All Chapters of Scumbag Fiancée:Claimed by the Coldhearted Multimillionaire: Chapter 61 - Chapter 70

“Alam ko ang iniisip mo, pero please, just listen first,” seryoso at may halong pasensiya ang tono ni David habang nakatingin kay Arniya. “Don’t jump to conclusions, ha?”“Takot ka na patayin kita!” biglang tumapak si Arniya, pinadyak ang mangkok ng lugaw na hawak niya, halos tumalsik ang sabaw dahil sa galit na halos sumabog. “Then bakit ba ako pinapunta dito sa bahay Calderon’s? Di ba mas maganda kung may chef kang pinagkakatiwalaan na hindi ko kailangang bantayan?”Hindi mapigilan ni Arniya ang sama ng loob. Kahit alam niyang lohikal ang paliwanag ni David, ramdam pa rin niya ang sakit ng pagiging mistulang bantay sa sarili niyang trabaho.Tulad ng isang repolyo na nawalan ng tubig, bumagsak siya ng malumanay sa upuan, pinipilit kontrolin ang kirot sa dibdib na unti-unting lumalalim.Si David, kahit na tila kalmado, may bahagyang lungkot na hindi maitatago sa kanyang mga mata. Gusto niyang siya ang unang nagtanong tungkol kay Samnuel, pero ang guilt na dala ng nangyari kay Arniya a

Hindi nagtagal, nagkwento si Helbert tungkol sa totoong dahilan ng mamahaling dishwasher.Sabi niya, "Sir David couldn’t bear the thought of you working too hard. He said it several times — 'Make sure it’s installed tonight, I don’t want him stressed in the morning.' He made it very clear.”Napatingin si Arniya sa screen. May kakaibang init na sumilay sa dibdib niya. Hindi niya alam kung paano iaayos ang nararamdaman. May lambing sa pagkakaalala. May kilig. May pangamba.Pero agad na naalala ni Arniya ang “pagsusuri ng lason.” At parang bucket ng malamig na tubig, nabura ang init sa puso niya. Napailing siya, bumangon at naglakad papunta sa bintana.Anong klaseng mabuting tao ang nagpapainom ng lason sa taong gusto niya? bulong niya sa sarili.At bago siya tuluyang lamunin ng alinlangan, nagtype siya muli ng mensahe kay Helbert.—[Helbert, sobrang higpit sa kitchen ni Mr. Calderon. May history ba sa kusinang ‘to? Baka may aksidente akong magawa, baka may bawal. Pwede mo bang sabihin k

Bago pa man makaisip ng kahit ano, isang malamig at matinding sigaw ang bumaba mula sa itaas.“Who the hell are you? Get out!”Bigla namang nagbago ang ekspresyon ni Arniya. Humigpit ang dibdib, napabilis ang tibok ng puso, at dali-dali siyang umakyat sa ikatlong palapag, hindi alam kung ano ang kanyang hahanapin.Alam niyang hindi biro ang galit ni David. Hindi na ito basta-basta, at ang takot ay nagsimulang kumalat sa mga kasama nilang mga katulong. Hindi na sila nangahas umakyat sa itaas, nagtipon-tipon na lang sa ibaba, sabik sa mga susunod na mangyayari.Tinawag ni David ang mga bodyguard, at saka lang may isa na sumama kay Arniya pataas. Hindi niya maiwasang manginig nang makita ang mismong tanawin sa silid ni David.Limang babae ang nakahiga sa malaking kama ni David—bihis lamang sa mga pambahay na pang-pampa-pampanood, na ang iba ay tila mga estatwa ng kakaibang anyo at hugis. Hindi karaniwan, hindi maganda, at tiyak na walang sinuman ang maaaring tawaging "normal."Naalala ni

Mula sa kusina, lumabas si Arniya, may hawak na isang anim na pulgadang peach cake na bagong luto pa. Ang kulay-rosas nito ay para bang isang paanyaya sa kasiyahan, pero ang mukha ni Arniya, iba ang kwento — puno ng pighati at galit. Habang naglalakad siya papunta sa dining room, napadaan si Samnuel na papasok naman.Nakakulay ang eksena: pulang-pula ang mga marka sa pisngi ni Samnuel, halatang nagkapalitan ng suntok o halikan — hindi malinaw dahil sa kalasingan. Dahan-dahan ang kanyang mga hakbang, medyo wobbly, at umuusbong sa paligid niya ang mabangong pabango na tila kontrabida sa amoy ng alak.Napakunot ang noo ni Arniya, puno ng pagkasuklam ang mga mata. Hindi ito ang unang beses na napapahiya siya ng sariling ama, ngunit ang araw na ito ay higit pa sa lahat. Nilason ng ama ang tiwala niya bilang anak—hindi lang sa salita, pati sa gawa. Sa araw ng anibersaryo ng pagkamatay ng kanyang ina, si Samnuel ay naglalasing at naglulustay sa mga babae na para bang kalimutan ang lahat ng r

Matagal bago sumagot si Helbert.Tahimik ang buong silid. Tanging tiktak ng wall clock ang maririnig sa tapat ng kama ni Dr. Shiela. Nakapulupot sa katawan niya ang kumot, habang nanlalambot ang katawan niyang punong-puno ng kaba.Nag-ring ang phone niya. Pagbukas niya, isang simpleng notipikasyon lang ang nakita:[Sent successfully.]Natigilan siya.Napadilat nang malaki ang mga mata niya, at mabagal ang bawat galaw ng kanyang mga daliri habang bumalik siya sa messaging app. Pagbukas ng chat, halos maibuga niya ang kaluluwa niya sa gulat.Sa itaas ng screen, lumutang ang isang pangalan—ang pangalan na siya mismo ang gumawa:"Three Handsome Men"“Oh my god...” bulong niya, nanginginig ang tinig. “Hindi... hindi ko ‘to pinadala dito, ‘di ba?”Dahan-dahan siyang napalunok habang bumubuhos ang lamig sa katawan niya. Ang mukha niya’y parang binuhusan ng yelo. Nanigas ang batok niya at unti-unting nagtaas ng tingin, hoping—begging—na hindi totoo ang nakikita niya.Pero totoo.Pinadala niya