All Chapters of ผมจะทำให้เต็มที่ (omegaverse): Chapter 1 - Chapter 10

เสียงหอบหายใจสอดประสานยามเมื่อสะโพกมนขยับเคลื่อนไหวขึ้นลงบนตักแกร่ง ทั้งที่ปากเอ่ยบอกว่าให้อีกฝ่ายแสดงฝีมือพิสูจน์ตนเองแต่เอาเข้าจริงกลับกลายเป็นคนที่โยกไหวกลืนกินแท่งเนื้อลำใหญ่โตเข้าช่องทางเล็กแคบเสียเอง เสียงคำรามในลำคอของคนที่ประคองเอวเล็กคอดบ่งบอกถึงแรงอารมณ์ของอัลฟ่าหนุ่มที่ถูกกลืนกินร่างเข้าไปในความคับแน่น สายตาคมมองใบหน้าสวยของเจ้าของสตูดิโอที่ขย่มขึ้นลงบนตัวเขาอย่างรุนแรง แต่แทนที่จะมีสีหน้ามีความสุข ดวงตาเรียวสวยกับถูกปิดด้วยแผงขนตาเปียกชุ่มของน้ำตาที่หยดลงมาข้างแก้มเงียบ ๆ ไม่มีเสียสะอื้นเจ็บปวดหรือเสียงครางพอใจออกมาจากปากบางที่ฟันซี่เล็กกัดริมฝีปากล่างจนแน่น จริงอยู่ที่ร่างกายของโอเมก้าศิลปินคนนี้มอบความคับแน่นเสียวซ่านให้เขาจนแทบบ้า อยากตักตวงรุนแรงให้มากกว่านี้ ความพอใจของเขาแสดงออกมาโดยการปล่อยกลิ่นฟีโรโมนรุนแรงตั้งใจเจาะจงให้คุณว่านมอมเมาหลงใหลเขาให้ได้ภายในกิจกรรมทางเพศครั้งแรกนี้ หากแต่ว่าโอเมก้าที่เคลื่อนไหวบนร่างเขาไม่มีกลิ่นใดส่งออกมายามที่กระทำเรื่องเช่นนี้เลยแม้แต่น้อย ทั้งที่เขาจงใจปล่อยกลิ่นฟีโรโมนของตนเองกระตุ้นอีกฝ่ายคลุ้งไปทั้งสตูดิโอ

“เมื่อคืนผมยังไม่ผ่านอีกหรือครับ” ใบหน้าเนียนใสของเด็กหนุ่มร่างยักษ์เอ่ยถามขึ้นเอเดนเข้ามานั่งภายในรถที่ตำแหน่งเบาะข้างคนขับแล้วเรียบร้อยหลังเจ้าตัวเดินไปคุยบางอย่างกับผู้จัดการโอเมก้าสุดแซ่บของตัวเอง รถของกองถ่ายแบบออกจากบริเวณไปหมดแล้ว เหลือเพียงรถสปอร์ตคันหรูที่ยังคงไม่เคลื่อนไปไหนว่านปรายตามองเด็กหนุ่มด้านข้างเผลอกัดเม้มริมฝีปากเมื่อกำลังใช้สมองทบทวนสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เพียงประโยคเดียวที่ตัวเองพ่นออกไปจึงส่งผลให้ตอนนี้ต้องมานั่งคิดเหตุผลที่จะใช้กับเด็กนี่“เมื่อคืนฉันเมา นายเริ่มใหม่แล้วกัน” แน่นอนว่าสำหรับว่านแล้วเรื่องที่พูดออกไปนั้น ฟังอย่างไรคิดอย่างไรก็ไม่สมเหตุสมผลทั้งสิ้น เด็กอนุบาลมองจากดาวอังคารก็ยังรู้ว่าเขายกขึ้นมาอ้าง“นั่นสินะครับ อย่างนั้นคุณว่านจะให้ทำที่นี่หรือจะไปเบาะหลังดีล่ะครับ” ใบหน้าสวยหันขวับเมื่อไม่คิดว่าจะได้รับคำตอบง่ายดายเช่นนี้ ว่านมองลึกเข้าไปนัยน์ตาสีเทาอ่อน พบเพียงแก้วใสไร้พิษภัยและเล่ห์เหลี่ยมไอ้เด็กนี่ไม่ซื่อบื้อก็ต้องโง่มากทีเดียวถ้าบังเอิญเด็กเอเดนทำเขาท้องได้ขึ้

เอเดนผลักบานประตูบานใหญ่เข้าไปภายในห้อง เสียงดนตรีบรรเลงทำนองที่ทำให้นึกถึงฉากร่วมรักโรแมนติกของหนังสักเรื่อง ผนังสีดำมืดกับไฟสีแดงที่ส่องจากโคมระย้ามายังเก้าอี้เดี่ยวบุนวมสีแดงสดกลางห้องทำให้บรรยากาศดูเย้ายวนมากขึ้นไปอีกหากไม่ติดว่ามีเฟรมผ้าใบใหญ่สีขาวสะอาดตั้งอยู่ตรงข้ามไม่ห่างเก้าอี้เดี่ยวตัวนั้นไปมากนักจินตนาการเขาคงล่องลอยไปไกลกว่านี้ เก้าอี้ทรงสูงไม่มีพนักพิงถูกวางไว้หน้าเฟรมผ้า ข้างกันมีโต๊ะสูงหน้าแคบที่ใช้เป็นที่วางอุปกรณ์วาดรูป พร้อมกับโคมไฟตั้งพื้นที่เปิดส่องส่งความสว่างไปยังเฟรมผ้าท่อนขาแกร่งก้าวเข้ามายังเก้าอี้สีแดงกลางห้อง เอเดนค่อย ๆ นั่งลงเงียบ ๆ รอคอยเจ้าของดวงตาเรียวสวยที่นั่งอยู่บนโซฟาใหญ่ท้ายห้องลืมขึ้น มือเรียวยกแก้วไวน์ในมือวนไปมาอยู่เพียงไม่นาน ดวงตาเรียวสวยก็ลืมขึ้นว่านสบมองนัยน์ตาสีเทาอ่อนที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว ริมฝีปากบางแลบเลียลิ้มรสไวน์ชั้นดีที่ยังคงทิ้งรสชาติติดตามริมฝีปากหลังจากเพิ่งกลืนอึกสุดท้ายลงคอไปเมื่อครู่ “ถอดออก”โอเมก้าร่างเพรียวบางเอ่ยบอกนายแบบหนุ่มหลังจากพาตัวเองมานั่งประจำที่เรียบ

“แล้วนี่เธอเป็นอะไรกับหลานฉัน” ชายชราเอ่ยถามเด็กหนุ่มเมื่อว่านไม่ได้อยู่ในภาวะน่าเป็นห่วงแล้ว การซักไซ้ถามความจริงที่เกิดขึ้นจึงเป็นเรื่องแรกที่เจ้าสัวอัลฟ่าหันมาสนใจ อัลฟ่าหนุ่มต่างวัยสามคนนั่งอยู่ที่โซฟารับรองอีกโซนหนึ่งในห้องพักพิเศษ“ผมเป็นลูกค้าพี่ว่านครับ” ทั้งสรรพนามและฐานะที่เด็กหนุ่มเอ่ยตอบทำให้เจ้าสัวและลุคต่างทำสีหน้าตกใจ“ไม่ใช่แบบนั้นครับ คือผมหมายถึงว่าผมจ้างพี่ว่านให้วาดรูปให้ครับ” เอเดนรีบอธิบายเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของคนฟังทั้งสอง“แล้วทำไมถึงมาสภาพนั้นทั้งคู่” เจ้าสัวนึกถึงครั้งแรกที่เขาเจอเด็กหนุ่ม อัลฟ่าอ่อนวัยกว่าอยู่ในชุดคลุมผ้าเนื้อบางเท่านั้น และเดาไม่ยากว่าด้านในคงไม่มีเสื้อผ้าชิ้นอื่นแม้แต่ชั้นในส่วนหลานชายเขานั้นเมื่อออกมาจากห้องฉุกเฉินก็ถูกเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่พยาบาลตามขึ้นมาให้มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีดำเงาตัวใหญ่กับชั้นในสีเดียวกันเท่านั้น“คือ มันเป็นการวาดรูปนู้ดน่ะครับ”“อือ หลานฉันก็มีฝีมือด้านนั้นอยู่มากจริง ๆ” เจ้าสัวพยักหน้าเข้าใจ แม้ในความเป็นจริงในใจแล้วจะยังสงสัยอยู

หลังจากได้รับอนุญาตจากผู้เป็นปู่ให้สามารถเอางานวาดรูปมาทำที่บ้านได้ ห้องสตูดิโอห้องแรกในชีวิตของว่านจึงถูกเปิดใช้งานอีกครั้งแม่บ้านเข้าไปทำความสะอาดตามคำสั่งของเจ้าสัวเม้ง ที่แม้ว่าโดยปกติทุกที่ในบ้านหลังนี้ก็แทบจะไม่มีฝุ่นเกาะอยู่แล้ว แต่เมื่อคนจ่ายเงินเดือนออกปากสั่งอุปกรณ์ทำความสะอาดจึงถูกนำมาใช้อย่างขะมักเขม้นเมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยดี รถของรุ่นน้องคนสนิทก็ขับเข้ามาภายในรั้ว ว่านมองเห็นรถยนต์คันเก่งของต้ามาแต่ไกลผ่านกระจกใสบานใหญ่ของห้องนั่งเล่นด้านหน้าสุดของบ้านขาเรียวรีบลุกเดินไปรอแขกที่หน้าประตู ทันทีที่เบต้าหนุ่มรุ่นน้องเปิดประตูรถพร้อมอ้อมไปขนกล่องขนาดกลางค่อนไปทางใหญ่ที่เบาะหลัง ว่านก็ยกยิ้มดีใจออกมาเพราะในนั้นคืออุปกรณ์ทำมาหากินคู่ใจที่ถูกขนมาให้ถึงที่นี่ต้าส่งของที่ตนขนมาให้เด็กในบ้านเพื่อนำไปวางไว้ให้ที่ห้องสตูดิโอตามคำสั่งของหลานชายเจ้าสัว“กินอะไรมายัง ถ้ายังจะได้ให้คนไปเตรียมไว้ให้”“กินแล้วพี่ บ้านพี่เนี่ยนะ มากี่ทีก็นึกว่าวัง ผมล่ะไม่แปลกใจเลยที่พี่กินเท่าไหร่ก็ตัวแค่นี้ เอาแค่จากรั้วบ้านมาถึงตรงนี้ถ้าเดินละก็หอบแดกแน่นอน”“แล้วจะเดินทำไม รถก็มี”“โห ถามจริง