All Chapters of Engineer Unfriend อยากเล่นเพื่อน: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่ให้คินนอนในห้องด้วยอีกเลยวันแรกตอนพี่เดือนเห็นคินนอนโซฟาหน้าทีวี พี่ถึงกับตกใจ รีบหอบเอาเครื่องนอน หอบเอาเครื่องฟอกอากาศมาให้เขายกใหญ่ แล้วยังเข้าไปถีบก้นฉันหาว่าใจร้ายไม่ยอมให้น้องชายหัวแก้วหัวแหวนเข้ามานอนในห้องดีๆ (พี่คงลืมไปแล้วว่าฉันเป็นผู้หญิง ลืมหวง ลืมห่วงไปแล้วมั้ง) พอคินบอกว่าไม่อยากนอนเบียดฉันแล้ว เท่านั้นพี่ถึงกับเอ่ยปากพูดว่า เดี๋ยวหาซื้อเตียงขนาดใหญ่กว่านี้ให้ วันต่อมาพี่ก็สั่งของใหม่มาพร้อมกับทิ้งเตียงนอนสุดที่รักขนาดห้าฟุตของฉันไปอย่างไม่ใยดีแต่คินเข้ามานอนด้วยได้ไหม ก็ยังไม่ได้ไม่ใช่ว่าฉันไม่อนุญาตหรอกนะ แต่เพราะหลังจากวันนั้นเขาก็มาส่งฉันตามปกติ แต่กลับไปนอนคอนโดตัวเองทุกคืนถามว่ารู้สึกแปลกไหมที่ไม่มีคนตัวสูงมาเดินวนเวียนอยู่ในห้องด้วยคงกล้าตอบว่า แปลก ฉันคิดถึงมันนะ แต่เหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นระหว่างเรา มันชวนให้กลัวว่าหากปล่อยให้ใกล้ชิดกันมากเกินไป มันจะเกิดขึ้นอีกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่ใช่ว่าฉันรังเกียจคินอะไรหรอกนะ แต่มันแปลกว่ะที่จะมีอะไรกับเพื่อนตัวเองที่คบมาตั้งแปดปีหลังๆ มานี้เราสองคนเลยดูห่างเหิน ฉันคุยกับคินน้อยลง ทำตัวติดกันน

“หัวเราะอะไรไอ้ดาว อยากช่วยกูเหรอ โอ๊ย!” สิ้นประโยคนั้นปลาไหลทั้งดุ้นก็ถูกปาเข้าไปที่หน้าไอ้เม่าเต็มๆ โดยคิน “ไอ้คิน ไอ้เวร”“ไอ้ดาวมันเป็นผู้หญิง จะเล่นอะไรหัดใช้สมองก่อนหน่อย” คินดุเสียงเข้ม ทำเอาคนอ้าปากจะด่าต่อถึงหุบลง“ขอโทษละกัน ก็แค่ขำๆ ไม่ได้จะทำจริงสักหน่อย มุกอ่ะมุก มึงรู้ป่ะ ซีเรียสไรนักหนา”“กูไม่ขำด้วย มุกแบบนี้ไม่ควรเอามาเล่นต่อหน้าผู้ใหญ่ ที่จริงมึงไม่ควรเล่นกับไอ้ดาวด้วยซ้ำ เพราะมันคือการคุกคาม”“ไร้สาระน่าคิน กูไม่ได้คิดอะไร” จึงรีบพูดสวนขึ้น กลัวว่าคินจะใส่อารมณ์กับเม่ามากเกินไป บรรยากาศดีๆ จะเสียเอา“แน่ใจนะ”“อือ ทำไอ้ปลาไหลนั่นให้เสร็จสักทีเถอะ กูหิวจะตายแล้ว กว่าจะทำเสร็จได้ช็อคตายก่อนพอดี”พอนางดาวบ่นว่าหิวแทบตาย เหล่าชายฉกรรจ์ก็พากันรีบทำความสะอาดปลากันยกใหญ่ พวกนี้รู้ดีว่าเวลาฉันหิวมันจะเกิดอะไรขึ้น คงไม่อยากเห็นน้องนับดาวแสนสวยแปลงร่างได้อีกรอบกันมั้งผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเศษๆ ในที่สุดอาหารแบบบ้านๆ พร้อมสองเมนูเปิบพิสดารก็มาอยู่ตรงหน้าพวกเราพร้อมทาน ฉันเป็นคนแรกที่วิ่งเข้าหาหม้อหุงข้าว จัดการตักข้าวใส่จานแจกจ่ายแก่ทุกคนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจ้วงตักกินต้มส้มไก่ที่พ่

พอได้เกมมาเล่น บรรยากาศรอบตัวก็เริ่มดดีขึ้นผิดหูผิดตา เวลจัดการเปิดเพลงคลอเบาๆ ให้เรา ส่วนไอ้เจ้าเม่าก็หยิบเอาเกมการ์ดที่เตรียมเผื่อไว้ออกมาเล่นฆ่าเวลาเพิ่มความสนุกให้กับค่ำคืนแรกกลางบ่อกุ้งของเราโชคดีคือเกมมันสนุกมากจนฉันหัวเราะขำก๊ากลั่นบ้านเสียงดัง แต่โชคร้ายคือเกมบ้านี่เหมือนทำมาพิเศษเพื่อให้คนดื่มแม่งเมาเร็วสุด น็อคเร็วสุดน่ะสิ สภาพฉันตอนนี้เลยเข้าใกล้คำว่าแมวเล้าแมวแล้วมากๆ“กูอยากกินกุ้งอ่ะ”ฉันพูดขึ้นลอยๆ ตอนไอ้เม่าเปิดการ์ดออกมาแล้วต้องยกทั้งวง ตอนนี้หิวมาก อยากกินอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่แค่ขนมขบเคี้ยว ครั้นจะให้ไปตั้งเตาเปิดกระทะเอาปลาลงไปทอดทำฟิชแอนด์ชิปส์ กว่าจะเสร็จคงตีห้าได้ ฉันน่าจะตายก่อนแล้ว“เราอยู่บ่อกุ้งนี่ มึงก็ไปตกเอาสักตัวสองตัวมากินดิ” เวลออกความเห็นเออ นั่นสิ “งั้นเดี๋ยวกูมา ไปหาเบ็ดตกกุ้งแป๊บ!”Akirah’ s POVนับดาวลุกขึ้นหลังพูดจบ เธอยืนโงเงนอยู่กับที่สักพัก ก่อนก้าวเดินเข้าไปยังห้องเก็บของเพื่อหาเบ็ดไปตกกุ้งในบ่อ“กูไปช่วยมันดีกว่า ตกน้ำไปจะแย่เอา”“ฝากมันด้วยล่ะคิน ไอ้ดาวเวลาเมายิ่งเป็นคนประหลาดอยู่ด้วย เกิดมันอยากกลายร่างเป็นเมอร์เมดขึ้นมาจะแย่” เวลตบบ่าผมเบาๆ

“ไอ้ดาว มึงเอาไอ้นี่ติดตัวมาด้วยทำไม?” เสียงคินทำฉันละจากจอคอมไปสนใจสิ่งที่อยู่ในมือเขาตอนนี้เรากำลังเตรียมตัวไปสำรวจพื้นที่แปลงเกษตรของอีกหมู่บ้านหนึ่ง ฉันพยายามเคลียร์งานที่ทำค้างไว้เมื่อคืนให้จบ โดยมีคินเป็นผู้ช่วย (ค้นของ) ส่วนอีกสองคนนั้นไม่ต้องถามหา นอกจากจะไม่มาเฉียดเข้าใกล้แล้วยังมีหน้าไปสุมหัวกันแต่งหล่อ รอไปดูหมอลำเย็นนี้อีกถูกใช้งานเยี่ยงทาส นี่ถ้าฉันแกล้งไม่ใส่ชื่อพวกมันเข้าไปด้วย คงสะใจน่าดูเลย“ไรอ่ะ”เพ่งมองสิ่งที่อยู่ในมือคินแล้วเอียงคอขมวดคิ้วงุนงง ไอ้นั่นมันหน้าตาคุ้นๆ นะ เหมือนจะเป็น…“ไอ้โด้ไง มึงเอามันมาด้วยทำไม”นั่นไง คิดไม่ผิดจริงๆ มันคือพี่ดิลโด้ขนาดน่ารักของฉันนั่นเอง นี่ฉันเอายัดไว้ในกระเป๋าช่องในสุดแล้วนะ ทำไมไอ้คนนิสัยไม่ดีถึงยังค้นเจอมันได้ บอกให้ไปหาแว่นตา แล้วไหงมันถึงได้เอาแท่งไฟมาให้ฉันเนี่ย!“แก้เหงา ยังไงเราก็ไม่ได้นอนห้องเดียวกันอยู่แล้ว จะเดือดร้อนทำไม”เพราะฉันเป็นผู้หญิง พ่อเลยกั้นห้องส่วนให้ ส่วนผู้ชายก็นอนรวมกันสามคนในอีกห้องหนึ่ง ถึงครอบครัวจะปล่อย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ห่วง ที่พ่อไว้ใจพวกมันถึงขนาดยอมให้ฉันมาอาศัยกับชายหนุ่มสามคนกลางนากลางไร่ นั

รีบชักมือออกทำท่าจะลุกหนี แต่ไอ้คนลามกก็คว้าเอวฉันไว้ได้ทัน ออกแรงดึงนิดเดียวร่างทั้งก็ปลิวไปซบเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันกลายเป็นคนอ่อนแรงไปโดยปริยาย ทั้งที่ปกติถึกควายทุยถึงขนาดปีนต้นไม้ไปเก็บลูกมะพร้าวแบบลิงยังได้เลย“ไปไหน”เสียงกระซิบบนหัวทำเอาขนลุกซู่ไปทั่วร่าง ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม รู้สึกว่าคินกำลังเหมือนออดอ้อนกันอยู่“ไปทำงานต่อไง กูทำงานค้างไว้” พูดเสียงอู้อี้ในลำคอ พอได้มาอยู่ใกล้ชิดแบบนี้ทำไมชอบประหม่าไม่เป็นตัวของตัวเองกันนะเอ๊ะ! ฉันโป๊อยู่นี่นาลืมไปซะสนิทว่าตอนนี้ใส่เพียงแค่เสื้อในกับกางในเท่านั้น ฉันมัวแต่เขินที่ได้จับไอ้นั่นของคินจนเผลอเรอปล่อยให้เขากอดตั้งนานดันตัวออกห่างจากตัวใหญ่ คินยอมปล่อยง่ายๆ โดยไม่รั้งหรืออะไรเลย พอหลุดจากอ้อมแขนเขาฉันก็หันหน้าหนี นั่งชันเข่าปิดส่วนหน้าอกเอาไว้“ดาว… กูว่ากูป่วยจริงว่ะ”ไม่รู้ไม่ชี้ด้วยแล้ว จะป่วยก็ช่างมันเหอะ ตอนนี้โคตรอายเลย ถึงจะเคยกระโจมอกเดินโทงๆ ให้เขาเห็น นอนไม่ใส่เสื้อในด้วยกันบ้าง แต่ถึงขั้นใส่สองชิ้นแบบไม่มีอะไรปิดบังเลยแบบนี้ไม่เคย! แล้วก็ไม่คิดอยากจะทำด้วย“กูอยากได้หมอ ถ้าไม่ได้คนมาฉีดยาตอนนี้ กูต้องตายแน่ๆ” คิน