Semua Bab นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง: Bab 161 - Bab 170

บทที่ 81 ร่างปริศนาในตำหนักเย็น (ตอนต้น) รายงานเรื่ององค์รัชทายาทและพระชายาถูกลอบปลงพระชนม์ ถูกนำขึ้นถวายฮ่องเต้ในเวลาต่อจากนั้นไม่นาน บรรยากาศในห้องบรรทมเงียบงันและตึงเครียดอย่างถึงที่สุด แม้แต่มหาขันทีอย่างหวายกงกงยังแทบหายไม่ออก ผ่านไปครู่ใหญ่ ในที่สุดโอรสสวรรค์ก็ขยับพระวรกายก้าวลงจากลงแท่นบรรทม ทรงก้าวไปเปิดบานหน้าต่างออกด้วยองค์เอง พระหทัยวูบโหวงอย่างแปลกประหลาด ซวินเทียนอวิ๋นก็เป็นโอรสองค์หนึ่งของเขา แม้นไม่ได้ทรงโปรดปรานเท่าซวินเหิงเยว่ ทว่าก็ทรงอุ้มชูมาตั้งแต่เล็ก "เขาตายได้อย่างไร" พระเนตรเหม่อมองไปไกลยามรับสั่งถาม สุ้มเสียงสั่นเครืออยู่ชั่วอึดใจ "ถูกมือสังหารขององค์ชายห้าลอบปลงพระชนม์พะย่ะค่ะ" หวายกงกงทูลตอบทั้งที่ยังก้มหน้า หลังได้รับแจ้งเรื่อง หวายกงกงจึงส่งคนของตนไปรีดเค้นเอาความจริง จากปากนักฆ่าทั้งสามที่ถูกควบคุมตัวมาได้ หนึ่งในนั้นยอมสารภาพออกมา เพราะถูกข่มขู่ว่าจะจับตอนและนำส่วนที่เฉือนออกมาไปโยนให้สุนัขกิน มหาขันทีคาดไม่ถึงว่าองค์ชายห้าจะไร้หัวใจ ส่งนักฆ่าไปสังหารพระเชษฐาได้อย่างเลือดเย็น เรื่องที่ว่านซูเฟยถูกจับได้ว่าลอบวางยาพิษฮ่องเต้ยังไม่แพร่ออกไป องค์

บทที่ 82 เกลี้ยกล่อม (ตอนต้น) บรรยากาศในเมืองหลวงเต็มไปด้วยความหดหู่ พระราชพิธีศพของไทเฮาพึ่งผ่านพ้น ทว่าทางสำนักพระราชวังต้องจัดงานพระศพขององค์รัชทายาทและพระชายาขึ้นต่อจากนั้นทันที ยังไม่รวมโทษประหารชีวิตคนตระกูลว่านและตระกูลหลินในข้อหาร้ายแรงอย่างการเป็นกบฏ ฤดูเหมันต์ในปีนี้ถูกขนานนามว่า เหมันต์วิปโยค บางคนเรียก เหมันต์มรณะ ในสายตาใครหลายๆ คนต่างพากันเห็นพระทัยฮ่องเต้สุดหัวใจกับความสูญเสียนี้ ทว่าผู้ที่อยู่บนบัลลังก์มังกร หาได้โทมนัสหนักหนาอย่างที่ขุนนางหรือประชาชนเข้าใจ พระองค์อาจรู้สึกสะท้อนพระทัยอยู่บ้าง ในยามรำลึกถึงองค์รัชทายาทและองค์ชายห้าเมื่อครั้งที่ทั้งสองยังคงพระเยาว์ แต่สิ่งที่ทำให้ฮ่องเต้ซวินเสวียนคงกลุ้มพระทัยอย่างหนัก จนถึงขั้นกุมขมับคือเรื่องการแต่งตั้งองค์รัชทายาทคนใหม่ "หวายกงกง เจิ้นควรจะทำอย่างไรดี เจ้าเด็กเย็นชานั่นอย่างไรก็ไม่ยอมรับตำแหน่งนี้ ยืนกรานเสียงแข็ง หนึ่งไม่เอาสองไม่เอา เกลี้ยกล่อมก็แล้ว ข่มขู่ก็แล้ว ระหว่างเจ้าสามหรือเจ้าสี่ก็ไม่มีใครเหมาะสม คนหนึ่งสำมะเลเทเมาบ้าผู้หญิง อีกคนก็มีคนรักเป็นบุรุษ ถึงแม้จะประพฤติตัวดีมีคุณธรรม แต่ในอนาคตคงไร

บทที่ 83 ความลับของชิงเอ๋อร์ (ตอนต้น) จวนเจ้าเมืองอี้เฉิง นับเป็นเวลามากกว่าสองเดือนที่ท่านเจ้าเมืองอี้เฉิงผู้ปรีชา ทำงานหนักจนแทบไม่มีวันหยุด กองเอกสารรายงานต่างๆ บนโต๊ะทรงงานสูงเกือบท่วมหัว จากที่ตั้งใจว่าจัดงานอภิเษกทันทีที่กลับมาถึง แต่กลายเป็นว่าต้องเลื่อนไปอย่างไม่มีกำหนด เช้าวันนี้ก็เช่นเดียวกัน… ดวงเนตรคู่คมจ้องมองกองเอกสารที่ตั้งรออยู่บนโต๊ะ ราวกับกำลังจ้องมองคู่แค้น และหากเอกสารเหล่านั้นสามารถมอดไหม้มลายไปได้ด้วยสายตา พวกมันคงกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว "สุ่ยกงกง นี่มันอะไรกัน เอกสารพวกนี้มาจากไหนอีก?!" ทั้งที่เขานั่งถ่างตาสะสางงานซึ่งคั่งค้างมากว่าสามเดือน ในระหว่างที่เดินทางไปเมืองหลวงจนถึงยามโฉว่ (01:00-02:59) เพิ่งได้นอนไปแค่สองชั่วยามเท่านั้น ตั้งใจว่าวันนี้จะไปออดอ้อนคนรักให้หายคิดถึง เพราะตั้งแต่กลับมา เขาพบหน้านางแทบนับครั้งได้ อาหารทุกมื้อก็เป็นคนของเล่อไฉเฟิ่งนำมาส่งให้ถึงจวน "กองนี้หย่งหนานโหวส่งมาพะย่ะค่ะ ท่านโหวรอให้ท่านอ๋องสะสางรายงานทุกอย่างของภาคตะวันออกให้เสร็จสิ้นเสียก่อน ค่อยเอารายงานของกองทัพที่ต้องให้ท่านอ๋องตรวจสอบและอนุมัติมามอบให้" สุ่ยกงกงเหงื่

บทที่ 84 วันสำคัญของคู่รัก (ตอนต้น) ชาวฮวาล่าทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นล้วนตกตะลึงกับถ้อยคำของท่านชายฮั่นจิน ลี่นาซาตกใจจนหน้าเหวอ ไม่รู้จะหาคำใดมาอธิบาย จึงหันไปตำหนิบุตรชายเสียงเขียว "ฮั่นจิน! ลูกจะหยาบคายกับท่านหญิงแบบนี้ไม่ได้นะ เป็นลูกผู้ชายต้องให้เกียรติสตรี" "ท่านแม่ ลูกไม่ได้หยาบคายนะขอรับ ลูกซื่อสัตย์กับความรู้สึกและหัวใจของลูก ลูกชอบนาง ลูกก็บอกนางตามตรง ไยท่านแม่กล่าวว่าลูกหยาบคาย" ในขณะที่สองแม่ลูกกำลังโต้เถียงกันอยู่นั้น เซียวหนิงชิงหันมากระซิบถามบิดา เรื่องนิสัยใจคอของบุรุษชาวฮวาล่า คำตอบที่ได้รับช่วยให้นางกระจ่างแจ้ง "ฮั่นจินเติบโตมากับพ่อก็จริง แต่นิสัยบางส่วนเหมือนกับหยาอินไม่มีผิด คิดอะไรก็พูดออกมาอย่างนั้น ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ ถึงภายนอกจะดูดุดันไปบ้าง ทว่าจิตใจกลับอ่อนโยนยิ่ง นาซาเคยเล่าให้พ่อฟังถึงวิธีที่หยาอินใช้เกี้ยวพานนาง ลูกคิดว่าเขาเกี้ยวพานนางอย่างไร“ "อย่าบอกว่า จู่ๆก็มาสารภาพรักและขอแต่งงานเลยนะเจ้าคะ" เซียวหนิงชิงลองเดาดูจากพฤติกรรมของคนเป็นลูก เฉินอ๋องอมยิ้ม พยักหน้าเป็นคำตอบ “…” เซียวหนิงชิง 'ได้เลือดพ่อแท้ๆมาเต็มๆ' ขบวนอาคั

บทที่ 85 ค่ำคืนที่รอคอย (ตอนต้น) เสียงดนตรีจากวงปี่พาทย์ดังขึ้นหน้าจวนแม่ทัพอุดร เป็นสัญญาณว่าบัดนี้เจ้าบ่าวมาถึงตามฤกษ์ยามที่กำหนดไว้ องค์รัชทายาทซวินเหิงเยว่ในชุดสีแดงงามสง่า ลงจากหลังอาชาสีขาวตัวใหญ่ด้วยท่วงท่าองอาจ ดวงพักตร์หล่อเหลาที่ยามปกติเย็นชาเย่อหยิ่งอยู่เป็นนิจ วันนี้ดูอ่อนโยนขึ้นหลายส่วน รอยยิ้มบางประดับมุมปากตั้งแต่ออกจากตำหนักบูรพาจนถึงตอนนี้ยังไม่เลือนหาย ตลอดเส้นทางที่ขบวนเคลื่อนผ่าน มีประชาชนออกมายืนรอชื่นชมบารมีขององค์รัชทายาท และรอรับถั่วเงินถั่วทองรวมถึงลูกวาดมงคลที่โปรยแจก นอกจากพวกเขาจะตกตะลึงในรูปโฉมหล่อเหลาของชายหนุ่มแล้ว ทุกคนยังอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเกี้ยวดอกไม้สีแดงแปดคนหามหลังใหญ่ ถูกสั่งทำขึ้นอย่างประณีตวิจิตร ประหนึ่งงานศิลปะชั้นยอด ครั้นมองเห็นหาบสินสอดอีกหลายสิบหีบ ที่นำมามอบให้เจ้าสาวเพิ่มเติมนอกเหนือจากวันหมั้น ชาวบ้านแต่ละคนดวงตาแทบถลนออกมานอกเบ้า ยืนอ้าปากค้างหุบไม่ลงกันไปพักใหญ่!! หลังจากทำพิธีฝั่งเจ้าสาวเสร็จก็ได้ฤกษ์ส่งตัวเซียวหนิงชิงขึ้นเกี้ยว ท่านชายฮั่นจินผู้มีศักดิ์เป็นน้องชาย ถึงแม้จะไม่เต็มใจเป็นน้องเสียเท่าไหร่ ยืนย่อเข่าลงเ