Semua Bab Scumbag Fiancée:Claimed by the Coldhearted Multimillionaire: Bab 41 - Bab 50

Pero ang pinto… ang pinto ng hotel room ay matagal nang sira. Luma at bulok. Ni hindi ito naayos kahit pa ilang ulit na nila itong inireklamo sa reception.Kaya nang itulak ito ng mga salarin, wala itong kalaban-laban. Bumukas ito nang buong-buo, parang binuksang kabaong.Dire-diretsong pumasok ang mga lalaki. Wala man lang tanong o pakikipag-usap. Walang pangalan, walang dahilan. Basta na lang sinaksak ang kanyang ina sa likod—at bumagsak ito sa sahig, hawak pa rin si Arniya.Paralisado siya. Hindi siya makagalaw. Hindi siya makasigaw. Walang tumutunog sa kanyang tenga kundi ang hampas ng kutsilyo, ang sigaw ng kapatid, ang hina ng tinig ng ama.At sa mismong sandaling muntik na siyang abutin ng patalim, biglang bumukas ang pinto ng hallway. May mga sumisigaw. Mga bisita. Hotel staff. Mga yabag ng takot at pagkagulat. Nabulabog ang buong palapag.Nagmadaling nagsitakbuhan ang mga salarin.Naiwan si Arniya—basang-basa ng dugo, nakalugmok sa sulok, tulalang walang maibulalas kahit isan

“Tito Rey,” panimula ni Arniya, maingat ang tono pero may bahid ng tapang sa tinig, “naaalala ko po noong araw bago mangyari 'yung aksidente... Sabi ni Mommy, nag-away raw kayo ni Daddy. Buong araw siyang nagkulong sa study, at masama raw ang loob niya. Pwede ko po bang malaman kung bakit kayo nagtalo?”Biglang nagbago ang anyo ni Reyniel—mula sa kalmadong ekspresyon ay naging seryoso. Dahan-dahan niyang tiningnan si Arniya, mula ulo hanggang paa, na para bang sinusukat ang intensyon ng dalaga.“Ano’ng ibig mong sabihin sa tanong na ‘yan?” malamig at mabigat ang tanong ni Reyniel. “Pinaghihinalaan mo bang may kinalaman ako sa pagkamatay ng mga magulang mo?”Napasinghap si Arniya. Kumunot ang noo niya, at agad na umiling, tila ba pinapawi ang bigat ng bintang.“Ha? No, Tito! Why would I even think that?” mariing sabi niya. “Kayo pa ang huling taong pagdududahan ko.”Humugot siya ng malalim na hininga, saka tumingin sa mata ng kausap.“Hindi lang dahil matagal nang magkaibigan ang pamil

Biglang tumigas ang ekspresyon ni Nadine. Napakagat siya sa labi, at ramdam ang galit na sumisiklab sa kanyang tinig.“Sabi ko na nga ba, anong lakad-lakad pa niya na parang namimilipit ang balakang? Mukha siyang pilya, no? Yun pala, nagalaw na siya noon. Ganyang klaseng babaeng bumagsak na, gusto pang mapangasawa ang anak ko? Nananaginip siya, sobra!”Hindi inaasahan ni Kaira na ganoon pala kasarap ang dila ng ginang na iyon. Sandali siyang natigilan, halos matigilan sa pagkabigla.Naalala naman ni Reign ang mga kilos ni Arniya, pero sa totoo lang, wala siyang napansing kakaiba. Medyo may pagdududa, pero hindi malinaw.Lumapit si Nadine sa anak at bulong sa kanyang tainga, halos may sekretong ibinubulong.“Reign, ikaw na ‘to… ‘yan na ang laban!”Habang nakikinig si Reign, unti-unting lumaki ang mga mata niya sa excitement. Kitang-kita sa kanyang mukha ang halatang pananabik.“Yasss! Perfect!” sagot niya na may halong saya at kumpiyansa.Habang papunta sa silid-aklatan, naabutan ni Na

Sa takot na baka mawala ang kontrol ni Arniya at tumawag ng pulis, mabilis na niyaya ni Nadine si Kaira, “Take pictures. If she dares call the cops, we’ll upload everything online. Let everyone see that pantsless disgrace.”“Mama, do you want to see her ruined?” Kaira’s voice was sultry, dripping with malicious charm. “If she becomes famous this way, maybe Brylle will come running back—hahaha.”Ang buhok ni Nadine ay gulo-gulo, iba sa dati niyang maayos na imahe—parang isang rebelde na nawalan ng kontrol.Sumunod si Reign, na parang nakikiusap para sa kalokohan, “Mom, if Brylle sees her like this, he’ll definitely run away. Who would want a shameless sister famous for shame on the internet?”Nagkatinginan ang tatlo at sabay-sabay na natawa, parang mga malalakas na alon ng kalupitan ang sumalubong sa hangin.Hawak ni Kaira ang telepono, nilapit sa mukha ni Arniya, kinuhanan siya ng larawan, at sa boses na para lang sa kanilang tatlo, binitiwan ang salita, “Arniya, darling, just wait fo

“Hindi ako sang-ayon diyan.”May gustong ipaliwanag si Nadine habang nakahalukipkip, malamig ang boses: “Nakatapos ka na, at nasa hustong gulang ka na. Hindi na tama na humingi ka pa sa amin ng pera. Binibigyan ka namin ng pagkain at inumin, at pinapayagang manirahan dito sa bahay. Napakabait na noon ng pamilya Verano.”Ngumiti si Arniya, hindi yaong pangkaraniwang ngiti kundi isang mapait at mapanukso. “Ah, gano’n ba? Pero for the past years, hindi niyo nga ako pinapayagang umupo sa main dining table. Kailangan ko pang hintayin ang mga leftovers bago ako makakain. At tungkol sa paninirahan ko sa storage room na halos kasing liit ng bodega, beside Nathaniel’s room? Wow, talagang napakabait n’yo.”Ipinatong niya ang daliri sa direksyon ni Nathaniel. “Swerte lang talaga na naging paralitiko siya nitong mga nakaraang taon. Nagkaroon kayo ng excuse para ako ang mag-alaga sa kanya. Pero kung hindi? I'm sure matagal niyo na akong pinaalis gamit ang kahit anong dahilan.”Tahimik na nakatingi