All Chapters of เล่ห์แค้นจินฉาน: Chapter 1 - Chapter 10

เหล่านางกำนัลขันทีที่ได้ยินองครักษ์หนุ่มกล่าวเช่นนั้น ต่างพากันหัวเราะด้วยน้ำเสียงเอื้อเอ็นดูคนตรงหน้าที่เพิ่งเข้าวังมาไม่กี่ปีจึงได้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอันใดเลยแม้แต่อย่างเดียวไสยศาสตร์ทั้งหลายไม่มีวันกล้ำกรายมายังพระราชวังแห่งนี้เด็ดขาด...ด้วยเคยเกิด 'เหตุภัยพิบัติจากกู่จินฉาน' ซึ่งเกิดขึ้นนับตั้งแต่ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันขึ้นไปห้าพระองค์ มหาเสนาบดีแห่งต้าเจวียนในขณะนั้นร่วมมือกับนางสนมที่มาจากชนเผ่าหลี่เจิน ทำคุณไสยกู่แก่ฮ่องเต้และนำหลักฐานทั้งหมดใส่ความรัชทายาทและชายา รัชทายาทคิดแก้ต่างแต่ไร้ผล จึงทำให้ตัดสินใจรวมมือกับฮองเฮาผู้เป็นพระราชมารดาและแม่ทัพผู้ถือครองตราพยัคฆ์อีกส่วนนำตราพยัคฆ์ของฝ่าบาทเรียกกำลังส่วนตัวออกมาเพื่อหมายก่อการกบฏ แม้ท้ายที่สุดแล้วจะมีการไต่สวนหาคนที่กระทำผิดมาลงโทษจนได้ ทว่าก็มีคนหลายร้อยคนต้องสังเวยชีวิตไปในระหว่างการสอบสวนครั้งนี้ รวมถึงรัชทายาทที่ถูกปลด ฮองเฮาถูกปลดจากภาระหน้าที่ ใช้ตำหนักของตนปิดประตูตายราวตำหนักเย็น ไม่สามารถก้าวออกมาจากตำหนักตราบจนสิ้นอายุขัยอาจจะมองว่าเหมือนแพะหายแล้วเสริมคอก (ความหมายเดียวกับวัวหายแล้วล้อมคอก) และงมงาย แต่ก็ได้มีการสร้

ภายในตำหนักเฟิ่งหวง งดงามหรูหราสมเป็นตำหนักของฮองเฮา เหล่าสนมนางในแต่งตนประชันกันด้วยอาภรณ์ต่างหลากสีสันเพื่อต้อนรับฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะมาเยือน ไม่ต่างจากเหล่าบุปผางามผุดผาดต่างสายพันธุ์ในกุณฑีต่างวัสดุต่างลวดลาย บ้างดูคล้ายดอกเหมยกุ้ยในกุณฑีเครื่องแก้วหลิวหลี ยามต้องแสงเปล่งประกายแวววาวผสมผสานให้เหมยกุ้ยช่อนั้นดูเย้ายวนตา บ้างเป็นกิ่งเหมยขาวอยู่ในกุณฑีสีเขียวไข่กา ดูงดงามบริสุทธิ์ บ้างเหมือนกุณฑีหยกขาวประดับด้วยกิ่งดอกผิงกว่อชูช่อสีขาวอมชมพูดุจแป้งหอมผสมผงชาดที่ประทินผิวโฉมงาม บ้างเป็นดอกบานชื่น ดอกพุดซ้อน กล้วยไม้ ดอกบัวหลวง ล้วนชูช่อบานสะพรั่ง โดยมีฮองเฮาในชุดสีแดงเพลิงปักลายนกเฟิ่งหวงสยายปีก รายล้อมด้วยดอกโบตั๋นปักลายด้วยด้ายทองรับกับใบหน้าและเรือนผมที่ได้รับการตกแต่งอย่างพิถีพิถัน เครื่องประดับล้วนปิ่นระย้า ทอง มุก และอัญมณีที่อยู่ในความเชื่อของป่าเจ็ดอัญมณี (ป่าตามความเชื่อในพระพุทธศาสนา เชื่อว่าเป็นต้นไม้ที่ลำต้น ใบ และผลจะเป็นอัญมณีต่างๆ ได้แก่ ทอง ทองคำม่วง เงิน โมรา ปะการัง หยกขาว และไข่มุก บ้างก็ว่าเป็น 砗磲 (เชอฉวี-หอยมือเสือ) 玛瑙 (หมาเหน่า-หินอะเกท) 水晶 (สุ่ยจิง-คริสตัล) 珊瑚

หลังจากแนะนำสนมใหม่เสร็จสิ้น จินฉานและเหล่าสนมต่างแยกย้ายกลับตำหนักของตน เหลือเพียงฮองเฮาและหลิวกุ้ยเฟยที่พระนางเรียกตัวเอาไว้ก่อน ภายในห้องเงียบสงบเจือกลิ่นหวานละมุนของกำยานที่กำลังเผาไหม้ในกระถางกำยานทองเหลืองฉลุลายดอกไม้วิจิตร ฮองเฮารับถ้วยชาหลงจิ่งร้อนกรุ่นจากนางกำนัล แล้วใช้ฝาเขี่ยใบชาที่ลอยอยู่เหนือผิวหน้ายกจิบขึ้นอึกหนึ่ง พลันถอนหายใจแช่มช้า “ในที่สุด สองพี่น้องสกุลจ้าวก็ครบคน (หมายถึงจ้าวเฟยเอี้ยนและจ้าวเหอเต๋อ ที่ทำให้ราชวงศ์โจวเกือบพินาศ ในที่นี้หมายถึง จินเฟยและจินฉานที่เป็นญาติกัน) ...หญิงสกุลจินนั้นช่างดวงแข็งนัก”หลิวกุ้ยเฟยเมื่อปราศจากคนนอกได้ยินดังนั้นจึงรีบคุกเข่าลงเบื้องหน้าสตรีสูงศักดิ์แล้วเอ่ยเสียงร้อนรน “เป็นความผิดของหม่อมฉันเองที่สั่งสอนองค์ชายสามไม่ดี ทำให้เกิดความผิดพลาดเพคะ” ทว่าฮองเฮากลับลุกขึ้นใช้สองมือประคองแขนทั้งสองของหญิงงามผู้มีอำนาจรองจากตน ยกยิ้มอบอุ่นอย่างไม่ถือสา “น้องหญิงกุ้ยเฟยอย่าได้กล่าวโทษตนเองเช่นนั้น จะเป็นความผิดของเจ้าได้อย่างไร ตัวข้ารู้ดีว่าองค์ชายสามได้ทำสุดความสามารถเท่าที่มีแล้ว ผู้ที่ทำให้เสียเรื่องคือองค์ชายห้าโอรสของจินเฟยต่างหากเล

สองสามวันหลังจากนั้น ฮ่องเต้จึงมีพระบัญชาเรียกตัวองค์ชายสามและองค์ชายห้าเพื่อกล่าวชมเชยและตกรางวัลระหว่างออกว่าราชการ ทว่ามีเพียงองค์ชายห้าเท่านั้นที่ปรากฏตัว ส่วนองค์ชายสามนั้น ทางตำหนักองค์ชายสามเพียงส่งคนมากราบทูลว่าหลังจากกลับจากด่านเจิ้งถังก็ประชวรมาโดยตลอด องค์ชายห้าที่ได้ยินดังนั้นจึงเอ่ย “กราบทูลเสด็จพ่อ เนื่องจากพี่สามยังประชวร ถ้าลูกรับคำชมและรางวัลต่อหน้าเหล่าขุนนางนั้นแต่เพียงผู้เดียวทั้งที่พวกเราสองคนต่างลำบากมาด้วยกัน ในฐานะน้องชายและฐานะผู้ร่วมงานนับว่าไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง ลูกจึงอยากทูลขอเสด็จพ่อ รอให้พี่สามหายจากอาการประชวรเสียก่อน จากนั้นค่อยรับความดีความชอบพร้อมกันนับว่าไม่สาย”ความอ่อนน้อมถ่อมตนนี้ขององค์ชายห้าเป็นที่ประจักษ์ต่อเหล่าขุนนางและฮ่องเต้มาแต่ไหนแต่ไร องค์ชายหนุ่มแม้เก่งกาจแต่ก็ใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่ชิงดีชิงเด่นกับผู้ใด รักษาระยะห่างระหว่างตนเองและขุนนางน้อยใหญ่อย่างเหมาะสม ไม่มีคบค้าสมาคมกับเหล่าขุนนางเป็นการส่วนตัว อีกทั้งยังเข้ากับพี่น้องทุกคนได้ ทำให้ได้รับความไว้วางพระทัยจากฮ่องเต้ให้ทำงานสำคัญมาโดยตลอด แต่ถึงกระนั้น ก็ยังไม่มีขุนนางคนไหนกล้าสนับสนุนอง

ย้อนกลับไปยังวังหลวง กว่าตำหนักผิงอันจะเข้าที่เข้าทางก็ใช้เวลาเพียงวันเดียว เนื่องจากสินเดิมของจินฉานไม่ได้มีมากมายนัก อีกทั้งข้าวของเครื่องใช้ ฮ่องเต้ก็สั่งให้เหล่าขันทีนำมาเพิ่มอย่างพร้อมสรรพ ส่วนสินเดิมที่ติดตัวมาจากป๋ายอี้นั้น หลีกงกงที่เป็นขันทีส่วนพระองค์ของฮ่องเต้นั้นแนะนำให้ลั่นดาลเก็บไว้ในส่วนลึกของตำหนัก ด้วยสาเหตุว่า ‘ฮ่องเต้ไม่ทรงโปรด’ชอบคนแต่กลับไม่ชอบอัตลักษณ์ของคนๆ นั้น นับว่าหน้าขันไม่น้อย ทว่าเบื้องหน้าจินฉานกลับเพียงอมยิ้มราบเรียบ น้อมรับคำแนะนำโดยไม่มีการอิดออด จากนั้นก็สั่งให้ชุนเยี่ยนผลัดเปลี่ยนอาภรณ์เป็นแบบนางกำนัลของต้าเจวียน หญิงสาวคนสนิทลอบบ่นอุบว่าเสื้อผ้าของที่นี่ช่างยาวกรุยกรายเดินเหินไม่สะดวกเอาเสียเลย นางเองก็ไม่ถือสา กล่าวเพียงว่า “ชุนเยี่ยน เจ้าจะสนใจเปลือกนอกที่ห่อหุ้มเจ้าไว้ทำอันใด สิ่งที่เป็นตัวเราต่างหากที่สำคัญที่สุด”“และอย่าได้หลงลืม ว่าเรามาที่นี่ด้วยเหตุผลอันใด”ชุนเยี่ยนได้ยินเช่นนั้นก็ไม่เคยปริปากบ่นอีก หลังจากนั้นจึงใช้เวลาที่เหลือเพื่อทำความรู้จักนางกำนัลขันทีที่ประจำอยู่ที่ตำหนักผิงอันนี้ต่อทันทีสนมตำแหน่งเหม่ยเหรินเช่นจินฉานสามารถมีสาวใ