All Chapters of เส้นทางรัก: Chapter 11 - Chapter 20

2 ทดสอบให้ประจักษ์พระราชธิดาเข้าเฝ้ากราบทูลแก่จักรพรรดิเกาจงแล้ว แต่เพื่อความสบายใจของชายหนุ่ม ฉางอี้จึงเรียกเขาเข้าเฝ้า ณ พระตำหนักทรงสำราญด้านหลังอุทยานเหมยกุ้ย ฮวา“ถวายบังคม พระองค์หญิงคงมีเรื่องเรียกหากระหม่อม!!!” น้ำเสียงของหมิงอี้เหมือนเข้าใจความเป็นไป“ข้ากราบทูลให้เจ้าเข้าทดสอบต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ แล โสวฝู่” ชายหนุ่มได้รับฟังแล้วเขารู้สึกใจห่อเหี่ยว โจวสีอู่ มหาอำมาตย์ท่านนี้สนิทสนมกับกวนเฉิงถู่...ท่านพ่อของเขา ถึงกระนั้นก็คงไม่พ้นคำครหาอยู่ดี“พระองค์หญิงจงใจช่วยเหลือข้ากระนั้นหรือ” ชายหนุ่มจ้องแววตาพระราชธิดา ในใจของเขามีแต่นางเป็นสหายด้วยกันมาจนเติบใหญ่“ข้าไม่ช่วยสหาย แล้วจะไปช่วยผู้ใดเล่า” ฉางอี้มองสายตาของชายหนุ่มที่จับจ้องกลับอย่างไม่เข้าใจ เขาน่าจะรู้ว่า...นางเป็นคนที่มีท่าทีตรงไปตรงมาไม่เคยอ้อมค้อม“พระองค์ทำให้กระหม่อมลำบากใจ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความลังเล“ไหนไหน... ก็เข้ามาถึงราชสำนักนี้แล้ว ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องอยู่ห่างข้า” น้ำเสียงสหายแต่เยาว์วัยยังก้องอยู่ในโสตประสาทของเขา ตั้งแต่เล็กแล้วหมิงอี้ได้ยินอยู่เสมอ หากนางเติบใหญ่วันใด เขาต้องเข้ามาอยู่ในสายตา เขียน

4 พบสัจธรรมหมิงอี้ตกใจที่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า... เขาเป็นบัณฑิตอย่างไร ทำไมจึงหลงลืมสัจธรรมข้อนี้ไปได้‘ไม่มีสิ่งใดยืนหยัดได้เพียงด้านเดียว... เหรียญตราตั้งยังมีสองด้าน ไฉนเลยจึงพลาดได้ถึงเพียงนี้’ในราตรีนี้เฉกเช่นกัน เขาพบทู่ทู่กระโดดโลดเต้นอยู่ตรงหน้า จู่ๆ ก็หายวับไป แต่กลับกลายเป็นเจ้าชายน้อยมัดผมยาวไว้ข้างหลัง โบว์ยาวสะบัดพลิ้วริ้วลอยตามแรงลม“เอ้า... ทู่ทู่ไปไหนแล้ว เจ้าคือใคร” หมิงอี้ถามขณะจ้องหน้าหนุ่มวัยกระเตาะ“ข้า... ทู่ทู่ ท่านคงไม่เชื่อว่า ข้าเป็นเจ้าชายไปได้ งั้นสิ” กระต่ายน้อยตอบเขาเสียงใส“โอ... ข้าคิดว่า เจ้าเป็นได้แค่เพียงกระต่ายเท่านั้น” ชายหนุ่มส่ายหน้า“ท่านลืมแล้วหรือ... ยามใดที่ท่านยินดี ข้าต้องเสียใจแทนท่าน” คำพูดนี้ทำเขาสะดุ้ง“ใช่...แล้วนี่เจ้ากลายเป็นเจ้าชายหนุ่มน้อย เพื่อจะบอกว่าข้าต้องเสียใจกระนั้นรึ” หมิงอี้มองกลับหนุ่มน้อยเพื่อหาคำตอบ“ท่านพบสัจธรรมแล้ว... ข้าจะบอกท่านว่า เทพีจันทราเสกข้าลงมา...สื่อถึงคำแก้บนตามสัญญานั้น”“ทู่ทู่เจ้าบอกข้าให้ชัดแจ้ง”“ยามใดที่ข้ายินดี ท่านต้องเสียใจ” กระต่ายน้อยในร่างหนุ่มน้อยกล่าวอย่างปรีดา“งั้นสินะ ... ข้าคงตรอมใจด้วยเ

คำโปรยMio Caro ไดอารี่ นายช่วยบอกที ฉันรอเธออยู่ทุกวัน ลืมแล้วหรือไร... ฉันเฝ้าคอยเธอคนนั้นที่ในฝัน-------------------1 ไดอารี่ของสาวน้อย... ... ... ...ใช่เลย...ที่รัก Si…Mia cara...มาเรียน่า สาวน้อยออกจากมะนิลามาตั้งแต่ยังไม่ถึงขวบด้วยซ้ำ วันนี้เติบโตเป็นสาวหวานนัยน์ตาโตจมูกโด่งรูปหน้าเหมือนสาวโรมันโบราณ เธอมาอยู่ที่มิลานเกือบ 20 ปีแล้ว พ่อ ‘บรูโน’ อพยพพาแม่ ‘เนริสสา’ กลับมายังบ้านเกิดที่อิตาลีเพราะปู่กับย่าได้จากไปอย่างกระทันหัน ปู่กับย่าเป็นผู้อุทิศตนให้กับศาสนาอย่างเคร่งครัดในขนบประเพณีอันดีงามของชาวคาทอลิค ทั้งสองท่านเสียชีวิตในบ้านพักที่แก๊สเกิดรั่วอย่างไม่ทราบสาเหตุ ซึ่งเกิดการระเบิดอย่างรุนแรงตรงบริเวณครัวเล็กบนชั้นสองของตัวบ้านพักอาศัย บริเวณชั้นล่างเป็นร้านอาหารเล็กๆ สไตล์เส้นพาสต้าเมื่อพ่อ ‘บรูโน’ กับแม่ ‘เนริสสา’ ได้ย้ายมาสานต่อกิจการจึงได้เปลี่ยนร้านเป็นแนวItaliano-Filipina มีชื่อว่า ‘Mabuhay Cucina Italiana’ ทำให้ร้านอาหารเล็กๆ แห่งนี้กลายเป็นที่พบปะของครอบครัวผสมยุโรป-เอเชียที่มีชื่อเสียงไปโดยปริยายการตกแต่งภายในร้าน เนริสสาได้นำเอาของเล่นเก่าที่ลูกสาวไม่ได้สนใจ

3 คุณหมอคนนั้น... ... ... ...หลังจากไปพบแพทย์มาแล้วแม่เนริสสากลับคิดหนัก Dottoressa Laura หมอเลาร่าขอส่งใบนัดให้ไปพบ Dottore Domenico Versace ที่มิลาน ซึ่งเป็นจิตแพทย์เพิ่งย้ายกลับมาจากอเมริกา และสถานที่ตั้งของคลินิกห่างจากร้านอาหารของเธอน่าจะประมาณ 5 กม.เท่านั้น เนริสสาดีใจมากที่จะทำให้ความหวังในการรักษามาเรียน่าให้หายจากการติดอ่างเป็นจริงสักที“Mio caro ที่รักจ๋า ฉันมีความหวังกับเรื่องนี้ ขอพระเจ้า Mio Signore อวยพรให้ลูกเราด้วย” เนริสสาน้ำตาซึมที่เบ้าตาขณะโผเข้าไปในอ้อมกอดของสามีที่กำลังอ้าวงแขนรับเธอไว้ในอ้อมอกอย่างปรีดา“เอาล่ะ Mia cara เมียจ๋า พระเจ้าจะส่งคนที่ดีที่สุดมาให้มาเรีย วางใจในพระองค์”เนริสสาไปพบ Dott.Versace ตามนัดหมายแต่ไม่ได้พามาเรียน่าไปด้วย เธอเกิดเป็นไข้ทับระดูในวันนั้นพอดี“Oh… Mio Signore โอพระเป็นเจ้า คุณหมอ...วันนั้น!!!” เสียงเนริสสาละล่ำละลักดีใจเป็นที่สุด“Sissignora ครับ ผม ‘หมอเวอร์ซาเช่’ ...เชิญนั่งก่อนครับ” ชายหนุ่มที่มากดออดเพื่อขอสั่งอาหารตอนปิดร้านเมื่อกลางสัปดาห์ที่แล้วนั่นเอง“ผมขอทราบประวัติของมาเรียน่า ใช่สาวน้อยที่ผมพบวันนั้นนะครับ” แววตาสีเข

5 Dollhouse กับ ไดอารี่น้อย - สื่อสัมพันธ์... ... ... ...ณ ร้านอาหารของแม่มาเรียน่า ที่มิลาน“Mi scusi ขอโทษนะครับมารบกวนเอาตอนนี้ มีอะไรให้ผมสั่งทานได้มั่ง” เสียงชายหนุ่มโผล่เข้ามาที่ร้านอาหารตอนเกือบปิดร้าน“Oh…My god ตายจริง Dott.Versace หิวมากซิคะนั่น!!!” มาเรียน่ากำลังเช็ดโต๊ะสุดท้ายช่วยแม่เนริสสา วันนี้แม่เธอไม่ค่อยสบายเลยขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนเพื่อเตรียมอาหารรอทุกคน“พอดีมีอาหารจานเดียวเหมือนเมื่อครั้งก่อน รอสักครู่นะคะ” มาเรียน่ากุลีกุจอด้วยใจเต้นแรงเสียงมันแทบจะระเบิดออกมา จนน่าที่ชายหนุ่มอยู่ใกล้ๆ คงจะได้ยินเป็นแน่“ผมขอช่วยเลยดีกว่า น่าจะไวขึ้น” ชายหนุ่มในฝันของเธอขันอาสาขอช่วยเพื่อจะได้มีเวลาคุยระหว่างช่วยเตรียมเครื่องปรุง“ไม่เจอกันเลยตั้งแต่เธอไปทำงานที่โคโม (Como) อากาศที่นั่นดีนะ” เสียงของเขาดูอบอุ่นเหมือนที่เจอกันครั้งแรกเขาเป็นคนที่ช่วยรักษาความพิการทางกายและจิตใจให้เธอจนทำให้ความใฝ่ฝันอยากเป็นแพทย์ของเธอประสบความสำเร็จ ชายหนุ่มเป็นไอดอลในดวงใจตลอดมา“ขอนั่งตรงมุม Dollhouse ผมอยากระลึกถึงการรักษาเธอเมื่อหลายปีก่อน” ชายหนุ่มผละตัวออกไปเมื่อเห็นมาเรียน่าเริ่มจัดเตรี