All Chapters of Hindi Inaasahang Asawa : Chapter 61 - Chapter 70

Nagmamadaling umuwi si Haven at mabilis na pinasigla ang asno niya, kahit hindi ito kasing bilis ng kabayo, mas mabilis pa rin ito kaysa sa pagtakbo.Pagdating sa harap ng kubo, tumalon siya sa asno, hindi na pinansin si Lucas na nakatingin sa kanya nang may pagtataka, at tumakbo papasok sa kubo para mag-ayos.Hindi alam ni Lucas kung bakit ganoon ang amo niya, kaya pumasok na rin siya sa kubo at sinundan ang amo niya na nasa kwarto at hinuhubad ang basang damit.“Sir, bakit po?”“Huwag ka nang magtanong, maghanda ka para sa meeting mamaya. Kung ma-late ka ng isang segundo, sisipain kita at sisiguraduhin kong hindi ka na mabubuhay,” mabilis na sabi ng amo niya. Kumuha ito ng tuwalya at mabilis na pumasok sa banyo.Natulala pa rin si Lucas, ngayon lang niya nakita ang amo niya na ganoon ka-excited na hingal na hingal. Mukhang masaya ito pero pinipilit niyang itago.Naalala niya ang sinabi ng amo niya, kaya nagmadali na siyang mag-ayos sa kubo niya. Mamaya ay malalaman na kung bak

Sa bahay ng pinuno, sa kwarto ng magandang babaeng kilala sa Supai bilang Noora, nakaupo ang babae at nakatingin sa buwan na wala namang kasama na bituin.Ilang beses nang bumuntong-hininga si Ruby, parang ayaw niyang paniwalaan ang nangyari. Ang taong ayaw na ayaw niyang makita ay nagpakita nang may pagtitiwala sa sarili at nagpakilalang asawa niya. Napakawalanghiya.Alam niya sa lolo’t lola niya na matagal na siyang hinahanap ng lalaking iyon pero hindi niya inisip na magkikita sila. Dahil ang Supai ay isang liblib na lugar na imposible namang mapuntahan ng lalaking iyon.Nawala ang pag-iisip niya nang marinig ang boses ni Boby na kausap ang tatay niya na kararating lang, ayaw niyang mag-alala ang matandang lalaki, kaya lumabas siya ng kwarto at sinalubong ang tatay niya.“Salamat,” sabi ng tatay niya kay Boby pagkatapos nilang mag-usap. Yumuko ito at umalis sa bahay ng pinuno.Tinignan ng pinuno ang anak niya nang may pagmamahal, bumuntong-hininga si Ruby, “Huwag niyo na po ak

Walang saanman," sabi ni Lucas. Tumigil siya sa paglalakad, tumingin sa paligid pero wala sa mga bisita ang kanyang amo. "Sa tingin ko hindi na natin kailangang mag-alala ng ganoon," sabi ni Jhon na naniniwalang ang isang lalaking kagalang-galang na gaya ni Haven ay hindi magiging ganoon ka bobo. Sa palagay niya'y hindi na kailangang matakot si Lucas. Tumango si Lucas, "salamat sa pagtulong mo, bumalik ka na." Hindi nakalimutan ni Lucas na bigyan si Jhon ng tip kaya naman ay natuwa ito. Sa tingin niya ay walang problema sa pagtanggap ng pera kay Lucas. Napagpasyahang bumalik ni Lucas sa kubo na may pagka-frustrate, paano naman hindi, ang amo niya ay sumuway sa utos ng amo nila, tiyak na hindi maiiwasan ang problema. Malinaw na ayaw pareho ng amo at ng maybahay na magkabalikan ang kanyang amo at ang babae. ** Kinaumagahan ay nagmadali si Lucas patungo sa kubo ng kanyang amo para tingnan kung naroon ba ito o wala, sa Diyos, hindi siya makatulog ng mahimbing. Bilang isang matapat na

Bumuntong-hininga ang pinuno ng tribu, "Walang saysay ang pagsisikap mo. Hindi ka mapapansin ni Noora, bago pa lumala ang lahat, mas mabuting umalis ka na at mamuhay ng normal bago mo pa siya makita."Hindi sumagot si Haven sa mungkahi ng pinuno ng tribu na itinuring niyang imposible. Hanggang sa mamatay ay hindi siya susuko, walang makakapagpigil sa kanya kahit ang anghel ng kamatayan man."Kinausap ko ang lolo mo kahapon. Uutusan niya ang mga tauhan niya para kunin ka ng sapilitan kung hindi mo susundin ang utos niya." Dagdag pa ng pinuno ng tribu."Kahit dalhin pa niya ang diyablo ay hindi ako matatakot." Mariing sabi ni Haven."Hindi mo maipipilit ang gusto mo. Ayaw kong gumawa ng karahasan, kaya isipin mo ng mabuti. Ang pag-alis mula rito ang pinakamagandang paraan para sa’yo at sa lahat." Ipinakita ng pinuno ng tribu ang kaunting kapangyarihan niya. Umaasa siyang matitinag si Haven kahit mukhang imposible.Tumahimik sila saglit, walang nagsalita hanggang sa magpasyang u

Narinig ni Ruby ang lahat ng plano ni Haven mula sa kanyang ama, hindi siya gaanong naapektuhan sa mga baliw na ideya ng lalaki. Sa tingin niya, wala namang kinalaman sa kanya ang anumang gagawin ng lalaki.“Kung sa tingin mo, Ama, kapaki-pakinabang ang alok niya sa mga taganayon, tanggapin mo na lang,” walang pakialam na sabi ni Ruby.Binigyan niya ng isang baso ng gatas ang kanyang ama na agad namang inubos nito. Mula nang tumira si Ruby sa kanya, naging maayos ang kalusugan niya. Inaalagaan siya nito nang mabuti, at nagpapasalamat siya roon.“Pero hindi ka naman magiging komportable, hindi kita pwedeng balewalain, anak.” Paulit-ulit niyang iniisip iyon, pero hindi niya maalis sa isip ang nararamdaman ng anak niya.“Sinabi ko na ba sa inyo kung gaano karami? Okay lang ako at hindi ako maaabala. Wala siyang kuwenta, kahit anong gawin niya, hindi ako mag-aalala,” tiyak na sabi ni Ruby.Hindi niya pwedeng isakripisyo ang pag-unlad ng nayon, ang problema niya at ng lalaki ay w