All Chapters of รักนะยายจอมแก่น: Chapter 31 - Chapter 40

แคทมองปรินยิ้มๆ”ขอบคุณค่ะ”แคทบอก เธอกินผลไม้ พลางคิดว่านี่เขารู้ว่าเราชอบกินผลไม้ด้วยเหรอ“เดี๋ยวกูกินแทนให้แล้วกัน”ปรินหันไปพูดกับพายุแล้วกินขนมที่เอามาจากแคทต่อ แคทเงยหน้ามองปรินแล้วขำเพราะโดยปกติเขาก็ไม่ค่อยกินของหวานเท่าไรแต่นี่เขายอมกินของเธอด้วย พอกินกันอิ่มแล้วจึงพากันกลับโดยมีพายุเดินมาส่งที่รถ“เอาไว้ว่างๆกูจะไปหาที่บริษัทนะ”พายุบอก“จะไปก็โทรบอกนะจะได้ไปดื่มกัน”เอกบอกแล้วสาวๆก็ยกมือไหว้ลาพายุแล้วพากันไปขึ้นรถ“กูอยากได้เบอร์แคท พวกมึงพอจะรู้มั้ยวะ”พายุถามเพื่อนๆ“ไม่มี แคทไม่เคยให้เบอร์พวกกู”ชยาบอก“เออๆ เอาไว้กูไปหา”พายุบอกแล้วยกมือโบกให้เพื่อนๆ ชยากับเอกขอพาปรางและมายด์ไปฉลองวันวาเลนไทน์ แคทเลยนั่งรถมากับปริน“ขอบคุณนะคะที่ช่วยกินของหวานให้”แคทบอก“ไม่เป็นไรก็เราไม่ชอบกินนี่นา ถ้าพี่ไม่กินเดี๋ยวไอ้พายุจะน้อยใจ”ปรินยิ้ม“ขอบคุณอีกครั้งที่พาไปกินข้าวนะคะ แล้วนี่พี่ปรินไม่มีนัดที่ไหนเหรอคะ”แคทหันมาถาม“ไม่มี พี่ไม่มีแฟนนี่นาจะได้มีนัดวันนี้”ปรินบอก“มีสาวๆมาให้เลือกตั้งมาก ก็เลือกสักคนสิคะจะได้ไม่ต้องมากับน้อง”แคทยิ้ม“ถ้าให้เลือกพี่เลือกมากับคนที่ทำให

“ไม่ดีกว่า ยังอ่านไม่ถึงไหนเลย”ปรางว่า“ใช่ แคทไปกับพี่ปรินก็แล้วกัน ยังไงตัวเองก็ไม่ต้องอ่านอยู่แล้วนี่”มายด์บอก ปรินยกนิ้วโป้งให้สองสาว“แล้วปรินก็ไปส่งแคทเลยก็ได้ เดี๋ยวเราไปส่งมายด์เอง จะได้ไม่ต้องย้อนมาอีก”เอกหันไปบอกกับปริน “พี่ปรินมีเอกสารเกี่ยวกับมิสเตอร์ไมเคิลบ้างมั้ยคะ”แคทถาม“มีนะ ทำไมเหรอ” ปรินบอก“พี่ปรินช่วยเอาเอกสารมาให้แคทหน่อยค่ะ”แคทบอก “ได้คับ แต่จะเอามาทำอะไรอ่ะ”ปรินสงสัย“ก่อนที่เราจะซื้อของให้ใคร เราก็ต้องรู้ก่อนว่าเขาเป็นคนยังไง จะได้ซื้อได้ถูกใจไงคะ”แคทบอก ปรินพยักหน้าก่อนจะเดินไปหยิบเอกสารมาส่งให้แคท แคทรับมาแล้วเปิดอ่าน แม่กับพ่อยิ้มแล้วมองตากัน หลังจากกินข้าวกลางวันแล้วปรินกับแคทก็ออกไปหาซื้อของด้วยกัน “ตกลงเราจะไปดูที่ไหนก่อนดี”ปรินถาม“ก็เท่าที่แคทอ่านประวัติมา Mr.ไมเคิลอายุ 35ปี ยังโสด หน้าตาดี คนในสิงคโปร์ต่างถือว่าเขาเป็นนักธุรกิจที่ประสบความส าเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย เขาชอบงานที่เกี่ยวกับศิลปะมาก เพราะงั้นแคทว่าเราไปร้านที่ขายพวกแฮนเมดน่าจะดีนะคะ”แคทพูดปรินฟังแคทพูดแล้วคิดว่าเธอวิเคราะห์คนได้เก่งและลึกซึ้งมาก“ตกลง งั้นเราไปกัน”ป

ปราง ปริน ชยากับเอกที่ยืนฟังอยู่ มองไปที่แคทพลางคิดว่าก็สมควรอยู่เพราะเธอหน้าตาสวย หุ่นก็ดี“แล้วทำไมอาจารย์เรียกหนูว่าดาวนอกกรอบล่ะคะ แล้วเรียกมายด์ว่าน้ำเย็นด้วย”แคทถาม“อ้าว!นี่เธอสองคนไม่รู้เหรอว่าอาจารย์ในระดับเขาตั้งสมญานามให้เธอกันอย่างนั้นมาตั้งแต่ตอนที่เรียนอยู่ที่นี่แล้ว”อาจารย์พูด“ไม่รู้เลยค่ะ ทำไมถึงเรียกอย่างนั้นล่ะคะ”มายด์ถาม“ก็ยายแคท เธอเป็นดาวของโรงเรียนแต่ไม่เคยทำตัวเหมือนดาวคนอื่นๆที่เขาทำกัน อะไรที่เขาไม่ทำเธอก็ทำทุกเรื่อง พวกอาจารย์เลยเรียกว่าดาวนอกกรอบ ส่วนยายมายด์เธอสามารถทำให้ยายแคทใจเย็นลงได้ในขณะที่ไม่มีใครทำได้ พวกอาจารย์เลยเลยเรียกว่าน้ำเย็นไง”อาจารย์บอกยิ้มๆ“เข้าใจแล้วค่ะ แล้วนี่อาจารย์มารอใครเหรอคะ”แคทถาม“มารอลูกชายน่ะ แล้วเราสองคนมาทำอะไรกันล่ะ ได้ข่าวว่าไปเรียนที่กรุงเทพฯไม่ใช่เหรอ”อาจารย์ถาม“ใช่ค่ะ พอดีมหาลัยปิดเทอมแล้วเพื่อนของหนูกับแคทเขาอยากมาเที่ยวที่นี่พวกหนูก็เลยพามาค่ะ”มายด์บอก“ปราง และพี่ๆนี่อาจารย์ที่ปรึกษาของแคทกับมายด์ตอนม.ปลายค่ะ ชื่ออาจารย์สุภาวดี”แคทหันไปบอกกับทุกคน“สวัสดีคับ/ค่ะ”ทุกคนยกมือไหว้“อาจารย์คะนี่เพื่อนของหนูกับม

“ขนาดพี่ไม่ได้เป็นซันยังสะอึกเลย เรานี่ปฎิเสธคนได้เย็นชามากเลยนะ”ปรินพูด“แล้วยังไงต่อล่ะ”ปรางถาม“ซันได้ยินที่แคทบอกก็เปลี่ยนตัวเองทันทีจากเป็นคนเกเรไม่สนใจเรียน สูบบุหรี่ เล่นการพนัน ต่อยตีเขาไปทั่ว ก็เลิกหมดทุกอย่าง ทำให้ลูกน้องทุกคนก็เลยเปลี่ยนไปด้วย อาจารย์ทั้งระดับก็เลยอึ้งที่แคทสามารถเปลี่ยนนักเรียนที่เกเรมาเป็นเด็กเรียนได้ภายในเทอมเดียว แล้วก็มามีเรื่องอีกตอนงานกีฬาสีของโรงเรียน แคทกำลังจะลงแข่งวอลเล่ย์บอลก็มีเพื่อนมาบอกว่าซันกับจืดโดนนักเรียนต่างถิ่นรุมกระทืบอยู่ที่หน้าตึกวิทย์ แคทรีบวิ่งไปทันที พอไปถึงก็เห็นซันกับจืดนอนอยู่ที่พื้นโดยมีนักเรียนที่อื่นอีก5คนรุมอยู่ แคทก็เป่าปาก พวกนั้นก็เลยหยุด แคทบอกให้เพื่อนที่วิ่งตามไปให้เอาซันกับจืดออกมา และให้เพื่อนอีกคนไปบอกอาจารย์หมีกับอาจารย์สุภาวดี แล้วแคทก็เดินเข้าไปที่พวกนั้น แคทบอกว่าพวกมันน่าจะไปใส่กระโปรงเพราะรุมคนที่ไม่มีทางสู้ แบบนี้เขาไม่เรียกว่าลูกผู้ชาย พวกนั้นโกรธมากที่แคทไปว่าก็เลยเดินเข้ามาจะทำร้ายแคท แต่พี่ๆเชื่อมั้ยคะพวกนั้น5คนกับแคทแค่คนเดียว พวกนั้นเจ็บจนลุกไม่ขึ้นแต่แคทไม่มีแม้แต่แผลถลอก ตอนที่อาจารย์มาถึงแคทหันไปบ

พอปรางกับแคทเดินมาถึงที่โต๊ะ มายด์ ชยา เอกก็ชวนไปเล่นน้ำทะเลปรางตบบ่าแคทแล้วก็ลงไปเล่นน้ำกับทุกคน “เราไม่เล่นน้ำ งั้นไปเดินเล่นเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ”ปรินยิ้มแล้วชวนแคท “ไปเป็นเพื่อนพี่เขาเถอะ แม่กับพ่อขอนั่งอยู่นี่ล่ะ”แม่บอกแคทจึงลุกขึ้นแล้วก็เดินไปที่ชายหาด เดินไปได้สักพักก็มีหมวกปีกกว้างใบหนึ่งมาวางบนหัวเธอ“แดดแรงนะ เดี๋ยวจะไม่สบาย”ปรินพูด เขาเดินไปซื้อหมวกมาให้เธอ “ขอบคุณค่ะ”แคทยิ้ม แล้วทั้งสองคนก็เดินไปตามชายหาด “เรามาทะเลบ่อยมั้ย”ปรินถาม “ไม่บ่อยค่ะ แคทไม่ชอบทะเล”แคทตอบ“ทำไมล่ะ”ปรินถามอีก“กลัวดำ”แคทพูดแล้วขำ ปรินหันมามองแคท“มิน่า แคทถึงได้ขาวเพราะไม่ยอมมาทะเลนี่เอง” ปรินพูด“พูดเล่นค่ะ เอาจริงเหรอ”แคทขำ“ เห็นเรายิ้มได้ พี่ก็สบายใจ”ปรินบอก แคทมองปริน เธอรู้ว่าเขาห่วงและอยากให้เธอยิ้ม“พี่ปริน ไม่ต้องเป็นกังวลมากนักหรอกค่ะ แคทไม่ได้เป็นอะไร”แคทบอก“พี่ชอบเรา พี่ก็ต้องเป็นห่วงเราสิ อย่ามาห้ามพี่เลย”ปรินพูดตรงๆ แคทเขินหน้าแดง บทจะตรงก็พูดซะตรงเชียว “เวลาเราเขินแล้วน่ารักนะ สงสัยต้องทำให้เขินบ่อยๆ”ปรินพูดต่อ แคทก็เลยยิ่งอาย เธอรีบเดินไปข้างหน้าอ