All Chapters of Hindi Inaasahang Asawa : Chapter 81 - Chapter 90

Tinignan ni Haven ang pag-alis ni Ruby na may kumplikadong ekspresyon, kahit nasasaktan ay masaya siya, parang nakainom ng tubig sa gitna ng disyerto.Hindi siya agad umalis doon, humiga siya sa pinaghigaan ni Ruby kanina, tapos tinignan niya ang parehong mga bituin.Dati, gusto rin nilang gawin ito."Ang ganda pala ng mga bituin at buwan kung kasama mo," usal ni Haven. Dahan-dahan niyang ipinikit ang mga mata, nakatulog siya saglit.**Bumalik si Ruby sa lugar ng selebrasyon, umupo siya sa tabi ni John na medyo lasing na, ang pistang inihanda ni Haven para sa pagpirma ng kontrata ay talagang pinag-interesan ng mga tao sa nayon.Ang saya ni John ay doble dahil inalok siya ni Lucas ng magandang trabaho, magiging head tour guide siya, hindi na siya lilipat-lipat pero magbabantay siya sa mga baguhang tour guide na siya mismo ang magtuturo.Isa sa mga nakasulat sa kontrata ay ang pagtatayo ng art house na magagamit ng mga tao sa nayon para gumawa ng mga obra na ibebenta bilang

“Magandang hapon, Ginang,” bati ng matangkad na lalaki, halata sa pangangatawan nito na nasa apatnapu’t taon na.Si Hunter iyon, ang nagdadala ng mga gamit mula sa lungsod papunta sa Supai. Medyo matigas ang ugali nito, walang nangangahas sa kanya maliban sa pinuno ng tribo at kay Ruby.Para sa kanya ay parang anak na rin si Ruby, madalas siyang paglulutuan ni Ruby ng masasarap na pagkain bilang pasasalamat dahil sa pagbili ng mga kailangan niya sa loob ng limang taon.“Parang tumataba ka ah,” sabi ni Ruby. Tinanggap niya ang mga pinamili mula sa lalaki.“Maraming masasarap na pagkain sa lungsod, araw-araw akong kumakain nang walang tigil. At ngayon ay nami-miss ko na ang luto mo, pwede mo ba akong paglutuan ng mutton soup?” tanong nito habang binibigay ang plastic bag na may laman na sariwang karne ng tupa.“Syempre, mamaya ay pumunta ka sa bahay.”“Ginang, ang galing niyo po.” Puri ni Hunter.Habang nag-uusap sila, lumapit si Haven. Naguluhan si Hunter dahil may du

Lumingon si Haven at sumandal sa gilid ng balon, kinilabutan si Ruby. Kung madulas si Haven, mahuhulog ito sa malalim na balon.“Samahan mo ako?” walang hiyang tanong ni Haven.Malamig na tinignan ni Ruby si Haven, “Asa ka pa.”Tumango si Haven, “Araw-araw kitang napapanaginipan, sana maging totoo ito.”“Umalis ka na nga, ang dami mong kalokohan.” Mataray na sabi ni Ruby.“Hindi mo ba ako kayang panoorin na maghugas ng mga maruruming pinggan? Gusto mo bang tulungan ako? Tara, samahan mo ako.” Walang pakialam na anyaya nito. Inalis ni Haven ang pagpapahalaga sa sarili niya para harapin ang pagiging masungit ng asawa niya.Krus ang mga braso ni Ruby, “Ganoon ka na ba ka-walang hiya? Hindi mo na alam ang pagkakaiba ng taong naiinis sa’yo.”“Naiinis ka lang, hindi naman galit, tama ba? Kaya naman magiging walang hiya na lang ako, bilang pagpapakita ng pagsisikap ko.” Ngumiti si Haven habang kinukurap ang mga mata niya.Kung si Ruby noon ang nasa harapan niya, namumul

Naku! Mura si Lucas sa isip niya. Pinagawa ng amo niya sa kanya ang paglilinis ng buong bahay ng pinuno ng tribo, hindi lang isa o dalawang silid kundi pati ang buong bakuran.May mas mahirap pa ba dito? Wala na.Kung pipiliin niya ang paglilinis ng bahay o ang pakikipag-usap sa mga kliyente sa buong mundo, pipiliin niya ang pangalawa.Hindi pa siya nakapaglinis ng bahay mula pagkabata at ngayon ay kailangan niyang gawin, nakakasakit sa damdamin.“Masyado ka nang OA, hindi naman gaanong marumi ang bahay ko, hindi niya kailangang linisin ito,” sabi ng pinuno ng tribo. Tinignan niya si Lucas na nagwawalis sa bakuran.“Walang problema, marunong siya sa lahat,” sagot ni Haven.Totoo namang naiinis siya sa katulong niya dahil nakisabay itong kumain sa asawa niya.Huminga nang malalim ang pinuno ng tribo, “Gaano na ba kalayo ang narating mo? May resulta na ba?” tanong niya na malumanay ang tingin.Wala siyang dahilan para kamuhian si Haven, ang nakaraan nina Haven at ng anak

“Hatid na kita pauwi?” malambing niyang tanong habang pinupunasan ang mga luha ni Ruby. Kinuha niya ang panyo sa bulsa niya at pinunasan ang basang pisngi ni Ruby.“Sige, nangako ako na hindi ko hahayaang tumulo ang luha mo.”Nang makabawi na si Ruby ng lakas, malakas niyang itinulak ang dibdib ni Haven. Napaatras nang bahagya si Haven dahil hindi niya inaasahan iyon, pagkatapos ay tumakbo si Ruby nang mabilis para makaiwas sa lalaking nanamantsahan siya.Bahagyang tumakbo si Haven para habulin ang kanyang asawa, tinitiyak na ligtas itong makakarating sa paroroonan, saka lang siya bumalik sa kanilang kubo na mabilis ang tibok ng puso. Napakasaya niya dahil nakasama niya ang kanyang asawa kahit na malungkot at sumusuko ito.“Sir.” Tawag ni Lucas. Handa nang maligo si Haven nang buksan niya ang pinto na may matalim na tingin. Galit pa rin siya kay Lucas dahil naglakas-loob itong kumain ng almusal na gawa ng kanyang asawa, walang pag-aalinlangan.“Pasensya na po, ginambala ko kayo