ณ ตำหนักผิงอันยามนี้มีกลิ่นหอมจรุงของกำยานผสมผสานกับกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ยามเทน้ำชาร้อนกรุ่นที่ชงจากชาอัดก้อนใส่ลงไปในถ้วยที่มีนมใส่รองไว้ที่ก้นถ้วย จากนั้นจึงเปิดตลับใบเล็กแล้วใช้ปลายเล็บที่ไว้ยาวสะกิดผงสีขาวในตลับขึ้นแล้วโรยลงไปที่ถ้วยชาทั้งสองใบ เรียบร้อยแล้วนางจึงเทินถ้วยชาใบหนึ่งนั้นส่งให้ฮ่องเต้ที่กำลังเอนกายอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเก้าอี้เซียงเฟย “ตกดึกน้ำค้างแรง หม่อมฉันเลยชงชานมถวาย พระวรกายจะได้อบอุ่นเพคะ”เขารับมาโดยใบหน้าที่ขมวดคิ้วน้อยๆ อย่างนึกสงสัย “เจ้าโรยอะไรลงไปในถ้วยชา”จินฉานยิ้มบางแล้วจึงหยิบตลับที่ว่าส่งให้เขา “มันคือเกลือเพคะ ทางเหนือของป๋ายอี้นั้นนิยมดื่มชานมใส่เกลือ เสด็จแม่ของหม่อมฉันเคยบอกว่าถ้าโรยเกลือลงไปในน้ำชาเล็กน้อยจะช่วยกำจัดรสขมฝาดเฝื่อนอันไม่พึงประสงค์ไปได้ด้วย” ว่าพลางนางจึงยกถ้วยชาขึ้นดื่ม พลางถอนใจน้อยๆ ท่าทางสบายอกสบายใจจนน่าอิจฉา ฮ่องเต้จับจ้องดูปฏิกิริยาของอีกฝ่ายอยู่อึดใจ จึงยกถ้วยชาขึ้นดื่ม นับว่ารสชาติกลมกล่อมกำลังดีตามที่อีกฝ่ายว่าไว้จริงๆ เด็กสาวยิ้มเมื่อเห็นท่าทีผ่อนคลายของอีกฝ่าย แล้วจึงกล่าวเสริม “ถ้าเปลี่ยนจากเกลือเป็นแผ่นขิง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-15
