All Chapters of Scumbag Fiancée:Claimed by the Coldhearted Multimillionaire: Chapter 51 - Chapter 60

Tumingin si David Sev kay Arniya, pinagmasdan ang masigla at matalinong anyo nito. May bahagyang ngiti sa kanyang mga labi—bihirang-bihira itong lumabas, kaya’t agad itong napansin ni Helbert.Ito ang tunay na si Arniya. Kung hindi lang sana dahil sa mapait na nakaraan, baka lumaki siyang malaya, palatawa, at walang takot sa mundo. Isa siyang batang babae na may tapang sa mata at lambing sa puso—isang katauhang niyurakan ng panahon at ng pamilyang dapat sana’y umaruga sa kanya.Masiglang lumapit si Helbert, halos hindi maitago ang tuwa. “Matagal na akong hindi nakakakita ng ganyang ngiti mula sa young master.”David Sev: “Helbert, stop reading those CEO novels of yours,” aniya, bahagyang napapailing.“Opo, Sir David,” sagot ni Helbert, agad-agad na nag-ayos ng postura.Tumingin ulit si David kay Arniya, saka dahan-dahang pumikit. “You don’t have to thank me. You're worth more to me than twenty thousand pesos a month.”Nang makaalis na sina Arniya at ang mga kasama, nanumbalik ang kata

Sa bawat hakbang papasok sa elevator, dama ni Arniya ang bigat ng mga matang nakatitig sa kaniya mula sa labas. Walang itinatagong galit ang babaeng iyon—lantaran at punong-puno ng apoy. Parang may malalim na pinagmumulan ang tensyon na iyon, isang alitan na para bang mula sa kasaysayan ng nakaraan nila.Ngunit nagtataka si Arniya. Sino siya? Wala siyang maalalang babae na katulad nito, ni minsan ay hindi siya nakita o nakausap. Kaya't saan nanggagaling ang galit na ‘to?Napakunot ang noo niya at tumingin kay David, na nakatayo malapit sa control panel ng elevator. Bigla siyang may napagtantong posibilidad."Don’t tell me... siya ang dahilan?" bulong niya sa sarili.Tahimik na umatras si Arniya hanggang sa halos dumikit na ang likod niya sa pader ng elevator. Ramdam niya ang kuryenteng nagmumula kay David. Nang tumingin siyang muli sa babaeng naiwan sa labas, mas matalim na ang tingin nito. Hindi niya alam kung aatras o aabante. Hindi siya makagalaw, parang tinapalan ng yelo ang mga t

Samantala, sa Human Resources Department...Maingat na sumilip si Claire sa pantry area ng HR, kunwari'y may inaasikaso. Pero ang totoo? Nangangamoy siya ng chismis — at masyado siyang gising sa mga balita.“Yung bagong assistant daw ni President Calderon, Arniya ang pangalan,” animo’y ibinulong niya sa sarili habang nakikinig sa usapan ng mga empleyado.“Hindi siya sumasali sa mga normal na operations ng kumpanya—pang-personal lang talaga siya ni Sir David,” dagdag ng isa.“Alam mo ba ‘yun? Taga-alaga daw siya ni Sir David, on-call 24/7. At nakatira pa raw siya sa bahay ni Sir David mismo!” sagot ng isa pa, sabay halakhak.Nagkatinginan ang mga tao sa pantry, sabay-sabay ang pag-iling ng ulo. “Ha? Saan mo naman nakuha ‘yang info na ‘yan?”“Sa bibig mismo ni Manager Monterde! Sabi niya, nasa kontrata: may food and lodging, tapos anytime pwedeng pumasok, kahit saan pwedeng tumira... eh saan pa ba kundi sa bahay ni Sir David?” paliwanag ng isang empleyado, na para bang siya’y may mahaha

"Ano bang karapatan mong sabihin na kinunan kita ng litrato? Feeling mo kasi maganda ka? Excuse me ha, hindi ka naman sexy. Sayang lang memorya ng phone ko kung ise-save pa kita. Bakit pa ako kukuha ng picture mo?"Mainit ang ulo ng dalaga at agad niyang sinimulang lait-laitin ang itsura ni Arniya.Pero sanay na si Arniya sa mga ganitong atake—lalo na kay David—kaya hindi na siya natitinag. Bahagya lang siyang napangiti."Oo nga eh, nagtataka rin ako. Kung sa tingin mo hindi ako maganda, bakit parang bothered ka sa picture ko? Sige nga, explain mo."Bubukas pa sana si Claire ng bibig, pero bigla siyang napatigil nang may mapansin siyang kakaiba sa reaksyon ni Arniya. Napapikit siya saglit at tinitigan ito nang masama."Hindi ako kumuha ng picture mo!""Eh di buksan mo na lang yung album mo. Simple lang naman yun, para malinaw," sagot ni Arniya habang hawak ang cellphone niya, kalmado ang tono."Bakit ko ipapakita sa’yo? Hello, private ang phone ko."Dali-daling isiniksik ni Claire ang

Hindi maalis sa isip ni David ang maputing kutis ni Arniya — parang niyebeng bumabalot sa mga burol ng bundok sa taglamig. Ang bawat tampok ng mukha niya ay obra ng sining: ang mga mata niyang hugis peach blossom na kapag umiibig, mistulang may ulap na naglalaro sa mga iyon; ang mga labi na para bang nilabhan ng hamog ng mga bulaklak sa madaling araw; at yung kakaibang aura na hindi mo matutumbasan ng kahit anong salita. Sa bawat pagdikit ng tingin niya sa babaeng iyon, bumibilis ang tibok ng puso niya, na tila sumasayaw sa ritmo ng musika na tanging sila lang ang nakakarinig.Napansin niya na para bang umikot nang dalawang beses ang kanyang Adam’s apple, at dali-daling nilingon si Arniya nang may bahagyang hiya, pilit kinokontrol ang sarili.“Tanggapin na lang natin ‘yan,” bulong niya sa sarili, halos nagbibirong sinasabi para lang panatag ang loob.Sa kabila ng maduming pulbos sa mesa at mga pinggang nagkalat, hindi na ganoon kadespised ni David ang mga ito—sapat na para sa kanya na