All Chapters of เมียวัยแรกแย้ม Nc: Chapter 1 - Chapter 10

ลูอิส วาเลนส์ ชายหนุ่มเลือดผสมสัญชาติไทย-อังกฤษ วัย 32 ปี ในชุดสูทสีเข้ม ก้าวลงจากรถเบนซ์คันงาม ที่ลูกน้องคนสนิทเปิดประตูให้ ทุกวันเขาจะต้องเข้าไปนั่งบริหารงานโรงแรม แต่วันนี้แตกต่างจากทุกวันที่ผ่านมา เพราะต้องเข้ามารับตำแหน่งผู้อำนวยการโรงเรียนวาเลนส์ อินเตอร์เนชันแนล ต่อจากบิดาที่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เขาได้มาที่นี่ในฐานะ ผอ.คนใหม่ ส่วนโรงแรมก็ได้ให้น้องชายอย่างลูเซียสเข้ามาบริหารแทน“นายกลับไปก่อนเลยเจฟ” ลูอิสบอกลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างหลัง“จะไม่ให้ผมอยู่ด้วยเหรอครับบอส เผื่อมีอไรผมจะได้ช่วยบอสได้” เจฟถามบอสหนุ่มรูปหล่ออย่างเป็นห่วง ถ้าเขาอยู่ด้วยยังสามารถช่วยงานได้“ไม่ต้อง ตอนเย็นค่อยมารับฉัน กลับไปได้แล้ว มีอะไรฉันจะโทรหาเอง” เขามาทำงานเป็น ผอ.ไม่จำเป็นต้องมีผู้ติดตาม ลูอิสพูดจบก็ก้าวเดินเข้าไปในตึกผู้บริหารทันที“หนูดี วันนี้ไปกินชาบูกันฉันอยากกินอะ ยัยวีต้าก็บอกว่าอยากกิน” สาวน้อยผิวขาวร่างท้วมนั่งเขย่าแขนเพื่อนคนสวย อย่างอ้อนๆ“หวานแกนี่จะชวนฉันกินทุกเย็นเลยรึไง เมื่อวานขนม วันนี้ชาบู พรุ่งนี้อะไรอีกละยัยอ้วน” หนูดีแกล้งหยิกพุงเพื่อนเบาๆ อย่างมันเ

“ฉันไม่ได้พูดเล่น ฉันจะเอาเธอทำเมียจริงๆ สาวน้อย แล้วถ้าฉันเห็นว่าเธอสนใจไอ้หนุ่มหน้าไหนระวังมันจะเดือดร้อน และเธอก็จะได้เป็นเมียฉันเร็วขึ้น” ถ้าเพื่อนเขารู้คงว่าเขาบ้าแน่ๆ เจอกันได้ไม่กี่นาทีเขาก็ประกาศออกมาว่าจะเอาสาวน้อยคนสวยนี่มาทำเมีย แถมอายุน้อยกว่าเขาถึงสิบห้าปีและยังเรียนไฮสคูลอยู่เลย “หนูไม่เอานะ หนูไม่ชอบคนแก่ อื้อ ปล่อย ไม่งั้นหนูจะไปแจ้งความว่า ผอ.ลวนลามหนูนะ” หนูดีดิ้นรนอยากออกจากห้องนี้ไป แต่ติดอยู่ที่แขนแข็งแรงที่เกาะเอวเธอเอาไว้เหนียวหนึบ “ว่า ว่าที่ผัวแก่แบบนี้มันต้องถูกลงโทษ” มือหนาจับคางเรียวไว้แน่นแนบปากหยักบางเฉียบลงบนปากเรียวเล็กสีชมพู หนูดีที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวตาโต พยายามจะผลักอกหนาออกห่าง มือบางทุบลงบนไหล่แกร่งเป็นพัลวัน ก่อนจะค่อยๆ อ่อนลง คล้อยตามคนประสบการณ์สูงที่ล่อหลอกให้ตกลงไปในหลุมพลางของความแปลกใหม่ เรียวแขนเล็กคล้องไว้ที่ลำคอหนาเพื่อเป็นที่ยึดเกาะ หลับตาพริ้ม ลมหายใจหอบสะท้าน ลูอิสมองอย่างพึงพอใจ ค่อยๆ บดเคล้าแทรกลิ้นสากของตัวเองเข้าไปควานหาน้ำผึ้งหวาน ไล่ต้อนลิ้นเล็กที่ด้อยประสบการณ์ เมื่อชิมความหวานจนพอใจ ลูอิสก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกมาดู

ก๊อก ก๊อก ก๊อก“เชิญ” เสียงทุ้มพูดเสียงดัง แล้วเปิดประตูก้าวเข้ามาด้านใน ขาเรียวเล็กเดินมาหยุดหน้าโต๊ะทำงานที่มีคนตัวโตนั่งเซ็นต์เอกสารอยู่“เรียกหนูมาทำไมคะ” หนูดีถามหน้าง้ำ“นั่งรอก่อน ขอทำงานแป๊บนึงเดี๋ยวจะคุยด้วย” เด็กสาวเม้มปากแน่น มองคนที่นั่งทำงานตาขวาง เป็นคนเรียกเธอมาเองแท้ๆ ยังจะให้มานั่งรออีก หนูดีเดินไปนั่งรอที่โซฟาหยิบหมอนอิงมานั่งกอดเอาไว้แน่น ลูอิสที่ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารแอบเหลืบตามองคนที่นั่งอยู่ที่โซฟานิ่งๆ แล้วกลับมาสนใจงานต่อ จนเวลาผ่านไปสักพักก็ปิดแฟ้มลง เหยียดแขนออกมาไล่ความเมื่อยล้า“หนูรอนานแล้วนะคะ” เสียงเล็กติดจะแง่งอนเอ่ยทำลายความเงียบ ลูอิสเลยลุกจากเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ เดินมานั่งลงข้างๆ คนตัวเล็กที่ขยับหนีเขาโดยอัตโนมัติ“คนที่ทำให้ฉันโกรธไม่มีสิทธิ์โต้แย้งใดๆ ทั้งสิ้น” ลูอิสขยับตัวเข้าไปนั่งชิดร่างบางแล้วคว้าเอวเล็กมากอดไว้แน่น ไม่สนใจอาการขัดขืนเล็กๆ นั่น“ปล่อยนะ ทำไมต้องถึงเนื้อถึงตัวเด็กนักเรียนแบบนี้ด้วย แก่ซะเปล่าทำตัวให้น่านับถือหน่อยก็ไม่ได้” หนูดีพูดฉอดๆ อย่างไม่เกรงกลัว“หืม ปากคอเลาะร้ายแบบนี้มันต้องจับจูบให้ปากเจ่อ จะได้ไม่กล้าลามปามว่าที่ผัวแบบนี

“จะมานอนที่นี่ได้ยังไงกัน แล้วก็ยืนตรงๆ ได้ไหม” เข้าไปนั่งรอในรถดีๆ ก่อนค่ะ หนูยืนประคองนานๆ ไม่ไหว หนูดีเปิดประตูรถออกแล้วดันร่างสูงให้เข้าไปนั่งด้านใน พอเขาเข้าไปนั่งได้ก็ดึงข้อมือของเธอให้เข้าไปด้วย จนเซถลาขึ้นไปนั่งอยู่บนตักกว้างของคนเมา“ตัวหอมจัง” จมูกโด่งดอมดมไปตามข้างแก้ม มือไม้ก็เริ่มปัดป่ายไปตามร่างกายบาง จนเด็กสาวต้องยื้อเอาไว้“หยุดเลยค่ะ ถ้าไม่หยุดอย่าหาว่าไม่เตือนนะ เมาขนาดนี้ยังจะมาทำหื่นอีก แล้วนี่ขับรถมาถึงนี่ได้ยังไงคะ ดีนะที่ไม่เกิดอุบัติเหตุขึ้นซะก่อน” หนูดีพยายามจะลงไปนั่งที่เบาะแทนตักกว้าง แต่เหมือนยิ่งขยับอ้อมแขนที่รัดเอาไว้มันจะแน่นมากขึ้น“คิดถึงเลยต้องมาหา วันนี้มีเด็กดื้อวิ่งหนีออกมาก่อน” เสียงทุ้มพูดพึมพำอยู่ข้างใบหู ทำให้เด็กสาวต้องเอียงหน้ามามองอย่างสงสัย เพราะก่อนหน้านั้นยังพูดเสียงยานคางอยู่เลย “ทนไม่ไหวเลยต้องมาหาที่บ้านแบบนี้ คุณป๋าไม่ชอบให้ใครวิ่งหนี”“ไม่ชอบให้ใครวิ่งหนี แต่ตัวเองทำพฤติกรรมแบบนั้นใครจะไปอยากยุ่งด้วยกันละ” หนูดีพูดเสียงขึ้นจมูกอย่างฉุนๆ เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ในช่วงเช้าที่ผ่านมา“คุณป๋าอยากจูบจัง” มือหนาจับใบหน้าเรียวเล็กเอาไว้แน่นไม่ให

“ทำไมต้องทำรุ่มร่ามโชว์คนอื่นด้วยคะ เดี๋ยวเขาก็คิดว่าหนูทำงานอย่างว่าแลกเงินหรอก ยิ่งเห็นว่ามากับคนแก่ด้วย เขาต้องคิดว่าหนูเป็นเด็กที่คุณป๋าเลี้ยงไว้แน่ๆ เลย” หนูดีหน้ายุ่ง จะถอดสร้อยที่ใส่อยู่ออกแต่ถูกมือใหญ่รั้งไว้ รู้งี้เมื่อเช้าไม่ออกมากับเขาหรอก ถ้าเกิดมีคนที่โรงเรียนมาเห็นเข้าไม่เป็นเรื่องดีสำหรับเธอแน่ๆ “ใครจะคิดยังไงก็ช่างเขาสิ เบบี๋ของคุณป๋าไม่ได้ทำอย่างนั้นจริงๆ สักหน่อย แล้วก็ห้ามถอดสร้อยออกเด็ดขาดเข้าใจไหม” หนูดีพยักหน้าเพราะไม่อยากเถียงกับเขาตรงนี้ “หนูไม่อยากเดินต่อแล้วอยากกลับบ้าน” “ก็ได้กลับบ้านก็กลับ” ลูอิสไม่ขัดอีกเต็มอกเต็มใจพากลับอย่างที่ต้องการ “นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านหนูนี่คะ คุณป๋าจะพาไปไหนอีกเนี่ย ไหนบอกจะพาไปส่งบ้านไงคะ” หนูดีจ้องหน้าคนโกหกตาเขียว “ก็หนูอยากกลับบ้าน แต่คุณป๋ายังไม่อยากกลับก็เลยพามาคอนโดครับนี่ไงล่ะคะ” พวงมาลัยรถถูกหักเลี้ยวเข้ามาในคอนโดหรูใจกลางเมือง เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้วลูอิสก็เปิดประตูลงมา เดินอ้อมไปด้านคนนั่งที่ยังไม่ยอมเปิดลงมา “จะลงมาดีๆ หรือจะให้คุณป๋าอุ้มเข้าไป” หนูดีลังเลเมื่อเห็นว่าลูอิสทำท่าจะก้มลงมาอุ้มอย่างที่พูดก็รีบลงเดิน