All Chapters of Scumbag Fiancée:Claimed by the Coldhearted Multimillionaire: Chapter 91 - Chapter 100

Yumuko si David, nilapitan si Arniya nang malapit — halos maramdaman niya ang init ng hininga ng lalaki sa kanyang mukha.“Hold my hand. Let’s see if my shame’s still intact,” biro ni David, halatang mayabang pero may halong kalokohan.Napakunot-noo si Arniya, hindi agad makapaniwala sa hubad na confidence na ‘yon. Parang instinct ang pag-atras niya, dali-daling itinaas ang kamay niya para mag-defend.“Ew, sweaty ‘tong mukha mo, sobra!” napakamot siya sa ulo, pero may halong ngiti sa labi.Napangisi si David, malakas pero natural ang tawa niya—yung tipo ng tawa na hindi inaasahan sa sarili niya.“Disgusted ka ba? Funny lang ‘to, halos lahat ng babae, gusto akong hawakan. Ikaw lang yung special case.”Kinurot niya ang kilay, sinita siya nang pa-cute, “Honey, you’re not just shameless. You’re shameless and thick-skinned.”Tawa silang dalawa, pero halatang may chemistry na unti-unting lumalalim. Para kay David, si Arniya ay isang sariwang hangin—matapang, matalino, at hindi nagpapatalo.

"Huwag na nating pag-usapan 'yan. May mas mahalaga akong gustong sabihin sa'yo.""Ano 'yon?"Humugot ng malalim na hininga si Brylle bago nagsalita, matatag ang tono:"Balak kong magtayo ng pharmaceutical company. Gusto kong buhayin ulit ang pangalan ng pamilya natin—ang dating karangalan ng Santillan family."Pagkasabi niya nito, tiningnan niya si Arniya, may bahagyang pag-aalangan sa mga mata."Ang problema... wala akong alam sa medisina. Sana, kung meron pa sana tayong mga lumang reseta ng pamilya natin—'yung mga namana pa natin sa mga ninuno—mas magiging madali sana.""Kung makukuha lang natin 'yon, mas madali nating maitatayo ang kumpanya. At kapag tumulong si tito, tiyak makakabangon tayo dito . Lahat ng pagmamay-ari nina Mommy at Daddy, mababawi natin isa-isa."Tinitigan niya si Arniya nang diretso—mainit ang titig, may halong pag-asam at... paghihintay.Napakunot-noo si Arniya at napa-irap ng bahagya."Kuya, sira ka ba? Bakit ganyan ka tumingin sa akin? Akala mo ba nasa akin 'y

“Ayos. Sa mga susunod na araw, panatilihin mong maayos ang pakikitungo mo kay Arniya. Gamitin mo ang oras para mapalapit ka pa sa kanya. Kapag dumating ang birthday niya at pwede na niyang manahin ang lahat ng ari-arian ng pamilya Santillan— doon ka na totoong magiging mahalaga.”Matapos sabihin ni Reyniel ang kanyang mga plano, tinapik niya sa balikat si Carlo."Bilang panganay na anak ng pamilya Santillan, mas may karapatan kang magmana kaysa kay Arniya. Basta malambing ka sa kanya, ibibigay niya sa'yo ang kalahati ng mana niya.""Hindi ko na pahahabain pa. Basta makisama ka ng maayos, siguradong makikinabang ka."Nang marinig ni Carlo ang pangakong iyon, nagliwanag ang kanyang mga mata. Sa isang iglap, nawala ang maamong ekspresyon sa kanyang mukha.Pinagmasdan ni Nathaniel ang interaksyon ng dalawa at, sa hindi maipaliwanag na dahilan, parang nasusuka ang tiyan niya.Sa harap ng pansariling interes, mas masahol pa sa hayop ang ibang tao.Napakatindi ng tingin niya kaya napansin si

“Kapag nakita ‘to ng abogado mo, siguradong masasaktan siya’t masisigawan ka niya. Sobrang waldas mo kasi.” “Anong karapatan niyang masaktan? Hindi naman pera niya ang ginastos.” Mabilis na pumirma si David. Malakas at malaya ang pagkakasulat, gaya ng kanyang personalidad. “Hindi ka ba natatakot na baka gamitin ko nang walang preno ang card mo at max-out ko ito?” Nakangiting tinanong ni Arniya habang hawak ang kontrata.Mababang tumawa si David. Ang kanyang tinig ay puno ng aliwalas at kasiyahan—tila ba narinig niya ang pinaka-nakakatawang biro sa buong mundo.“Subukan mo lang.”Arniya: ...Nakalimutan niyang sobrang yaman pala ng lalaking ito. Nakakainis na kapitalista!Binalikan ni Arniya ng ilang ulit ang kontrata bago niya naalala ang importanteng bagay na naudlot kanina.“’Wag muna nating ibunyag ang peke. Kokolektahin ko muna ang ebidensya at itatago ito. Tingnan muna natin kung ano pang balak nila ni Reyniel. Kapag tama na ang panahon, tsaka natin sila sorpresahin.”Tama rin ang

Malumanay ang boses ni Lia habang sinasabi ang mga salitang iyon, na para bang musika na dahan-dahang dumadampi sa hangin. Wala man lang kahit kaunting pagbabago sa kanyang ekspresyon, klasikong ganda ang kanyang mga mata at kilay, at may bahagyang ngiti sa gilid ng mga labi na tila laging naka-ready para sa isang lihim na biro. Sa malayo, para silang dalawa’y nagkukuwentuhan lang nang magiliw, na walang anino ng sigalot.Pero si Arniya lang ang nakaramdam ng kakaibang tensyon. Parang may malamig na hangin na dumaan sa kanyang likuran, isang presensya na hindi niya maintindihan—malamig, mapanlinlang.“Believe it or not, I’m not bragging,” panig ni Arniya, tumitig nang diretso sa mata ni Lia, “I’m just saying — the hand of a painter matters. I just want to keep you away from possible harm.”Ang tono ni Arniya ay matapang, may halong pag-aalala, pero may tinatagong matinding paninindigan. Hindi siya basta susuko.Ngunit hindi ito na-appreciate. Ang tigas ng mukha ni Lia ay waring pader n