All Chapters of The Billionaire Ruse : Chapter 61 - Chapter 70

Naglakad si Leon sa gilid papunta sa may dulo ng hallway, halos hindi na napapansin ang mga mata ng ibang bisita sa hotel.Pero sa isang sulok, hindi rin nakaligtas si Leon sa mapanuksong mata ng barkada.Nang mapansin ni Jace Lichauco ang itsura ng kaibigan, agad itong tumawa, medyo may kalakasan pa.“It’s really fun to have a wife, huh?” ani Jace, sabay irap ng biro sa mga kasamang sina Jacques Lantino, Prince Luke Montserrat, at Duke Sandoval.“They’re enjoying lobster bisque, chicken, and grilled salmon while their eyes meet,” dagdag ni Luke, sabay apir kay Jace at Duke na parang ibig na pagtawanan siya. “We didn’t know Mr. Z was such a romantic lover boy,” sabay tawa ulit ni Jace.Si Duke naman, umiling lang pero hindi na rin napigilang matawa. “You know what they say—when a man falls, he falls hard. And Zillion here? Bro, you didn’t just fall. You dove.”Si Jacques, tahimik lang habang nanatiling nakasandal sa pader. Pero napatingin ito kay Leon nang medyo nag-iba ang aura ng

"Shann, gising." paggising ni Isabelle sa kapatid.Nakatanggap na si Isabelle ng text message kay Leon at sinabi na nito na pabalik na ito sa ospital dala ang damit nila na pamalit para sa pag-stay nila sa hotel. "Saan tayo pupunta, ate?" pupungas-pungas si Shann na bumangon mula sa pagkakahiga sa mahabang upuan. "'Di ba, sinabi ni Kuya Leon mo, sa hotel tayo—”"Totoo? Totoo po ba talaga, ate?" Namimilog ang mata nito sa saya."Opo."“Bakit, akala mo ba binibiro ka lang namin?”“Kasi, akala ko nakalimutan niyo na.”Nagpakawala siya nang mahinang tawa at pinisil ang pisngi nito. “Makakalimutan ba namin iyon.”"Ate!" angal nito. "O, bakit?" "Sabi ni brother-in-law, 'wag daw ako magpapapisil sa pisngi kasi lalaylay raw at papangit ako." Hinimas-himas nito ang pisngi habang nakatingin sa kaniya."Paano naman lalaylay, aber?" Tumaas ang kilay niya sa kapatid na may kasamang pandidilat ng mga mata. “Basta.” Yumuko si Shann. "Big boy na ako, ate Isay. Hindi maganda kung palagi mo lang

Leon couldn't believe what he was seeing. Every movement Isabelle made in the water was art—fluid, ethereal, as if she were born of the ocean. She wasn’t just swimming. She was dancing, gliding with such grace that it stole the breath from his lungs. A living water goddess, glowing under the soft shimmer of pool lights and the silver kiss of the moon.Her long hair trailed behind her like silk in the wind. Her face, calm and radiant, made his chest tighten. The water sparkled around her, reflecting her beauty back at him, amplifying the magnetic pull she had over his senses.Parang hindi totoo ang nakikita niya. His heart thudded—hard, fast, reckless. The world fell away until it was just them, suspended in stillness and moonlight.Parang dinala siya sa panahon na una niyang nakita si Isabelle. The clumsy, innocent girl who bumped into him outside the church in Milan five years ago. Now? She was a vision. A dangerous kind of beautiful. Every curve, every smile, every subtle glance

"Thank God, the legendary Mr. Z has finally arrived." Napaayos ng upo si Jace Lichauco sa malambot na sofa nang sa wakas ay makita niyang pumasok si Zillion Craig Russo, mas kilala ng mga taong nakakaalam bilang Mr. Z—at ngayon ay nagpapanggap bilang Leon Montenegro. Mag-aalas onse na ng gabi. Halos maubos na ang alak sa private bar ng penthouse, pero ang tensyon, lalong tumitindi habang patuloy ang paghihintay. Pero ngayon, andiyan na siya. Simple lang ang suot ni Leon—black shirt, leather jacket, dark jeans—malayo sa karaniwang three-piece suit na sinusuot niya sa mga business engagements. Pero kahit pa ganoon, hindi nabawasan ang aura ng kapangyarihan sa bawat hakbang niya. "You've nearly emptied the bar, and you're still complaining?" Sambit ni Leon habang papasok, malamig pero may bahid ng pagod ang boses. "I'm not complaining," sagot ni Jace sabay angat ng baso. "But you could have at least warned us about the wait. We were starting to think you got abducted or something."

Pinili ni Isabelle ang mag-alarm ng cellphone para umaga pa lang ay makadalaw sila sa Mama Ana niya. Alas sais ng umaga ang set niya sa alarm."Leon, gising," panggigising niya sa asawa ng marinig ang alarm."Hmmm.." Hindi ito nagmulat ng mata bagkus hinapit siya nito pakabig at nagsumiksik sa ulo nito sa leeg niya.Natawa siya nang mahina dahil sa kiliti pero kaagad din niyang pinigilan."Leon, kailangan na natin bumangon, pupunta pa tayo kay mama, hindi ba?""Hindi ba puwedeng mamayang hapon na lang tayo na pumunta kay mama?" inaantok na wika ni Leon. Nakapikit pa rin ito at mas sumiksik sa kaniya. "Sulitin natin ang pag-stay natin dito."Hindi napigilan ni Isabelle na mapangiti dahil pakiramdam niya tanggap na tanggap na ni Leon ang pamilya niya."Pero, papaano kung magising si Mama?""Belle, may mga doctor doon, kung may mangyayari kay mama, itatawag naman iyon sa atin.""Ayaw mo ba talaga?"Dumilat si Leon at kapagkuwan hinapit siya nito."Hindi naman tayo palaging nasa ganito ka