All Chapters of ผมจะทำให้เต็มที่ (omegaverse): Chapter 11 - Chapter 20

เหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของคนทั้งหมดในห้องรับแขกของบ้านหลังโตของเจ้าสัวใหญ่แห่งธุรกิจเครื่องหนังทุกคนต่างตกตะลึงกับภาพตรงหน้าแต่ไม่มีสักคนที่คิดจะขยับตัวไปไหน เอเดนไม่ได้ปล่อยฟีโรโมนข่มใครไว้ทั้งสิ้น แต่เพราะกลิ่นข้าวหอมมะลิสุกใหม่ที่หอมฟุ้งต่างหากที่สะกดให้อัลฟ่าในห้องต่างอ่อนระทวยไปหมดลุครีบหยิบยาระงับขึ้นมาฉีดให้ตัวเองก่อนที่จะรัทจนหน้ามืดตามัวเสียก่อนแน่นอนว่าเมื่อฉีดให้ตัวเองแล้วลุคก็รีบเดินไปฉีดให้เจ้าสัวเม้งทันที แต่น่าเสียดายที่ไม่ทันได้ปักเข็มให้อัลฟ่าปากไม่ดี ลุคจึงได้แต่มองค้างกับภาพอัลฟ่าร่างใหญ่สองคนที่ยื้อแย่งโอเมก้าร่างบางที่สั่นไปทั้งตัวอยู่กลางห้องเอเดนใช้แขนเพียงข้างเดียวก็สามารถผลักไทม์ที่กำลังรัทกระเด็นไปหลายเมตร เขากระชับกอดว่านแน่นขึ้นเมื่อสัมผัสได้ว่าร่างเล็กกำลังสั่นไม่หยุดทั้งลำตัวที่เขาสัมผัสก็ร้อนออกมาจนทะลุเสื้อผ้าที่สวมใส่จนเขารู้สึกได้“พี่ว่าน พี่ว่าน”เอเดนตบไปที่แก้มของคนในอ้อมแขนเบา ๆ เพื่อเรียกสติ เมื่อว่านเริ่มหอบหายใจฮุบอากาศราวกับกำลังจมน้ำ“เอเดน พาว่านไปในห้อง เร็ว!”ไม่

“น่าเบื่อ! น่าเบื่อ! น่าเบื่อ!”เอเดนทำหูทวนลมต่อเสียงบ่นแซะที่นักวาดมากพรสวรรค์พร่ำพูดมาตลอดสองชั่วโมงที่เขามานั่งรอคน (ทำตัวให้) งานยุ่งตั้งแต่เช้า เอเดนยังคงยกยิ้มอารมณ์ดีกับหนังสือรวมภาพถ่ายที่ได้รับรางวัลจากช่างภาพทั่วโลก“เลิกบ่นได้แล้วน่าพี่ว่าน มีธุระก็รีบไปทำให้เสร็จสิพี่ คู่หมั้นเขามารอตั้งแต่เช้าแล้ว อีกไม่ถึงเดือนไม่ใช่หรือไงงานหมั้นพี่น่ะ มัวลีลาอะไรอยู่พี่ แล้วไอ้ที่พี่จับอยู่น่ะนี่มันงานผมนะครับคุณวรกิจ”ต้าอดที่จะหยอดคำแซวรุ่นพี่โอเมก้าเสียไม่ได้ เมื่อเจ้าของสตูดิโอกลับมาทำงานเมื่อต้นอาทิตย์ก่อน พร้อมกับข่าวประกาศหมั้นที่ดาราหนุ่มยอดนิยมเป็นคนประกาศผ่านสื่อด้วยตัวเอง“เก็บปากไว้อมเหรียญเถอะมึงน่ะ”“แหม เขินแล้วหยาบคายตลอดเลยนะพี่ เลิกด่าผมแล้วไปได้แล้ว ถ้าวันนี้พี่ยังยื้อเวลาอีก รับรองเลยว่าเจ้าสัวให้คุณลุงกิตมาจัดการพี่แน่”ต้าไม่ได้ยกเมฆขึ้นมาพูด เพราะหลายวันแล้วที่เขาเห็นเอเดนมานั่งรออยู่ที่สตูดิโอโดนที่เสียเวลาเปล่า เพราะรุ่นพี่เจ้าอารมณ์ของเขาเกิดอยากงานยุ่งขึ้นมาเสียอย่างนั้น งานไหนไม่รีบก็ดูรีบไปเสียหมด จนเจ้าสัวเม้งถึ

“น้องว่านจะใส่ตัวทับนี้จริง ๆ หรอ พี่ว่าถอดออกสวยกว่านะ”“ใส่ดีกว่าครับ วันนี้แขกผู้ใหญ่เยอะ ผม…อยากให้มันดูเรียบร้อยหน่อย”“เสียดายจัง แต่ไม่เป็นไรใส่ไว้ก็เรียบร้อยกว่าจริง ๆ นั่นแหละ”ว่านเอ่ยและส่งยิ้มขอบคุณให้พี่สาวของว่าที่คู่หมั้นที่กำลังจะกลายเป็นคู่หมั้นเขาอย่างเป็นทางการหลังผ่านวันนี้ไปพี่เอลีนแวะมาช่วยดูความเรียบร้อยให้เขาอีกครั้งที่ห้องพักของโรงแรมที่ถูกจองเอาไว้สำหรับเป็นสถานที่ในการเตรียมตัว และเมื่ออีนิกม่าสาวก้าวพ้นประตูห้อง โอเมก้าในชุดลูกไม้แนบเนื้อสีขาวที่ถูกสวมทับด้วยสูทตัวสั้นสีเดียวกับกางเกงเอวสูงก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก“อิจฉาคุณว่านจังค่ะ พี่นึกไว้แล้วว่าน้องเอเดนจะต้องเป็นคนรักที่เร่าร้อนแน่ ๆ และก็จริงเสียด้วย ยินดีด้วยนะคะ” เบต้าสาวมือดีผู้ที่ถูกจ้างมาแต่งหน้าทำผมให้เขาในวันนี้เอ่ยขึ้นหลังจากฉีดสเปรย์เซ็ตผมให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย“ครับ”ถ้าไม่ติดว่าเป็นวันมงคลและเห็นแก่หน้าคุณปู่ ว่านคงเดินออกจากห้องไปทึ้งหัวอีนิกม่าหัวทองที่กำลังแต่งหน้าทำผมและเตรียมตัวอยู่ห้องข้าง ๆ ที่บังอาจทิ้งรอยน่าอายไว้เต็มแผ่นหลังขอ

ปลายพู่กันตวัดลงบนจานสีป้ายลงบนเฟรมผ้าใบผืนใหญ่ ร่างกายที่สวยงามไปด้วยมัดกล้ามกำลังถูกจำลองเป็นรูปวาดจากศิลปินมีชื่อที่ควบตำแหน่งคู่หมั้นของนายแบบหนุ่มสตูดิโอส่วนตัวของบ้านสุทธิศิลป์กลับมาเปิดใช้งานอีกครั้ง เพราะว่านรำคาญกลุ่มแฟนคลับของดาราหนุ่มที่มักแวะเวียนมาด้อม ๆ มอง ๆ อยู่แถวหน้าสตูดิโอหลักของเขาหลังจากการหมั้นของว่านและเอเดนถูกเผยแผ่อย่างเป็นทางการ ที่อยู่และข้อมูลส่วนตัวต่าง ๆ ทั้งที่เคยเปิดเผยและไม่เคยเปิดเผยก็ถูกแชร์ไปทั่ว รวมถึงที่อยู่และที่ทำงานของเขาด้วยเช่นกัน และนั่นเป็นสาเหตุให้นักวาดมากฝีมือเปลี่ยนใจยอมเปิดใช้สตูดิโอส่วนตัวที่บ้านอีกครั้งแน่นอนว่าเปิดใช้สำหรับงานของดาราตัวปัญหาโดยเฉพาะ“เลิกส่งกลิ่นไปทั่วได้แล้ว ไม่อย่างนั้นพี่จะหยุดวาดเดี๋ยวนี้” ว่านปรายตามองค้อนไปยังนายแบบเปลือยกายที่นอนเท้าแขนมองมาทางเขาหลังจากความสัมพันธ์ในเช้าแรกหลังพิธีหมั้นจบลง การนอตครั้งนั้นยาวนานจนกระทั่งเข้าช่วงสาย นอกจากจะเป็นการนอตที่สร้างความรู้สึกประหลาดให้ว่านแล้ว ยังสร้างความเปลี่ยนแปลงบางอย่างให้ร่างกายเขาทันทีที่ก้าวเท้าออกมาจากห้อ

“หมายความว่ายังไงครับคุณปู่”“พี่ว่านใจเย็นก่อนครับ” เอเดนเข้าไปยืนเคียงข้างคู่หมั้นที่เอ่ยถามชายชราทันทีหลังรายงานข่าวจบลง ฝ่ามือใหญ่โอบไหล่เล็กไว้เพียงแผ่วเบาลูบต้นแขนของโอเมก้าไปมาให้ใจเย็นลง“นั่งลงแล้วฟังปู่ก่อน” เจ้าสัวเม้งมองหน้าหลานชายตรงหน้าก่อนจะเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“ไอ้ว่านใจเย็น นั่งลงก่อน” ลุคเอ่ยสมทบ“จริง ๆ แล้วคุณปู่ไม่ไว้ใจว่านใช่ไหมครับ ปู่คิดว่าว่านไม่เก่งพอจะดูแลบริษัทได้ใช่ไหมครับ ปู่เองก็คงคิดเหมือนคนอื่น ๆ” โอเมก้าที่กำลังอยู่ท่ามกลางพายุอารมณ์ของตัวเองเอ่ยพร้อมน้ำตาที่หยดเผาะลงพื้น“ปู่บอกให้ฟังปู่ก่อน” เจ้าสัวเม้งยังคงเอ่ยกับหลานชายอย่างใจเย็น“ความจริงแล้วปู่จะยกบริษัทให้ว่านก็ได้ ไม่เห็นต้องเรียกประชุมบอร์ดเลยด้วยซ้ำ บริษัทปู่ปู่จะยกให้ใครก็ได้ทำไมปู่ต้องไปถามความเห็นคนอื่นด้วยล่ะครับ”“เรามีผู้ถือหุ้นจะให้ปู่ตัดสินแบบเอาแต่ใจได้ยังไง ว่านใจเย็นแล้วฟังปู่ก่อนได้ไหมลูก” เจ้าสัวพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบเช่นเด