Semua Bab The Return Of The Abandoned Ex-Wife: Bab 381 - Bab 390

VALDEZ HOUSE. LIVING ROOM.“So, you really know my Mom?” tanong ni Maverick, namumula pa ang pisngi at medyo maga ang mga mata. “Si Mommy talaga ang nagsabi sayo na pumunta dito? Then bakit hindi po siya mismo ang pumunta sa’kin?”He blinked, staring at Zavian with doubt and confusion.“Yes,” malambing na tugon ni Zavian saka pinunasan ang luha sa pisngi ng bata. Napangiti siya nang makita ang pamumula ng magkabilang pisngi nito.“Finn is seriously injured,” panimula niya. “Kaya kailangan ng Mommy mo ma pumunta ng ospital para tignan ang kalagayan ng bata. But your Mom is still worried about you, so she asked me—the one she trusts most—to stay by your side until she arrives. Susunduin ka ng Mommy mo.”To prove it, kinuha ni Zavian ang cellphone at pinakita ang larawan na magkasama silang dalawa ni Amber—larawan noong college days pa nilang dalawa, nakangiti sa isa’t isa.Unti-unti ding nawala ang pagdududa ni Maverick. The photo was proof enough. Pero hindi pa rin mawala ang tanong sa

“WHERE is she?” tanong ni Anastasia nang makapasok sa pribadong silid ni Finn. Tanging ang anak lang ang kanyang nakikita. Buong akala niya ay dito patungo si Amber matapos nilang magtapatan. Pero wala ito.Buong akala niya ay dito pupunta ang babae matapos ang naging tapatan nila. Pero wala. Iniwan siya, at hindi pa tapos ang lahat.Nangingigik pa ang panga ni Anastasia, kumukulo ang dugo. Hindi siya sanay na siya ang iniiwan sa ere.“She left,” diretsong saad ni Jacob. “Anong sinabi mo sa kanya?”Nakita niya kasing galit na galit si Amber at ayaw siyang sundan ni kahit sinong tauhan ng mga Lee. “You let her leave?” singhal ni Anastasia. Pumintig ang ugat sa gilid ng kanyang leeg, lalo pang humigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao. “The matter with the child hasn’t even been settled!”“Babalik din siya.”“That’s right,” malamig na tugon ni Anastasia, halos pabulong. “She has to come back, whether she likes it or not. Dalawa ang sugatan dito—all because of her and that precious son of h

“Are you okay?” tanong niya kay Amber na may pag-aalala.Pero bago pa makasagot si Amber, isang matinis na boses ang umalingawngaw sa kanila kasunod ng isang sampal sa braso ng lalaki.“Don’t touch my Mom!”Napakurap naman si Zavian sa inakto ng bata. “This little brat…” aniya sa sarili.Parang kanina lang ay close na sila, tapos ngayon? Parang siyang ginamit lang at nang matapos gamitin ay biglang itatapon?Napailing na lang si Zavian.“Mavy,” mahinang singhal ni Amber sa anak, may bahid ng seryoso sa boses. “Your Tito Van stayed with you so late and even protected you just now. What’s with the attitude?”“No, he…” hindi na nagawang tapusin ni Maverick ang saasahin nang may mainit na palad ang gumulo sa buhok niya. Nang tumingala siya ay nakita niya si Zavian, banayad na nakangiti sa kanya, para bang walang nangyari.“It’s okay, it’s okay,” mahinahong sabi nito. “He’s just a kid. Hasn’t Mavy been waiting all night for his mom? Siyempre anxious siya. You should go home first. Next time

NAALIMPUNGATAN si Amber nang makaramdam ng malamig na hangin na bumalot sa kanyang katawan.Pagdilat niya, napansin niyang bukas ang sliding door ng kanyang silid. Sinasayaw ng hangin ang mahabang kurtina. Kitang-kita naman mula sa kanyang pwesto ang bilog at maliwanag na buwan.Nagtataka siya kung bakit nakabukas iyon. Pagkakaalam niya ay hindi naman siya nagbubukas ng sliding door lalo na’t gabi.Biglang nagsitaasan ang kanyang balahibo sa katawan.“Baka nakalimutan ko lang isarado kagabi,” aniya.Sa huli ay imbes na mag-isip pa ng kung ano ay sinarado niya iyon at muling bumalik sa tulog.KINABUKASAN ay plano ni Amber na magpunta sa school para alamin kung ano nga ba ang totoong nangyari, isa pa roon ay ipapaalam niya rin ang kanyang anak na lumiban muna ng klase para magpagaling.Pero hindi niya pwedeng dalhin si Maverick kaya naman ay tinawagan niya si Therese para bantayan ang bata.Umakyat muli si Amber para maligo’t makabihis, pero pagkatapos ay muli niyang napansin ang nakabuk

MABILIS na tumakbo si Maverick paakyat at nagkulong sa kwarto. Umiiyak. Habang nanatili naman si Amber sa kusina nakatitig sa mga pagkain.Kailangan niyang puntahan ang anak niya, but for some reason, hindi siya makatayo. Tila bang may batong nakapatong sa kanyang dibdib. Saglit siyang natigilan bago gumalaw ang naninigas niyang mga daliri na nakahawak pa rin sa kutsara. Dahan-dahan niyang sinubo ang pagkain, isa-isa, at pilit na nilulunok.“Malamig na,” wika niya sa mababang tono. “Hindi na masarap.”Matapos magligpit at maglinis ni Amber sa sala at kusina ay nagtungo na rin ito sa ikalawang palapag.Dumaan muna siya sa guest room para maligo, hatinggabi na rin. Tapos, dala ang tuwalya, huminto siya sa pintuan ng kwarto ni Maverick. Natigilan siya. Baka tulog na ang bata. Hindi siya basta pumasok—kumatok muna siya, mahina.Tahimik.Kumatok ulit siya. Pangalawa. Pangatlo. Pero wala siyang nakuhang sagot. Kaya naman ay hindi na nag-atubili pa na buksan ang pinto.Maliit na ilaw mula sa