All Chapters of Hindi Inaasahang Asawa : Chapter 1 - Chapter 10

Kumatok sa pinto ng silid ni Ruby, dahan-dahan itong binuksan ng dalaga, nakita niya si Laura na nakatayo sa harapan niya na may taimtim na ngiti.“Pwede ba akong pumasok?” tanong nito. Umiwas si Ruby para bigyan ito ng daan. Dumating si Laura para tingnan ang kalagayan ni Ruby. Sa kanyang puso ay nagngalit siya, mukhang lubhang gulo-gulo si Ruby. Napagpasyahan niyang totoo ang nangyari kagabi.“Hindi na kita tatanungin kung ano ang kalagayan mo, bilang babae, alam ko ang ibig sabihin nito.” Mahinang tumango si Ruby.“Pwede ba kitang yakapin?” tanong ni Ruby. Mula noon ay naramdaman niyang si Laura lang ang tapat sa kanya.Tumango si Laura, “syempre.” Mabilis na yumakap si Ruby at umiyak ng pagkalakas-lakas. Hinaplos ni Laura ang likod nito nang marahan ngunit hindi ang kanyang mga mata na malamig, punong-puno ng panlilinlang.“Huwag ka nang umiyak, nangyari na ang lahat. Kailangan mo nang tanggapin, malapit na si Haven maging sa iyo.” Nanginginig ang puso ni Laur

Kinabukasan, nabalitaan niyang nawawala si Haven, walang nakakaalam sa pamilya kung nasaan siya. At mas lalong umingay at umigting ang tensyon sa sala ng mga Rockefeller."Ikaw ang may kagagawan nito!" turo ng kanyang ama-amahan. Natigilan si Ruby na tahimik na parang nawalan ng kaluluwa. Takot siyang tumitig sa kanyang ama-amahan."Vidson!" sigaw ng matandang ginoo.Tumingin si Vidson sa kanyang ama, "Masyado kang bulag sa pagmamahal sa iba kaya itinakwil mo ang sarili mong dugo't laman. Hinayaan mong lokohin ng batang ito ang anak ko, at ngayon, tingnan mo? Umalis na ang bata!" nanginginig si Ara nang marinig iyon."Hindi na bata si Davi, dalawampu't tatlo na siya. Kaya na niyang alagaan ang sarili saan man siya magpunta. Gusto kong makita kung hanggang saan siya aabot." Malakas na hinampas ng matandang ginoo ang kanyang tungkod. Lahat ng nasa sala ay hindi nakapagsalita."Pinili niyang iwanan ang pamilya, hayaan na natin siya. Hindi ko na siya ituturing na bahagi ng mga Rocke

"Tandaan mong lagi kang makipag-ugnayan sa amin." Tumango si Ruby.Kinaumagahan ay lumipat na siya sa bahay na inihanda para sa kanya ni Haven, hindi niya alam kung ano ang itsura at kung saan ito matatagpuan. Isang mainit na yakap ang naghatid sa kanyang pag-alis, sina Lolo at Lola lamang ang sumama sa kanya, ang ibang miyembro ng pamilya ay nagdiriwang ng kanyang pag-alis. Lalo na ang mga pinsan niya na mula pagkabata ay hindi siya itinuring na bahagi ng kanilang pamilya."Tiyaking hindi mahihirapan ang dalaga," sabi ng Don sa kanyang personal na drayber. Ah..., sa lahat ng taong nagtatrabaho sa Lolo niya, ang kanyang personal na katulong at drayber lamang ang nagbibigay pansin sa kanya. Lagi siyang nirerespeto, hindi kailanman siya kinasusuklaman. Tinawag niya itong si Mang Bernard.Halos limampung taon na ang lalaki, nagtatrabaho sa Lolo niya mula noong dalawampu't limang taon gulang siya, tiyak na ang katapatan niya ay hindi na kailangang pagdudahan pa."Opo, Señor." Sagot ni Ber

Gumising si Ruby ngayong umaga na may kaunting gaan ng loob, at mas lalo pang gumanda ang pakiramdam niya dahil sa presko at malamig na hangin. Pagkatapos maligo, bumaba siya para magluto ng almusal. Pinili niyang gumawa ng toast at isang baso ng chocolate milk. Para mas refreshing, kumain siya sa likod-bahay, medyo maulap pa ang panahon. Ang ganda ng paligid, at ang tanawin hanggang sa abot ng mata ay nakakaaliw kay Ruby. Nakita niya ang ilang taong naglalakad sa daan sa harap ng bahay niya. Malapit sa kanyang tinitirhan ay may mga bahay na ginagawang inn, kaya maraming turista ang naglalakad-lakad sa paligid ng daan kung saan may mga puno ng maple sa magkabilang gilid. Kinagat ni Ruby ang tinapay habang pinagmamasdan ang mga taong nagdaraan. Kahit mag-isa lang siya, parang mas buhay ang pakiramdam niya. Ang hindi makasalamuha ang mga taong napopoot sa kanya ay nagbibigay sa kanya ng pagkakataong huminga nang maluwag. Kahit na sinaktan na siya ng mga ito, hindi niya sila kinasusuk

Pabalik-balik si Ruby sa harap ng kwarto niya habang hawak-hawak ang cellphone niya. Kakatapos lang niyang kausapin ang mga lolo’t lola niya at balak niyang tawagan ang ina niya para itanong ang kalagayan ni Haven. Baka sakaling alam nito. Iyon ang nasa isip niya. Pero kahit alam ng ina niya, sasabihin kaya nito sa kanya? Ayaw na ayaw sa kanya ng ina niya. Pero kung hindi niya susubukan, hindi niya malalaman. Baka naman maawa ang ina niya at sabihin sa kanya, ‘di ba? Hay… ang gulo ng isip niya. Huminga nang malalim si Ruby at tinawagan ang ina niya. Bahala na kung ano ang maging reaksiyon nito, ang mahalaga ay sinubukan niya. Kailangan niyang lumaban para sa lalaking mahal niya. Nakita ni Luci ang unknown number na tumatawag at sinagot niya ito agad. “Hello.” Bungad ni Ruby nang masagot ang tawag. “Ikaw? Ang lakas ng loob mong tawagan ako!” sigaw ng babae. Agad na uminit ang ulo ni Luci nang malaman niyang si Ruby, ang malas na anak, ang tumatawag. Hindi niya kailanman