Semua Bab รักนะยายจอมแก่น: Bab 71 - Bab 80

ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ของเธอดัง แคทมองเห็นเป็นเบอร์ปริน “ค่ะ พี่ปริน” “ทำอะไรอยู่” “กำลังนั่งดูแผนงานของวันพรุ่งนี้อยู่ค่ะ” “นี่เราไม่คิดจะหยุดให้สมองได้พักบ้างเลยหรือไง” “ก็แค่ดูเองค่ะ จะได้รู้ว่าพรุ่งนี่ควรทำอะไรก่อน” “พอเลย ลงไปเดินเล่นข้างล่างกับพี่ เดี๋ยวพี่คอยที่หน้าห้องนะ” แคทยังไม่ทันได้ตอบว่าอะไรปรินก็วางสายไปแล้ว แคทส่ายหน้ากับโทรศัพท์แล้วก็เดินเอาแม็คบุ๊คมาเก็บ เอามือถือใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินไปเปิดประตู ปรินยืนคอยอยู่แล้ว “แล้วพวกพี่ๆล่ะคะไม่ไปด้วยเหรอ” “พี่โทรบอกแล้ว พวกนั้นบอกว่าเดี๋ยวจะตามลงไป” ปรินบอก แคทมองปรินเขาแต่งชุดที่ใส่ไปทำงานเมื่อเช้าแค่ถอดเสื้อสูทออกเหลือแค่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าออ่นที่พับแขนขึ้นมานิดหน่อยกับกางเกงแสลทสีน้ำเงินเข้มกับรองเท้าหนังสีดำ แค่นี้เขาก็หล่อและดูคมเข้ม เพียงแต่เขาขาวมากกว่าเมื่อเทียบกับผู้ชายเอเชียด้วยกัน ปรินพาแคทเดินเล่นที่สวนหย่อมหน้าโรงแรม โดยเขาฟังเธอพูดเกี่ยวกับการตกแต่งของโรงแรมที่มาพัก ปรินอมยิ้มเมื่อฟังเธอพูดจบ “เรานี่ไม่เหมือนใครเลยจริงๆ สาวๆส่วนใหญ่มาที่แบบนี้ไม่มีใครเขาจะมานั่งพิจารณาหรอกว่าตกแต่งแบบ

8.30น.ไมเคิลก็มาถึง ปรินเดินออกไปต้อนรับก่อน “สวัสดีคับคุณไมเคิล”ปรินบอกพร้อมกับยื่นมือไปจับมือของไมเคิล “สวัสดีคับคุณปริน นี่ถึงขนาดลงมาดูงานเองเลยหรือคับ” “คับ พ่อผมบอกว่าเราต้องทำงานด้วยกันอีกนานเลยให้ผมลงมาดูงานด้วยตัวเอง” “ยินดีมากคับ” “สวัสดีคับคุณแคท”ไมเคิลพูดแล้วยกมือไหว้แบบคนไทย “สวัสดีค่ะคุณไมเคิล”แคทยกมือไหว้เช่นกัน ไมเคิลก็หันไปจับมือกับปรีชาและคนอื่นๆ หลังจากทักทายกันแล้วก็มานั่งคุยกันที่ลอบบี้ โดยตกลงว่าไมเคิลจะให้คนของเขามาคอยรับส่งทุกคนระหว่างโรงแรมที่พักกับที่ๆต้องทำงาน และวันนี้เขาจะเป็นคนพาทุกคนไปดูโรงแรมที่จะตกแต่ง เพื่อจะได้รู้ว่าขาดเหลือหรือว่าต้องการอะไรเพิ่มเติม “คุณแคทแต่งตัวแบบนี้น่ารักดีนะคับ” ไมเคิลบอก “ มันสะดวกในการทำงานค่ะ”แคทบอกด้วยสีหน้าเรียบๆ “จริงๆถ้าคุณแคทลำบากจะไม่ลงหน้างานก็ได้นะคับ ผมไม่ค่อยเคยเห็นผู้หญิงลงไปหน้างานสักที” ไมเคิลบอก “นี่ก็ได้เห็นแล้วนี่คะ แคทไม่เกี่ยงหรอกนะคะ งานคืองานค่ะ ถ้าเรารับผิดชอบแล้วทำไม่ได้ก็อย่าทำดีกว่า” แคทพูดด้วยใบหน้าจริงจังมาก ปรินมองออกว่าเธอเริ่มไม่พอใจกับคำพูดนั้น เพราะการที่ไมเคิลพูดอย่างน

พอทุกคนมาถึงที่สแควร์ปาร์คแคทก็เดินไปที่ประชาสัมพันธ์เพื่อขอพบผู้จัดการ พนักงานจึงบอกให้แคทและคนอื่นนั่งรอก่อนเขาจะไปบอกให้ ผ่านไปไม่นานพนักงานก็เดินมาบอกว่าให้เข้าพบได้ แคทบอกให้ทุกคนรอที่นี่ เธอจะเข้าไปเอง แต่ปรินไม่ยอมเขาจะเข้าไปด้วย ดังนั้นปรินกับแคทจึงเดินเข้าไปด้วยกัน ผู้จัดการที่นี่เป็นผู้ชายอายุน่าจะ50กว่าๆ ปรินเข้าไปแล้วเขาก็แนะนำตัวเอง และแนะนำแคทให้ผู้จัดการได้รู้ว่าเขามาทำอะไร เขารับรู้แล้วแคทก็เอารูปภาพของที่เธอต้องการมาให้เขาดู แล้วบอกว่าเธอต้องการเห็นของจริงว่าจะตรงตามความต้องการมั้ย ผู้จัดการตกลงตามนั้นแล้วเรียกลูกน้องให้ไปเอาของตามรูปที่แคทนำมาให้ดู พนักงานไปเอาของตามภาพมาให้ปริน แคทและทุกคนได้ดูและตรวจสอบ ซึ่งทุกชิ้นตรงตามที่ต้องการ แคทจึงแจ้งจำนวนที่เธอต้องการทั้งหมด แล้วเอาภาพของที่เธอต้องการหาเพิ่มให้เขาดูว่าจะหาได้ที่ไหน ผู้จัดการบอกว่าเดี๋ยวเขาจะจัดหาให้กับเธอเองทุกชิ้น ส่วนของที่ขาดจะสั่งมาเพิ่มให้ทั้งหมด แต่เขาขอเวลาในการเตรียมของ 1เดือนปรินตกลงและเขาได้เซ็นเช็คค่าของไว้ส่วนหนึ่ง หลังจากคุยเรื่องของเสร็จก็กลับโรงแรมซึ่งมันก็บ่ายมากแล้ว “เดี๋ยวพรุ

ปรีชาบอกให้ปริน แคทกับกวางไปนั่งคอยเขาจะเช็คเอ้าท์ให้เอง ปรินกับกวางเดินนำไปแคทกำลังเดินตาม ไบรอันที่เพิ่งเดินเข้ามาในโรงแรมเห็นเธอจึงเดินเข้ามาหา “อ้าว จะกลับแล้วเหรอคับ”ไบรอันถาม เขาเห็นกระเป๋าของเธอ “ใช่ค่ะ พอดีงานเสร็จแล้ว”แคทบอก “แล้วคุณจะไม่บอกชื่อกับผมหน่อยหรือคับ เผื่อเราอาจจะมีโอกาสได้เจอกันอีก”ไบรอันถาม แคทไม่อยากบอกแต่มันก็จะเป็นการเสียมารยาท แล้วเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร “เรียกว่า แคท ก็ได้ค่ะ”แคทบอก “ผมดีใจที่ได้รู้จักคุณนะคับ คุณแคท นี่นามบัตรของผม เราจะได้พบกันอีกอย่างแน่นอน”ไบรอันบอกพร้อมกับส่งนามบัตรให้เธอ แคทหยิบนามบัตรมาแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าสะพาย “ค่ะ งั้นขอตัวก่อนนะคะ”แคทบอกเมื่อเห็นกวางกับปรินมองมา กวางน่ะไม่เท่าไรแต่ปรินมองมาด้วยสายตาที่ไม่พอใจนัก “คับ เดินทางปลอดภัยนะคับ”ไบรอันบอก แคทพยักหน้าแล้วเดินไปที่กวางกับปริน ไบรอันมองตามไปเขาจะต้องได้เจอเธออีกอย่างแน่นอนเขามั่นใจ “เขามาพูดอะไรล่ะพี่แคท”กวางถามเมื่อแคทเดินไปถึง “เขาก็ถามว่าจะกลับแล้วหรือ แล้วก็บอกว่าให้เดินทางปลอดภัยก็เท่านั้น” แคทบอกแล้วมองหน้ากวางกับปริน “ถามจริงๆ ไม่ชอบเหรอ

วันรุ่งขึ้นตอนสายๆปรินขับรถมากับปรางมารับแคทกับมายด์ที่บ้านป้ามล ปรินกับปรางทักทายป้ามลแล้วก็ขอตัวพาแคทกับมายด์ไปที่บ้านเขา ป้ามลไม่ได้ว่าอะไร เมื่อมาถึงที่บ้านปริน ชยากับเอกมาคอยอยู่แล้ว ทุกคนเดินเข้าไปในบ้านพ่อแม่ของปรางนั่งอยู่ในห้องรับแขก “สวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะแม่”แคทกับมายด์ยกมือไหว้ พ่อกับแม่รับไหว้ “จ้าลูก มานั่งตรงนี้”แม่ปรางบอก แคท มายด์ ปราง ปริน ชยาและเอกจึงเดินเข้าไปนั่งที่โซฟา “นี่ของฝากค่ะพ่อ แม่ และนี่ของปราง”แคทบอก เธอส่งถุงในมือให้กับพ่อแม่และปราง “ขอบใจมากลูก จริงๆไม่ต้องลำบากซื้อมาหรอก แค่ไปทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว”พ่อบอก “ใช่ หนูแคทเห็นตาปรินเล่าว่าทำงานจนหน้าแดง เหงื่อออกเต็มไปหมด แม่ว่าต่อไปไม่ต้องลงไปหน้างานดีกว่านะลูก ให้พวกผู้ชายลงไปดูก็พอแม่ว่า”แม่บอกแล้วทำหน้าเป็นห่วง แคทหันไปทำตาดุๆให้ปริน “ไม่ได้เหนื่อยมากหรอกค่ะ แต่แคทเป็นคนที่เหงื่อออกง่าย แคทชอบลงหน้างานนะคะคือเราจะได้เห็นสภาพสถานที่จริงๆที่เราจะต้องตกแต่งอ่ะค่ะ งานมันจะได้ออกมาดี แม่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะแคทไหว”แคทบอกแล้วยิ้ม “จ้า ตามใจแต่ปรินต้องดูแลน้องให้ดีๆนะ อย่าให้เหมือนคราวที่แล