Semua Bab เส้นทางรัก: Bab 41 - Bab 50

2 สาวในฝันหญิงสาวอายุราวสามสิบต้นๆ เดินออกจากประตูที่เปิดไปด้านใน ตรงมายังโซฟาต้อนรับผู้มาเยือน“มานานรึยังคะ... คุณ ...เอ่อ” เธอตะกุกตะกัก ชายหนุ่มจึงตอบกลับทันควัน“สวัสดีครับ คุณวรินทร์ ผม...โจ”ก่อนเริ่มเรื่องอย่างเป็นทางการ ชายหนุ่มชวนเธอพูดคุยเรื่องทั่วไป เพื่อสร้างความคุ้นเคย“คุณวรินทร์ ชอบฟังเพลงแนว relaxing music ไหมครับ” เขาเคลียร์ความสงสัยในใจ“ชอบมากเลย กลางคืนจะช่วยให้หลับลึก”“ประเภทนี้ไหมครับ...” เขาเปิดเพลงที่โหลดไว้ขึ้นมา“เพลงนี้หรือคะ... ฟังทุกคืนเลยค่ะ”“อ้าวเหรอครับ...”“ผมได้ยินเพลงดังขึ้น ก่อนคุณเปิดประตูเข้ามา”“ไม่ได้เปิดเพลงอะไรนะคะ” เธอจ้องมองแววตาของเขา.... ... ... ...โจ รู้สึกใจวาบหวิว แววตาของเธอเปล่งประกายระยิบระยับเหมือนมีออร่าอะไรบางอย่างดูดให้เขาตกภวังค์“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวเอามือโบกอยู่ตรงใบหน้าของเขา“ไม่...ไม่ ครับ” เสียงตอบปฏิเสธเบา ท่าทีเหมือนตกอยู่ในภาวะตะลึงงันไม่นานโจเริ่มใจไม่อยู่กับตัว สติของเขาขาดไปชั่วขณะ เสียงหวีดหวิวเบาพลิ้วอยู่รอบกาย ใบหน้าของสาวน้อยคนนี้ที่ปรากฏอยู่บนรูปภาพบนฝาผนังลอยอยู่เบื้องหน้าของเขาดนตรีแหลมสูง

4 ลองบทพิสูจน์ภาพปรากฏขึ้นเหมือนจอหนังสามมิติ ในนั้นมีตัวละคร...“โห... นี่จะให้ทำแบบนี้เลยเหรอ!!!” ชายหนุ่มอุทานขึ้น“ใช่... ฉันอยากพิสูจน์”“จริงๆ อยากรู้อะไรกันแน่” เขารู้สึกหงุดหงิด“ไร้อารมณ์แบบนี้... ชอบแบบไหน” เธอรุกจนเขารู้สึกได้ทันที“ตอนนี้พิสูจน์อะไรไม่ได้ ค่อยเป็นค่อยไป” เสียงงึมงำของเขาเอ่ย“อยากรู้ก่อน”“โอะ...โอ อย่าหาว่าผมแรง...”“ยังไง...”“คุณเป็นพรายน้ำสปีชีส์ HPD...” เขาพึมพำขึ้นมาจากส่วนลึกของความรู้สึก“คืออะไร...”“อยากให้ผมสนใจ... ขาดความรักความสนใจไม่ได้ ประมาณนั้น” เขาหรี่ตาจ้องนางที่กอดรัดเขาแน่น กลัวคนรักที่ตามหาจะไม่สนใจเขามองภาพโลกเสมือนจริงที่เป็นภาพฝันของโลกอนาคตซึ่งสร้างขึ้นจากญาณของเธอ ซึ่งมีเขาเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมนั้น เธอตามหาเขามาจนถึงชาตินี้เป็นชาติที่สี่ ความพยายามสูงส่ง แต่เธอไม่เข้าใจว่าตัวตนของคนที่ตามหานั้นเป็นอย่างไร“ผมว่า... เราร่วมกันตัดสินใจแก้ปัญหาเถอะ”“มีคนรักอยู่แล้ว...ใช่ไหม”“อืม... ผมบอกว่า ไม่มี จะเชื่อผมไหม” เธอได้ยินเขาพูดประโยคนี้ หัวใจเต้นพองโต“ฉันตามหาคนนั้นมาตลอด เชื่อและยังรอเขาอยู่” เสียงออดอ้อนของเธอทำเขารู้สึกเห็

คำโปรยเธอหนีตามหัวใจ ไปล่าฝัน...กลับมา C'est pas normal... non non non!!!-------------------1 ตามหัวใจไปล่าฝันCécile เซซิลนั่งคิดนอนคิดอยู่หลายวัน อยากไปเจอชายหนุ่มที่เวนิส เธอกับเขารู้จักกันโดยไม่คาดหมาย เมื่อสี่เดือนก่อนวันดีคืนดีก็มีอีเมล์เข้ามาที่ inbox ของเธอที่ Hotmail การพบเจอกันนี้จะเรียกว่าเป็น blind date นัดบอด...จะใช่ก็ใช่...ไม่น่าใช่ก็ใช่อีกเซซิลแม้ระแวงอยู่เช่นกัน...แต่ในที่สุดก็ใจกล้าตัดสินใจพูดคุยกับชายหนุ่มที่ WhatsApp เธอเคยมีแผนเดินทางท่องเที่ยวไปอิตาลีอยู่ในใจก่อนหน้านี้ จึงไม่ใช่เรื่องเสียหายตรงไหนที่จะเดินทางไปพบหนุ่มเวนิสหน้าใสนายนี้ ถึงแม้เคยเห็นรูปถ่ายว่าหน้าตาเป็นยังไงจากการ chat แล้วก็ตาม เธอยังอยากรู้ถึงโชคชะตาจะเป็นไปตาม premonition ลางสังหรณ์...ว่ามันน่าเชื่อถือได้หรือไม่...นั่นเอง“เซซิล เดินทางเมื่อไหร่” เสียงเพื่อนสาว Hélène เอแลน ที่ทำงานพาร์ทไทม์ด้วยกันถามประมาณว่าอยากรู้เสียเหลือเกิน เธอหันหน้ามา squint ทำขยิบตาข้างขวา แถมพึมพำเบาๆ ไม่อยากให้เซซิลได้ยิน ‘amour secret’ แต่เซซิลได้ยินทันทีเลยตอกกลับไป“Secret??? Non…ลับเลิบอะไร..รึ...ไม่หรอก

3 ล่องเรือกับหนุ่มแปลกหน้าก่อนจะลงเรือเซซิลยืนรับลมชิลล์ๆ ฤดูร้อนที่นี่เป็นอะไรที่น่ารื่นรมย์ อากาศดีมากสำหรับเดือนกรกฎาคม นครแสนโรแมนติกนี้มีลักษณะเป็น Lagoon ‘ลากูน’ ทะเลสาบขนาดใหญ่ซึ่งเชื่อมเกาะต่างๆ เข้าหากันด้วยสะพาน แต่ละเกาะคือผืนแผ่นดินที่มีสถานที่สำคัญต่างๆ ตั้งเรียงรายอยู่ ผู้คนเดินทางไปมาแต่ละเกาะด้วยรถบัส เรือ หรือรถไฟ ซึ่งในตัวเมืองเวนิสมีรถไฟสายหลัก คือ Venezia Santa Lucia“Oops…sorry อุ๊ย ขอโทษนะคะ ฉันจองเรือลำนี้คนเดียวนะ!!!” เซซิลอุทานและคิ้วขมวดทำหน้า...งง เมื่อเห็นชายหน้าตาคมเข้มนัยน์ตาสีเขียวอ่อนอายุราว 50 ต้นๆ กำลังจะขึ้นเรือลำเดียวกับเธอ“Oh…you must be mistaken….โอ๊ะ คุณคงเข้าใจอะไรผิด...นะครับ” เสียงชายวัยกลางคนปลายๆ เคร่งขรึมดูเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ จนเซซิลคิดว่าเธอคงขอ withdraw ถอยจากการปะทะไปก่อนดีกว่า เธอจะเดินกลับไปที่โรงแรมแล้วจองเรือลำใหม่กับพนักงาน front เธอคิดว่าโชคดีที่ยังไม่จ่ายค่าเรือลำนี้ พนักงานช่วงบ่ายที่เธอลงทะเบียนกรอกใบ check-in ด้วย บอกเธอว่ากลับมาจากล่องเรือแล้วค่อยมาชำระ แปลกดีเธอคิดอยู่ในใจว่าเกิดมาไม่เคยเจอบริการแบบนี้มาก่อนในชีวิต“เราจองเ

5 ตัวตนที่แท้จริง​ครึ่งปีถัดมาเซซิลได้ย้ายมาอยู่ที่เวนิสอย่างถาวร เพราะเธอถูกว่าจ้างให้มาทำงานที่โรงแรมที่เธอเคยมาพักครานั้น ตอนที่เธออยากหนีตามหัวใจ มาตามล่าหาฝันกับหนุ่มเวนิส แต่แล้วต้องผิดหวังอย่างแรง“จากครั้งนั้น...จนมาถึงวันนี้เรามาอยู่ตรงนี้เหมือนฝัน” เซซิลพูดเงยหน้าขึ้นจ้องแววตาสีเขียวอ่อนที่แฝงเสน่ห์ลึกลับนั้นไว้“โกรธผม...มากไหมที่ไม่ไปรับที่สนามบิน แถมหายหัวไปจนถึงเย็น” มาร์คพูดเบาๆ กระซิบที่ใบหูเธออย่างรู้สึกผิด“โกรธ...จนหน้าแดงเลยล่ะ” เซซิลหัวเราะคิกคักหยอกกลับไป“ไม่จริงล่ะมั๊ง...ก็นั่งเรือกอนโดล่าไปกับผมเฉยเลยในวันแรก” มาร์คเล่นสายตามองเซซิลอย่างบอกไม่ถูกว่า เขาเองอยากเล่นซ่อนหากับเธอตอนนั้น“ผมได้อีเมล์จากป้าผม ท่านเคยไปปารีสและเจอคุณที่ทำงานพาร์ทไทม์เป็น Front Reception อยู่ที่โรงแรม Hôtel Montmartre เลยเป็น matchmaker จับคู่ให้ผมเลย” มาร์คพูดขึ้นลอยๆ แต่จริงจังมาก“แล้วกลัวเหรอว่าเจอหน้าแล้ว ฉันจะหนีคุณ” เซซิลถามได้ get to the point แทงใจดำ เขาคงกลัวว่าแก่เกินไปสำหรับสาวน้อยอย่างเธอ“ตอน chat คุยกันส่งรูปมาให้ตอนสมัยหนุ่มๆ ซิท่า...” เซซิลขยิบตาหัวเราะกลับไปพร้อมห