All Chapters of Engineer Unfriend อยากเล่นเพื่อน: Chapter 31 - Chapter 40

ฉันกลับบ้านเมื่อประมาณบ่ายวันนั้นโดยมีคินอาสาพามาส่งพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ เขาขนข้าวของเกือบทุกอย่างมาด้วยเพื่อย้ายมาอยู่กับฉันแบบจริงๆ จังๆ ก่อนทำไม่ลืมโทรหาพี่เดือนเพื่อขออนุญาต และบอกพี่ว่าเราตกลงคบกันแล้วเรียบร้อยพี่เดือนก็เออออไป ยังฝากฝังฉันกับคิน ไม่ว่า ไม่ด่า ไม่ดุ หรือแสดงออกว่าตกใจเลยสักนิด ทำฉันผิดหวังในตัวพี่มาก แต่ก็นะ บางทีพี่คงรู้อยู่แล้วมั้งว่ามันต้องลงเอยแบบนี้ เพราะงั้นเลยไม่ได้ว่าอะไรเรา แล้วยังพูดอีกว่า‘คนสมัยนี้อยู่ก่อนแต่งกันเยอะ อยู่ๆ กันไปเถอะ ถ้าเข้ากันไม่ได้จะได้ไม่มีปัญหาในอนาคต ‘ยังไงก็ได้วะ อยู่ก็อยู่ ฉันไม่มีทางเลือกมากหรอก เพราะตัวเองก็ไม่กล้าอยู่คนเดียว กลัวว่าอีเด็กคนนั้นจะรู้ว่าเราอยู่ไหนแล้วบุกเข้ามาบีบคอตอนกลางคืนเอา อย่างน้อยมีคินข้างๆ คอยดูแลมันก็ดีกว่าเห็นๆ“มึงนอนห้องพี่เดือนนะคิน ทำความสะอาดแล้ว”เข้ามาในบ้านก็ลากแขนคนตัวสูงมายังหน้าห้องนอนเก่าพี่เดือน คินจ้องฉันเขม็งตอนได้ยินว่าจะให้แยกกัน เขาไม่พูดอะไร แต่ดุทางสายตาแทน“นอนด้วยกันไม่ได้ ถึงจะเป็นแฟนกันแล้วแต่ต้องแยกห้อง”“เป็นแฟนสิต้องนอนด้วยได้ ทำไมต้องแยกวะ แบบนี้เป็นเพื่อนไม่ดีกว่าเหรอ”“ก็

“มีอะไรหรือเปล่า ยืนขวางเราทำไม” ฉันเป็นไม่รู้จักเธอ ปั้นหน้าให้เหมือนปกติ ไม่แสดงความตื่นกลัว ตกใจ หรืออะไรออกไปทั้งนั้นเด็กนุ่มนิ่มเม้มปาก กำหมัดแน่น ทำเหมือนไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เห็นว่าฉันจำตัวเองไม่ได้“มึง…” เธอกัดฟันกรอดตอนพูด จ้องฉันเขม็งด้วยสายตาสุดแค้นเคือง “กูเตือนมึงแล้วนะว่าอย่ายุ่งกับพี่คิน กูเตือนมึงแล้วว่าให้เลิกกับพี่เขา…”“อ้อ เธอเองเหรอที่เขียนคำขู่พวกนั้น” กอดอกพยักหน้าทำเหมือนเพิ่งรู้ความจริง “นี่แสดงว่าคนที่ตามติดแฟนฉันมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมานี้ก็เธออีกใช่ไหม”“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”ฉันไหวไหล่กวนๆ “ก็แค่อยากรู้ว่าทำไปทำไม เหมือนคินมันจะปฏิเสธไปเป็นสิบๆ รอบแล้วนี่ แต่ก็ยังตามรังควานมันจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน มันกลัวเธอถึงขนาดไปนอนกอดฉันทุกคืนเลยรู้ป่ะ!”อันหลังตั้งใจใส่สีตีไข่นั่งเทียนเขียนกุเรื่องขึ้นเพื่อดูว่าสาวน้อยคนนี้จะมีท่าทียังไงและสิ่งที่สาวน้อยนุ่มนิ่มทำคือจิกเล็บทั้งสิบเข้าหากันแน่น ส่งเสียงกรีดร้องเบาๆ พร้อมกระทืบเท้าไปด้วยเหมือนพวกเด็กเอาแต่ใจ ถูกผู้ใหญ่ตามใจจนเคยตัว พอไม่ได้อย่างที่หวังก็กรี๊ดๆ ดิ้นเหมือนอยากตายบนพื้นไม่มีผิดเพี้ยน“มึง มึงมันก็แค่อีปลิ

“เหมือนตอนเด็กๆ เราจะเคยเล่นด้วยกันน่ะ แม่น้องเป็นเพื่อนกับแม่กู ชอบพาลูกมาเล่นด้วยกันบ่อยๆ เหมือนผู้ใหญ่ก็ยุว่าจะจับหมั้นบ้าง จับให้คู่กันบ้าง โตขึ้นจะผูกแขนให้เป็นแฟนกันบ้าง นานเข้าๆ เด็กมันคงคิดลึก คิดว่าจะได้กับกูเลยฝังใจ เริ่มตามกูแบบเงียบๆ มาตั้งแต่ตอนคบกับมึงใหม่ๆ จำได้ไหมช่วงมอปลายที่เรารู้จักกัน”“อือ” นับดาวพยักหน้าตอบเบาๆ “เหมือนเคยเห็นหน้าโรงเรียนบ่อยๆ ทีแรกนึกว่ามาหาใคร ที่แท้มาหามึงนี่เอง”“ใช่ เด็กนั่นมาดักรอกู แค่ให้เห็นหน้าแล้วเขาก็ไปแค่นั้น”นับดาวครางเสียงต่ำในลำคอ เกาคางตัวเองครุ่นคิดกับอะไรบางอย่างอยู่ น่าจะกำลังระลึกชาติ ทบทวนความจำตัวเอง ส่วนสองคนที่เหลือแค่นั่งพิงโซฟาด้วยท่าทีสบายๆ รอฟังเท่านั้น ไม่ได้เอายถามหรือทำอะไรมากกว่านี้“มีช่วงเข้ามหาลัยปีสามปีสี่นี่แหละเริ่มหนักสุดเพราะกูกับมึงเล่นกันถึงเนื้อถึงตัวมากขึ้น เด็กนั่นคงหึงเลยเริ่มตามกูไปทุกที่ ทำตัวเป็นสต็อกเกอร์ จ่ายใต้โต๊ะกับคอนโดฯ ที่กูอยู่เพื่อให้ได้คีย์การ์ดเปิดห้อง จ่ายให้กับทุกคนเพื่อเข้าถึงตัวกู ดีว่าตอนนั้นกูระแคะระคายก่อนเลยยังปลอดภัย ไม่อย่างนั้นวันนี้ไม่รู้จะเป็นยังไง”“มึงควรเอาเรื่องคอนโดฯ ม

[Akirah’ s POV]“ฝันดีฮะแม่ วันศุกร์นี้อย่าลืมนะฮะว่าเราต้องไปบ้านไอ้ดาว”“ไม่ลืมหรอกลูก ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้เมีย”“งั้นผมไปนะฮะ”“จ้ะสุดหล่อของมาม้า แต่อย่าลืมนะว่าห้ามเข้าห้องนับดาว”“ไม่เข้าแน่นอนครับ”ผมยิ้มหวาน จุ๊บแก้มแม่เบาๆ บอกฝันดีท่าน ก่อนเดินเร็วๆ ออกจากห้องเพื่อตรงไปยังอีกห้องที่อยู่ชั้นล่าง ซึ่งไม่ใช่ห้องผมแน่นอนวันศุกร์นี้เราจะเดินทางไปยังบ้านนับดาว เพื่อให้ผู้ใหญ่คุยกันเรื่องการคบหาอย่างเปิดเผยที่จริงแม่ผมบอกว่าไม่ได้อยากเร่งเร้า ไม่ได้รีบร้อนหรืออะไรเลย แต่แค่อยากไปพบพ่อกับแม่นับดาวเพราะเหตุผลหลักๆ เลยคือไปจองตัวไว้ อีกอย่างคือท่านรู้ว่าผมได้เสียกับนับดาวแล้ว เลยอยากจะให้เกียรติเธอด้วยการไปบอกกล่าว ผูกแขนเอาไว้ตามวัฒนธรรมคนอีสาน ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ขัด นับดาวก็ไม่ได้ว่า เหมือนฝั่งครอบครัวเธอก็ไม่ค้าน สรุปทุกอย่างลงตัว พร้อมเปิดทางให้เราหมดแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมานั่งดราม่าแม่ไม่ชอบเมียเหมือนคนส่วนใหญ่เป็นกัน อาจจะเพราะแม่ผมชอบนับดาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ทุกอย่างมันเลยง่ายขึ้นก็คนที่ฉุดกระชาก ดึงผมให้ออกมามีที่หายใจบนโลกนี้ได้ก็คือนับดาวนี่นะ จะไม่ให

เราเดินทางมายังบ้านพ่อแม่ฉันหลังจากเคลียร์ปัญหา และจัดการเรื่องโปรเจกต์เรียนจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว โดยครั้งนี้ไม่ได้มีแค่เราสี่คน (ฉัน คิน เวล และเม่า) ยังมีแม่ของคินตามมาด้วยเพื่อมาขออนุญาตให้ลูกๆ ได้คบกันทีแรกฉันบอกท่านแล้วนะว่าไม่ต้องก็ได้ แต่คุณหญิงดื้อมาก ท่านบอกไม่ได้ พูดแบบนั้นไม่ดี (ตำหนิฉันไปอีก) ยังไงผู้ใหญ่ต้องมาพูดเองถึงจะถูก ส่วนเรื่องหมั้นหมายไม่ได้บังคับ แล้วแต่เราทั้งสองเลยเอาตรงๆ นะ ฉันรู้สึกแปลกๆ เหมือนว่าคุณหญิงมาตากำลังเร่งจับฉันแต่งงานกับคินอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งพักหลังมานี้ยิ่งหนัก โทรคุยกับแม่ฉันเป็นวรรคเป็นเวร มีแอบไปได้ยินว่าแพลนจะอุ้มหลานกี่คนด้วยนะคืออีดาวเพิ่งยี่สิบต้นๆ นะ ยังไม่พร้อมเสียสละเวลาไปเลี้ยงเด็กขนาดนั้นแต่ข้อดีคือพวกแม่ๆ ไม่ได้กดดันกันตรงๆ เพียงแค่พูดว่าอยากมีหลาน เพราะครอบครัวฉัน พี่เดือนตอนนี้ก็ยังไม่ท้อง ฉันเองยังเรียนอยู่มีลูกไม่ได้ ส่วนคินเป็นลูกชายคนเดียวในบ้าน ถ้ามันไม่แต่งงานหรือทำผู้หญิงท้องยังไงคุณหญิงก็ไม่มีวันได้เห็นหน้าหลานถึงจะพูดอย่างนั้นมันก็แอบกดดันไม่น้อยอ่ะนะ ถ้าเราสองคนคบกันนานจนขนาดแต่งงานมีลูกได้ก็ค่อยว่ากันอีกที อนาคตไม่