Semua Bab Engineer Unfriend อยากเล่นเพื่อน: Bab 21 - Bab 30

มันถูกแล้วหรือเปล่านะที่เราปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลังจากทุกอย่างจบลงก็มานั่งปลงนั่งคิดกับตัวเองวนไปวนมาซ้ำๆ จนไม่เป็นอันทำอะไรฉันรู้สึกผิดบวกรู้สึกดีโคตรๆ ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นมันเหมือนกับความผิดบาปอันหอมหวาน เหมือนลูกแอปเปิลในสวนอีเดนที่ชวนให้เด็ดกินแม้มันจะผิดต่อพระเจ้าก็ตาม“รู้สึกผิดอยู่เหรอ” เสียงนุ่มทุ้มดังอยู่ตรงไหล่ คินพูดแล้วจุ๊บฉันหนึ่งครั้งตอนนี้เรายังไม่แยกจากกันเลย ถึงจะจบเรื่องอย่างว่าไปแล้วครึ่งชั่วโมงก็ตาม ฉันนั่งอยู่บนตักเขา ส่วนคินก็กอดเอาไว้จากทางด้านหลัง เกยคางตรงไหล่โคตรจะฟีลแฟนเลย นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อน ใครมาเห็นคงคิดว่าฉันเป็นเมียคินแน่ๆ“ก็เปล่า แค่กำลังคิดว่ามึงกี่นิ้ว…”“หา?” ได้ยินดังนั้นคินก็ถึงกับดันตัวออกห่าง เอี้ยวมามองหน้าฉันอย่างอึ้งๆ “เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ”“ของมึงกี่นิ้วอ่ะ”พลันแก้มนวลเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อ คินยังมองฉันแบบเดิม เพิ่มเติมคือตาที่โตกว่าเก่า“เก้าครึ่ง ไซซ์คองโก” พูดทั้งยังทำสีหน้าภูมิอกภูมิใจใส่ฉันว่าแต่ เก้านิ้วครึ่งเลยเหรอ… มันใส่เข้ามาในฉันได้ไงอ่ะ“ก็ว่าอยู่ทำไมเจ็บกว่าตอนใช้พี่โด้”“ไอ้เวรนั่นทิ้งมันไปได้เลย

อยากจะทุบเวลสักที ทำไมมันดูเจ้าเล่ห์ไม่น่าไว้ใจจังน่ะฉันหันหน้าไปยังเพื่อนกะจะซักให้รู้ความ แต่ยังไม่ได้ง้างปากขึ้นคินก็ดึงตัวหนีห่างจากเวล ยกลอยวืดไปนั่งอีกฝั่งข้างเขา โดยมีตัวหนาๆ คั่นกลางระหว่างเราสองคนลืมบอกไปว่าเราปูเสื่อนั่งพื้นอยู่เกือบหลังสุดของเวทีหมอลำ ตรงนี้ไม่มีคนพลุกพล่านมากนัก เพราะเป็นบริเวณพื้นที่ปิด ไม่สามารถสัญจรผ่านได้“หึ” เวลมองคิน หัวเราะหึใส่ เขายิ้มมุมปากก่อนมองเลยไหล่กว้างมายังฉัน“อย่าอวดดีให้มากนะเวล”“อวดดีอะไรเหรอ มันทำอะไรระหว่างกูดูเปิดตัวหมอลำอยู่อ่ะ” เม่าเสือกหน้าเข้ามาคั่นตรงกลางระหว่างสองหนุ่ม มองหน้าสองคนสลับไปมาคินไม่ตอบ เพียงไหวไหล่“ไม่มีอะไร แค่เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ”“อ้อ… แล้วไป นึกว่ามีเรื่องผิดใจกัน กูจะได้ห้ามทัพก่อน” เม่าพยักหน้าหงึกหงัก เป็นอันว่าเข้าใจถึงจะเป็นเพื่อนกันมากว่าสี่ปี หมายถึงเวลกับเม่าอ่ะนะ เราก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยมีปัญหากัน ผู้ชายอีโก้สูงอยู่ด้วยกันสองคน มันไม่มีทางเดินเป็นเส้นตรงสวยหรูแน่นอน แต่รู้อะไรไหม ไม่ว่าตอนนั้นคินกับเวลจะทะเลาะกันหนักเท่าไหร่ พ่อพระ พ่อหมอคนดีอย่างพี่เม่าก็จัดการเย็บกลับมาให้ติดกันอย่างแน่นแฟ้นได

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าวิธีของคินมันได้ผลดีเกินคาด ตอนนี้ฉันกลับมาเป็นนับดาวคนเดิม พร้อมเริ่มงานทุกเมื่อแล้ว เย้ๆแต่ที่แย่คือคนอวดดีเอาไข้ไปจากฉันดันนอนป่วยแทนไปแล้วซะนี่คินไม่สบายหลังจากทำอะไรกับฉันมาสองวันแล้ว พอเขาป่วย เขาจะดูแลตัวเองไม่ได้ มันเรื่องปกติมาก ทุกคนรู้ ฉันรู้ แม่เขาก็รู้ นั่นเป็นอะไรที่แย่มาก เพราะกลายเป็นว่าเราต้องเสียเวลาดูแลเขา แทนที่จะได้พากันออกไปทำงานจริงๆ จังๆ สักที!วันนี้ฉันทนไม่ไหวกับการต้องนั่งอยู่เฉยๆ เพื่อดูแลคิน เลยทิ้งเวล ซึ่งดูแลเขาได้ดีสุดไว้ แล้วตัวเองกับเม่าก็ออกไปหาข้อมูล เก็บรวบรวมสิ่งจำเป็นกับชาวสวนชาวไร่หมู่บ้านใกล้ๆ บ่ายนี้ต้องไปดูที่เขื่อนอีก ไหนจะต้องไปอ่างเก็บน้ำวันพรุ่งนี้ ช้าไม่ได้แล้วล่ะ เพราะเราจะกลับกันแล้วกำหนดการแท้จริงแล้วคืออยู่บ้านฉันสองสัปดาห์ แต่เราทำไม่ได้อีกต่อไป เมื่อจู่ๆ วินเซนต์หรือพ่อเม่าคนหล่อของเราก็บอกว่ามีธุระต้องกลับเยอรมันนีด่วน เราเลยต้องเร่งทำทุกอย่างให้แล้วเสร็จในอีกสองวันข้อดีคือไร้อุปสรรคในการทำงาน ทุกอย่างราบรื่นดีมาก ฉันกับเม่าไปยังแปลงผักและสวนพื้นของชาวบ้านมาสองที่ ต่อด้วยไปดูเขื่อน และอ่างเก็บน้ำ ทุกอย่าง

คินพาฉันมาทานข้าวร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดที่เรียกอีกชื่อว่าไก่ผู้พันแทนที่จะพาไปนั่งร้านหรูๆ อย่างที่แอบคิดไว้ก่อนมาบอกตามตรงว่าผิดหวังมาก!มันจะนัดฉันมาทำอะไรกลางเมืองเพื่อมากินไก่เนี่ย อยู่บ้านปั่นจักรยานไปหน้าปากซอยก็ได้กินไก่ทอดหาดใหญ่อร่อยๆ แล้ว จะหาเรื่องให้ฉันแต่งตัวแต่งหน้า ลากสังขารออกมาจากบ้านทำไมก็ไม่รู้“มึงเป็นไรอีก หน้าบูดหน้าบึ้งอีกแล้ว” คินกอดอกมองฉัน คิ้วนี่ขมวดเข้าหากันแน่นจนแทบมัดเป็นปม“ไก่ทอด…”“ก็มึงชอบ”เออ ชอบก็จริง แต่ดูชุดอีดาวด้วย ตั้งใจจัดเต็มมาขนาดนี้แล้วยังไม่มีเซนส์อีกว่าผู้หญิงต้องการอะไรที่โรแมนติกกว่านี้แต่เอ๊ะ! เราไม่ได้มาเดทแต่แรกนี่ คิดไปคิดมา ฉันสะเหล่อหน้าแต่งแบบนี้เองนี่หว่า จะงอนคินให้มันได้อะไร“หรืออยากไปกินร้านหรูๆ”“ไม่ต้อง กินนี่แหละ จะไปร้านหรูทำไม ไม่ได้มาเดทสักหน่อย”“มึงอ่ะ ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วนะ ร้องไห้ไม่มีสาเหตุ ตอนนี้ยังทำตัวแปลกๆ พูดจาแปลกๆ ถามจริง นี่เป็นอะไร อยู่คนเดียวจนบ้าไปแล้วเหรอวะ แค่สองวันเองนะ” คินหรี่ตาลงจับผิด ไม่นานก็ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ ก้มลงกระซิบข้างหู “หรือคิดถึงกูจนใจจะขาด อยากให้ไปด้วยนอนป่ะคืนนี้”“หุบปากไปเลย ใครอยาก

เราเหมือนคนบ้า ทำแล้วพักหยุดแค่หนึ่งชั่วโมงแล้วต่อกัน วนมันอย่างนี้จนกระทั่งเวลาประมาณเกือบเช้าผมถึงได้โดนนับดาวถีบหน้าเข้าให้ เธอบอกเหนื่อยจะตายอยู่แล้วยังจะทำ งอนผมถึงขนาดนอนหันหลังให้ ไม่สนใจแม้ผมกำลังตั้งท่าจะใส่นัวกันอีกรอบที่จริงผมอยากจะต่อแม้จะโดนตี (ได้อารมณ์ไปอีกแบบ) แต่ผมยอมหยุด กลัวว่ายัยตัวเล็กจะเป็นอะไรไป เราเพิ่งเริ่มมีอะไรกันแค่สามครั้งเองอ่ะนะ ผมยังรู้สึกไม่เต็มอิ่ม ยังอยากได้เธอไปเรื่อยๆ อีกนาน หากยังฝืน บางทีนับดาวอาจจะเข็ดจนไม่กล้ามีอะไรกับผมอีก แบบนั้นผมคงตายแน่ๆ รออดเปรี้ยวตอนนี้ไว้กินหวานนานๆ น่าจะดีกว่า“อือ…” เสียงนับดาวครางแผ่วตอนขยับตัวใต้ผ้าห่มผืนหนา พลิกตัวหันมาทางผมพลางซุกใบหน้าเข้าสู่อ้อมกอด “หนาวอ่ะ”“เดี๋ยวเพิ่มแอร์ให้”“อือ” แล้วกลับไปหลับต่อในอ้อมแขนผมน่ารักจังวะ อยากตื่นมาเห็นแบบนี้ทุกวันเลยให้ตาย!จริงอยู่ว่าเรานอนด้วยกันบ่อยมาก แต่เพราะคำว่าเพื่อนมาคั่นกลาง มันเลยทำให้ผมไม่สามารถมีโมเม้นท์หวานๆ แบบนี้กับนับดาวได้ มันเหมือนกับว่ามีกำแพงกั้นกลางระหว่างเราอยู่ พอทุกอย่างมันพังทลายลง แม้จะยังไม่ได้ตกลงกันว่าจะเอายังไงต่อกับความสัมพันธ์ แต่มันก็เหมือน