รับรองต้องมีคนได้นอนโรงพยาบาลแน่ ผมรับผิดชอบไม่ไหวหรอกคับ”กวางหัวเราะ“ขนาดนั้นเลยเหรอกวาง พี่สาวเราโหดขนาดนั้นเลยเหรอ”ปรินถามขำๆ “ยิ่งกว่านั้นอีกคับพี่ปริน พี่แคทเหมือนระเบิดเวลาที่ไม่แสดงเวลามากกว่า ไม่แสดงความรู้สึกอะไร เลยไม่รู้ว่าจะระเบิดตอนไหน น่ากลัวคับ”กวางพูดพร้อมทำท่าทาง“แคทใจเย็นลงมากแล้วนะกวาง เท่าที่พี่เห็นรับรองจัดการคนที่ทำให้เราไม่สบายใจได้แน่”ปรางบอก“ก็เพรา

เมื่อมาถึงบ้านมายด์พ่อแม่มายด์ออกมาต้อนรับและทักทายกัน แล้วก็พากันไปเดินดูสวน พ่อมายด์เป็นเกษตรอำเภอจึงดูแลสวนแบบชีวภาพ ไม่เน้นเคมี หลังจากพากันเดินดูสวนแล้ว ก็พากันมานั่งกินข้าวที่หน้าบ้านของมายด์ ผู้ใหญ่ก็นั่งคุยแลกเปลี่ยนความรู้กันไป พ่อแม่มายด์ขอบคุณพ่อแม่ปรางที่ช่วยดูแลมายด์เป็นอย่างดี แม่ปรางก็บอกว่ารักมายด์เหมือนลูกสาวคนหนึ่ง พอบ่ายก็พากันกลับมาบ้านพักที่น้ำตก หลังจากกินข้าวเย็นแล้วแคทก็ออกมานั่งอ่านหนังสือที่ระเบียงเหมือนเคย ส่วนคนอื่นนั่งคุยกันที่หน้าทีวี แคทวางหนังสือไว้บนโต๊ะแล้วเดินไปยืนที่ริมระเบียง สายตามองไปในความมืดข้างหน้า เธอกำลังคิดเรื่องของชัย เพราะว่าชัยรู้แล้วว่าเธอกลับมาอยู่บ้านในช่วงที่มหาลัยปิดเทอมเขาจะต้องมาวุ่นวายอีกแน่ๆ เธอกำลังหาทางออกที่ดีแต่ยังไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะไม่กระทบกระทั่งกับเขา“คิดอะไรอยู่”มีเสียงดังมาจากข้างหลังแคทสะดุ้งแล้วหันกลับมาอย่างเร็วทำให้ตัวเธอชนเข้ากับคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง จนตัวเธอเซไปข้างหลัง ปรินนั่นเอง เขาเห็นว่าเธอเซจึงยื่นแขนออกไปดึงตัวเธอเข้ามา ตัวเธอจึงเข้ามาอยู่ในออ้มแขนเขา ปรินก้มลงมองหน้าแคทที่เงยหน้ามองเขาท

เมื่อลงมาจากบนเขา แคท กวางและปรินเดินเลี่ยงมาที่ศาลาท่าน้ำ ทุกคนคุยกันสนุกสนาน แม่แคทให้ป้าอิ่มมาเรียกให้ขึ้นไปกินข้าวที่บนบ้านแคทเลยบอกป้าอิ่มให้บอกกับแม่ว่าพวกเธออยากจะนั่งกินข้างล่าง สักพักป้าอิ่มกับน้าอุ้มก็ยกอาหารลงมาให้ที่ศาลา แคทรีบขอโทษที่ทำให้ต้องลำบาก แต่ป้าอิ่มกับน้าอุ้มต่างก็บอกว่าไม่เป็นไร พอกินข้าวกันอิ่มแล้วก็นั่งคุยกันต่อ ชัยเดินลงมาที่ศาลา“แคท พี่ขอคุยด้วยหน่อยคับ” แคทหันไปมองแล้วเดินไปที่ชัย“มีอะไรคะ” “แคทจะมาอยู่บ้านใช่มั้ยช่วงปิดเทอม” “ค่ะ” “งั้นพี่ขอมาหานะ” แคทมองเขาด้วยสายตาเย็นชา“พี่ชัยไม่ทำงานเหรอคะ” “ก็เวลาที่พี่ว่างไงคับ” แคทไม่ตอบ“ตกลงตามนั้นนะ วันนี้พี่กลับก่อนเอาไว้พี่จะมาหาใหม่”ชัยพูดเองเออเองแล้วเขาก็เดินกลับไปบนบ้าน แคทเดินกลับมาที่ศาลา สักพักรถของชัยก็ขับออกไป แคทนั่งมองดอกบัวในคลองไม่พูดกับใคร เธอไม่อยากทิ้งพ่อกับแม่ไปไกลถึงสิงคโปร์หรอก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางอื่นอีกแล้ว กวางและทุกคนมองแคทแต่ไม่มีใครพูดอะไร เพราะรู้ว่าเธอกำลังใช้ความคิด ปรินเห็นท่าทางของแคทแล้วเขาก็ชวนกวางเดินขึ้นไปบนบ้านทันทีตอนบ่ายทุกคนพากันเดินขึ้นไปบน

“ถ้าเป็นปรางนะร้องไห้แล้วคงวิ่งหนีไปเลยแหละ”ปรางพูด“พี่ก็คิดอย่างนั้นนะ”ชยาบอก“พี่ก็ด้วย”เอกพูด“แต่พี่ว่าไม่”ปรินพูด ทุกคนหันไปมองหน้าปรินทันทีรวมถึงแคทด้วย“ทำไมวะ”ชยาถาม“ไม่รู้สิ แต่พี่ว่าไม่”ปรินพูดแล้วมองแคทที่นั่งอยู่ข้างหน้า“พี่ปรินพูดถูกค่ะ แคทไม่ร้องไห้แต่กำมือข้างขวาแล้วต่อยไปที่ประตูห้องพี่เอกทีเดียว ประตูห้องทะลุเลยหลังจากนั้นแคทก็ยิ้ม ยักไหล่แล้วก็เดินออกไปเลย”มายด์เล่า“เดี๋ยวนะ ประตูทะลุเลยเหรอ พี่ไม่อยากจะเชื่อ”เอกบอก“ประตูทำมาจากไม้อัดค่ะ มันไม่ได้หนามากมายอะไร”แคทบอก“นั่นแหละ ขนาดพี่เป็นผู้ชายยังไม่คิดว่าจะต่อยทะลุได้เลย ทำไมโหดขนาดนี้ล่ะ”ชยาพูดแล้วมองแคท“แคทเรียนทั้งคาราเต้และยูโดค่ะ แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก”มายด์บอก“แคทไม่เสียใจเหรอที่ไปเจอแบบนั้นเข้าอ่ะ”ปรางถาม“ไม่หรอก เราไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย ที่ต่อยเพราะไม่อยากให้เขามายุ่งกับเราอีก ที่จริงเรารู้อยู่แล้วว่าเขาอยู่กับพี่นิดที่ไปก็เพราะอยากจะรู้ความจริงเท่านั้น”แคทบอก“เราไม่ได้ชอบเขาแล้วทำไมถึงได้เกลียดเขาล่ะ”ปรินถาม“ก็ถ้าพี่เอกจะยอมจบแค่นั้น แคทก็คงไม่เกลียดหรอกค่ะ แต่นี่พอหลังจากนั้นพี่เอกก็ย

บริษัทของพ่อปรินเป็นตึกตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ ชั้นล่างมีร้านกาแฟ ที่นั่งคอยของลูกค้าและคนที่มาติดต่อ ส่วนชั้นที่สาวๆต้องไปทำงานอยู่ที่ชั้น25 ต้องขึ้นลิฟต์ไป เมื่อถึงชั้นที่25ข้างหน้ามีเคาท์เตอและพนักงานต้อนรับคอยให้คำแนะนำกับคนที่มาติดต่อ ส่วนข้างในออฟฟิต มีโต๊ะตั้งเรียงรายแบ่งเป็นล็อคๆ ระหว่างที่เดินผ่านไปมีพนักงานพากันทักทายปริน“อรุณสวัสดิ์คับ บอส ค่ะบอส”ปรินพาสามสาวมาจนถึงหน้าห้องทำงานของเขา มีโต๊ะตั้งอยู่ข้างหน้าห้องมีผู้หญิงหน้าตาดีย้อมผมสีน้ำตาล อายุน่าจะมากกว่าปรินนิดหน่อย เป็นเลขาหน้าห้องเธอเดินออกมาทันทีที่เห็นปรินเดินมาพร้อมกับสาวๆ “อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส สวัสดีค่ะคุณปราง”เธอทักทายปรินแล้วก็ทักปรางด้วย“สวัสดีค่ะพี่ลินดา”ปรางทักตอบ“คุณชยากับคุณเอกมารออยู่ในห้องแล้วค่ะบอส”ลินดาหันไปรายงานปรินปรินพยักหน้าแล้วเดินนำสาวๆเข้าไปข้างใน พอเดินเข้าไปข้างในห้องทำงานของปริน แคทมองดูรอบๆข้างขวามือดูเหมือนจะเป็นห้องประชุมเล็ก ด้านหน้าของเธอมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งอยู่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของปริน เยื้องไปทางซ้ายมือมีชุดโซฟาตั้งอยู่ ด้านข้างๆมีโต๊ะทำงานวางอยู่อีกชุด น่าจะเป็นโต๊ะของเธอ