Semua Bab เมียรัก ยอดเสน่หา: Bab 31 - Bab 40

“ใช่ครับ พวกเราดีใจมากที่เห็นคุณราล์ฟกับคุณหนูรักกันแบบนี้ พวกเรานี่แอบเชียร์กันมาตลอด และหลังจากนี้ก็คงต้องรอลุ้นว่าเมื่อไหร่คุณหนูตัวน้อยๆ จะมาเกิด แต่ผมว่าอีกไม่นานคงได้เห็นหน้าคุณหนู” คำพูดของแบรททำเอาคุณหนูคนสวยหน้าแดงแจ๋ขึ้นมาอีก เว้นเสียแต่ราฟาเอลที่ยังคงทำหน้าสงบนิ่งเหมือนเดิม“ไปกันเถอะครับพวกเรา คุณราล์ฟกับคุณหนูคงจะหิวข้าวแล้ว ขืนอยู่ต่ออีกเจ้านายคงไม่ได้กินข้าวกันพอดี” โรมเป็นฝ่ายเอ่ยชักชวนเหล่าบรรดาแม่บ้านให้ทยอยเดินออกไป ซึ่งทุกคนก็ทำตามอย่างว่าง่ายไม่มีอิดออด ปล่อยให้ข้าวใหม่ปลามันได้อยู่กันตามลำพัง“เป็นอะไรนั่งเงียบเชียว ไม่พอใจอะไรพี่รึเปล่า” ราฟาเอลพาดแขนไว้บนไหล่บางที่เอาแต่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดยอมจา“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่ไม่รู้จะพูดอะไรก็เท่านั้น รู้แต่ว่าอยากกอดพี่ราล์ฟเอาไว้แน่นๆ” แพรวพิชชาเอนตัวลงไปซบที่อกกว้าง ซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอแกร่งอย่างออดอ้อน“ไม่ได้เป็นอะไรแล้วทำไมอ้อนพี่แบบนี้ล่ะ หืม หรือว่าอายเรื่องที่แบรทมันพูดเมื่อกี้นี้ บอกมาเร็วคนเก่ง” มุมปากหยักยกขึ้นเมื่อเห็นท่าทางของเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของเขา“ฮื่อ” แพรวพิชชาส่ายหน้าอยู่กับอก เรื่องนั้นเธอก็อายแต่มันไม

สายตาสองคู่มองตามหลังของราฟาเอลที่แบกแพรวพิชชาเอาไว้ ไม่กล้าที่จะโวยวายหรือพูดอะไรออกมา ปล่อยให้พี่น้องต่างสายเลือดหายขึ้นไปด้านบนอย่างที่ไม่อาจทักท้วงสิ่งใดได้อีก“คุณแม่จะปล่อยพี่ราล์ฟไปง่ายๆ แบบนี้เหรอคะ ไหนพูดนักพูดหนาว่าอยากได้เป็นลูกเขยไงคะ ขืนเราชักช้าอยู่แบบนี้ชาตินี้ก็ไม่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่หรอกค่ะ เผลอๆ จะโดนนังชะนีที่ไหนก็ไม่รู้มาชิงตัดหน้าไป” เมื่อเหลืออยู่แค่สองคนช่อผกาก็พูดกับผู้เป็นแม่ทันที“แล้วแกจะให้แม่ทำยังไง แกก็เห็นว่าตาราล์ฟไม่เล่นด้วย แถมยังมียัยแพรวเกาะติดแจขนาดนั้น ฉันจะไปทำอะไรได้ ถ้าแกอยากได้ตาราล์ฟและอยากมีชีวิตที่สุขสบายไปทั้งชาติก็ต้องช่วยเหลือตัวเองด้วย ไม่ใช่จะให้ฉันคิดอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้” คุณขจีดุลูกสาวที่นั่งทำหน้าหงิกงออยู่ข้างๆ“หนูไม่ได้แผนเยอะเหมือนคุณแม่นะคะ” ช่อผกาเถียงเสียงแข็ง และก็ยังคงถกเถียงกันอยู่อย่างนั้น โดยไม่รู้ว่าความลับของตัวเองถูกคนหูดีอย่างโรมบังเอิญผ่านมาได้ยินพอดี“จะให้พี่นวดขาใช่ไหมคนดี” ราฟาเอลยกเรียวขาสวยขึ้นวางพาดตัก บีบนวดแถวปลีน่องให้อย่างเบามือโดยไม่รอฟังคำตอบ ในชีวิตเคยจับแต่ปากกาแต่พอมีเมียก็ได้บีบนวดให้ ถือว่าเป็นคว

แพรวพิชชาสะลึมสะลือตื่นขึ้นมากลางดึก ดวงตาหรี่ปรือเหลือบมองกลุ่มผมดกดำที่อยู่บริเวณทรวงอกของตัวเอง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอบ่งบอกให้รู้ว่าราฟาเอลนั้นหลับลึก มือบางดันใบหน้าหล่อที่ซุกซบอยู่กลางอกออกอย่างเบามือ แล้วค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียงอย่างแผ่วเบา เพราะไม่อยากรบกวนการนอนของคนข้างกาย เสื้อคลุมสีชมพูหวานถูกหยิบมาสวมใส่ ผูกเชือกเข้ากับเอวคอดกิ่วแน่น เมื่อเรียบร้อยแล้วก็เปิดประตูห้องนอนเดินลงไปข้างล่างที่มีแสงไฟสีส้มคอยส่องสว่างไปตลอดทางความกระหายน้ำทำให้ต้องตื่นขึ้นทั้งที่กำลังหลับสบาย บานประตูตู้เย็นขนาดใหญ่ถูกเปิดออก น้ำแร่เย็นๆ เทออกจากขวดใส่แก้วทรงสูงจนเต็ม ระหว่างที่กำลังดื่มน้ำเย็นอย่างชื่นใจ ด้านหลังก็มีช่อผกายืนกอดอกมองอยู่ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร“หึ! คิดว่าจะจับพี่ราล์ฟไว้ได้ตลอดเหรอนังแพรวพิชชา” ช่อผกาเดินเบียดเข้ามาตรงตู้เย็น แล้วแกล้งกระแทกไหล่ใส่คนที่มาก่อนอย่างตั้งใจ จนแพรวพิชชาเสียการทรงตัว“นี่เธอ! คิดจะหาเรื่องกันรึยังไง อีกอย่างฉันจะจับไว้ได้ตลอดหรือไม่ มันก็ไม่เกี่ยวกับเธออยัยช่อผักกาด อย่ามาแสดงความอิจฉาริษยากับฉัน” แพรวพิชชากระชากไหล่เปล่าเปลือย ที่อยู่ในชุดนอนสายเดี่ยว

สายตาคมดุมองรายละเอียดในการ์ดเชิญใบหรูอย่างใช้ความคิด เขาเป็นคนไม่ชอบออกงานสังคมมาแต่ไหนแต่ไร นานๆ ครั้งถึงจะไปสักงาน การ์ดเชิญมากมายที่ส่งมาส่วนใหญ่จะไม่ค่อยถึงมือเขาหรอก แบรทกับโรมจะเป็นคนช่วยเลือกก่อนที่จะนำมาให้เขาตัดสินใจอีกรอบ แต่งานวันพรุ่งนี้เป็นงานการกุศลจึงทำให้เขาลังเล เพราะรายได้จากการประมูลของจะนำไปมอบให้กับบ้านเด็กพิการทางสมอง ระหว่างที่กำลังชั่งใจอยู่ประตูห้องทำงานก็เปิดกว้าง ร่างเล็กวิ่งตึงตังเข้ามาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ทำให้คนมองอดยิ้มตามไม่ได้ทั้งที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวดีใจอะไรนักหนา ถึงได้หน้าบานเข้ามา“พี่ราล์ฟขา เมื่อกี้แพรวเจอลูกนกตัวเล็กๆ ในสวนมาด้วยค่ะ อยู่แถวๆ พุ่มไม้น่ารักมากๆ เลย แต่ไม่เห็นแม่มันนะคะ สงสัยจะไปหาอาหารมาให้ลูกกิน” น้ำเสียงตื่นเต้นของแพรวพิชชาทำเอาคนฟังอมยิ้ม คนเล่าก็เล่าไปยิ้มไปอย่างมีความสุข ทำอย่างกับไม่เคยเจอลูกนกมาก่อน“ทำไมเมียพี่ต้องตื่นเต้นกับลูกนกตัวเล็กๆ ด้วย ทำอย่างกับน้องแพรวไม่เคยเห็นอย่างนั้นแหละ” มือใหญ่ตบลงบนตักของตัวเองเพื่อให้คนที่ยืนตาวาวเดินมานั่ง“ก็มันน่ารักนี่คะแพรวชอบ ใครจะไปเหมือนพี่ราล์ฟกัน คนอะไรก็ไม่รู้ไม่มีมุมเอ็นดูสัตว์

ราฟาเอลยกแขนเรียวทั้งสองข้างให้ชูขึ้นเหนือศีรษะเพื่อดอมดมความหอมที่รักแร้ขาวสะอาด เสียงจูบบริเวณรักแร้อ่อนนุ่มนวลเนียนดังยาวนาน ก่อนจะสลับไปนัวเนียอีกข้างเพื่อให้เกิดความเท่าเทียมกันอย่างไม่รังเกียจ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาไม่คิดที่จะจูบหอมดอมดมทั้งตัวแบบนี้แน่นอน แต่นี่เป็นคนที่เขารักและรู้ดีว่าร่างกายเย้ายวนนี้หอมสะอาดและบริสุทธิ์มากแค่ไหน จะส่วนไหนตรงที่ใดเขาก็สัมผัสได้ไม่มีตะขิดตะขวงใจอยู่แล้ว“รักแร้เมียพี่หอมชื่นใจจัง นอนให้พี่หอมหน่อยนะคนดี” ราฟาเอลดันไหล่เนียนให้ลงไปนอนแผ่ แล้วตามลงครอมทันที แขนเรียวทั้งสองข้างถูกยกให้เหนือศีรษะเหมือนเดิม“รู้ไหมว่าน้องแพรวอยู่ในท่านี้แล้วเซ็กซี่มากแค่ไหน” เสียงแหบพร่าพูดติดรักแร้เนียน ปลายลิ้นชื้นลากไล้วนไปถ้วนทั่วอย่างลุ่มหลง มีเลยมาเลยมาเลียเต้าอวบและยอดอกบ้างสลับกัน“พี่ราล์ฟขา อ๊ะ อื้อ แพรวเสียวเลิกเลียได้แล้วค่ะ อ๊า” เสียงครวญครางกับร่างที่บิดเร่าอยู่ใต้ร่าง ทำให้ราฟาเอลเหลือบตาขึ้นมองเล็กน้อย ก่อนจะยอมถอนใบหน้าออกอย่างเชื่องช้า แต่ก็ยังกดริมฝีปากจูบลงไปติดๆ กันหลายทีชุดสวยถูกดึงขึ้นไปกองอยู่บริเวณหน้าท้องขาวผ่อง จีสตริงสีเดียวกับบราโดนน