All Chapters of เมียรัก ยอดเสน่หา: Chapter 21 - Chapter 30

“ถ้างั้นก็คุยกันดีๆ นะลูก แม่ครูขอออกไปดูเด็กๆ ก่อนนะจ๊ะน้องแพรว” ประโยคหลังท่านบอกกับสาวน้อยที่กอดเอวท่านไม่ยอมปล่อย“แพรวขอออกไปด้วยนะคะ แพรวไม่อยากอยู่ในนี้” ปากเล็กเบ้ออกราวกับจะร้องไห้ออกมาจนแม่ครูอดที่จะส่งสารไม่ได้“เดี๋ยวผมจัดการต่อเองครับแม่ครู เสร็จธุระแล้วผมจะพาออกไปเอง ตอนนี้ผมขอเคลียร์กับน้องแพรวเป็นการส่วนตัวก่อน” ราฟาเอลบอกแม่ครูอย่างหนักแน่น แม่ครูจึงพยักหน้าปล่อยแขนออกจากเอวบาง“แม่ครูขาอย่าไปนะคะ” แพรวพิชชาคว้าแขนที่พึ่งหนึ่งเดียวในตอนนี้เอาไว้แน่น ส่งสายตาอ้อนวอนให้ว่าอย่าทิ้งเธอไป“คุยกับพี่เขาให้เข้าใจนะลูก แม่ครูไม่ได้ไปไหนออกไปหนูก็เจอจ้ะ” คนสูงวัยกว่าตัดสินใจแกะมือเล็กออกแล้วรีบหันหลังเดินออกไป ทิ้งหนุ่มสาวให้ได้อยู่กันลำพังพอไม่มีแม่ครูอยู่ในห้องแล้วแพรวพิชชาก็ตั้งท่าจะตามออกไปเช่นกัน แต่ราฟาเอลที่รู้ทันรีบทิ้งตัวลงไปนั่งข้างๆ พร้อมกับช้อนอุ้มร่างเล็กให้มานั่งบนตัก กอดกระชับเอวคอดกิ่วเอาไว้แนบแน่น เพื่อไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนได้ ใบหน้าเคร่งเครียดเริ่มคลายลงเล็กน้อยเมื่อได้กอดร่างนุ่มนิ่ม อย่างน้อยๆ ตอนนี้ก็มั่นใจได้แล้วว่าน้องน้อยจะไม่สามารถหลุดหนีออกจากอ้อมกอดของ

ตื่นเช้ามาแพรวพิชชาก็ไม่เจอราฟาเอลแล้ว เนื่องจากเขาต้องเข้าประชุมในตอนเช้า บ่ายมาเมื่อไม่มีอะไรทำจึงให้ลุงสมชายขับรถไปส่งที่ห้างสรรพสินค้า ร่างบางตรงไปยังร้านหนังสือทันทีที่มาถึง เพราะจุดมุ่งหมายที่ตั้งใจมาก็เพื่อจะมาหาซื้อหนังสือกลับไปอ่าน นวนิยาย หนังสือทำขนม และนิตยสารคือสิ่งที่แพรวพิชชาเลือกซื้อ พอได้ตามที่ต้องการแล้วก็ไปหาร้านกาแฟนั่งแล้วอ่านหนังสือไปด้วย กลิ่นกาแฟหอมๆ กับบรรยากาศสบายๆ ชวนให้เพลิดเพลินจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง จนกระทั่งได้ยินเสียงที่เหมือนจะเคยได้ยินดังอยู่ทางด้านหลัง แต่เธอก็ไม่ได้หันกลับไปมอง ยังคงตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือต่อไป“คุณคนสวยนี่ครับ ผมโซลจำได้ไหม เพื่อนบ้านของคุณ ที่เข้าไปทักทายเมื่อหลายวันก่อน พอจะนึกออกยังครับ” แพรวพิชชาเงยหน้าขึ้นเมื่อมีเสียงทักดังขึ้นตรงหน้า“จำได้ค่ะ แต่ไม่ต้องเรียกฉันว่าคนสวยหรอกค่ะ ฉันชื่อแพรวพิชชา หรือจะเรียกว่าแพรวก็ได้ค่ะ” แพรวพิชชาเพิ่งจะมีโอกาสได้แนะนำตัวเอง เนื่องจากวันนั้นยังไม่ทันจะได้ทำความรู้จักกันเลย การที่ได้รู้จักเพื่อนบ้านใหม่เธอคิดว่าไม่มีอะไรเสียหาย แม้คนเป็นน้องสาวของเขาดูแล้วไม่ค่อยจะเป็นมิตรสักเท่าไหร่ แต่นี่มัน

“เชิญคุณราฟาเอลเลือกได้ตามสบายเลยนะคะ” พนักงานสาวยิ้ม ก่อนจะเดินไปยืนหลบมุมเพื่อให้ลูกค้ารายใหญ่ได้เลือกสินค้าตามสะดวก“น้องแพรวชอบวงไหน หรือเครื่องเพชรชุดไหนเลือกเอาเลยนะ” ราฟาเอลชี้ไปยังเครื่องเพชรที่มีแสงแวววาวละลานตาตรงหน้า“คะ” แพรวพิชชามองแหวนและพวกสร้อยคอ สร้อยข้อมือที่ถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างดีงงๆ อยู่ๆ จะให้เลือกทำไมกัน ปกติเธอก็ไม่เคยใส่ของพวกนี้อยู่แล้ว นอกจากออกงานบ้างเป็นครั้งคราวเท่านั้น ราฟาเอลเห็นน้องน้อยออกอาการงงเลยบอกให้เข้าใจมากขึ้น“น้องแพรวเลือกวงที่ชอบที่สุดอกมาสักวงสิ หรือมากกว่าหนึ่งวงก็ได้ พี่อยากให้น้องแพรวใส่แหวนคู่กับพี่ หมาที่มองนางฟ้าของพี่จะได้รู้ว่าน้องแพรวมีเจ้าของแล้ว” ราฟาเอลมองเสี้ยวหน้าสวย สลับกับมองแหวนไปด้วย ดีที่เขาคิดได้เร็วเลยรีบพามาซื้อเลย แต่ดูเหมือนคนข้างกายจะยังคงมึนงงอย่างหนัก ถึงได้ทำหน้าตาเหรอหราเช่นนี้“หมายความว่าไงคะพี่ราล์ฟ” แพรวพิชชาเอียงคออย่างรอคำตอบ เธออยากได้คำตอบที่ชัดเจนมากกว่านี้“ก็หมายความตามที่พี่พูดนั่นแหละ หรือจะเอาง่ายๆ ก็พี่อยากจะแสดงให้คนอื่นเห็นว่าน้องแพรวเป็นของพี่ ไว้รอแต่งงานพี่จะสั่งทำวงใหม่ให้ ตอนนี้ก็ใส่พวกนี้เ

“ไม่ต้องหาทางหนีพี่หรอก เพราะมันไม่ได้ผล แล้วน้องแพรวคิดว่าใช้แขนปิดกับเอาขาหนีบไว้จะช่วยได้จริงๆเหรอ หืม” ราฟาเอลกลั้วหัวเราะกับความไร้เดียงสาของน้องน้อย ที่กำลังจะเลื่อนขั้นเป็นเมียเขาในไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แพรวพิชชาเม้มปากแน่น ส่งค้อนวงโตให้กับคนเถรตรง แล้วก็ต้องอ้าปากค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น เมื่อคนตัวโตที่คร่อมทับเธอเอาไว้ถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกาย หน้าอกหนั่นแน่น กล้ามหน้าท้องเป็นลอนสวยอย่างคนออกกำลังอย่างหนักปรากฎแก่สายตา แม้จะเคยเห็นเขาเปลือยท่อนบนมาแล้ว แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่เธอมองเต็มตาเหมือนวันนี้ มองต่ำลงไปก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นตัวตนของผู้ชายที่ตั้งผงาดอยู่ตรงหน้า ร่างกายสมบูรณ์แบบของผู้ชายที่ผู้หญิงทั้งประเทศอยากเห็น สวยงามราวกับรูปปั้นเทพเจ้ากรีก ทั้งหมดทั้งมวลที่เป็นราฟาเอลมันดีไปทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างที่เพอร์เฟค หน้าตาที่หล่อเหลาเอาการ เพียงแค่เห็นมือไม้ก็สั่นระรัว ดวงตาที่เบิกโพรงในตอนแรกปิดสนิท ใจเต้นราวกับกลองศึก เกิดมาทั้งชีวิตเพิ่งจะเคยเห็นของลับของเพศตรงข้าม เหงื่อเม็ดเล็กๆ เริ่มผุดขึ้นตามไรผมทั้งที่แอร์ในห้องเย็นฉ่ำราฟาเอลเห็นแล้วก็ทั้งสงสารและขำใน

“อือ เมื่อยไปหมดทั้งตัวเลย” แพรวพิชชาดันแขนที่รัดอยู่รอบเอวออกแล้วลุกขึ้นนั่ง ฝืนทนความง่วงงุนเอาไว้เพราะรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว ใช้สองมือของตัวเองบีบนวดไปเรียวขาทั้งสองข้าง ใจจริงอยากจะวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปด้วยซ้ำ แต่ติดที่ร่างกายไม่เอื้ออำนวย เมื่อคืนขนาดว่าเป็นครั้งแรกของเธอยังโดนคนที่นอนหลับสบายอยู่ข้างๆ นี่จัดเต็มเสียขนาดนี้ถ้าเธอลุกขึ้นวิ่งได้คงอัศจรรย์น่าดู คิดแล้วก็แค้นอยู่ไม่น้อยเห็นนิ่งๆ อย่างนี้แอบหื่นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวราฟาเอลรู้สึกตัวตื่นตั้งแต่ตอนที่โดนปัดแขนออกแล้ว และก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองคนที่นั่งหน้ามุ่ยนวดแขนนวดขาให้ตัวเองอยู่ รอยยิ้มน้อยๆผุดขึ้นที่มุมปากหยักอย่างเอ็นดู ใช้แขนเกี่ยวรั้งเอวบางให้ล้มตัวลงนอนทับบนอกแล้วประทับริมฝีปากลงบนกลุ่มผมหอมชื่นใจ เห็นแล้วอยากจะฟัดทั้งวันทั้งคืน“เมื่อยมากไหม” น้ำเสียงทุ้มถามอย่างเป็นห่วง เพราะเมื่อคืนเขาก็ค่อนข้างจะรุนแรงกับร่างกายสดใหม่นี่ไม่น้อย“ทั้งเมื่อยทั้งปวดเลยเพราะถูกคนแถวนี้รังแก” น้ำเสียงขุ่นเคืองพูดอย่างเง้างอด และพยายามที่จะดันตัวลุกขึ้นนั่ง“งั้นพี่จะไถ่โทษด้วยการนวดให้”ราฟาเอลดันคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นนั่ง ทำให้