Semua Bab เมียวัยแรกแย้ม Nc: Bab 41 - Bab 50

"เออ" ลูอิสกระแทกเสียงอย่างพาลๆ มองออกไปนอกรถแล้วถอนหายใจ ถ้าไอ้บ้าลูเซียสมาเองเขาก็ไม่ต้องมาคอยทำเป็นยิ้มแย้มกับคนพวกนี้หรอก โดยเฉพาะกับยัยโฉมวลัยที่คอยแต่จะมองทอดสะพานให้เขา ทั้งที่ผัวตัวเองก็นั่งพุงพลุ้ยอยู่ข้างกายตลอดเวลา "ผมว่าคุณโฉมวลัยอะไรนั่นเธอต้องชอบบอสแน่ๆ" เจฟออกความคิดเห็น เพราะเท่าที่สังเกตดูสาวสวยที่ได้สามีแก่กว่าเป็นยี่สิบกว่าปีคอยทำตาหวานให้เจ้านายเขาทุกครั้งที่มีโอกาส "แกคิดว่าฉันดูไม่ออกหรือยังไงเจฟ ที่ฉันเซ็งก็เพราะว่ายัยโฉมนี่แหละ หน้าตาก็ดีไม่น่าให้เป็นคนอย่างนี้เลย แต่อย่างว่ามองคนมองที่หน้าตาไม่ได้" ลูอิสส่ายหน้า "แต่ผมว่าคุณธงชัยกับคุณโฉมวลัยก็มีส่วนคล้ายคู่บอสกับคุณหนูดีนะครับ เรื่องอายุนะครับไม่ใช่นิสัย ฮ่าๆ" เจฟหัวเราะเสียงดัง "ไอ้เจฟ" ฉันไม่ได้แก่คราวพ่อเหมือนอย่างคุณธงชัย แกอย่ามาพูดจาไม่เข้าหูไม่งั้นฉันจะหักเงินเดือนแกไอ้เลว" ลูอิสกัดฟันกรอด "ผมแค่ล้อเล่นขำๆ อย่าหักเงินเดือนเลยนะครับ" เจฟโอดครวญ "หุบปากไปเลย ฉันไม่อยากได้ยินเสียงเห่าของแก" พอโดนสั่งให้หุบปาก เจฟก็รีบเก็บปากตามคำสั่ง เพราะไม่อยากโดนหักเงินเดือนเจ้านายเขายิ่งอารมร์ไม่ค่อยดีอยู่เลยไม่

"นำไปสิ" ลูอิสพูดเสียงตึง มือที่โอบเอวคอดเอาไว้ก็ไม่ปล่อยกระชับแน่นขึ้นไปอีก เป็นการบอกกลายๆ ว่าเขาจะเดินไปด้วย "คุณป๋าไปรอที่รถก่อนก็ได้นะคะเดี๋ยวหนูตามไป" หนูดีบอกคนที่แทบจะอุ้มเธออ้อนๆ ไม่อยากให้ไปด้วยเพราะกลัวเพื่อนจะแซวหนัก "ไม่มีแต่ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องไปกลับกันเลย จะได้ทำโทษคนที่ขัดคำสั่งให้เข็ดหลาบว่าอย่าริอาจหนีมาเที่ยวโดยที่ไม่บอกกล่าว" ลูอิสจะหมุนตัวกลับแต่ถูกคนตัวเล็กยื้อเอาไว้สุดแรง "หนูดีดึงแขนแกร่งให้เดินตามไปยังทิศทางที่เพื่อนๆ นั่งกันอยู่ ไม่คิดเลยว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ ตอนแรกคนตัวโตหน้ายักษ์บอกว่าจะไปหัวหินไหงกลายมาเป็นพัทยาไปได้ ถ้ารู้ว่าจะต้องมาเจอกันอย่างนี้ขอนอนอยู่ที่บ้านดีกว่า เพราะหลังจากนี้ไม่รู้ว่าตัวเองจะโดนอะไรบ้าง คิดอล้วก็เซ็งไม่รู้ว่าทำไมสวรรค์ต้องเล่นตลกกับเธออย่างนี้ด้วย "หนูดีมันไปเข้าห้องน้ำหรือไปหลับในห้องน้ำกันแน่โคตรนานเลย" วีต้าบ่นเมื่อเพื่อนหายไปนานบอกจะไปเป็นเพื่อนก็ไม่ยอม "นั่นดิมันไปนานเกินไป ถ้าอีกสักพักไม่มาเราไปตามมันกันเหอะ" หวานพูดบ้างเพราะคิดว่ามันนานเกินไป "ไม่ต้องไปตามแล้วมาโน่นและ" เพื่อนทุกคนมองตามนิ้วที่ชี้ตรงไปทางด้านหลัง ก็

สองร่างนอนกอดก่ายกันบนเตียงมานานนับครึ่งชั่วโมง หลังจากตื่นนอนแล้วทั้งคู่ ผ้าปูที่นอนยับย่น หมอนกระจุยกระจายไปรอบเตียง บ่งบอกได้ว่าเมื่อคืนภายในห้องเกิดสงครามกลางเตียงมาหนักหนาขนาดไหน “คุณป๋าขาเราจะลุกจากที่นอนได้รึยังคะ ตอนนี้หนูหิวข้าวมากแล้วนะ ไม่อยากนอนต่อแล้วด้วย” หนูดีเงยหน้าขึ้นบอกคนที่กอดก่ายร่างกายเธอเอาไว้ทั้งตัวอย่างไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยง่ายๆ บทรักร้อนแรงที่ได้รับตลอดทั้งคืนที่ผ่านมาเล่นเอาเรี่ยวแรงเหือดหาย แต่คนข้างกายนี่สิไม่มีท่าทางเหนื่อยล้าใดๆ ให้เห็นเลยแม้แต่น้อย อะไรจะแข็งแรงปานนั้นก็ไม่รู้ คิดแล้วก็อยากจะงับอกล่ำๆ นี่ให้จมเขี้ยวเลย โทษฐานชอบใช้กำลังทำให้ร่างกายเธออ่อนปวกเปียก “คุณป๋ายังไม่อยากลุกเลย เรานอนต่ออีกสักหน่อยนะ เพิ่งจะแปดโมงเองจะรีบไปไหน ยังไงวันนี้คุณป๋าก็ไม่พาออกไปเที่ยวไหนหรอก นอกจากนอนกอดกันแบบนี้ทั้งวันเป็นการลงโทษเด็กดื้อ ถ้าหิวนักก็กินคุณป๋าไปก่อนเอาไหม” ฝ่ามือหนาลูบไล้หัวไหล่กลมกลึงอย่างเพลิดเพลิน ประทับริมฝีปากที่ข้างขมับหอมกรุ่นอย่างรักใคร่ รู้สึกกระปรี้กระเปร่าเป็นอย่างมากเพราะเมื่อคืนได้ออกกำลังทั้งคืน คิดถึงตรงนี้ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ แม่แมวน้อ

“ฮื่อ เปล่าค่ะไม่ได้เบื่อ หนูง่วงค่ะคุณป๋า ตามันจะปิดอยู่แล้ว” เสียงเล็กเอ่ยอย่างง่วงๆ ทั้งที่เพิ่งจะกินอิ่มได้ไม่นาน โดนกวนแต่เช้าเลยทำให้นอนไม่เต็มอิ่มบวกกับนอนเกือบจะเช้าอยู่แล้วเลยทำให้ง่วงมากเป็นพิเศษ “ถ้าได้หาอะไรทำก็จะหายง่วง สนใจไหมคนสวย” ลูอิสแกล้งถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า คนตัวเล็กรีบส่ายหน้าจนเส้นผมกระจาย “ไม่เอา ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น นอนกอดกันอย่างนี้ดีแล้วค่ะ” เสียงยานคางพูดอย่างงัวเงีย เพราะเริ่มจะลืมตาไม่ไหวแล้ว “ง่วงก็นอนซะเด็กดีตื่นมาจะได้สดชื่น” ลูอิสลูบหลังบางเพื่อเป็นการขับกล่อม ไม่นานคนง่วงนอนจัดก็หลับสนิทไปอย่างง่ายดาย คนที่นอนหลับไปนานหลายชั่วโมงเริ่มจะรู้สึกตัวเมื่อความเย็นกระทบผิว เปลือกตาที่ปิดสนิทเริ่มกระพริบถี่ขึ้น ปากก็อ้าหาว บิดตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างเกียจคร้าน “คุณป๋าเงยหน้าขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ” มือบางตีหลังกว้างของคนที่ซุกซบอยู่ที่หน้าอกของเธอ นอนดีๆ จะไม่ว่าแต่นี่เล่นถอดชุดคลุมเธอออกแถมไม่ยอมให้ห่มผ้าอีกต่างหาก “คุณป๋าง่วงขอนอนต่อนะ หนูหลับไปตั้งนาน คุณป๋าก็ออกไปคุยงานกับเจฟเพิ่งเสร็จ ถึงได้เข้ามานอนกอดหนูเนี่ยแหละ”ลูอิสพูดเสียงอู้อี้ ไม่ยอม

ลูอิสไม่ได้ออกไปท่องราตรีอย่างที่น้องชายชวน เคลียร์งานเสร็จแล้วก็กลับเข้ามาในห้องนอนที่มีร่างเล็กของเมียคนสวยนอนดูอะไรสักอย่างในแท็ปเล็ต คว้าผ้าเช็ดตัวได้ก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที กลับออกมาอีกทีเมียก็ยังไม่เลิกดู แถมยังแก้มแดงหน้าแดงอีก ด้วยความสงสัยว่าดูอะไรเลยเดินเข้าไปใกล้ๆ ชะโงกหน้าลงดูทำให้ผมที่มีหยดน้ำเกาะตกลงใส่หน้าจอ หนูดีเลยเงยหน้าขึ้นมองค้อน พลิกตัวกับย้ายแท็ปเล็ตไปอีกด้านเพื่อไม่ให้คนตัวโตรบกวนสมาธิในการดูของเธอ เห็นแบบนั้นเลยทำให้ลูอิสหมั่นไส้ ก้าวขึ้นเตียงไปนอนทับร่างเล็กที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงจนร่างจมลงไปในฟูก “คุณป๋าลุกไปใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้นะ แล้วก็อย่ามากวนด้วยหนูจะดูซีรีส์กำลังดีเลยค่ะ” หนูดีดิ้น แต่ดิ้นมากก็ไม่ได้เพราะโดนทับเอาไว้ทั้งตัว เดี๋ยวนี้เมียตัวน้อยของเขาชักจะติดซีรีส์บ้าบอนี่เข้าไปทุกทีแล้ว ว่าจะไม่อะไรแต่มันอดไม่ได้ที่เห็นเมียให้ความสำคัญกับผู้ชายในจอสี่เหลี่ยมมากกว่าเขา “ซีรีส์เพ้อฝันพวกนี้มันดีกว่าคุณป๋าตรงไหน พระเอกก็หน้าตางั้นๆ สู้ผัวหนูไม่ได้เลยสักนิด ยังจะไปเคลิ้มพวกมันอีก ผู้หญิงนี่ยังไงกัน ทำไมชอบเรื่องอะไรพวกนี้แท้ อยากกอด อยากจูบ อยากลูบตรงไห