All Chapters of The Return Of The Abandoned Ex-Wife: Chapter 211 - Chapter 220

Dahil kasama ni Finn si Amber, agad din itong nakatulog. Hindi man lang siya nahirapan na pakalmahin ang bata—kusa itong huminahon habang mahigpit na hawak ang kanyang kamay, tila iyon lang ang tanging sandalan nito para makatulog nang payapa.“You must be scared, Finn…” bulong ni Amber habang marahang hinahaplos ang buhok ng bata. “Sorry, kasi iniwan kita… But I’ll have to leave again soon, once everything’s settled.”Malalim siyang huminga. Ramdam niya ang bigat ng responsibilidad—hindi lang sa batang hindi naman niya kadugo, kundi pati na rin sa kinabukasan nitong hindi pa tiyak. Hindi niya rin maiwasang tanungin ang sarili kung tama pa ba ang ginagawa niya. Kung sapat na ba ang presensiya niya—kahit panandalian lang.“Sana gumaling ka na, baby…” dagdag pa niya sa mahinang tinig.Napahiga si Amber at tinitigan ang kisame. Sa katahimikan ng silid, sumingit ang isang tanong sa kanyang isipan—isa na ilang beses na niyang iniwasan.“Are you doing well, Mavy?” tanong niya sa kawalan.At

“Baka late na ako makauwi mamaya,” seryosong wika ni Zavian habang inaayos ang manggas ng kanyang polo. “But can you wait for me? May kailangan lang akong sabihin sa’yo, Lulu.”Napatingin si Amber sa kanya. Hindi na kailangang itanong kung gaano kaseryoso ang mga salitang iyon—nababasa niya iyon sa mga mata ng lalaki. There was a weight in his voice, a hesitation, as if what he was about to say later could shift something between them.Kaya’t marahan siyang tumango. “Okay,” tugon niya, tahimik ngunit buo. “I’ll wait.”A faint smile lifted Zavian’s lips, relieved. “I must go now,” paalam nito, pero hindi pa siya agad tumalikod. Sa halip, napatingin siya sa bata sa likuran ni Amber—si Finn, na bahagyang nagtatago pero nakasilip na parang batang nahihiya.Umupo si Zavian, dahan-dahang bumaba para mapantayan ang lebel ng bata. Ayaw niyang madominahan ito sa tindig, ayaw niyang matakot.“Do you want candies?” tanong ni Zavian, marahan ang boses na parang binubulong lang para sa bata.Nagula

Nagtagpo ang kanilang mga mata—si Amber, gulat na gulat at si Zavian, tahimik at buo ang loob.“You’re giving me a quarter of Loco?” tanong ni Amber, halos hindi makapaniwala, hinahagod ang papel na hawak niya na para bang baka mali ang nabasa niya.Tahimik na tumango si Zavian, nanatiling nakatitig sa kanya.Kahit na alam ni Amber na wala siyang aktibong papel sa kompanya, pamilyar siya sa reputasyon ng Loco at sa halaga ng algorithm nitong FL Large Language Model—isang breakthrough na binigyan na ng valuation na halos $15 billion sa global tech market.Sa sandaling pirmahan niya ang kontrata, siya ay magiging major shareholder ng Loco Company. Hindi lamang siya magkakaroon ng voting rights at executive power, kundi makatatanggap din siya ng regular na dividends, kahit hindi siya direktang makialam sa operasyon.Ibig sabihin, kahit wala siyang gawin—kikita siya. Malaki.“You’re serious about this?” ulit niya, may bahid pa rin ng hindi makapaniwala sa boses.“Amber,” marahang sabi ni Z

“Ano ito, Zain?!” sigaw ni Mrs. Madrigal habang nagwawala sa loob ng silid nilang mag-asawa. Namumula ang mukha nito sa galit, at nanginginig ang mga kamay habang itinuturo ang pinto. “Why did you let that bastard child of yours walk into our house?!”Halos mabaliw na si Mrs. Madrigal sa nakita kanina—si Rianne de Luca, tahimik na nakaupo sa sala ng kanilang tahanan, tila walang kamalay-malay sa tensyon na dala ng kanyang presensya.Hinawakan agad ni Mr. Madrigal ang mga balikat ng kanyang asawa, pilit itong pinapakalma. “Hon, please… calm down. I had no choice,” pakiusap niya habang yakap ito, ramdam ang nanginginig na katawan ng babae. “She’ll be living with us for a while… Just until we stabilize the situation.”Tiningnan siya ni Mrs. Madrigal, puno ng pagkasuklam ang mga mata. “You had no choice?” bulalas nito, halos mapasigaw ulit. “Naisip mo bang saktan mo ako sa ganitong paraan? Ilagay mo sa loob ng bahay natin ang bunga ng pagkakamali mo? Sa mismong tahanan natin, Zain?!”Napay

EVENING, SIERRA HOSPITAL.Habang sinasaulat ni Jacob ang mga patungkol sa trabaho ay tahimik lang nakikinig si West, ang mga mata’y nakatuon sa mga dokumentong nasa kanyang harapan, nang bigla itong nagsalita.“How’s she doing lately?” he asked, voice cold, but his gaze softened.Napapitlag si Jacob, nakaramdam ito ng kaba kahit na ang mga mata’y walang emosyon.“She’s doing well now, Sir,” sagot ni Jacob, pilit pinanatiling mahinahon ang tinig.Tahimik si West. Sandaling tumigil sa pagbabasa ng dokumento, saka ibinaba ang mga ito. Kumunot ang kanyang noo, at muling nagsalita, mas mababa ang tono.“When you were there last night… She didn’t ask anything?”Ilang araw na siyang nasa ospital. Hindi siya makauwi, hindi makapunta kay Amber. Kaya’t si Jacob ang ipinagkatiwalaan niyang bantayan ito. Pero ngayon, sa simpleng ulat na “maayos lang siya,” tila may kulang.Nanlamig si Jacob. Hindi niya alam kung paano sasabihin ang totoo—na wala sa mansyon si Amber. Ngunit wala rin siyang balak na