“นั่งเหี่ยวเป็นผักต้มขนาดนี้ก็ไปหาพี่เขาสิลูก” เสียงเอ่ยทักของผู้เป็นแม่ดังมาจากทางด้านหลัง อีนิกม่าหนุ่มที่เอนหลังนั่งมองท้องฟ้าอยู่ในศาลากลางสวนหลังบ้านจึงหันไปมอง“แม่ อย่าจี้ใจดำน่า มันเจ็บนะครับ”“ไอ้ลูกหมาเอ๊ย คิดถึงก็ไปหาเขาสิ ทีเมื่อก่อนโดนเขาบ่นเขาไล่ทุกวันไม่เห็นจะเชื่อฟัง ทีตอนนี้ทำเป็นหางตกนั่งเหงาอยู่บ้าน” พลิ้วแพรนั่งลงที่เก้าอี้ข้างลูกชาย“แม่ว่าตอนนี้พี่ว่านเขาจะทำอะไรอยู่ครับ”“คิดถึงลูกแม่ไง”“เรื่องนั่นมันแน่อยู่แล้ว แต่นี่จะสองอาทิตย์แล้วนะแม่”“แล้วตอนแรกทำเป็นพูด ว่าจะรอให้พี่เขามาง้อ” พลิ้วแพรยกยิ้มให้กำลังใจลูกชายคนเล็กใช่ เอเดนเคยพูดแบบนั้น แต่สองอาทิตย์ก็เกินจากที่เขาคิดไว้ไปสักหน่อยตอนที่พี่ว่านเอ่ยปากขอถอนหมั้นกับเขากลางโต๊ะอาหารนั้น ไม่ใช่แค่เขาที่ตกใจทุกคนที่ได้ยินต่างก็นิ่งอึ้งไปไม่ต่างกัน ‘ว่านอยากถอนหมั้น’‘พี่ว่าน...พูดอะไรน่ะครับ’ เอเดนมองใบหน้าของโอเมก้าคู่ชะตาที่หันกลับมาสบตาเขาก่อนจะเอ่ยขอตัวออกจากโต๊ะอาหารกับเจ้าสัวเม้งแล้วจึงดึงมือเขาให้ลุกเ
Last Updated : 2025-06-08 Read more