Gustong nanginig ng kalamnan ni Leon ng mga sandaling iyon. Habang yakap-yakap niya si Isabelle mula sa likod. Ang kamay niya ay hindi na niya alam kung saan ipipirmi. Kung paakyat ba o pababa ang gagawin niya.Fuck! Naninigas na ata ang buong kalamnan niya habang nakasandal ang ulo ni Isabelle sa kaniya. The scent of her shampoo filled his senses, and he inhaled deeply, trying to ground himself. He cursed himself silently. Kahit na may nangyari na sa kanila ni Isabelle pero ang pananabik niya ay ganoon pa rin. Para bang dinala siya ulit sa pagka-teenager na ngayon pa lang makakatikim ng babae. Napahinga siya nang malalim. He want to stay calm pero ang hirap magpigil ng ganito lalo na't ganito ang nakikita niya. Damn! Nagiging addict na ata siya mula ng matikman na niya si Isabelle. "Leon.... Hindi ba puwede-" mahinang bulong ang boses ni Isabelle, may bahid ng pangamba. Hinawakan pa nito ang kamay niya na para bang gusto siyang pigilan na parang hindi. Sa tingin niya gustong m
Leon couldn't believe what he was seeing. Every movement Isabelle made in the water was art—fluid, ethereal, as if she were born of the ocean. She wasn’t just swimming. She was dancing, gliding with such grace that it stole the breath from his lungs. A living water goddess, glowing under the soft shimmer of pool lights and the silver kiss of the moon.Her long hair trailed behind her like silk in the wind. Her face, calm and radiant, made his chest tighten. The water sparkled around her, reflecting her beauty back at him, amplifying the magnetic pull she had over his senses.Parang hindi totoo ang nakikita niya. His heart thudded—hard, fast, reckless. The world fell away until it was just them, suspended in stillness and moonlight.Parang dinala siya sa panahon na una niyang nakita si Isabelle. The clumsy, innocent girl who bumped into him outside the church in Milan five years ago. Now? She was a vision. A dangerous kind of beautiful. Every curve, every smile, every subtle glance
Huminga nang malalim si Isabelle habang pinagmamasdan ang sarili sa harapan ng salamin.Kulay itim ang two-piece na ibinigay sa kaniya ng hotel. High waisted bikini. Medyo daring ang swimsuit pero tamang-tama sa kaniyang katawan, at ang push-up bra ay nagbigay-diin sa kaniyang magandang hubog. Pakiramdam niya maliit ang bra dahil ipit na ipit ang dibdib niya.Gumalaw siya at tumalon-talon para makita kung umaalog ba ang dibdib niya. Nang masiguro na hindi naman ay nakahinga siya nang maluwag."Isabelle."Napapitlag siya at napatingin sa pinto na nakasarado. “B-bakit?”“Matagal ka pa ba?" tanong ni Leon, halatang naiinip na."Sandali lang!" sagot niya, medyo nanginginig ang boses. "Sandali lang, may ginagawa pa ako."Muling tumingin si Isabelle sa salamin, kinakabahan siya. Kahit na may nangyayari na sa kanila ni Leon hindi naman siya nito nakita na ganoon ang suot.Ano na lang ang iisipin nito? Hindi ba malaswaan si Leon sa suot niya?"Isabelle," muli na naman tawag ni Leon sa kaniya.
"Shann, gising." paggising ni Isabelle sa kapatid.Nakatanggap na si Isabelle ng text message kay Leon at sinabi na nito na pabalik na ito sa ospital dala ang damit nila na pamalit para sa pag-stay nila sa hotel. "Saan tayo pupunta, ate?" pupungas-pungas si Shann na bumangon mula sa pagkakahiga sa mahabang upuan. "'Di ba, sinabi ni Kuya Leon mo, sa hotel tayo—”"Totoo? Totoo po ba talaga, ate?" Namimilog ang mata nito sa saya."Opo."“Bakit, akala mo ba binibiro ka lang namin?”“Kasi, akala ko nakalimutan niyo na.”Nagpakawala siya nang mahinang tawa at pinisil ang pisngi nito. “Makakalimutan ba namin iyon.”"Ate!" angal nito. "O, bakit?" "Sabi ni brother-in-law, 'wag daw ako magpapapisil sa pisngi kasi lalaylay raw at papangit ako." Hinimas-himas nito ang pisngi habang nakatingin sa kaniya."Paano naman lalaylay, aber?" Tumaas ang kilay niya sa kapatid na may kasamang pandidilat ng mga mata. “Basta.” Yumuko si Shann. "Big boy na ako, ate Isay. Hindi maganda kung palagi mo lang
Bumalik si Leon at nakita niya ang pag-aalala sa mukha ni Isabelle. Agad siyang lumapit at hinawakan ang kamay nito, ramdam ang lamig at panginginig.“May nangyari ba habang wala ako?” tanong niya, puno ng pag-aalala.Umiling si Isabelle, ngunit bakas pa rin ang kaba sa kanyang mga mata. “Wala naman. Tumawag ang ospital, gising raw si Mama. Nag-check din sila at ayos naman na ang pakiramdam niya. Pinaalam nila na inalis na ang endotra—" Natigilan siya at hindi niya maisip ang sinabi ng doktor. "Endotrak-" “Endotracheal tube,” mabilis na sagot ni Leon, na ikinagulat ni Isabelle."Ah, oo nga, iyon ata."Natigilan si Isabelle at maang na napatingin kay Leon. Sinasabi ng lahat na wala itong trabaho, sanggano at tila walang pinag-aralan, pero ang kilos at pananalita nito ang siyang nagbibigay sa kaniya ng dahilan para hindi siya maniwala sa sinasabi ng iba. Wala nga marahil na trabaho si Leon pero may malawak naman itong lupa. Wala nga siyang nakikita na pera sa lalaki pero palagi naman
Naglakad si Leon sa gilid papunta sa may dulo ng hallway, halos hindi na napapansin ang mga mata ng ibang bisita sa hotel.Pero sa isang sulok, hindi rin nakaligtas si Leon sa mapanuksong mata ng barkada.Nang mapansin ni Jace Lichauco ang itsura ng kaibigan, agad itong tumawa, medyo may kalakasan pa.“It’s really fun to have a wife, huh?” ani Jace, sabay irap ng biro sa mga kasamang sina Jacques Lantino, Prince Luke Montserrat, at Duke Sandoval.“They’re enjoying lobster bisque, chicken, and grilled salmon while their eyes meet,” dagdag ni Luke, sabay apir kay Jace at Duke na parang ibig na pagtawanan siya. “We didn’t know Mr. Z was such a romantic lover boy,” sabay tawa ulit ni Jace.Si Duke naman, umiling lang pero hindi na rin napigilang matawa. “You know what they say—when a man falls, he falls hard. And Zillion here? Bro, you didn’t just fall. You dove.”Si Jacques, tahimik lang habang nanatiling nakasandal sa pader. Pero napatingin ito kay Leon nang medyo nag-iba ang aura ng