All Chapters of รักนะยายจอมแก่น: Chapter 51 - Chapter 60

แคทมองปริน“แคทเพิ่งรู้นะคะว่าที่บริษัทมีของว่างให้พนักงานด้วย” “มีให้เราคนเดียวนี่ล่ะ ถ้าดูแลไม่ดีรับรองว่าไม่ต้องถึงพ่อเราหรอก แม่พี่ได้มาจัดการพี่แน่ๆ” “แต่ถ้าใครรู้จะไม่ดีมั้งคะ”“ตอนนี้คงรู้กันทั้งบริษัทแล้วล่ะ ว่าพี่พาว่าที่แฟนในอนาคตมาทำงานด้วย” “พี่ปรินว่าอะไรนะคะ”“ป่าวคับ มากินก่อนเถอะ เดี๋ยวหายเย็นจะไม่อร่อยนะ” ปรินบอกแล้วเดินมาที่โซฟา แคทก็เลยต้องลุกขึ้นมาด้วย นอกห้องทำงานของปรินพนักงานบางคนเริ่มจับกลุ่มพูดถึงเรื่องที่ปรินมีเลขาส่วนตัว เพราะทุกคนต่างก็รู้กันว่าปรินไม่เคยอยากมีเลขาส่วนตัวมาก่อนเลย ทั้งๆที่มีคนเคยเสนอให้เขามี แล้วหนึ่งในนั้นก็คือฟ้านั่นเอง ทุกคนรู้ว่าฟ้าอยากเป็นเลขาส่วนตัวของปรินมากแต่ปรินก็ปฏิเสธมาตลอด แต่วันนี้เขาพาหญิงสาวสวยมาเป็นเลขาส่วนตัวแถมโต๊ะทำงานยังอยู่ในห้องเขาอีกด้วย มีพนักงานบางคนที่ไปงานเลี้ยงที่บริษัทจำแคทได้จึงมาเล่าเรื่องที่เกิดคืนนั้นให้คนอื่นฟัง ทุกคนจึงลงความเห็นว่าแคทน่าจะเป็นคนพิเศษของบอสแน่ๆ ลินดาเองก็รู้สึกอย่างนั้น เพราะตั้งแต่เธอย้ายมาทำงานกับปรินเธอไม่เคยเห็นเขาจะให้ความสำคัญ หรือเอาใจใส่ผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอคิดว่าถ้าเ

ตอนบ่ายปรินมีนัดเจอลูกค้าตอนบ่าย3โมง “แคทพี่ว่าจะไม่เข้ามาบริษัทแล้วนะ พบลูกค้าแล้วจะกลับบ้านเลย” “ค่ะ พี่ปริน” ปรินบอกแคทก่อนที่จะออกไปพบลูกค้า แคทจึงเดินไปหยิบกระเป๋าสะพาย แมคบุ๊คและเอกสารที่ต้องเอาไป และไปพบลูกค้ากับปริน ลูกค้านัดเจอที่ร้านกาแฟของโรงแรมแห่งหนึ่ง เมื่อไปถึงขณะที่ปรินกำลังขยับรถจอด เขาสังเกตุว่าแคทได้จัดการขมวดผมม้วนแล้วเปิดกระเป๋าสะพายของเธอหยิบปิ่นออกมาเสียบผมไว้ ตั้งแต่เธอไม่ได้ไปมหาลัยเขาก็ไม่เห็นเธอขมวดผมอีกเลย แต่เธอจะเกล้าสูงๆแทน ซึ่งเขามองว่าตอนที่เธอขมวดผมจะแลดูเป็นคนโต แต่ตอนที่เธอรวบผมสูงจะแลดูเด็กกว่าอายุจริง แต่เขาก็ไม่ได้ถามว่าทำไมแต่คิดว่าเธอน่าจะมีเหตุผล เมื่อเข้ามาที่ร้านกาแฟปรินก็เดินตรงไปหาลูกค้าทันที คนนี้เป็นลูกค้าชาวอังกฤษที่มาสร้างโรงแรมที่พัทยาจะมาคุยเกี่ยวกับการตกแต่งภายใน เมื่อปรินเดินเข้าไปเขาก็ลุกขึ้นต้อนรับทันที แต่พอเขามองเห็นแคทที่เดินตามหลังปรินมาด้วย ก็มองจ้องเขม็งจนปรินต้องกระแอม ลูกค้าคนนี้ชื่อโรเบิร์ต เขายื่นมือมาจับมือกับปรินเป็นการทักทาย แล้วปรินก็แนะนำแคทว่าเป็นเลขาส่วนตัวของเขา โรเบิร์ตจึงยื่นมือมาให้แคทจับเ

ตอนเที่ยง “ไปกินข้าวกัน” ปรินบอกเมื่อเห็นว่าเที่ยงแล้ว “แล้วปราง กับมายด์ล่ะคะ” “ปรางออกไปพบลูกค้ากับชยาส่วนมายด์กับเอกบอกว่าจะกินที่ออฟฟิตเพราะมีงานด่วน” “งั้นพี่ปรินไปทานเลยค่ะ แคทว่าจะโทรสั่งขึ้นมากินที่นี่คะ พี่ลินดาบอกว่าสั่งมาได้” “แคทไม่ไปแล้วพี่จะกินกับใครล่ะคับ งั้นก็สั่งมาเผื่อพี่ด้วย” “แล้วโดยปกติไปกินกับใครล่ะคะ” “ส่วนใหญ่ก็กับชยาบ้างเอกบ้างแต่ตอนนี้เขามีคู่กันหมด พี่เลยโดนทิ้ง” แคทขำ “แล้วพี่ปรินจะทานอะไรคะ แคทจะได้โทรสั่งให้ค่ะ” “กินเหมือนแคทนั่นแหละ” “จะกินได้เหรอคะ” “ได้สิคับพี่กินไม่ยากหรอก” “ตามใจค่ะ” แล้วแคทก็โทรไปสั่งอาหารที่ห้องอาหารข้างล่าง ตอนกลางวันของวันเสาร์ หลังจากกินข้าวเที่ยงที่สั่งมาแล้ว ปรินไปหาพ่อที่ห้องทำงาน แคทจึงถือแม็คบุ๊คออกไปนั่งที่ระเบียง เธอนั่งดูตารางงานของปรินบ่ายนี้มีพบลูกค้าหนึ่งรายและต้องไปดูงานที่ตกแต่งเสร็จแล้วเพื่อตรวจความเรียบร้อยก่อนส่งมอบงานที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แล้วเธอก็เข้าไปดูภาพตกแต่งที่จะนำเสนอในวันอังคารนี้ต่อ มีบางจุดที่เธอคิดว่าควรจะเปลี่ยนแปลง เธอก็เลยเปลี่ยนแล้วส่งภาพเปรียบเทียบกับของเดิ

หลังจากที่คนอื่นๆออกไปหมดแล้วเหลือแต่ พ่อปราง ปริน ชยา เอก ปราง มายด์และแคท “เอาไงดีล่ะตาปริน หนูแคทจะไหวเหรอลูก”พ่อปรางถาม ปรินยังหน้าบึ้งอยู่มาก “พ่อคะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ หนูทำได้”แคทบอก ทุกคนหันมามองแคทแล้วทำหน้าตกใจปนแปลกใจ มีแต่มายด์ที่ไม่แปลกใจอะไร “ใช่ค่ะ ทุกคนแคทเก่งภาษาไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ”มายด์บอก “พ่อพอจะรู้จากปรางว่าหนูแคทเก่งภาษา แต่ภาษาจีนในบริษัทเรายังไม่มีใครพูดหรือเขียนได้คล่องเลยสักคน เวลามีลูกค้าที่เป็นคนจีนมาพ่อต้องจ้างล่ามมาด้วยทุกครั้ง หรือหนูแคทพูดภาษาจีนได้” พ่อปรางถาม “ค่ะพ่อ แคททั้งพูด เขียนและอ่านได้คล่องพอๆกับคนจีนโดยกำเนิดเลยค่ะ”มายด์ตอบแทน “ทำไมชั้นต้องตกข่าวทุกทีนะ ยังมีอะไรที่ปรางยังไม่รู้เกี่ยวกับแคทอีกมั้ย มีเซอร์ไพรส์อยู่ตลอด” ปรางบ่นแต่ยิ้ม “ก็ไม่ได้ปิดบังอะไร เพียงแต่ยังไม่ได้เล่าให้ฟัง ห้ามงอนนะ”แคทบอกปราง “ถ้าอย่างนั้นพ่อก็สบายใจ ยายฟ้าก็เล่นแรงเกินไป” พ่อบอก พลางถอนหายใจ “จริงๆแล้วแคทก็คิดไว้เหมือนกันค่ะ ว่าพี่ฟ้าจะต้องทำอะไรสักอย่าง ก็เลยอยากลองดูว่าเขาจะทำอะไร แบบนี้ก็ดีค่ะพ่อกับพี่ปรินจะได้ไม่ต้องลำบากใจด้วยท

ลูกค้าคนจีนออกปากชมว่าเธอพูดได้เหมือนเป็นคนจีนแต่กำเนิด “เลขาของคุณปรินทำให้ผมแปลกใจได้อีก”ไมเคิลบอกกับปริน แล้วพ่อปรินก็ปิดการประชุม พ่อกับปรินเดินออกมาส่งไมเคิลและลูกค้าอีกสองคน แคทเดินกลับไปห้องทำงานกับลินดา “แคททำได้ดีมากๆเลยนะวันนี้ คุณฟ้าอึ้งจนพูดไม่ออกเลยที่เห็นแคทพูดภาษาจีนได้คล่อง” “ดีแล้วค่ะ ต่อไปจะได้ไม่มีปัญหากันอีก” “แต่พี่ว่าคุณฟ้าจะไม่ยอมง่ายๆหรอกนะ ยังไงแคทก็ระวังตัวไว้บ้างนะ” “ค่ะ ขอบคุณพี่ลินดาที่เตือนค่ะ แคทขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” “ค่ะเดี๋ยวพี่จะส่งเรื่องงานไปให้นะคะ” “ค่ะ” ที่ห้องทำงานของปริน ปรินเดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับพ่อ “หนูแคทพักก่อนก็ได้นะลูก” พ่อบอก เมื่อเดินเข้ามาแล้วเห็นแคทนั่งมองจอคอมอยู่ แคทเงยหน้า “ไม่เป็นไรค่ะพ่อ พ่อมีอะไรหรือป่าวคะ” พ่อกับปรินเดินมานั่งลงที่โซฟา แคทจึงลุกแล้วเดินมานั่งที่โซฟาด้วย “ใช่ เรื่องข้อแม้ของไมเคิลหรือป่าวคะ”แคทถาม พ่อกับปรินมองหน้ากัน “ใช่ ลูก แล้วหนูแคทคิดว่ายังไงบ้าง” พ่อถาม “ส่วนตัวหนูไม่มีปัญหาค่ะ ถ้าทุกคนไว้ใจและเชื่อใจว่าหนูจะทำได้” “แต่พี่ไม่อยากให้เราเหนื