Semua Bab เมีย(คู่นอน)พาร์ทไทม์: Bab 151 - Bab 160

คุณนายลิ้นจี่คือหนึ่งในคนที่สองสามีภรรยาได้เลือก โดยจะได้ถือแค่คนละห้าเปอร์เซ็นต์ แต่อีกเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์เป็นชื่อของคุณสายทิพย์“ตามที่เราได้คุยกันไว้ก่อนนี้ ผมตกลงตามข้อเสนอที่ทางพี่ยื่นมาทั้งหมดครับ แน่นอนแล้วครับ เป็นอันว่าวันเสาร์นี้ผมอยากจะขอนัดหมายที่หัวหิน ผมจะส่งทนายความเข้าไปคุยเรื่องเอกสารต่าง ๆ ก่อน ไม่ทราบคุณฟรองซัวกับพี่สายทิพย์จะสะดวกวันไหนกี่โมงและที่ไหนดีครับ”ทั้งสองฝ่ายต่างพูดคุยและนัดหมายวันเวลา หินเขาตกลงใจซื้อหุ้นของคุณฟรองซัวและสายทิพย์ทั้งหมด และหินจะเป็นผู้ที่มีหุ้นเยอะที่สุดคือ แปดสิบเปอร์เซ็นต์ และในอนาคตหินวางแผนว่าจะขอซื้อหุ้นทั้งหมดจากผู้ที่ถือหุ้นที่เหลือเมื่อหินได้เข้ามาศึกษาทำให้เขาได้รู้ถึงเรื่องผลประกอบการและรายชื่อลูกค้าซึ่งบางแห่งยังคงทำสัญญาว่าจ้างแบบต่อเนื่อง งานที่ใช้พนักงานน้อยแต่ผลตอบแทนค่อนข้างสูง เมื่อสายทิพย์เอ่ยปากบอกขายหุ้นเพราะเนื่องด้วยสุขภาพที่ย่ำแย่ของสามีซึ่งปีนี้อายุเจ็ดสิบปี จึงอยากไปรักษาตัวที่ฝรั่งเศส รวมถึงทนเสียงรบเร้าของลูกหลานคุณฟรองซัวไม่ได้หินไปเที่ยวหัวหินและกลับบ้านที่ปราณบุรีครั้งนี้ เพื่อการนี้ด้วยและเมื่อเขากลับมา

มีเพียงสามคนที่ยังคงแปลกใจกับสิ่งใหม่ที่กำลังรับรู้อยู่ในตอนนี้ฮัทเดินเลี่ยงออกไปทางประตูด้านหลังโดยที่มีพราวพิศเดินตามออกไปแบบกระชั้นชิด พราวพิศยังไม่วายกลับหลังหันมาที่หินยืนอยู่อีกสองสามครั้ง‘ทำไมคุณหินไม่ยักจะบอกอะไรเราบ้างเลยนะ’ เธอพึมพำอยู่ในใจ‘อ๋อ… มันเป็นอย่างนี้นี่เองเห็นมันรวยกว่านะสิถึงคิดจะตีห่างจากเรา ขิงอย่าคิดว่าฮัทจะยอมปล่อยมือง่าย ๆ นะ’ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธปนอารมณ์ปวดร้าวคงจะลืมไปแล้วกระมังว่าคนที่บอกเลิกขิงก่อนคือตัวเขาเองพนักงานคนอื่น ๆ ต่างทยอยเข้าไปจับมือและแสดงความยินดีกับหินบางคนยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้เสียงต้องดังขึ้น ยืนตบมือยังไม่หยุด“ขิง แกทำไมแกไม่บอกอะไรฉันบ้างเลยเนี่ย ตื่นเต้น ๆ จนลูกดิ้นไม่หยุดแล้ว” เธอพูดโดยไม่หันมามองหน้าเพื่อนสาวที่ตอนนี้ยังคงทำหน้าไม่ถูก ความรู้สึกยังคงสับสนต้องเดินเข้าไปหาหินและยกมือลูบท้องของตัวเองที่ตอนนี้มีเท้าเด็กน้อยกระทุ้งออกมาจากข้างในและเมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้สามีต้องก็ยกมือฟาดเปรี๊ยะไปที่แขนของเขา“ทำไมเก็บเงียบอีกคนไม่บอกให้ต้องรู้เลย” เธอพูดเสียงสูงพลางมองค้อนสามี“จะบ้าเหรอก็เพิ่งรู้ด้วยกันนี่แหละ โน่

ความเงียบเข้ามาครอบคลุมไปทั้งห้อง หินรู้ว่าขิงคงรักฮัทมากและคงผิดหวังมากที่ผู้ชายคนหนึ่งที่เธอเคยรักหมดหัวใจหักหลังแล้วยังทำร้ายจิตใจของเธออีกเขาอาจจะไม่ใช่คนดีสำหรับเธอและก็เป็นคนที่เธอไม่ได้รักด้วย ความเสียใจคงมีไม่เท่ากันหากเขาทำอะไรให้เธอเสียใจ หินรู้สึกเศร้าใจไปกับความคิดของตัวเองเขาเพิ่งเห็นสายตาของขิงที่ส่งไปยังฮัทเมื่อสักครู่ ใจตัวเองหวั่นไหว รู้สึกไม่พอใจอยู่ ลึก ๆ หินแน่ใจว่าเธอยังรักเขาอยู่ ใจหินนึกไปถึงแหวนของนายแม่ที่อยู่ในกระเป๋าอย่างเศร้าใจเมื่อเสียงร้องไห้ได้หยุดลง หินจึงคลายอ้อมกอดออกใช้สองมือกุมมือเย็น ๆ ของขิงที่วางอยู่ในตัก“กลับบ้านไปพักสักสองวันก่อนไหมยังไม่ต้องทำงาน พี่หินไม่อยากเห็นขิงในสภาพนี้เลย” เขาบอกเธอ“เดี๋ยวพี่วานคนให้ขับรถไปส่งขิงที่คอนโดไปเก็บของรอพี่หิน แล้วเย็นนี้เลิกงานพี่หินจะไปรับนะครับ” เขาบอกเธอน้ำเสียงปนไปด้วยความเป็นห่วงเห็นเหตุการณ์วันนี้แล้วเขาไม่อยากให้เธออยู่คนเดียวและมีชายอื่นมาเกาะแกะผู้หญิงของเขาจึงไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้าให้เขาเบา ๆ ตอนนี้ในหัวมันคิดอะไรไม่ออกรู้สึกช็อก เธอไม่คิดว่าคนที่เธอรักและให้ใจไปทั้งร้อยก็คิดจะทำกับเธอเหมือ

(“ส่วนเรื่องพราวพิศตอนนี้ยังไม่ได้เรื่องได้ราวครับ เพราะร้องไห้ไม่หยุดอยู่กับหัวหน้าฝ่ายของเธอนั่นแหละครับ คุณหินจะให้เอายังไงดีครับ ผมได้ตัดคลิปวิดีโอตอนเกิดเหตุส่งไปให้คุณหินทางอีเมลแล้วนะครับ สั้น ๆ ไม่กี่นาที่คุณหินเปิดดูได้เลยครับ”) วิทยารายงานเพิ่มหินเปิดคลิปดูที่ฮัททำร้ายขิง และเธอพยายามปกป้องตัวเอง เห็นตอนที่พราวพิศเข้ามาทำร้ายเธอ เขาถึงกับใจหายโกรธขึ้นมาในใจตงิด ๆ ใจพะวงไปถึงขิงไม่น่าปล่อยให้เธอกลับคอนโดไปคนเดียวเลย“แล้วตอนนี้นายฮัทไปไหนแล้วครับ” หินถามไปยังปลายสาย น้ำเสียงแข็ง ใจนึกโกรธฮัทมาก เขาเห็นฮัทต่อยเข้าที่หน้าท้องของขิงด้วย(“กลับไปได้สักพักแล้วครับ แล้วก็เก็บของทั้งหมดออกไปด้วยหลังจากเซ็นเอกสาร เรียบร้อยแล้วครับ”) คุณวิทยาตอบกลับมา“ไปนานหรือยัง” หินถามกลับไปเสียงกร้าว(“สักสิบนาทีแล้วครับ”) คุณวิทยารู้สึกตกใจและจับน้ำเสียงที่โกรธเคืองของหินได้“คุณวิทยาครับ ผมขอเลื่อนการประชุมไปเป็นวันพรุ่งนี้นะครับ ผมเป็นห่วงขิง ดูท่าทางผมไม่ไว้ใจนายฮัทนั่นเลย ยังไงรบกวนแจ้งหัวหน้าฝ่ายให้ผมด้วย แต่คุณวิทยาเอาเรื่องที่เราสรุปกันเมื่อวานนี้ประชุมกลุ่มย่อยไปก่อนก็ได้ครับ ผมไม่อยากจ

เมื่อไปถึงโรงพยาบาล ความโกลาหลก็เกิดขึ้นเพราะความดันเลือดของขิงต่ำลงกะทันหัน หินมองหน้าที่เริ่มซีดจนจางแทบกลืนไปกับผ้าปูเตียงสีขาวของโรงพยาบาล“คุณหมอครับ ใครก็ได้ช่วยบอกผมทีภรรยาผมเป็นอะไร” หินร้องถามเสียงดังลั่นห้องฉุกเฉิน“ขิง ขิง ที่รักได้ยินพี่หินไหม” เสียงหินเรียกชื่อเธอเสียงดัง น้ำเสียงสั่นเต็มไปด้วยความหวั่นไหว เขารู้สึกปวดร้าวไปทั้งใจน้ำตาคลอเบ้า“คุณคะ ให้คุณหมอท่านดูอาการหน่อยได้ไหมคะ ผลตรวจออกมาแล้วค่ะ เชิญทางนี้นิดนึงค่ะ” พยาบาลผู้ดูแลห้องฉุกเฉินเดินเข้ามาจับฉวยข้อมือของหินที่จับกุมมือของขิงด้วยความสั่นเทาเขาหันเงยมองหน้าเธอเล็กน้อย และเห็นคุณหมอเวรที่เดินตามมากับนายแพทย์สูงอายุ หินก้าวตามพยาบาลออกมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียง คอยดูและฟังการสนทนาในสิ่งที่คุณหมอสองท่านกำลังถกกันอยู่“ผมว่าน่าจะเกิดจากการตกเลือดในช่องท้องครับ เคสนี้ต้องผ่าตัดด่วนนะครับ” คุณหมอเวรเอ่ยพร้อมยื่นรายงานผลตรวจโดยคร่าว ๆ ให้กับนายแพทย์สูงวัยท่านรับรายงานไปอ่านก่อนจะหันไปสั่งพยาบาลที่ยืนใกล้ ๆ “เตรียมห้องผ่าตัดด้วยด่วนนะครับ เคสนี้ผู้ป่วยเสียเลือดมากอาจจะช็อกได้ แล้วหา ญาติคนไข้ด้วย เคสนี้ผมจะดูแลและผ่า